tag:blogger.com,1999:blog-14458317730443593552024-02-19T17:04:15.202+02:00Τέχνες - Γράμματα - Πολιτισμόςtexnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.comBlogger287125tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-85471759959471495262024-02-09T22:55:00.004+02:002024-02-09T22:57:08.422+02:00Οι 10 βασικές γνώσεις για την Επανάσταση του 1821<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaiEJxRLu95Jh4jng25T0eRB948KB-R3UFxiFNGRiwCUJEBnUr6MKddo10JLgQBhE0oZh06Z5dDD0r_E2SfEPNnJnKdgVKj4U8tGSDXvH_njoV8hErvbWKjAMGsdksMEXwXj9hI-73KlkYMr_kbS9gfgfKQUHQsn6YZj-92N0gASDifChOzqqN8Vcemmg/s1807/ELLHNIKH%20EPANASTASH%209.jpg" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1807" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaiEJxRLu95Jh4jng25T0eRB948KB-R3UFxiFNGRiwCUJEBnUr6MKddo10JLgQBhE0oZh06Z5dDD0r_E2SfEPNnJnKdgVKj4U8tGSDXvH_njoV8hErvbWKjAMGsdksMEXwXj9hI-73KlkYMr_kbS9gfgfKQUHQsn6YZj-92N0gASDifChOzqqN8Vcemmg/w266-h400/ELLHNIKH%20EPANASTASH%209.jpg" width="266" /></a></p><i><span style="color: #212529;">Η Μαρία Ευθυμίου είναι διακεκριμένη ιστορικός, καθηγήτρια </span><span style="background: white; color: #363636;">στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του </span><span style="color: #212529;">Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τιμηθεί </span><span style="background: white; color: #363636;">με το «Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας Βασίλης Ξανθόπουλος-Στέφανος Πνευματικός». Άριστη γνώστης</span><span style="color: #212529;"> της Ιστορίας και ένα σύγχρονο πνεύμα που ατενίζει με καθαρή ματιά το μέλλον, ούσα μπροστά από την εποχή της. Τυχεροί πολύ «οι παροικούντες την Ιστορία» που την έχουν παρακολουθήσει στις άπειρες διαλέξεις της, με αντικείμενο την Παγκόσμια και την Ελληνική Ιστορία. </span><span style="color: #333333;">Ακολουθεί </span></i><span style="color: #333333;"><i> μια έξοχη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό insidestor</i></span><i><a href="https://insidestory.gr/" target="_blank"><span style="color: #337ab7; text-decoration-line: none;">y</span></a><span style="color: #333333;">, στην Κατερίνα Λομβαρδέα και στην Ελευθερία Τσαλίκη, στην οποία αποκρυσταλλώνει την αλήθεια και διαλύει τους μύθους και τους θρύλους που μας στοιχειώνουν γύρω από την Ελληνική Επανάσταση.</span></i><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">1. Οι Έλληνες δεν ήταν οι πρώτοι που επαναστάτησαν ενάντια στους Οθωμανούς</span></strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η Ελληνική Επανάσταση, που ξεκίνησε το 1821 και τελείωσε το 1830 με την αναγνώριση εθνικού ανεξάρτητου κράτους με το όνομα Ελλάς, είναι η δεύτερη στα Βαλκάνια. <strong>Την πρώτη την έκαναν οι Σέρβοι το 1804.</strong> Είχαν αρχηγό τους τον Γεώργιο Πέτροβιτς Καραγκεόργεβιτς, τον Καραγιώργη της Σερβίας, τον οποίον τιμούμε με δρόμο στην πρωτεύουσά μας επειδή υπήρξε σημαντική προσωπικότητα που έπαιξε ρόλο και στα ελληνικά πράγματα. Η σερβική επανάσταση ήταν μακρόσυρτη, ολοκληρώθηκε το 1830, αλλά με αυτονομία. Δηλαδή προέκυψε ένα αυτόνομο κράτος και όχι ανεξάρτητο, όπως αργότερα το ελληνικό.<span></span></span></p><a name='more'></a><o:p></o:p><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Ο Καραγιώργης στο κέντρο της Συνέλευσης του Όρασατς στις 14 Φεβρουαρίου 1804, όταν οι Σέρβοι προύχοντες συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να ξεκινήσουν εξέγερση εναντίον των διοικητών των γενιτσάρων. Η επανάστασή τους δεν έμοιαζε πολύ με τη δική μας, διότι αυτών ξεκίνησε ως εξέγερση και εξελίχθηκε σε επανάσταση. Κατά την έκρηξη, δηλαδή, των γεγονότων, δεν είχαν εθνικό διακύβευμα στον νου τους, καθώς ξεκίνησαν διαμαρτυρόμενοι για την αθέτηση προνομίων που τους είχε παραχωρήσει η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τελικά η διαμαρτυρία έγινε επανάσταση. Αντίθετα, η ελληνική ξεκίνησε προετοιμασμένη ως τέτοια. Τέλος η σερβική συνέβη μέσα στους ναπολεόντειους πολέμους ενώ η ελληνική μετά τους ναπολεόντειους πολέμους. Έχει σημασία αυτό, μια και το συνολικό σκηνικό ήταν διαφορετικό στις δύο περιπτώσεις.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">2. Η Ελλάδα ήταν το πρώτο ανεξάρτητο εθνικό κράτος στην Ανατολική Μεσόγειο</span></strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο ανεξάρτητο εθνικό κράτος που δημιουργήθηκε αποκοπτόμενο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό ήταν μεγάλη τομή, αν σκεφθεί κανείς ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία επί αιώνες ήταν νικηφόρα, κι αν έχανε εδάφη –που έχανε δύσκολα– ήταν προς όφελος μιας άλλης χώρας, που έπαιρνε τις περιοχές. Και τώρα έρχεται ένα τμήμα της –όχι μεγάλο βέβαια, διότι ήταν μικρά τα σύνορα του πρώτου ελληνικού κράτους– και γίνεται ανεξάρτητο κράτος. Αυτό το γεγονός επηρέασε τις εξελίξεις διότι οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι θεώρησαν το ελληνικό παράδειγμα πρότυπο για τη δική τους εθνική πορεία κατά το δεύτερο μισό του 19ου και το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Ο 19ος αιώνας ονομάζεται <strong>«Ο αιώνας του εθνισμού»,</strong> της τάσης των λαών να αποκοπούν από τις αυτοκρατορίες και να δημιουργήσουν δικά τους ανεξάρτητα κράτη. Σε αυτό οι Έλληνες είναι μπροστά παγκοσμίως, καθώς στην ίδια περίπου εποχή, με αρχηγούς άτομα σαν τον Σιμόν Μπολιβάρ, επαναστατικά γεγονότα γίνονται και στη Λατινική Αμερική, ενάντια στους Ισπανούς, και διαμορφώνονται τα σημερινά εθνικά κράτη στην εκεί περιοχή.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;"></span></strong></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmyhCG1H_ljZL9U1-7AqdWv71dRewUVQEIhMOE0JJA1-GtALsnYRYIb5_78r7b-vIwEzGSa-tHCXhXh1HqjndVQ9Jr_-7_laUYvyQbJdxAfVbbCCghWL4KfGur4OhDLqfFCPI41TMdcwWx24y4pwoDIXPi_D7Dbh0PZE34JyxqmSokGkYcigNjdVXG0w4/s534/ELLHNIKH%20EPANASTASH%203.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="534" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmyhCG1H_ljZL9U1-7AqdWv71dRewUVQEIhMOE0JJA1-GtALsnYRYIb5_78r7b-vIwEzGSa-tHCXhXh1HqjndVQ9Jr_-7_laUYvyQbJdxAfVbbCCghWL4KfGur4OhDLqfFCPI41TMdcwWx24y4pwoDIXPi_D7Dbh0PZE34JyxqmSokGkYcigNjdVXG0w4/s320/ELLHNIKH%20EPANASTASH%203.jpg" width="320" /></a></strong></div><strong>3. Κύρια αιτία της ελληνικής πρωτοπορίας: η παιδεία</strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Καίριος λόγος για το γεγονός ότι οι Έλληνες προηγήθηκαν ως προς την εθνική τους επανάσταση είναι ότι είχαν την πιο διαδεδομένη και σημαντική παιδεία στα Βαλκάνια, και μια γλώσσα με θαυμαστά χαρακτηριστικά πλούτου και διάρκειας. Η ελληνική γλώσσα, η κινεζική και η χίντι των Ινδών είναι οι μοναδικές ζώσες γλώσσες ανάμεσα στις περισσότερες από τις σημερινές περίπου 6.000 γλώσσες της γης, που την πορεία τους παρακολουθεί κανείς γραπτά επί σχεδόν 4.000 χρόνια. Υπήρξε δε, και ακόμα είναι, η γλώσσα της Ορθοδοξίας. Ξεκίνησε ως γλώσσα ολόκληρου του Χριστιανισμού και παρέμεινε για πολλούς αιώνες η κύρια γλώσσα της Ορθοδοξίας, γι’ αυτό και οι Ορθόδοξοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, λέγονται παγκοσμίως Greek Orthodox<strong>,</strong> μιας και τα τέσσερα πατριαρχεία της Ανατολής μιλούσαν ελληνικά – και ακόμα μιλούν, εκτός από αυτό της Αντιοχείας που πρόσφατα υιοθέτησε τα Αραβικά, Το λέω αυτό διότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν θεοκρατική, σε χώριζε ανάλογα με το θρήσκευμά σου. Εξ αυτού, το γεγονός ότι τα εκατομμύρια των Χριστιανών Ορθοδόξων των Βαλκανίων, της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής διοικούνταν από ελληνόφωνα Πατριαρχεία προσέθετε μεγάλο ειδικό βάρος στη σπουδαία αυτή γλώσσα. Και στην παιδεία της.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Κατά τους 17ο, 18ο και 19ο αιώνα οι Έλληνες είχαν τα περισσότερα και καλύτερα σχολεία από κάθε άλλον χριστιανικό ορθόδοξο λαό στη Βαλκανική. Όχι κρυφά σχολεία, αντίθετα, ολοφάνερα, και δυναμικά. Εξ αυτού είχαν εγγράμματους, μορφωμένους και λογίους. Πίσω από το επίτευγμα αυτό, κατά τους ίδιους αιώνες, κρύβεται η επίδοσή τους στο χερσαίο και στο θαλασσινό εμπόριο που τους έφερνε σε επαφή με Δύση και με Ανατολή, ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους, την ώρα που έφερνε γνώσεις και εμπειρίες, στον καιρό του εθνισμού.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">4. Επαναστατήσαμε λόγω υπεροχής</span></strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Αυτό που συνήθως λέγεται είναι πως οι Έλληνες ξεκίνησαν το 1821 την επανάστασή τους απελπισμένοι από τα 400 χρόνια σκλαβιάς. Τούτο φυσικά ισχύει, αλλά παράλληλα ίσχυαν και άλλες πραγματικότητες. Αυτές υπογραμμίζει και ο Σπυρίδωνας Τρικούπης, ο πατέρας του Χαριλάου Τρικούπη, ο οποίος ήταν στέλεχος της Επανάστασης του 1821, λόγιος από το Μεσολόγγι, που όταν τελείωσε η Επανάσταση συνέγραψε την Ιστορία της. Στο προοίμιο του πολύτιμου αυτού έργου του ο Τρικούπης, αναφερόμενος στα αίτια της Επανάστασης, τα τοποθετεί στο γεγονός ότι οι Έλληνες, παρότι «δεσποζόμενοι», υπερείχαν και προόδευαν, ενώ οι Τούρκοι, παρότι «δεσπόζοντες» παρέμεναν στάσιμοι. Στο γεγονός δηλαδή ότι οι Έλληνες είχαν αποκτήσει αυτοπεποίθηση λόγω των επιδόσεών τους στα γράμματα, στο εμπόριο κ.λπ. και εξ αυτού αισθάνθηκαν ότι ήρθε ή ώρα να κάνουν την Επανάσταση. Ότι μπορούσαν να κάνουν την Επανάσταση. Και ότι είχαν πιθανότητες να τα βγάλουν επιτυχώς πέρα.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;"></span></strong></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhov0xOEkXD2cssB2EmNn6a2gUv_UE5SAA_wGQ4qSGTfhrMwNbFRWKvZtiF63k_QiNQL2LPpSmbF2bTagWOQwF29tRHKoV9nSG22XorL41iwT1A4IcfEA7gaURx82bfhx3GaELMhvmo5HdDCPEHwMxp1LTVBJ_Bvr8rVW-V8LXILec0zLDqXgIkopxRjn0/s1300/ELLHNIKH%20EPANASTASH%206.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="923" data-original-width="1300" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhov0xOEkXD2cssB2EmNn6a2gUv_UE5SAA_wGQ4qSGTfhrMwNbFRWKvZtiF63k_QiNQL2LPpSmbF2bTagWOQwF29tRHKoV9nSG22XorL41iwT1A4IcfEA7gaURx82bfhx3GaELMhvmo5HdDCPEHwMxp1LTVBJ_Bvr8rVW-V8LXILec0zLDqXgIkopxRjn0/w400-h284/ELLHNIKH%20EPANASTASH%206.jpg" width="400" /></a></strong></div><strong>5. Ο Φιλελληνισμός και η σύνδεση της Επανάστασης με τη Δύση</strong><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Ο Φιλελληνισμός που εκδηλώθηκε κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία. Κανένας λαός δεν θα μπορούσε, σε τέτοια κρίσιμη ώρα, να έχει το προνόμιο που είχαν οι Έλληνες, οι οποίοι ήσαν γνωστοί χάρη στους προγόνους τους, που οι λαοί της Ευρώπης από τον 14ο ήδη αιώνα θαύμαζαν και μελετούσαν. Ο αγώνας των Σέρβων, για παράδειγμα, δεν προξένησε τέτοιο κίνημα, γιατί οι Σέρβοι ήταν σχεδόν άγνωστοι για τους Ευρωπαίους. Αντίθετα, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, όταν πληροφορήθηκαν τον Αγώνα των Ελλήνων, συγκινήθηκαν βαθιά νιώθοντας ότι τους αφορούσε, μιας και <strong>οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούνταν από τον δυτικό κόσμο η βάση των ιδεών και του πολιτισμού του</strong>. Το γεγονός ότι όσο πιο μορφωμένος –άρα, κατά κανόνα, και κοινωνικά πιο ισχυρός και πιο ευκατάστατος– τόσο πιο ελληνομαθής, είχε σημασία στα πράγματα γιατί ισχυρά άτομα στάθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων σε πολλές κοινωνίες της Ευρώπης και της Αμερικής την εποχή αυτή. Αυτό έκανε τη διαφορά στην Ελληνική Επανάσταση μιας και, από ένα σημείο και πέρα, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία στάθηκαν υπέρ των Ελλήνων και αποφάσισαν πως θα δημιουργηθεί ένα ελληνικό κράτος που θα είναι ανεξάρτητο. Κάτι που δεν έζησαν οι Σέρβοι, με αποτέλεσμα να γίνουν ανεξάρτητοι πολύ αργότερα, προς το τέλος του 19ου αιώνα, αρχές του 20ού.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Το πιο θερμό φιλελληνικό κίνημα παρατηρήθηκε στη Γερμανία (κυρίως στη Βαυαρία), στην Ελβετία, στη Γαλλία, στην Αγγλία, στις ΗΠΑ. Εκείνο της Αγγλίας ήταν το πιο καίριο γιατί η Αγγλία την εποχή εκείνη ήταν η ισχυρότερη δύναμη του κόσμου και, επομένως, από αυτήν αναμενόταν να δοθεί η λύση –όπως και δόθηκε, τελικά– στο ελληνικό θέμα. Και δάνεια. Και προστασία. Και επαγγελματίες στρατιωτικοί για να διοικήσουν τον ελληνικό Αγώνα – όπως και έγινε, με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας, με τον Τσερτς και τον Κόχραν (10ος κόμης του Ντάντοναλντ) το 1826 και το 1827, που τοποθετήθηκαν αρχηγοί των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, της ξηράς και της θάλασσας αντιστοίχως. Δεν είναι εξ άλλου τυχαίο ότι εκείνος που, μετά το 1823, άλλαξε την αρνητική στάση των Ευρωπαίων απέναντι στην ελληνική υπόθεση ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Τζώρτζ Κάνινγκ, επηρεασμένος από φιλέλληνες Βρετανούς που έπεισαν αυτόν και την αγγλική κυβέρνηση ότι συνέφερε στην Αγγλία και τη δράση της στην Ανατολική Μεσόγειο η δημιουργία ενός ελληνικού κρατικού μορφώματος.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η αλλαγή στάσης της Αγγλίας συμπαρέσυρε και τη Γαλλία και τη Ρωσία, με το γνωστό θετικό τελικό αποτέλεσμα για την Ελλάδα, το 1830. Εξ αυτού, δεν είναι μη εξηγήσιμο το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία –χάρη κυρίως στους δυτικότροπους λογίους της που οραματίζονταν τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους εναρμονισμένου με το πιο προχωρημένο τμήμα της γης, τη Δυτική Ευρώπη– στράφηκε, κατά την Επανάστασή της, προς την Αγγλία και τη Δύση, αντί προς τη Ρωσία, με την οποία συνδεόταν επί αιώνες συναισθηματικά λόγω κοινού θρησκευτικού δόγματος και λόγω του γεγονότος ότι η μεγάλη αυτή δύναμη του Βορρά συγκρουόταν επί αιώνες με τους Οθωμανούς.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;"></span></strong></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvYUxDo1m8fGojMcMC2SsiT_ZwFCVm1S-tsgHzRtddkUrhAON-A_515x1El5rcF8dPIkLVjVLzvxth9JaB_rmsCsbc5NZmguIiF9JiLLMrsawUrJxKOS_6oRopUiSMsj98hPdcooygWZm6-H7_0UrPh5wcAC0vJWsdxzR_KuedCuMHjmqPkYjuh_4MpVw/s696/ELLHNIKH%20EPANASTASH%207.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="696" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvYUxDo1m8fGojMcMC2SsiT_ZwFCVm1S-tsgHzRtddkUrhAON-A_515x1El5rcF8dPIkLVjVLzvxth9JaB_rmsCsbc5NZmguIiF9JiLLMrsawUrJxKOS_6oRopUiSMsj98hPdcooygWZm6-H7_0UrPh5wcAC0vJWsdxzR_KuedCuMHjmqPkYjuh_4MpVw/w400-h300/ELLHNIKH%20EPANASTASH%207.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><strong><span style="color: #333333;">6. Το λαϊκό αίσθημα ήταν φιλορωσικό, όχι φιλοδυτικό</span></strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η σύνδεσή μας με την Αγγλία κατά την Επανάσταση του 1821 είναι εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο της νεότερης Ιστορίας μας, γιατί ερμηνεύει και μία εθνική σχιζοφρένεια που ακόμη μάς συνοδεύει, μετά από 200 χρόνια ζωής. Το γεγονός δηλαδή ότι από το ’21 συνδεθήκαμε με τη Δύση, ενώ ο μέσος Έλληνας ήταν –και σε έναν βαθμό<strong> εξακολουθεί να είναι– κατά βάση φιλορώσος και αντιδυτικός</strong>. Την ίδια στιγμή όμως ήθελε να θεωρείται δυτικός, αφενός για να προστατεύεται από την ισχυρή Δύση και αφετέρου για να συγκαταλέγεται στους ισχυρούς, πρωτοπόρους, και επιτυχημένους του σύγχρονου κόσμου.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Eπί 200 χρόνια υπηρετούμε ως κοινωνία ένα σχήμα που δημιουργήθηκε στην Επανάσταση: αυτό της εχθρότητας μεταξύ «πολιτικών» και «στρατιωτικών». Την επεξεργασία αυτής της πόλωσης ανέλαβαν αργότερα, στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, κατά κύριο λόγο αριστερής κατεύθυνσης συγγραφείς, σαν τον Γιάννη Κορδάτο, οι οποίοι εξήγησαν ότι οι «κακοί πολιτικοί» πήραν στα χέρια τους την επανάσταση και αδίκησαν τους «καλούς στρατιωτικούς». Και αυτό είναι το αφήγημα που έχει περάσει για την Επανάσταση του ’21. Αν ρωτήσει κανείς τον μέσο Έλληνα ποιος ήταν ο καλός της επανάστασης, θα πει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ποιος ήταν ο κακός, θα πει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η αντίληψη αυτή πρώτα πρώτα βασίζεται σε κάτι πραγματικό: ότι κατά την επανάσταση, υπήρξε σύγκρουση μεταξύ «πολιτικών» και «στρατιωτικών». Έπειτα, στην επανάσταση την ίδια, ο μέσος απλός άνθρωπος καταλάβαινε περισσότερο τον Κολοκοτρώνη και τη στάση του, παρά τον Μαυροκορδάτο, μια και ο δεύτερος ήταν ένας Ευρωπαίος πολιτικός ενώ ο Κολοκοτρώνης ένας δικός του άνθρωπος, σαν τον ίδιο.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Όμως στο γεγονός ότι γίναμε ανεξάρτητο κράτος μεγάλο ρόλο έπαιξαν τόσο οι στρατιωτικοί όσο και οι πολιτικοί. Ανάμεσα στα άλλα, οι «πολιτικοί» κράτησαν και το διπλωματικό σκέλος των πραγμάτων του Αγώνα. Αν δεν ήταν αυτοί, πιθανά θα είχαμε γίνει αυτόνομο κράτος, όχι ανεξάρτητο. Θα ανήκαμε, δηλαδή, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα της πληρώναμε φόρους, στα εσωτερικά μας θα είχαμε ευρείες ελευθερίες, δεν θα είχαμε δικό μας στρατό ούτε δική μας εξωτερική πολιτική.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Γενικά, η Επανάσταση του 1821 ιδεολογικοποιήθηκε πολύ τα 200 χρόνια που κύλησαν. Όλες οι πολιτικές πλευρές τη διεκδίκησαν ως δική τους και, φυσικά, το ίδιο έκανε η Εκκλησία.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">7. Η εχθρότητα «πολιτικών» – «στρατιωτικών»</span></strong></p>Eπί 200 χρόνια υπηρετούμε ως κοινωνία ένα σχήμα που δημιουργήθηκε στην Επανάσταση: αυτό της εχθρότητας μεταξύ «πολιτικών» και «στρατιωτικών». Την επεξεργασία αυτής της πόλωσης ανέλαβαν αργότερα, στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, κατά κύριο λόγο αριστερής κατεύθυνσης συγγραφείς, σαν τον Γιάννη Κορδάτο, οι οποίοι εξήγησαν ότι οι «κακοί πολιτικοί» πήραν στα χέρια τους την επανάσταση και αδίκησαν τους «καλούς στρατιωτικούς». Και αυτό είναι το αφήγημα που έχει περάσει για την Επανάσταση του ’21. Αν ρωτήσει κανείς τον μέσο Έλληνα ποιος ήταν ο καλός της επανάστασης, θα πει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ποιος ήταν ο κακός, θα πει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.<div><br /><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLmiVWbwGn_hgmHEF5RzgoZo9qUzGIOXHYsODuD7vRkQs2oCRlw26EqY8AF9PJkbWMhpYnKi8L1Dd2hoqxVd4YWlSKPi71GCABsZ96Ut-5Inu61lyUpPAk-07MJ9TUHvCdRtXvn3H_U7uY8i7RtSGOM9KYnQHnxL8O7W3A08z62rwOv7-J4UaQSxGQyKg/s610/ELLHNIKH%20EPANASTASH%208.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="610" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLmiVWbwGn_hgmHEF5RzgoZo9qUzGIOXHYsODuD7vRkQs2oCRlw26EqY8AF9PJkbWMhpYnKi8L1Dd2hoqxVd4YWlSKPi71GCABsZ96Ut-5Inu61lyUpPAk-07MJ9TUHvCdRtXvn3H_U7uY8i7RtSGOM9KYnQHnxL8O7W3A08z62rwOv7-J4UaQSxGQyKg/s320/ELLHNIKH%20EPANASTASH%208.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η αντίληψη αυτή πρώτα πρώτα βασίζεται σε κάτι πραγματικό: ότι κατά την επανάσταση, υπήρξε σύγκρουση μεταξύ «πολιτικών» και «στρατιωτικών». Έπειτα, στην επανάσταση την ίδια, ο μέσος απλός άνθρωπος καταλάβαινε περισσότερο τον Κολοκοτρώνη και τη στάση του, παρά τον Μαυροκορδάτο, μια και ο δεύτερος ήταν ένας Ευρωπαίος πολιτικός ενώ ο Κολοκοτρώνης ένας δικός του άνθρωπος, σαν τον ίδιο.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Όμως στο γεγονός ότι γίναμε ανεξάρτητο κράτος μεγάλο ρόλο έπαιξαν τόσο οι στρατιωτικοί όσο και οι πολιτικοί. Ανάμεσα στα άλλα, οι «πολιτικοί» κράτησαν και το διπλωματικό σκέλος των πραγμάτων του Αγώνα. Αν δεν ήταν αυτοί, πιθανά θα είχαμε γίνει αυτόνομο κράτος, όχι ανεξάρτητο. Θα ανήκαμε, δηλαδή, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα της πληρώναμε φόρους, στα εσωτερικά μας θα είχαμε ευρείες ελευθερίες, δεν θα είχαμε δικό μας στρατό ούτε δική μας εξωτερική πολιτική.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Γενικά, η Επανάσταση του 1821 ιδεολογικοποιήθηκε πολύ τα 200 χρόνια που κύλησαν. Όλες οι πολιτικές πλευρές τη διεκδίκησαν ως δική τους και, φυσικά, το ίδιο έκανε η Εκκλησία.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">8. Οι εμφύλιοι πόλεμοι</span></strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Βασικό χαρακτηριστικό της Επανάστασης του ’21 είναι και οι μεγάλης κλίμακας εσωτερικές συγκρούσεις, που πήραν τον χαρακτήρα εμφυλίου –Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1823–1825). Στην ουσία, όλο το 1824 ήταν χρονιά εμφυλίου πολέμου. Αυτό που οδήγησε την επανάσταση σε δύο κύκλους εμφυλίων ήταν η επιδίωξη του Θ. Κολοκοτρώνη να την ελέγξει πολιτικά. Τελικά, ο Κολοκοτρώνης και οι Πελοποννήσιοι ηττήθηκαν, γι’ αυτό και φυλακίστηκαν.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Ο Κολοκοτρώνης μπήκε στη διαδικασία διεκδίκησης της εξουσίας εκ μέρους των «στρατιωτικών» στηριγμένος στο γεγονός ότι είχε νικήσει, το καλοκαίρι του 1822, τον Δράμαλη στα Δερβενάκια κάτι που εκτίναξε το κύρος και τη δύναμη του ίδιου, αλλά και των «στρατιωτικών» απέναντι στους «πολιτικούς».<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNZ-u3l3w6LIcOazkv9o-2L2Vhd7tA2cjShPDLcfDgQJD-HmKd3HbHhfc8LwtikFmhIZUXzDFjYbWpbQsBl5C-3Q4tXI6-ShyphenhyphenYAEilBBVmSbVGa42uZleT6HRi71_20c4n7iNL7h0E___mhkA6_d9Quar_ti9DzZZg7-5Fn40yGHWyZ0cCk77hoNwWgck/s266/ELLHNIKH%20EPANASTASH%204.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="190" data-original-width="266" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNZ-u3l3w6LIcOazkv9o-2L2Vhd7tA2cjShPDLcfDgQJD-HmKd3HbHhfc8LwtikFmhIZUXzDFjYbWpbQsBl5C-3Q4tXI6-ShyphenhyphenYAEilBBVmSbVGa42uZleT6HRi71_20c4n7iNL7h0E___mhkA6_d9Quar_ti9DzZZg7-5Fn40yGHWyZ0cCk77hoNwWgck/w400-h286/ELLHNIKH%20EPANASTASH%204.jpg" width="400" /></a></div><span style="color: #333333;">Εδώ έχουμε μία πραγματικότητα που αξίζει προβληματισμού: το γεγονός δηλαδή ότι ένας άνθρωπος, ο οποίος πράγματι στα Δερβενάκια έσωσε την Επανάσταση, δρα μετά με τρόπο βλαπτικό για αυτήν, όπως αργότερα έπραξε και ο Ανδρέας Μιαούλης, ο μέγιστος των Ελλήνων ναυτικών της Επανάστασης, ο οποίος, αντιπολιτευόμενος τον Καποδίστρια, έκαψε στον Πόρο τον ελληνικό στόλο το 1831.<o:p></o:p></span><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Στην πραγματικότητα ο Εμφύλιος δεν σταμάτησε το 1825, παρά υπέβοσκε και τα επόμενα χρόνια, αναζωπυρώθηκε μετά το 1830 ως αντιπολίτευση στον Καποδίστρια, κορυφώθηκε το 1831 μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, για να πάψει το 1833 με την έλευση της Αντιβασιλείας και του ενόπλου βαυαρικού σώματος που τη συνόδευε.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">9. «Ετερόχθονες» και «αυτόχθονες»</span></strong></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"></span></p>Άλλη μία πόλωση της Επανάστασης υπήρξε εκείνη μεταξύ «αυτοχθόνων» και «ετεροχθόνων». Ετερόχθονες θεωρούνταν οι Έλληνες που ήρθαν από αλλού στα σημεία που κρατήθηκε η Επανάσταση – δηλαδή στην Πελοπόννησο, στη Στερεά και σε κάποια νησιά. Αυτοί ήρθαν να πολεμήσουν, μαζί με τους αδελφούς τους, για την ελληνική υπόθεση, ωστόσο Πελοποννήσιοι και Στερεοελλαδίτες τους θεωρούσαν «ετερόχθονες», δηλαδή από άλλη χθόνα, άλλη γη, και τους αντιμετώπιζαν εχθρικά κατηγορώντας τους ότι ήρθαν ακόπως για να τους πάρουν τις δουλειές και τα αξιώματα.<o:p></o:p><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η διάσταση αυτή διατηρήθηκε επί μακρόν στην ελληνική πολιτική ζωή, μέχρι και τη δεκαετία του 1840. Πάντως, έχει ενδιαφέρον ότι στην Εθνοσυνέλευση της ΕπιδαύρουΑ’ τον Ιανουάριο του 1822, οι Έλληνες ψήφισαν ως πρώτο πρωθυπουργό τους έναν «ετερόχθονα», τον μεγάλης μόρφωσης και ικανοτήτων Φαναριώτη Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Το δε 1827, στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, ως πρώτο Κυβερνήτη τους επέλεξαν τον επτανήσιο Ιωάννη Καποδίστρια, επίσης «ετερόχθονα», άνθρωπο εντυπωσιακών ικανοτήτων, παιδείας και ήθους.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><strong><span style="color: #333333;">10. Αποκοπή από το Πατριαρχείο</span></strong><span style="color: #333333;"><o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilUVWMGSL_y1YXQy7wsQdJDgbEuSlPbmtnSYV2H9pxoQTrUos7XbPRIV4jZwOt8wMhoZmA0NqFKNEh4QJUsWPwQ6IRvd4A-oTXsixO9kAxJPean6v8b9nfg49pr_H5P_qkc4tQ14Mb3N9caYu7XI0FPT1cb_rfv6Af6gANJU4bcvd4vQzmjPpTQhmePCI/s1024/ELLHNIKH%20EPANASTASH%205.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilUVWMGSL_y1YXQy7wsQdJDgbEuSlPbmtnSYV2H9pxoQTrUos7XbPRIV4jZwOt8wMhoZmA0NqFKNEh4QJUsWPwQ6IRvd4A-oTXsixO9kAxJPean6v8b9nfg49pr_H5P_qkc4tQ14Mb3N9caYu7XI0FPT1cb_rfv6Af6gANJU4bcvd4vQzmjPpTQhmePCI/w400-h225/ELLHNIKH%20EPANASTASH%205.jpg" width="400" /></a></div><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></p><br />Μεγάλης σημασίας είναι τέλος η αποκοπή των Ελλήνων από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Τούτο, όπως και η σύνδεση των Ελλήνων με τη Δύση καθώς και τα εντυπωσιακά, δυτικού τύπου, Συντάγματα που ο Αγώνας υιοθέτησε, δικαιολογούν το γεγονός ότι ο Πόλεμος της Ελληνικής Εθνικής Ανεξαρτησίας θεωρείται Επανάσταση, μιας και συνιστούν πολιτικές ανατροπές μεγάλης κλίμακας και εύρους.<o:p></o:p><p></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Η αποκοπή της Εκκλησίας των επαναστατημένων περιοχών συνέβη αμέσως με την έκρηξη του Αγώνα, σαν να ήταν αυτονόητη, και διατηρήθηκε όλα τα χρόνια μέχρι και το 1833, οπότε το πράγμα έγινε επίσημο με την αναγνώριση το 1850 της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος – με την οποία και πορευόμαστε μέχρι σήμερα. Στη διάρκεια του Αγώνα, τα θέματα της Εκκλησίας λύνονταν από το κράτος μέσω του «Μινιστερίου της Λατρείας» και τον αντίστοιχο υπουργό, τον Μινίστρο της Λατρείας. Με τον τρόπον αυτό, η θρησκεία υπετάγη στο κράτος –στο εθνικό κράτος– κάτι που συνοδεύει τα πράγματα μέχρι σήμερα.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; margin-bottom: 6.8pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 6.8pt;"><span style="color: #333333;">Οι Έλληνες στην επανάστασή τους δημιούργησαν ένα εθνικό σχήμα ελέγχου της Εκκλησίας τους. Τούτο συνέβη, στη συνέχεια, με όλα τα Χριστιανικά Ορθόδοξα κράτη της Βαλκανικής όταν απέκτησαν την ανεξαρτησία τους, καθώς έσπευσαν –και αυτά– να αποκοπούν από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με δικούς τους, μάλιστα, Πατριάρχες. Στη βάση των εξελίξεων αυτών βρίσκεται το γεγονός ότι πολιτικός προϊστάμενος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ήταν επί Βυζαντίου ο αυτοκράτορας, επί δε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο σουλτάνος. Έχοντας δημιουργήσει δικό σου ανεξάρτητο εθνικό κράτος, εάν ο κλήρος σου παρέμενε διοικητικά συνδεδεμένος με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τότε, εμμέσως, ο σουλτάνος θα είχε λόγο στα δικά σου πράγματα. Και τούτο δεν επιθυμούσε κανένα βαλκανικό κράτος την ώρα της εθνικής δημιουργίας του.</span></p></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-71270147821663161942023-12-26T17:59:00.000+02:002023-12-26T17:59:16.029+02:00Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, έθιμα με αδιάκοπη συνοχή από την αρχαιότητα<div dir="ltr" trbidi="on"><p><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDy0oWh-gBTmn5bqDG_V8vqEQR1fPzz7Kt_7-c5hWgA3s_Yb7BT9-NA9t4X0lZMqEHsoxT9Wrn2vFmhlN6xmgZS-dlnB5nyQ7JBGka0_Jpp48f139BJvaMlDB5hqDIR90hxriJmUoBLCITC07KRRPvcG01uzWKXBKSeGIUlXW47TU16tgfMWNkrra_Ttw/s381/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97%20%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9B%CE%97%20%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%97%20%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91-OK.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="363" data-original-width="381" height="381" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDy0oWh-gBTmn5bqDG_V8vqEQR1fPzz7Kt_7-c5hWgA3s_Yb7BT9-NA9t4X0lZMqEHsoxT9Wrn2vFmhlN6xmgZS-dlnB5nyQ7JBGka0_Jpp48f139BJvaMlDB5hqDIR90hxriJmUoBLCITC07KRRPvcG01uzWKXBKSeGIUlXW47TU16tgfMWNkrra_Ttw/w400-h381/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97%20%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9B%CE%97%20%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%97%20%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91-OK.JPG" width="400" /></a></span></b></div><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ο στολισμός των κλαδιών και τα άσματα</span></b><p></p><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman", "serif"; font-size: 12pt;">Η ειρεσιώνη ήταν ένα αρκετά μεγάλο κλαδί ελιάς ή δάφνης που διακοσμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες με όλων των ειδών τους καρπούς, κάστανα, καρύδια, αμύγδαλα κ.ά. –εξαιρουμένων</span><span style="font-family: "times new roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-spacerun: yes;"> </span><span style="font-family: "times new roman", "serif"; font-size: 12pt;">του μήλου και του αχλαδιού– πλεγμένους με λευκό ή κόκκινο μαλλί (έριον, εξ ου και το όνομά της). Κρεμούσαν ακόμη στο κλαδί μικρά φυαλίδια με μέλι, γάλα και κρασί.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν το σύμβολο της ευφορίας, της γονιμότητας και της ζωής, η οποία γεννιέται ξανά μετά τον χειμερινό θάνατό της. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">H</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> παράσταση της ίδιας της γης, γι’ αυτό η παρουσία της και η επαφή μαζί της μετέδιδαν στον άνθρωπο τις δυνάμεις της γονιμότητας που ενυπήρχαν σε αυτήν.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">N</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">έο έτος οι αρχαίοι είχαν την πρώτη νέα Σελήνη του μηνός Εκατομβαιώνα (Ιούλιος-Αύγουστος). Το θρησκευτικό όμως εορτολόγιο του αττικού ημερολογίου άρχιζε με την άροση για τη νέα σπορά κατά τον μήνα Πυανεψιώνα που ήταν ο τέταρτος μήνας του αττικού ημερολογίου (μέσα Οκτωβρίου ως τα μέσα Νοεμβρίου) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και συνοδευόταν από πολλά έθιμα για καλή έναρξη και πορεία. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Ευετηρία (η καλή χρονιά) ήταν θεοποιημένη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τους αρχαίους και σε πολλές πόλεις υπήρχαν αγάλματα προς τιμήν της.</span><br /><a name='more'></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στις 7 του μηνός του Πυανεψιώνα, λοιπόν, οι Αθηναίοι γιόρταζαν τα Πυανέψια ή Πυανόψια, προς τιμήν του Απόλλωνος. Τότε προσέφεραν στον θεό τις απαρχές των οσπρίων ανακατεμένων με κριθάρι (πύανοι), περιφέροντας σε πομπή κατά τη διάρκεια της εορτής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ειρεσιώνη που ήταν στολισμένη με ό,τι προαναφέραμε, και αποτελούσε το έμβλημα όλης της εορτής. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTn26j2rAEqcchTglItuHK7CgtyOS7Jgt-T-ISi-OEpDWQL3SwPEcos3UQ0ZjaqrvpyBMxoiwsUMDqKrrjX7BcYKt6VFHSAoTQF-PUfuAwsQpEnAPRuTd3rQolBYZslF_bifFgovsTU14/s1600/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%9A%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%9F%CE%A3+%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3+%CE%A3%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%9F.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTn26j2rAEqcchTglItuHK7CgtyOS7Jgt-T-ISi-OEpDWQL3SwPEcos3UQ0ZjaqrvpyBMxoiwsUMDqKrrjX7BcYKt6VFHSAoTQF-PUfuAwsQpEnAPRuTd3rQolBYZslF_bifFgovsTU14/s400/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%9A%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%9F%CE%A3+%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3+%CE%A3%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%9F.jpg" width="186" /></a></div><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μια άλλη επίσης θρησκευτική εορτή των Αθηναίων αλλά και άλλων ιωνικών πόλεων, τα Θαργήλια, που τελούνταν στις 6 και στις 7 του μηνός Θαργηλιώνος (μέσα Μαΐου-μέσα Ιουνίου), γινόταν και αυτή κυρίως προς τιμήν του Απόλλωνος αλλά και της αδελφής του Αρτέμιδος, επειδή θεωρείτο ότι ήτο η γενέθλιος ημέρα τους. Η λέξη «Θάργηλος» σήμαινε τους πρώτους, άγουρους καρπούς, τους οποίους προσέφεραν ως «απαρχή», προσφορά στον θεό, είτε μέσα σε «θάργηλον χύτραν» είτε φτιάχνοντας «θάργηλον άρτον». Στη διάρκεια και αυτής της εορτής, που συνοδευόταν από μουσικούς αγώνες,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περιέφεραν σε πομπή πάλι την ειρεσιώνη, για να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους στους θεούς για τη γονιμότητα της χρονιάς που πέρασε, παρακαλώντας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους να συνεχιστεί και την επόμενη περίοδο και ζητώντας τους να <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έχουν τη βοήθειά τους σε εποχή πείνας, επιδημίας, ή άλλης δυσκολίας.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το μεγάλο κλαδί της ελιάς για την ειρεσιώνη κοβόταν κατά την εορτή των Παναθηναίων από τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μορίες</i>. Οι μορίες ήταν 12 ιερά ελαιόδενδρα που ανήκαν στη θεά Αθηνά, την επονομαζόμενη Μορία. Πιο γνωστές ήταν οι μορίες του άλσους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της Ακαδήμειας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που θεωρούνταν καταβολάδες των ιερών ελαιών της Ακρόπολης, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και εποπτεύονταν από τον Άρειο Πάγο και τους άρχοντες. Το κλαδί κρατούσε ένας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αμφιθαλής παις</i>, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που ζούσαν δηλαδή και οι δύο του γονείς, και το περιέφερε στη διάρκεια της πομπής. Κατά την περιφορά, όπως μας παραδίδει ο Πλούταρχος, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έλεγαν ένα θρησκευτικό άσμα, παρακαλώντας για την ευμένεια της θεάς, που και αυτό λεγόταν ειρεσιώνη.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ειρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους / και μέλι εν κοτύλη</span></i></div><div class="MsoNoSpacing"><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">και έλαιον αποψήσασθαι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εν κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσα καθεύδη</span></i></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μεταφραζόμενο: <i>Η ειρεσιώνη φέρνει τα σύκα και το ψωμί που μας τρέφει και το μέλι στο κύπελλο και το λάδι για να αλείψουμε το σώμα μας και την κούπα με το αγνό κρασί που φέρνει τον ύπνο από το μεθύσι.</i></span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNoSpacing"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLdHzqxeL80qUQrKgiojATIYYFccV1Nn9tUwWDj_4SPfQTRdB2xWP1a8vwsoS8DltNTqM-5jqLVRqxkBG0CeUbYQ9wbgyhLQEoyrC7gWmGAxhpVyb_xvvNzrv-sKWwdAJbMlh2xAYx-Nw/s1600/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91+%CE%93%CE%9A%CE%A5%CE%96%CE%97.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLdHzqxeL80qUQrKgiojATIYYFccV1Nn9tUwWDj_4SPfQTRdB2xWP1a8vwsoS8DltNTqM-5jqLVRqxkBG0CeUbYQ9wbgyhLQEoyrC7gWmGAxhpVyb_xvvNzrv-sKWwdAJbMlh2xAYx-Nw/s400/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91+%CE%93%CE%9A%CE%A5%CE%96%CE%97.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Αμφιθαλή παιδιά, τραγουδώντας αυτό το τραγούδι, περιέφεραν στην πόλη τα κλαδιά της ειρεσιώνης, τα κρεμούσαν στις πόρτες των σπιτιών, εύχονταν στον νοικοκύρη «πλούτον», «ευφροσύνην», ειρήνην αγαθή», «άγγεα μεστά», και έπαιρναν μικρά δώρα. Τα κλαδιά αυτά παρέμεναν κρεμασμένα όλον τον χρόνο.</span></div><div class="MsoNoSpacing"></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μάλιστα, το λεξικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σούδα</i> προσθέτει ότι η λέξη κύαμος λεγόταν στα αρχαία πύανος, έτσι συνάγεται ότι ίσως και να μοιραζόταν και χυλός από κουκιά στα παιδιά της Αθήνας που ελάμβαναν μέρος στην πομπή της ειρεσιώνης.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Με αυτόν τον τρόπο γιόρταζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι τη δική τους νέα χρονιά.</span></div><div class="MsoNoSpacing"></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Να σημειωθεί, ακόμη, ότι ο συγγραφέας του βίου του Ομήρου, που λανθασμένα είχε αποδοθεί στον Ηρόδοτο, περιγράφει ότι ο ύψιστος ποιητής μας, περνώντας τον χειμώνα στη νήσο Σάμο, πήγαινε κάθε πρώτη του μηνός στις οικίες των πλουσίων άδοντας την ειρεσιώνη και έπαιρνε φιλοδώρημα. Οι στίχοι, κάπως παραφρασμένοι λόγω δυσκολιών στην ερμηνεία τους, είναι σε ελεύθερη απόδοση από τον Χαρ. Κριτζά:</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">«Σ’ αρχοντικό εμπήκαμε μεγάλου νοικοκύρη,</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">με λόγο που ’χει πέραση και μ’ αγαθά περίσσα…</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ανοίξτε πόρτες διάπλατα να μπουν μεγάλα πλούτη,</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">μαζί κι η θαλερή χαρά κι η βλογημένη ειρήνη.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Γιομάτοι να ’ν’ οι πίθοι σας, πολλά τα ζυμωτά σας.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Κι ο κριθαρένιος ο χυλός με το πολύ σουσάμι.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Νύφη για τον μοναχογιό να κάτσει τραγουδώντας<br />στ’ αμάξι που το σέρνουνε τα δυνατά μουλάρια,</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">να ’ρθεί σ’ αυτό το σπιτικό, να υφαίνει τα προικιά της.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Κάθε χρονιά θε να ’ρχομαι κι εγώ σαν χελιδόνι…</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μα φέρε γρήγορα λοιπόν ό,τι είναι να μας δώσεις,</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">γιατί αλλιώς θα φύγουμε, δεν θα ξημερωθούμε ».</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNoSpacing"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSgNmkjaM3xuWpWGw9l0daAwyS6MlKzpFdakzeN5WEkJUkZuM4gccRTMWATtVVYgqLJVUdFKPOXj08N7lMaG6xWBfGp4Vg-ETcSR3nnI7wgo9d1IhjYA-fY4TOwYdGYD79CXaM9Ib6ykk/s1600/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91+%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%A1%CE%A9%CE%9D+OK.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSgNmkjaM3xuWpWGw9l0daAwyS6MlKzpFdakzeN5WEkJUkZuM4gccRTMWATtVVYgqLJVUdFKPOXj08N7lMaG6xWBfGp4Vg-ETcSR3nnI7wgo9d1IhjYA-fY4TOwYdGYD79CXaM9Ib6ykk/s1600/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91+%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%A1%CE%A9%CE%9D+OK.jpg" /></a></div><span style="background: white; color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Τα άσματα αυτά, ως ευχετήρια και εγκωμιαστικά, βλέπουμε ότι αποτελούν κληρονομιά από το βάθος του χρόνου της αρχαιοελληνικής μας παράδοσης. Επί ρωμαϊκής εποχής ονομάσθηκαν κάλαντα, από τις καλένδες του Ιανουαρίου, κατά τις οποίες οι αρχαίοι Ρωμαίοι αντήλλασσαν και αυτοί, όπως και τώρα, ευχές και μικρά δώρα για το νέο έτος. Συνέπιπτε δε κατά τις καλένδες εκείνες να εορτάζεται από τους Χριστιανούς και η επέτειος της γέννησης του Χριστού, προτού ορισθεί κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ., την 25η Δεκεμβρίου.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> </span><br /><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Επιπροσθέτως, η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως σύμβολα της αιώνιας ζωής, θεωρείται ότι ήταν αρχαίο έθιμο και των Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στην Ευρώπη είναι πολύ γνωστοί μας οι Δρυίδες (Κέλτες ιερείς που ασκούσαν χρέη παιδαγωγού και κριτή στη Γαλατία, στη Βρετανια και στην Ιρλανδία) που λάτρευαν τη βαλανιδιά (δρυς) και το γκυ.<span style="mso-spacerun: yes;"> Επομένως είναι φυσικό</span> <span style="mso-spacerun: yes;"></span>η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λατρεία των δέντρων <span style="mso-spacerun: yes;">να </span>επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό των Ευρωπαίων, σε διάφορα έθιμα. </span><br /><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Την Πρωτοχρονιά οι Σκανδιναβοί διακοσμούσαν το σπίτι και τον αχυρώνα με αειθαλή φυτά, για να μην πλησιάζει ο διάβολος, ενώ κατά την περίοδο των Χριστουγέννων συνήθιζαν να στήνουν ένα δέντρο για τα πουλιά.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiig-2yLJbg1M68fnrpHFo4mUBi8QeQWrUrOVbuBnxHDsaZnNhVg3h_VA_JcIyh0B4fccWcVsA3aBXCZtAf5d_ElbBgu3OmfPzGAwGTCyx2cbrZKcQUz0mgLvRia2129DLW68MtMXbNG7c/s1600/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4.+%CE%94%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%A1%CE%9F.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiig-2yLJbg1M68fnrpHFo4mUBi8QeQWrUrOVbuBnxHDsaZnNhVg3h_VA_JcIyh0B4fccWcVsA3aBXCZtAf5d_ElbBgu3OmfPzGAwGTCyx2cbrZKcQUz0mgLvRia2129DLW68MtMXbNG7c/s400/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A3%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%97+%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4.+%CE%94%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%A1%CE%9F.gif" width="298" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Οι Γερμανοί, από την άλλη, τοποθετούσαν ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στην είσοδο ή στο εσωτερικό του σπιτιού κατά τη διάρκεια των εορτών του χειμερινού ηλιοστασίου.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεότερων χρόνων ωστόσο μας έρχεται από τη Δυτική Γερμανία, όπου εκεί έφτιαχναν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα που συμβόλιζε το Κήπο της Εδέμ. Σιγά σιγά προστέθηκαν στο δέντρο μπισκότα και κεριά, και στο ίδιο δωμάτιο είχαν και μια ξύλινη πυραμίδα των Χριστουγέννων στην οποία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι. Από τη συγχώνευση αυτών των δύο προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μέσα στον 18ο αιώνα διαδόθηκε ευρέως από τους Γερμανούς Λουθηρανούς και στις αρχές του 19ου<sup> </sup>αιώνα στην Αγγλία, ενώ στη Βόρεια Αμερική εισήχθη από τους Γερμανούς αποίκους και από Αμερικανούς ιεραποστόλους στην Κίνα και στην Ιαπωνία.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στη χώρα μας το χριστουγεννιάτικο δέντρο το έφεραν οι Βαυαροί και για πρώτη φορά στολίστηκε στα Ανάκτορα του Όθωνα στο Ναύπλιο (1833) και κατόπιν στην Αθήνα, γεγονός <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που φυσικά προκάλεσε τον θαυμασμό των κατοίκων. Άρχισε να διαδίδεται και να βρίσκεται σε κάθε σπίτι μόνο από τη δεκαετία του 1950 και μετά.</span><br /><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Μαρίνα Μαραγκού - texnografia.blogspot</b></span><br /><br /><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><b>Πηγές</b>: ΠΛΜ (εκδόσεις Πάπυρος) </span></span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> Αντώνιος Α. Αντωνάκος</span></span><span style="background: white; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br style="mso-special-character: line-break;" /></span></div></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-12099662752535091652023-09-11T14:08:00.000+03:002023-09-11T14:08:05.806+03:00Ο Οδυσσέας Ελύτης διαβάζει τα σημεία των καιρών<div dir="ltr" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCAYrd8_vaC_SQLOmCJNzvOzxrDx2up7gWE9_uBf1EF7_scyALZAhGfARFCmx8jdXu5DBv-3or8mT4GH7jL9y3z3_rSCUGoZmBXe1u0l8A-vL7V2Vp0PXSJfVswqb8ZW37d9r66iXsrMU/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+%CE%9F%CE%9A.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCAYrd8_vaC_SQLOmCJNzvOzxrDx2up7gWE9_uBf1EF7_scyALZAhGfARFCmx8jdXu5DBv-3or8mT4GH7jL9y3z3_rSCUGoZmBXe1u0l8A-vL7V2Vp0PXSJfVswqb8ZW37d9r66iXsrMU/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+%CE%9F%CE%9A.jpg" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><i><span style="font-size: large;"><b><span style="color: magenta;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="color: #274e13;"> </span></span></span></b></span></i></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><i><span style="font-size: large;"><b><span style="color: magenta;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="color: #274e13;">Κάποτε, η αναταραχή </span></span></span></b></span></i></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><i><span style="font-size: large;"><b><span style="color: magenta;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="color: #274e13;">στα πνεύματα λογαριάζει</span></span></span></b></span></i></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><i><span style="font-size: large;"><b><span style="color: magenta;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="color: #274e13;">περισσότερο<br />από τα επιτεύγματα.</span></span></span></b></span></i></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><i><span style="font-size: large;"><b><span style="color: magenta;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> </span></span></b></span></i>Συμβαίνει να είμαι όχι συμπτωματικά μόνον αλλά και οργανικά Έλληνας· από την άποψη ότι κατοικώ το ίδιο απαράλλαχτο ομηρικό τοπίο και ότι έχω στο αίμα μου τον Πλάτωνα.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> […] Τι είναι η διαφάνεια, μας είναι γνωστό· μας είναι τουλάχιστον, εμάς των Ελλήνων, δεδομένη εξ ουρανού. Επομένως, το δύσκολο δεν είναι αυτό· είναι να την κατεβάσουμε –τη διαφάνεια εννοώ πάντοτε– από κει ψηλά και να την εφαρμόσουμε στα αισθήματά μας, στις αισθήσεις μας στις ιδέες μας· να βλέπουμε, άσχετα, κάποτε κι εναντίον του κατασκευασμένου μας υπερεγώ, μέσ’ από το πρώτο και το δεύτερο και το τρίτο επίπεδο, ποιοι πραγματικά είμαστε, και κατ’ ακολουθίαν ποιοι θα μπορούσαμε να είμαστε. Πώς όμως να γίνει; Ζούμε στον αιώνα της ευκολίας. Εδώ πέρα ως και τα λόγια, εάν δεν είναι του καφενείου, δυσκολεύονται να περάσουν – μια περίπτωση που ν’ αυτοκτονήσουν όλοι οι </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Mallarme</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> [σ. Στεφάν Μαλαρμέ (1842-1898), Γάλλος ποιητής ιδρυτής των νέων ανορθόδοξων ποιητών, των συμβολιστών]. […] Τα πάντα, θα ’λεγες, είναι ικανός να σοφίζεται ο άνθρωπος, φτάνει να μην υποχρεωθεί να κοιταχτεί καταπρόσωπο. Κι από την πλευρά του κοινού: να μην εκτεθεί ανεπανόρθωτα.</span></div><a name='more'></a><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq4loAoMGrXjwGB19WVZD8QsMhlaYh1u8Xg0PpSX3tK5RkCJB9fWvSOIrYjs8it-oH_kmHul1qqPjIS-4Zg6t0rJu3s2N2h9s1amraUz6sI5EGb6MzVj8jj3PiQOjtmYyphb9w_fy39l4/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq4loAoMGrXjwGB19WVZD8QsMhlaYh1u8Xg0PpSX3tK5RkCJB9fWvSOIrYjs8it-oH_kmHul1qqPjIS-4Zg6t0rJu3s2N2h9s1amraUz6sI5EGb6MzVj8jj3PiQOjtmYyphb9w_fy39l4/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+9.jpg" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μια μειοψηφία εβρέθηκε πάντοτε, από τους αρχαίους καιρούς ίσαμε σήμερα, να εμπιστευθεί τη φαντασία, και μ’ αυτήν να υπερακοντίσει τη μεγαλύτερη ανασχετική δύναμη του ανθρώπου: τη σκοπιμότητα. Δυστυχώς, στο χωρισμό από τραπέζης και κοίτης με την αφιλοκέρδεια εθισθήκαμε τόσο πολύ, που η έννοια του «παιχνιδιού» να μας φαίνεται σήμερα τερατώδης. Και όμως· ένας λαός που αδυνατεί –το ολιγότερο– να επιστρέψει νοερά το ραβδί που κρατά στο δέντρο απ’ όπου κατάγεται, είναι καταδικασμένος, με το ίδιο αυτό ραβδί, κουτσαίνοντας να συνεχίσει την πορεία του μέσα στην ιστορία. Δεν αρκεί να ’χεις τσιμέντο και σίδερο για να πεις πως έχεις και σπίτι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ’ ένα σωρό υλικά θ’ απομείνεις, όπως ο περίφημος εικοστός μας αιώνας, που έφτασε στο Διάστημα για να μας πει ότι δεν βλέπει τίποτα. Οι παλαιοί έβλεπαν αγγέλους. Και ναι μεν δεν λυπάμαι που πάψαμε να τους βλέπουμε, ασφαλώς όμως λυπάμαι που δε βρήκαμε τίποτε άλλο για να τους αντικαταστήσουμε. Απ’ αυτά που έσωσε να συνάξει μες τους αιώνες η δύναμη της λαϊκής φαντασίας ούτ’ ένα κομματάκι δε γίνεται ν’ αφαιρέσεις εάν προηγουμένως δεν έχεις βρει με τι θα το αντικαταστήσεις. Φαίνεται παράλογο· διαφορετικά, όμως, όλο το οικοδόμημα θα καταρρεύσει.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Πάρε την λέξη μου,</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος· <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δώσε μου το χέρι σου</i>. Μια συναλλαγή, επιτέλους, εκτός εμπορίου. Δίνεις και παίρνεις, χωρίς ούτε να πουλάς ούτε ν’ αγοράζεις, Αν υπάρχει κάτι που περνάει από χέρι σε χέρι, αυτό είναι η ανθρωπιά…</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEaoXMjXoDvZDF8bQCTNDb9zrQJBGY_z3WMC-7j6Ofvv5xQF4RTraWVv7ig63gvuRItbm18Z1UzRXUoclPWYyB6huDMBb_x6_Z8Rr3Nljh5sgUI56EYvyAhAsE4dnRzS9PMNhP1GpqxtM/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEaoXMjXoDvZDF8bQCTNDb9zrQJBGY_z3WMC-7j6Ofvv5xQF4RTraWVv7ig63gvuRItbm18Z1UzRXUoclPWYyB6huDMBb_x6_Z8Rr3Nljh5sgUI56EYvyAhAsE4dnRzS9PMNhP1GpqxtM/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+6.jpg" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ποιος θα το φανταζότανε ποτέ ότι σε μέρες ειρήνης κι ευημερίας η χ ά ρ ι ς θα μπορούσε να υποτιμηθεί; Και όμως. Σήμερα, αν δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις απ’ αυτό που<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάνεις, σε κοιτάζουν όλοι με ανοιχτό στόμα. Τα ποιήματα υποκαταστάθηκαν με εφημερίδες. […] Ως και τα λόγια τα ελληνικά, θα ’λεγες, πεισμάτωσαν άξαφνα και αρνούνται να υπακούσουν, εάν συμβαίνει να είσαι όχι μόνον από την άποψη της ιθαγένειας αλλά και κατά φαντασίαν Έλλην. Ήδη, αυτά που λέω, στην ακοή των τρίτων φτάνουν κινέζικα. Κι εμείς που λέγαμε ότι δε θα γίνουμε ποτέ στρατιώτες! Οι στολές κάπου, σε κάποιο αόρατο εργαστήριο, ετοιμάζονται. Είναι κομμένες ομοιόμορφα, όπως οι ιδέες· κι επιπλέον, προσφέρονται δωρεάν: το μόνο δωρεάν που ίσως γνωρίσει από δω κι εμπρός η ανθρωπότητα, κατά τα εννέα δέκατα εθελοντής στα ίδια της τα δεσμά.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1FrZhGuK1jSJm8QYrq1GMrlvCyLmsJPQgMOFUgfVYZc_gAAHGsh5J71KnSzQXrlsy1b3asRZhOkOKYEnIP6v0eKO4dsGXFX0tEWF5TyJe-lZcYHR0WJGTBCt0C4R4r_2EXR4kA-oVO_M/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1FrZhGuK1jSJm8QYrq1GMrlvCyLmsJPQgMOFUgfVYZc_gAAHGsh5J71KnSzQXrlsy1b3asRZhOkOKYEnIP6v0eKO4dsGXFX0tEWF5TyJe-lZcYHR0WJGTBCt0C4R4r_2EXR4kA-oVO_M/s1600/%CE%95%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3+7.jpg" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Οι σχέσεις των ανθρώπων, ναι· ο έρωτας, ναι· αλλά όχι πάλι και πάλι ανάμεσα στις δαγκάνες του δέοντος και του ωφελίμου. Η αληθινή επανάσταση δεν εξαντλείται στα φαινόμενα· εισχωρεί βαθιά στην ψυχή, φτάνει στα όνειρα, κι ας φαίνεται αυτό αφέλεια ή παραδοξολογία, σήμερα που με «πράσινα» εννοούμε «κόκκινα», πάει να πει με το όνειρο κάτι το ακαθόριστο ή το ασυνάρτητο, εναντίον –εάν όχι και τίποτε άλλο– και των χθεσινών λαϊκών δοξασιών και των σημερινών επιστημονικών πορισμάτων. Επιμένουμε ν’ αγνοούμε ότι είναι τα στοιχεία του υλικού κόσμου που κυκλοφορούν και στα όνειρά μας, με μόνη τη διαφορά ότι εκεί το χαλινάρι των πολλών επάνω στο ένα δεν υπάρχει· οπόταν, βλέπεις τ’ άλογα να υπακούουν σε ό,τι θα ήθελες ανέκαθεν αλλά δεν τόλμησες ποτέ σου να ομολογήσεις.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">(</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στις παραπάνω επιλογές ο</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> ποιητής απευθύνεται στον αγαπημένο του «σύμμαχο» ζωής Ανδρέα Εμπειρίκο, από την «Αναφορά στον Εμπειρίκο» στο «Εν Λευκώ»).</span></div></div><hr /><p></p>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-76498292937754609492023-03-23T13:05:00.003+02:002023-03-23T13:08:46.121+02:00Τι έγινε την 25η Μαρτίου του 1821;<div class="MsoNoSpacing"><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGMjuLpO1AYHOVEkJEuVbw-vZFZHOwdU0xBrlpKN11_ChbUG2x35FO_SzOOeBcRGKbxYAYfUQH-2oBWViU74_PzfyX64BE2mbEVJlyZtSZi2cz3w-EGuu5EQkPiKOI0-pVh9Zf1JQJ5EY02rvE1UfPXRC6OVZ2GqSP4hD7DNDHcubnH-_YaY_VxUqG/s1600/%CE%A4%CE%B9%20%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%2025%CE%B7%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1355" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGMjuLpO1AYHOVEkJEuVbw-vZFZHOwdU0xBrlpKN11_ChbUG2x35FO_SzOOeBcRGKbxYAYfUQH-2oBWViU74_PzfyX64BE2mbEVJlyZtSZi2cz3w-EGuu5EQkPiKOI0-pVh9Zf1JQJ5EY02rvE1UfPXRC6OVZ2GqSP4hD7DNDHcubnH-_YaY_VxUqG/w339-h400/%CE%A4%CE%B9%20%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%2025%CE%B7%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF1.jpg" width="339" /></a></div><span style="font-family: "times new roman", "serif"; font-size: 12pt;">Η Ιστορία αυτήν ακριβώς την ημερομηνία δεν καταγράφει κανένα γεγονός – αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς. Εντούτοις, στα χωράφια της ευδοκιμούν και ενσωματώνονται μύθοι και πολλάκις διαστρεβλώσεις ένθεν κακείθεν. Εν πρώτοις, να κρατείται το εθνικό φρόνημα υψηλό επί παντός καιρού και τελευταίως μας ενέσκηψαν και οι ρεπουσικοί συνωστισμοί. Ωστόσο η Ιστορία, εύρεση και έκθεση της αλήθειας, είναι επιστήμη και φυλάει καλά τις αποδείξεις της.</span><p></p></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ας πάρουμε τα πράγματα, λοιπόν, από την αρχή και ας παραθέσουμε αδρομερώς τα γεγονότα εκείνης της εποχής:</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου για τον ξεσηκωμό και οι συνθήκες ήταν πια ευνοϊκές για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και τη διεκδίκηση ελεύθερου ελληνικού κράτους.<br />Η Επανάσταση του 1821 ξεκίνησε από πολλά κοινωνικά στρώματα και δυνάμεις, που, αν και είχαν διαφορετικά και πολλές φορές αντικρουόμενα συμφέροντα, συμφωνούσαν στο βασικό: να φύγουν οι Τούρκοι.</span><br /><a name='more'></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το 1820 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αναλαμβάνει την ηγεσία και η Φιλική Εταιρεία εισέρχεται στη φάση της προετοιμασίας για πολεμική αναμέτρηση. Η εξέγερση είχε σχεδιασθεί να ξεκινήσει από τρία σημεία: τη Μολδοβλαχία (Φεβρουάριος 1821, όπου ηττάται και διασκορπίζεται ο στρατός του Υψηλάντη), την Κωνσταντινούπολη (η οποία τελικά θα μείνει αμέτοχη και εχθρική σε οποιαδήποτε ανατρεπτική πρόταση) και τον Μοριά (όπου στάλθηκε ο Δημήτριος Υψηλάντης, αδελφός του Αλέξανδρου).Το επαναστατικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί από τους αποστόλους της Φιλικής Εταιρείας αποτελούσε εγγύηση για την καθολική συμμετοχή στον Αγώνα.</span><br /><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Για την επιλογή του Μοριά (οι Τούρκοι εδώ αποτελούσαν το 10% του πληθυσμού του) ως κέντρο του επαναστατικού αγώνα συνηγορούσαν πολλοί παράγοντες, εκτός του ότι η Πελοπόννησος, ούτως ή άλλως, ήταν η κυριότερη πύλη του οθωμανικού χώρου προς της Δύση. Ήταν η γεωγραφική μορφολογία που δυσκόλευε την επιβολή κεντρικού ελέγχου αλλά και απαγόρευε τη χρήση του ιππικού του οθωμανικού στρατού. Ήταν η μεγάλη εμπειρία που διέθεταν στην άσκηση της εξουσίας οι Πελοποννήσιοι προύχοντες καθώς και σημαντικά υλικά μέσα. Ήταν οι σημαντικοί ένοπλοι που είχαν δραστηριοποιηθεί εκεί, και, επιπλέον, η οθωμανική εξουσία ήταν εκεί αδύναμη. Η περιοχή, άλλωστε, ήταν η πλέον οχυρή της Αυτοκρατορίας, χάριν των φρουρίων, ένα έργο των μηχανικών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhuLJP1ME7S5PRqKotatQsQY7OnfUrliDlU1PjG3Thx6Au_wXjOPvgxHYVP_809vnEEYPJi0Uxz3qA7kMs_KitaphQ_SYZ9ruQf0-TurDngDkePB-mZSwB9EmQO1c6i_C1GzD2qp_QNFA/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF5.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhuLJP1ME7S5PRqKotatQsQY7OnfUrliDlU1PjG3Thx6Au_wXjOPvgxHYVP_809vnEEYPJi0Uxz3qA7kMs_KitaphQ_SYZ9ruQf0-TurDngDkePB-mZSwB9EmQO1c6i_C1GzD2qp_QNFA/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF5.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στα τέλη του 1820 οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να υποπτεύονται ότι ετοιμαζόταν εξέγερση και η Υψηλή Πύλη, διαβλέποντας τους κινδύνους που απειλούσαν τον Μοριά, θα στείλει στην περιοχή έναν από τους πιο άξιους πασάδες της, τον Χουρσίτ, ως βαλή του Μορέως, ο οποίος όμως θα αναγκασθεί να σπεύσει άμεσα με τα καλύτερα στρατεύματά του στην Ήπειρο για να καταστείλει την ανταρσία του Αλή Πασά. Και, έτσι, η οθωμανική εξουσία στην Τριπολιτσά θα μείνει στα χέρια ενός απλού αγά, του Μεχμέτ Σαλήχ, ο οποίος θα αναλάβει να εφαρμόσει ένα δύσκολο έργο, το σχέδιο πρόληψης των ταραχών στον Μοριά. Παράλληλα,</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">εκείνο τον καιρό στην Πελοπόννησο είχαν δραστηριοποιηθεί σημαντικοί κλέφτες: ο Αναγνωσταράς, οι Πετμεζάδες, οι Κουμανιώτες, ενώ στις αρχές Ιανουαρίου έφθασε στη Μάνη και ο Κολοκοτρώνης.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLCkv7Zw5iSRlxlNA_PUDozpR_gfLD6pCV7iTkpI-AtsjnweGKcpjaBCrkly3jPRejkDfh9QuTlL9K38L-D6fc8ZkxSvynDMGiqTW64pYggbatqsdmdtpZA7Y2eTiKF285X-SWvlF14WE/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF4.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLCkv7Zw5iSRlxlNA_PUDozpR_gfLD6pCV7iTkpI-AtsjnweGKcpjaBCrkly3jPRejkDfh9QuTlL9K38L-D6fc8ZkxSvynDMGiqTW64pYggbatqsdmdtpZA7Y2eTiKF285X-SWvlF14WE/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF4.JPG" width="400" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το μοναδικό σχέδιο που απέμενε να καταστρώσει και να πραγματοποιήσει ο Μεχμέτ Σελήχ ήταν να συγκεντρώσει τους σημαντικούς χριστιανούς στην Τριπολιτσά και, μάλιστα, επειγόντως, διότι συσσωρεύονταν διάφορες ύποπτες ενδείξεις, όπως η δραστηριοποίηση και η επέκταση των μπαρουτόμυλων των αδελφών Σπηλιοτόπουλων στη Δημητσάνα. Οι περισσότεροι ανταποκρίθηκαν και άρχισαν να παρουσιάζονται αυξάνοντας την ταραχή και τις υποψίες των κλεφτών.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ωστόσο, το κλειδί για τις εξελίξεις το κρατούσαν δύο κρίσιμες περιοχές: η Αχαΐα και η Μάνη. Η Πάτρα ήταν το οικονομικό κέντρο του Μοριά. Η εξαγωγή σταφίδας, οι βιοτεχνίες, η σχέση με τα Επτάνησα και η ύπαρξη σε αυτήν ξένων προξενείων και εμπορικών οίκων τής έδιναν εξέχουσα σημασία. Οι πρόκριτοι της Αχαΐας, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, οι Ρούφοι, οι Ζαΐμηδες των Καλαβρύτων, ο Λόντος της Βοστίτζας (Αίγιο) ήταν ισχυροί παράγοντες και μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία. Στην πρόσκληση του αγά, περιμένοντας οδηγίες από τους Φιλικούς της Κωνσταντινούπολης, αυτοί αποφάσισαν να καθυστερήσουν και κατέφυγαν στα ορεινά.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στην άλλη πλευρά, η Μάνη, με ισχυρές οικογένειες (σόγια), προεξαρχόντων των Μαυρομιχαλαίων, εξαρτιόταν διοικητικά από τον Καπουδάν Πασά (ναύαρχο του οθωμανικού στόλου) και είχε σημαντική ελευθερία κινήσεων προς τους πασάδες της Τριπολιτσάς. Οι Μαυρομιχαλαίοι, μυημένοι στο σχέδιο του ξεσηκωμού, έλαβαν την απόφαση να στείλουν τον γιο του Πετρόμπεη, Αναστάση, μαζί με έναν συγγενή, ως εκπρόσωπο στην Τριπολιτσά, για να αποκοιμίσουν τους Τούρκους.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSJu_EpabIwaCsq8jQ-Sm4T7W5xe6sLvJOjjKt6vO4uRDh9uCM4uGvf89oQ0vIqWBKZtJrf628inDhTzbMQQqN4_YaBZfb9EeMDaQepQ4qzTTcYnaxaCCVhJvomJyzOH4oGGJFqXUKCo/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSJu_EpabIwaCsq8jQ-Sm4T7W5xe6sLvJOjjKt6vO4uRDh9uCM4uGvf89oQ0vIqWBKZtJrf628inDhTzbMQQqN4_YaBZfb9EeMDaQepQ4qzTTcYnaxaCCVhJvomJyzOH4oGGJFqXUKCo/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF2.jpg" width="280" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ημέρα για την κήρυξη της Επανάστασης είχε ορισθεί από τους Φιλικούς και πολλούς οπλαρχηγούς η 25η Μαρτίου, εξαιτίας του θρησκευτικού και συμβολικά αλληγορικού της χαρακτήρα. Τελικά, τα γεγονότα άλλαξαν τον οποιονδήποτε σχεδιασμό:</span></div><div class="MsoNoSpacing"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">15 Μαρτίου</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">: Κάποιοι από τους κλέφτες και τους οπλαρχηγούς, αφού πήραν την ευχή του γερο-Ασημάκη Ζαΐμη, επιτέθηκαν, ανεπιτυχώς, σε φοροεισπράκτορα. Όταν οι μουσουλμάνοι των Καλαβρύτων πληροφορήθηκαν τα συμβάντα, κλείστηκαν, πανικόβλητοι, χωρίς εφόδια σε οχυρούς πύργους και παραδόθηκαν λίγες ημέρες μετά.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Εν τω μεταξύ έχουν αρχίσει με ένταση οι επιθέσεις και οι φόνοι σε γυφτοχαρατσήδες (φοροεισπράκτορες), σπαΐδες, ταχυδρόμους, ταξιδιώτες, χριστιανούς και μουσουλμάνους, στη βόρεια Πελοπόννησο. Σε κάθε ταραχή, αληθινή ή φανταστική, οι Τούρκοι τρέπονται σε φυγή για προστασία. Άρχισαν, έτσι, μεμονωμένες σφαγές και λεηλασίες μουσουλμανικών περιουσιών, γεγονός που είχε ως συνέπεια την επιτάχυνση των εξελίξεων.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">22 Μαρτίου</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">: Οι πρόκριτοι της Αχαΐας καταλαβαίνουν ότι ξέφυγε η κατάσταση και αποφασίζουν να επέμβουν. Φθάνουν στην Πάτρα επικεφαλής των ενόπλων τους οι Παπαδιαμαντόπουλος, Ανδρέας Λόντος, Παλαιών Πατρών Γερμανός, Ζαΐμης, Ρούφος και άλλοι κατώτεροι προεστοί και ιερωμένοι, ενώ οι πρόξενοι των ξένων δυνάμεων καταφεύγουν στα πλοία τους. Η εξέγερση λαμβάνει πλέον απροκάλυπτο χαρακτήρα.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4r7aPIBgkThaHz3APO2Z6OEzAs_zj7SSLlaTJmQjMJWY-IBT90EMZBNDtnXBH4j9FSQdqp7vhoSU5xs2dEafG_m4ieDtIEiFYWkxpgnbTr1FSRnM3TyvEFVxfTkQ8lNPOpED8y92bIyE/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4r7aPIBgkThaHz3APO2Z6OEzAs_zj7SSLlaTJmQjMJWY-IBT90EMZBNDtnXBH4j9FSQdqp7vhoSU5xs2dEafG_m4ieDtIEiFYWkxpgnbTr1FSRnM3TyvEFVxfTkQ8lNPOpED8y92bIyE/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF3.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ο δε Παλαιών Πατρών Γερμανός διατάζει και στήνουν στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου σταυρό, τον οποίο τρέχουν και ασπάζονται οι παρευρεθέντες, ορκιζόμενοι τον υπέρ πίστεως και πατρίδος όρκο. Υψώνονται σημαίες (κόκκινες, όπως των Οθωμανών, με τον σταυρό στη θέση του μισοφέγγαρου), τελούνται δοξολογίες και εκδίδεται επαναστατική διακήρυξη.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στη συνέχεια, όμως, η έκβαση δεν ήταν καλή για την Πάτρα. Οι Τούρκοι έχουν βρεθεί συγκεντρωμένοι και αποκλεισμένοι στην ακρόπολη, χωρίς ούτε νερό. Αλλά, θα τους σώσει ένα τυχαίο γεγονός. Ο Γιουσούφ Πασάς της Εύβοιας, ο οποίος, πηγαίνοντας για τα Γιάννενα, μαθαίνει τα συμβαίνοντα στην Πάτρα, περνάει στο Ρίο και με 300 οπλοφόρους επιτίθεται εναντίον των χριστιανών, απελευθερώνει τους μουσουλμάνους και καταστρέφει, καίει και λεηλατεί τις χριστιανικές περιουσίες. Αφήνει πολλούς χριστιανούς νεκρούς και, κατόπιν, η πόλη θα παραμείνει οθωμανική ως το τέλος του Αγώνα.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Οι ειδήσεις για τα νέα στην Αχαΐα φθάνουν γρήγορα στη Μάνη. Την ίδια ημέρα 2.000 αγωνιστές με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και άλλους οπλαρχηγούς απελευθερώνουν την Καλαμάτα. Οι Τούρκοι αιφνιδιάσθηκαν και παραδόθηκαν, ενώ τελέστηκε δοξολογία και εκδόθηκε επαναστατική διακήρυξη με ημερομηνία 25 Μαρτίου.</span><br /><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Η Επανάσταση σιγά σιγά θα εξαπλωθεί σε όλο τον ελληνικό χώρο.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtXZoX2-j1O4ecpatJr1uUokc0HsTKPvGBisMb8rlTYGqLhbpVu3zjos6uDtTa0b0MyWO-dqPboKtQ5qN-HdRnBVFeP_3-2y_gDR_vX7zRpquEgbrfG66sGnuGBPYJU48BzGvx3j-8YuQ/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF6.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtXZoX2-j1O4ecpatJr1uUokc0HsTKPvGBisMb8rlTYGqLhbpVu3zjos6uDtTa0b0MyWO-dqPboKtQ5qN-HdRnBVFeP_3-2y_gDR_vX7zRpquEgbrfG66sGnuGBPYJU48BzGvx3j-8YuQ/s1600/%CE%A4%CE%B9+%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+25%CE%B7+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CF%86%CE%BF%CF%84%CE%BF6.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Καταλήγοντας, η έναρξη της Επανάστασης έγινε κλιμακωτά και, στις 25 Μαρτίου, στα δύο κέντρα της εξέγερσης, Αχαΐα και Μάνη, είχαν ήδη δρομολογηθεί τα γεγονότα. Η επίκληση της ημερομηνίας έχει συμβολική και τελετουργική σημασία. Στη σημαδιακή αυτή ημέρα ανήγγειλε ο Θεός την απόφασή του για απελευθέρωση των Ελλήνων, όπως ακριβώς τον καιρό της παρθένου Μαρίας είχε προαναγγείλει τη γέννηση του Ιησού και τη σωτηρία του κόσμου. Το νόημα του Ευαγγελισμού ήταν ισχυρό, και η θεϊκή εντολή απαραίτητη για ένα τόσο μεγάλο τόλμημα...</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Η στήριξη της Επανάστασης από την αρχή είχε βασισθεί στην κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων που η Ευρώπη τόσο θαύμαζε, αλλά και στην εντολή της Θείας Πρόνοιας, που ο απλός λαός τόσο πίστευε.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Επίσης, κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ύψωσε τη σημαία στην Αγία Λαύρα, αφού βρισκόταν στην Πάτρα και όρκιζε τους επαναστάτες – μάλιστα, δεν κάνει ούτε ο ίδιος στα απομνημονεύματά του καμία τέτοια αναφορά. Τον μύθο τον οφείλουμε στον περιηγητή Πουκεβίλ που τον αναφέρει στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος</i> και ο οποίος συνδαυλίσθηκε με τον χρόνο και από τον πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας</i> (1851).</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το 1838, με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα, η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><b>Μαρίνα Αθ. Μαραγκού</b><br /><b>Texnografia</b></div><div class="MsoNoSpacing"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8pt;">Βιβλιογραφία</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8pt;">:</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8pt;">Σπυρίδωνος Τρικούπη, <i>Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως</i></span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8pt;"><i>Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία</i>, τόμ. Γ’, ΕΑΠ, 1999</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8pt;">Τόμος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ελλάς</i> Παπύρου</span></div><div class="MsoNoSpacing"></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-48303006427020403462022-11-21T18:04:00.008+02:002022-11-21T18:41:07.521+02:00«Λειτουργίες» στην αρχαία Αθήνα: η φορολόγηση των πλουσίων προσφορά για την πόλη τους<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYRm-TuPe_mpywNEM-VdERQIJ_jb7Oj5gRMtQlnLjVhmUQWr9-rT_7cFV6fuqLFHqN6zJ6j0lzIm5BLIpwP0h9bk9CAv-pjrkakcsuINANb-87_ZD3WPTWR_0kW3RgT3sdB52p1uqVSDs/s1600/LEITOYRGIES+1.jpg" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="116" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYRm-TuPe_mpywNEM-VdERQIJ_jb7Oj5gRMtQlnLjVhmUQWr9-rT_7cFV6fuqLFHqN6zJ6j0lzIm5BLIpwP0h9bk9CAv-pjrkakcsuINANb-87_ZD3WPTWR_0kW3RgT3sdB52p1uqVSDs/s400/LEITOYRGIES+1.jpg" width="400" /></a></p><div dir="ltr" trbidi="on"><div dir="ltr" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Κοιτάζοντας τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, ο οποίος έδωσε την απάντηση στην Ιστορία με τη δική του κοσμοθέαση, θα δούμε ότι ανέπτυξε μία από τις ύψιστες αξίες του, την έννοια του αγώνα για να είσαι ο καλύτερος. Το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αιέν αριστεύειν</i> είναι από τις βάσεις που διαμόρφωσαν τα υψηλά ιδεώδη του αρχαίου Έλληνα ανθρώπου, ο οποίος το θέτει ως υψηλό σκοπό της ζωής του και το υπηρετεί ανιδιοτελώς από τον Όμηρο έως τον Μέγα Αλέξανδρο. Φθάνει στην αγωνία, «στην άμιλλα, στον ανταγωνισμό, στον διαγωνισμό για τη νίκη».</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Το αγωνιστικό αυτό ιδεώδες καθίσταται φυσικά εμφανές στον πόλεμο, στους αθλητικούς και ποιητικούς αγώνες αλλά επίσης και στις «λειτουργίες».</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λειτουργίες</i> ήταν υπηρεσίες οι οποίες εκτελούνταν υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Πολύ πλούσιοι πολίτες επιλέγονταν από το κράτος για να πληρώσουν και να τις οργανώσουν. Στην Αθήνα σε ένα κανονικό έτος διεκπεραιώνονταν τουλάχιστον 97 κρατικές <i>λειτουργίες</i>.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Ο θεσμός αυτός αντικατοπτρίζει ένα από τα πλέον σημαντικά χαρακτηριστικά των αρχαίων Ελλήνων, που είναι η δημόσια αναγνώριση και η «απόσπαση από το πλήθος» για να αναδειχθεί, μια ιδιότητα που ο καθένας φιλοδοξούσε για τον εαυτό του. Τέθηκαν σε εφαρμογή τον 5ο π.Χ. αι. και αποτέλεσαν είδος φορολογίας αλλά και δείγμα της αγάπης προς την πατρίδα και απόδειξη της έμπρακτης και ουσιαστικής συμμετοχής στα κοινά.<br /><a name='more'></a><sup></sup></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBaXnagednaans0KGlrhZgOmnl_CrAmohSjc0tdXoYqC027qtMnBnLG_5QGebgLrlELQxhIttfd7VVJZQc4cI9ehEAnohIeMGbeaoLeKZatDTdtoF18sb1b5HfVYZmwS22OsmghwqO74s/s1600/%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBaXnagednaans0KGlrhZgOmnl_CrAmohSjc0tdXoYqC027qtMnBnLG_5QGebgLrlELQxhIttfd7VVJZQc4cI9ehEAnohIeMGbeaoLeKZatDTdtoF18sb1b5HfVYZmwS22OsmghwqO74s/s400/%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a>Τα χρηματικά ποσά που απαιτούνταν για την κάθε <i>λειτουργία </i>ήταν υπέρογκα και γι’ αυτόν τον λόγο επιλέγονταν άνδρες με οικονομική ευρωστία για να ανταποκριθούν στα τεράστια έξοδα ή οι ίδιοι διετίθεντο εθελοντικά. Οι άρχοντες, ως έχοντες τον πλούτο, για λόγους γοήτρου, επίδειξης του πατριωτισμού τους και απόκτησης λαϊκού ερείσματος, συνέβαλλαν στη λειτουργία της κοινότητας προσφέροντας στο κράτος χρήματα για την εξυπηρέτηση ποικίλων σκοπών.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Επί παραδείγματι, με την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τριηραρχία</i>, τη δαπανηρότερη από όλες τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λειτουργίες</i>, οι οικονομικά ισχυροί αναλάμβαναν ολόκληρη τη διοίκηση ενός κρατικού πλοίου, τα έξοδα συντήρησης και επάνδρωσης, τη στρατολόγηση του πληρώματος και τη διακυβέρνηση του πλοίου. Επιπλέον πλήρωναν τα έξοδα για όλες τις επιδιορθώσεις του πλοίου και τον εξοπλισμό, ενώ ο τριήραρχος ήταν υπεύθυνος επίσης για την αμοιβή του πληρώματος – πολλοί μάλιστα προσέφεραν υψηλότερο μισθό από αυτόν που παρείχε το κράτος, προκειμένου να στρατολογούν τα καλύτερα πληρώματα. Συνεπώς, τα πλούσια άτομα που αναλάμβαναν την <i>τριηραρχία</i> ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνα για την αποτελεσματικότητα του ναυτικού, από το οποίο εξαρτιόταν η δύναμη και η ασφάλεια της Αθήνας.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi10-fn-ymogaLBeB1kBdLQq140Cqt1H5-sCWW9-trZ5Y86AT-tdLksGWVO6-pWK41WlFLQaiTg3wBcqp4_UYOfLLoDX_yEP4WAlteqkX7-vyy6NyDIBtwL-80oQVskn5-fwEP9rpTOQt0/s1600/%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F+%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259D+%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2591.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi10-fn-ymogaLBeB1kBdLQq140Cqt1H5-sCWW9-trZ5Y86AT-tdLksGWVO6-pWK41WlFLQaiTg3wBcqp4_UYOfLLoDX_yEP4WAlteqkX7-vyy6NyDIBtwL-80oQVskn5-fwEP9rpTOQt0/s400/%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F+%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259D+%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το Γυμνάσιο της αρχαίας Ολυμπίας</td></tr></tbody></table>Με τη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">χορηγία</i> πάλι κάλυπταν όλες τις δαπάνες για τις παραστάσεις δράματος μαζί με την προετοιμασία του χορού που θα μετείχε στους ποιητικούς αγώνες, ενώ με τη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γυμνασιαρχία</i> τα έξοδα διατροφής και εκπαίδευσης αθλητών που επρόκειτο να λάβουν μέρος σε γυμνικούς αγώνες, και με την <i>εστίαση</i> αναλάμβαναν τα έξοδα για την πραγματοποίηση δημοσίων γευμάτων, κ.ά.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Τα χρηματικά ποσά τα οποία απαιτούνταν για μια <i>λειτουργία</i> ήταν τεράστια και οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί είχαν το καθήκον να επιλέγουν άνδρες αρκετά πλούσιους για να επωμιστούν αυτό το βάρος. Άτομα που είχαν ήδη εκτελέσει τη συγκεκριμένη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λειτουργία</i> ή άλλες <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λειτουργίες</i> κατά τα προηγούμενα δύο χρόνια απαλλάσσονταν. Σε άλλη περίπτωση όμως ήταν αδύνατον να αρνηθεί κανείς μια <i>λειτουργία</i>.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivz2BklVYQkI5FPXm-8DQdM3px7MjqDbVl_2ACO5AFlAXeYmQpO4yrU79YbxspNgEvgDJIeHXqmueAUz11PvlUIOt9lJJMtK8cEE2Fdq6lwky9HCJjcGaM2DYsQMNoH4QgoyvcLMSGhZo/s1600/%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2597+%25CE%259C%25CE%2595+%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%2597%25CF%2582+%25CE%2597%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259A%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3+%2528350%2529.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivz2BklVYQkI5FPXm-8DQdM3px7MjqDbVl_2ACO5AFlAXeYmQpO4yrU79YbxspNgEvgDJIeHXqmueAUz11PvlUIOt9lJJMtK8cEE2Fdq6lwky9HCJjcGaM2DYsQMNoH4QgoyvcLMSGhZo/s400/%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2597+%25CE%259C%25CE%2595+%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%2597%25CF%2582+%25CE%2597%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259A%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A3+%2528350%2529.jpg" width="267" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πελίκη με απεικόνιση της «Ηλέκτρας»<br />(350 π.Χ.). Μουσείο Λούβρου</td></tr></tbody></table>Οι υπηρεσίες αυτές επέφεραν βάρη, είχαν ωστόσο και μεγάλες ανταμοιβές. Θεωρείτο μεγάλο επίτευγμα για τον πλούσιο Αθηναίο αν εκτελούσε μια <i>λειτουργία</i> επιτυχώς, αφού του απέφερε μεγάλη τιμή, του προσέδιδε αίγλη και φήμη, γεγονός που τον κατηύθυνε να επιδιώκει διακαώς αυτή τη δόξα. Το κράτος τού διατύπωνε τις ευχαριστίες με τιμητικές επιγραφές –διασώζεται πλειάδα επιγραφών του είδους–, από την αθηναϊκή κοινωνία απολάμβανε θαυμασμό και εκτίμηση και ο ίδιος υπερήφανος μπορούσε να χρησιμοποιήσει την καλή εκτέλεση μιας <i>λειτουργίας</i> για να σταδιοδρομήσει πολιτικά.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Οι <i>λειτουργίες</i> ήταν και μια μορφή προστασίας από άλλες ενοχλήσεις διότι έτσι αν ένας πλούσιος κατηγορούμενος εδιώκετο ποινικά, μπορούσε να υπενθυμίσει στο δικαστήριο τα ποσά που είχε δαπανήσει σε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λειτουργίες</i>, επικαλούμενος την υπηρεσία προς την κοινότητα ως μέρος της υπεράσπισής του.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px;">Οι πλουσιότεροι ως εκ τούτου πολίτες στην αρχαία Αθήνα έκριναν ως ξεχωριστό καθήκον να βοηθήσουν την πόλη τους συμβάλλοντας σε μια δαπανηρή λειτουργία. Από δε το κοινωνικό σύνολο αντιμετωπίζονταν ως περίοπτα πρόσωπα που τιμούσαν τόσο τον εαυτό τους όσο και τη «φυλή» τους. Μετά το δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αι. οι πλούσιοι προσέφεραν εξίσου διάφορα εθελοντικά δώρα («επιδόσεις») για τα οποία ανταμείβονταν με ωραία τιμητικά θεσπίσματα.<br /><b>Μαρίνα Μαραγκού</b></div><div class="MsoNormal"><br /></div></div></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-3405537115405894392022-05-12T21:17:00.000+03:002022-05-12T21:17:31.632+03:00Οδυσσέας Ελύτης έφα και ψηφίδες «Εκ του πλησίον»<p> <b style="mso-bidi-font-weight: normal; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">Τι εύκρατη που γίνεται η σκέψη όταν τα μπλε σου βγαίνουν περίπατο!</span></span></span></b></p><div dir="ltr" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><br /><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjigBf_sauPJXLMz68btnSt0ZVDmpmLiJWrYARlxAijmMFrwnDsdrjCLHR_AnRhp9lESUniYTv0TJ5qrjHPcfQciPNkF-NjeH-Sa5U38UKCLfa2bsaEt_8yUwkviSty6z47xk3TbjdGiiU/s1600/FOTO3+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%95.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjigBf_sauPJXLMz68btnSt0ZVDmpmLiJWrYARlxAijmMFrwnDsdrjCLHR_AnRhp9lESUniYTv0TJ5qrjHPcfQciPNkF-NjeH-Sa5U38UKCLfa2bsaEt_8yUwkviSty6z47xk3TbjdGiiU/s1600/FOTO3+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%95.jpg" /></a></div><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: 12pt;">Σε μια συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μεγάλη Βρετανία, όταν είχε αναγγελθεί η βράβευση του Οδυσσέα Ελύτη με το Νομπέλ Λογοτεχνίας, ο κορυφαίος ποιητής μας, ως μέγας οραματιστής, οπλισμένος με αυτές τις κεραίες που συλλαμβάνουν τα μηνύματα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και σκιαγραφώντας την εικόνα του μέλλοντος, είχε δηλώσει προφητικά:</span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><br /><a name='more'></a><div style="text-align: left;"><span style="color: #20124d;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για<span style="font-size: small;"> </span>τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική<span style="font-size: small;"> </span>καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά<span style="font-size: small;"> </span>μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’<span style="font-size: small;"> </span>αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την<span style="font-size: small;"> </span>ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη<span style="font-size: small;"> </span>ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί<span style="font-size: small;"> </span>άνθρωποι» –κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί– μας κοροϊδεύουν, είναι<span style="font-size: small;"> </span>χαρακτηριστικό.</span></b></span></div></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="color: #20124d;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το παν. Πού βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια</span></b></span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="color: #20124d;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">μέρα, όταν δεν θα ’μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’<span style="font-size: small;"> </span>όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας – και της εποχής μας».</span></b></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Tu5ZroN9RCQmO8K1HLEFx5wRZJVadkNHpEhpSjM0dWYt4PnKrNysMUWKbJpEsCxtpvx6COs1NcTiPkJ9SLki4Qcu6PkL9XRwc-gNpmjEFlY2VlVKxI4GJIUoIemxG_z2WAEG6xT-oH0/s1600/FOTO1+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259A%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Tu5ZroN9RCQmO8K1HLEFx5wRZJVadkNHpEhpSjM0dWYt4PnKrNysMUWKbJpEsCxtpvx6COs1NcTiPkJ9SLki4Qcu6PkL9XRwc-gNpmjEFlY2VlVKxI4GJIUoIemxG_z2WAEG6xT-oH0/s400/FOTO1+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259A%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" width="321" /></a></div><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: purple;"><br /><br />Ακούγεται μια βοή. Θα ’ναι τα γεγονότα που ολοένα τρέχουν. Μερικά παραχαραγμένα σαν χαρτονομίσματα. Ζητώ ν’ αγοράσω αξιοπρέπεια σαν αυτή των ελεφάντων που απομακρύνονται για να πεθάνουν. Είναι μέρες τώρα που ανεβοκατεβαίνω σκαλιά χωρίς να βρίσκω το σπίτι μου. Θα πρέπει να γραφτεί και το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας για να δω αν ανήκω στη φυλή σας. Δε μου αρέσει. Όλα τελειώνουν κάποτε.</span></span></b><br /><br /><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: purple;"><br /></span></span></b><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: purple;"> </span></span></b><br /><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPRUHxIkEWUPPPgWt5QyMZ1Xci8yMOce0hJMgKVSC0M9pfjWxyPkH5s4Nuajcft8sWyyazdId48m0mPJmc-5fMcZlDTKqLwty8SvIvkhFxMJJ38RvOhi0DVb1AMpjFH_cMbWpv-lz8xjw/s1600/FOTO+%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%99%CE%91.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPRUHxIkEWUPPPgWt5QyMZ1Xci8yMOce0hJMgKVSC0M9pfjWxyPkH5s4Nuajcft8sWyyazdId48m0mPJmc-5fMcZlDTKqLwty8SvIvkhFxMJJ38RvOhi0DVb1AMpjFH_cMbWpv-lz8xjw/s320/FOTO+%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%99%CE%91.jpg" width="320" /></a></div><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: purple;">Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός, αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα.</span></span></span></b></div><div class="MsoNoSpacing"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: purple;">Με την προϋπόθεση ότι και οι έννοιες έχουν τη δική τους ύλη θα ’ταν επίτευγμα μέγα να φτάσει κανείς ως το Αγαθόν και να επιτύχει τη διάσπαση του ατόμου του. Ο αέρας απ’ την έκρηξη θα αρκούσε να σαρώσει και φυλακές και νοσοκομεία.</span></span></span></b></div><div class="MsoNoSpacing"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: purple;">Φθόγγοι Πομπηίας υποχθόνιοι μαζί με κατά καιρούς καταρρέουσες λέξεις από τον Δάντη έως τον Ungaretti σ’ ένα εικοσιτετραώρου διαρκείας ηλιοβασίλεμα, παρισταμένης πάντοτε και της σελήνης, γίνονται τα προσκόμματα στην απόφαση της ανθρωπότητας να θέσει τέρμα στην ιστορία της.</span></span></span></b></div><div class="MsoNoSpacing"><br /></div><div class="MsoNoSpacing"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp0mYcjrNpEJwE26gOzRBWujnZxo9KVIat5VRM7ENE8C8fJZq6-N0ixBi64il5s7VoWvk3LutvJ35a0LE_08LVnjVi3veFlj8sA60Us40MACWqDa9blg4aZntBM_l2jAXzZ7nrAewu09M/s1600/FOTO2+%CE%A0%CE%9F%CE%A4%CE%91%CE%9C%CE%99.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp0mYcjrNpEJwE26gOzRBWujnZxo9KVIat5VRM7ENE8C8fJZq6-N0ixBi64il5s7VoWvk3LutvJ35a0LE_08LVnjVi3veFlj8sA60Us40MACWqDa9blg4aZntBM_l2jAXzZ7nrAewu09M/s400/FOTO2+%CE%A0%CE%9F%CE%A4%CE%91%CE%9C%CE%99.jpg" width="400" /></a></div><b><span style="color: #38761d;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: 12pt;">Της λέπρας πρώτο σύμπτωμα το χρήμα. Σωρεύει ο φιλάργυρος ανυπαρξία και χαίρεται</span></span></span></b></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;">* * *</span></div><div class="MsoNoSpacing"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: 12pt;">Είναι χρόνια τώρα που περιμένω μιαν απόφαση. Μα δεν παρουσιάστηκε κανείς.</span></span></span></b></div><div class="MsoNoSpacing"></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;">* * *</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: 12pt;">Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται. Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει –σε απόλυτο αξία– περισσότερο από έναν μέτριο πρωθυπουργό.</span></span></b></span><br /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span></b></span></div><div class="MsoNoSpacing"></div><div class="MsoNoSpacing"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdDSmTM_kMz3FQBoTcxg-Q7G8t7HyhjF-5k7uQ3hgnCyvhKFASDg6gOdxURyxINFY7llcNWBYWFIXCv6FtpNUAuA9AUI6DyyUrqgLmyYUKrRFeEUyXK0UF6nw3c7EkdSAKl_xNh4BFrhk/s1600/sentral+park.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdDSmTM_kMz3FQBoTcxg-Q7G8t7HyhjF-5k7uQ3hgnCyvhKFASDg6gOdxURyxINFY7llcNWBYWFIXCv6FtpNUAuA9AUI6DyyUrqgLmyYUKrRFeEUyXK0UF6nw3c7EkdSAKl_xNh4BFrhk/s400/sentral+park.JPG" width="400" /></a><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: 12pt;">Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι.</span></span></span></b><br /><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #7f6000;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="color: #bf9000;">* * *</span></span></span></span></b></div></div><div class="MsoNoSpacing"><div><span style="color: #bf9000;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Το πείσμα είναι υγεία. Είναι μια πρωινή γυμναστική που πρέπει να την κάνουμε κάθε μέρα εάν θέλουμε να κρατήσουμε την επαφή μας με το ζωντανό μέρος των πραγμάτων.</span></b></span></span></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFBjEIcDCHDQ8ccyyXoSe8Nvhyphenhyphen63decPV7fjDPiQsSvqO1DoC51A1kMNCRjhHKlNEkYF2zYFKxDU3wox4NH3YnKHIUThn9HfWqf_FYGDYFwp4opkZJ7b5h-rzv6MikN_brbRbnXRp4WKQ/s1600/foto+potami.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFBjEIcDCHDQ8ccyyXoSe8Nvhyphenhyphen63decPV7fjDPiQsSvqO1DoC51A1kMNCRjhHKlNEkYF2zYFKxDU3wox4NH3YnKHIUThn9HfWqf_FYGDYFwp4opkZJ7b5h-rzv6MikN_brbRbnXRp4WKQ/s400/foto+potami.jpg" width="400" /></a></div><span style="color: #783f04;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: 12pt;">Μια εξίσωση από κολοκύθια που βράζουν χωρίς κανέναν προορισμό είναι η ζωή. Αμέτε να μετρηθείτε, αχθοφόροι του ονόματός σας.</span></span></b></span><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #783f04;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="color: #bf9000;">***</span></span></span></b></span></div><b><span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Φαντασία ψυγείου δεν μας χρειάζεται ούτε διαλογισμός καπνιστός.</span></span></span></b><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;">* * *</span></div><b><span style="color: #bf9000;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Χρειάζεται να ’ναι η σκέψη σου πέστροφα και να μη φτάνει ποτέ της ως τη φωτιά.</span></span></span></b><br /><div style="text-align: center;"></div></div><div class="MsoNoSpacing"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div></div><div class="MsoNoSpacing"><b><span style="color: #38761d;">Μαρίνα Μαραγκού</span></b><br /><a href="http://texnografia.blogspot.com/"><b><span face="arial, sans-serif" style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #009933; display: inline; float: none; font-size: x-small; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: 15px; text-size-adjust: auto;">texnografia.blogspot.com</span></b></a></div></div><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-48279933829183574342022-01-28T21:33:00.001+02:002022-01-28T21:34:27.637+02:00Ηρόδοτος - η έρευνα του ακαταπόνητου ταξιδιώτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd5irX9hPb1uOr4lgBnxTMKReNfG8D1J60Z6s3IokXExeVPLBuF0ClgymYEH9AJJzyVOnLF9KJK46EB6aTtqGubt3f5U-KbT0ySGxAMMa8g8rtBaUlyBZaqH3AoSBwCOttcn5BzXIQ0i8/s1600/HR-1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd5irX9hPb1uOr4lgBnxTMKReNfG8D1J60Z6s3IokXExeVPLBuF0ClgymYEH9AJJzyVOnLF9KJK46EB6aTtqGubt3f5U-KbT0ySGxAMMa8g8rtBaUlyBZaqH3AoSBwCOttcn5BzXIQ0i8/s1600/HR-1.jpg" width="168" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Ηροδότου Αλικαρνασσέως ιστορίης</span></i></div><div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;"><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><br />Απόδεξις ήδε ως μήτε τα γενόμενα εξ<br />Ανθρώπων τω χρόνω εξίτηλα γένηται<br />Μήτε έργα μεγάλα τε και θωμαστά,<br />Τα μεν Έλλησι τα δε βαρβάροισι<br />Αποδεχθέντα, ακλέα γένηται, τα τε άλλα<br />Και δι ην αιτίην επολέμησαν αλλήλοισι</span></i></div>
<i> </i><br />
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">(Ο Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό εκθέτει </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">εδώ τις έρευνές του, για να μη σβήσει ο χρόνος </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">τις πράξεις των ανθρώπων και τα μεγάλα και θαυμαστά </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">έργα, τόσο των Ελλήνων όσο και των βαρβάρων, </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">να μη λησμονηθούν, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ιδίως η αιτία </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">που τους έφερε αντιμέτωπους </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">– προοίμιο, μτφρ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άγγ. Βλάχου).</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><br />
<div style="text-align: left;">
<br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Ηρόδοτος (περ. 485-420 π.Χ.) καταγόταν από την Αλικαρνασσό (δωρική πόλη της Καρίας) και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και ανιψιός του επικού ποιητή Πανύασση. Είναι λιγοστά και σκοτεινά αυτά που γνωρίζουμε για τον βίο του και προέρχονται όλα από το λεξικό του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σούδα</i>.</span></div></div><div class="MsoNormal">
<a name='more'></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6UQAPugORq3TDeMlrfWOoobQ35_3fWJs1e-cPGZSxCnfrWYaJM2kLAm2QhwIIda8wKhJ0-YXxaqQajyDdfOqFLREAWA5kK_qefQS6mudghZUNLLd02hKpASIoDvF6KPnIBKITHTpTfZk/s1600/HR-2.JPG" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6UQAPugORq3TDeMlrfWOoobQ35_3fWJs1e-cPGZSxCnfrWYaJM2kLAm2QhwIIda8wKhJ0-YXxaqQajyDdfOqFLREAWA5kK_qefQS6mudghZUNLLd02hKpASIoDvF6KPnIBKITHTpTfZk/s1600/HR-2.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαυσωλείο Αλικαρνασσού</td></tr>
</tbody></table>
Άγνωστο για ποιους λόγους μετοίκησε στους Θουρίους –την αποικία που είχε ιδρύσει ο Περικλής–, όπου πέρασε όλο το υπόλοιπο της ζωής του, ερχόμενος σε επαφή με γνωστά και μεγάλα ονόματα της εποχής του όπως ο Πρωταγόρας, ο Ιππόδαμος κ.ά. Όπως διαφαίνεται από το έργο του ταξίδεψε σε περιοχές της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής (Αίγυπτο, Κυρήνη, Βαβυλώνα, Μικρά Ασία, Εύξεινο Πόντο, Σκυθία, Κάτω Ιταλία, Σικελία). Το ότι επισκέφθηκε την Αθήνα θα πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο, αφ’ ενός λόγω της αγάπης του προς αυτήν και, αφ’ ετέρου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λόγω των φιλικών σχέσεων που μαρτυρείται ότι είχε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με κάποιους ονομαστούς πολίτες της. Είναι αυτός που εισαγάγει τον όρο «ιστορία» (η λέξη αρχικά σήμαινε «έρευνα») περιγράφοντας στο βιβλίο του ως δημοσίευση της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιστορίας</i> του.</span><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">Το έργο του</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZG-MGSmA_0S3yw2kX-NObQYjusWKDj6EO4WYS8LFKwAQ59p8OG2dYJDLTM6lOSyWUpGEdFy41fh01mWTAJTguGQIcNAVeHItJlqybhV7z_vIJsc-AmMqjUuKgXYspF17f4ZqPFynz-7M/s1600/HR-3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZG-MGSmA_0S3yw2kX-NObQYjusWKDj6EO4WYS8LFKwAQ59p8OG2dYJDLTM6lOSyWUpGEdFy41fh01mWTAJTguGQIcNAVeHItJlqybhV7z_vIJsc-AmMqjUuKgXYspF17f4ZqPFynz-7M/s1600/HR-3.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το έργο του Ηροδότου, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το οποίο δεν γνωρίζουμε αν είναι ολοκληρωμένο, οι «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιστορίαι</i>», κατανεμήθηκαν σε εννέα βιβλία (σύμφωνα με τα ονόματα των εννέα Μουσών) κατά την Ελληνιστική Εποχή από τον γνωστό Αλεξανδρινό φιλόλογο. Έγιναν αμέσως κλασικά και διαβάζονται, απολαμβάνονται και θαυμάζονται συνεχώς από τότε.</span> </div>
Στις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιστορίες</i> του ο Ηρόδοτος διηγείται τον πόλεμο μεταξύ Ελλήνων και Περσών (480-479), αλλά και ένα μεγάλο μέρος του αφιερώνεται σε εισαγωγικό υλικό, το οποίο πραγματεύεται με πολύ διεξοδικό τρόπο. Έτσι, μας δίνει την ιστορία της περσικής αυτοκρατορίας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέχρι την περίοδο του πολέμου, μεγάλο μέρος από την πρώιμη ιστορία πολλών ελληνικών κρατών, γεωγραφικές πληροφορίες και εθνογραφικό υλικό από τα ταξίδια του εκτός Ελλάδας.<span style="font-family: inherit;">Ο Ηρόδοτος τοποθετείται κατευθείαν σε ένα επίπεδο «παγκόσμιας» ιστορίας και αρνείται να ασχοληθεί με τις απόμακρες χρονικά εποχές για τις οποίες ελάχιστα μπορεί με βεβαιότητα να γνωρίζει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν απαριθμεί, αλλά ερευνά τις αιτίες και τις αλληλουχίες των γεγονότων. </span>Γι’ αυτό φροντίζει να βρει τα κατάλληλα για το έργο του εργαλεία. Πρώτα από όλα την «έρευνα» που γίνεται σε προφορικό ουσιαστικά επίπεδο. Ψάχνει να βρει αυτόπτες μάρτυρες και να τους ακούσει. Η αυτοψία, η επιτόπου συγκέντρωση στοιχείων από προφορικές μαρτυρίες λοιπόν, χωρίς σε ορισμένες περιπτώσεις να αποκλείεται και η χρήση γραπτών πηγών.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijm-ew8kArVxZCX2z25TUia4ymmpPhQsH0yfM3IcEoFgqszndER9GktyZj0Jw4xNzrWVZZqZfI0HYpFRi5OVFxg3Z4D4VBq0x24r0BM6PK4dDbzqZrs9xx6rHNPgCRxhaIvVgJVw5G05Y/s1600/HR-4.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijm-ew8kArVxZCX2z25TUia4ymmpPhQsH0yfM3IcEoFgqszndER9GktyZj0Jw4xNzrWVZZqZfI0HYpFRi5OVFxg3Z4D4VBq0x24r0BM6PK4dDbzqZrs9xx6rHNPgCRxhaIvVgJVw5G05Y/s1600/HR-4.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα όσα ο ίδιος βλέπει και ακούει, του δίνουν τη δυνατότητα να ασκήσει απευθείας την κρίση του. Ύστερα, θεωρεί απαραίτητο να διευρύνει στο έπακρο το πεδίο της αντίληψής του: αν θέλει να κατανοήσει τους Μηδικούς πολέμους, πρέπει να συλλάβει τα αίτια, οπότε, πρέπει να αποκτήσει περισσότερες δυνατές πληροφορίες για τους λαούς που συμμετείχαν στη σύγκρουση, για την ιστορία τους και τα έθιμά τους. Είναι αυτός ο λόγος που ο Ηρόδοτος, εκτός από «πατέρας της ιστορίας» θεωρείται και «πατέρας της εθνογραφίας». Οι περιγραφές των «βαρβάρων» (Μήδοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι, Σκύθες) μαρτυρούν οξύτατη παρατηρητικότητα που δεν αλλοιώνεται από την, κατά κάποιον τρόπο, τουριστική αθωότητά του. Υπάρχει μια γνήσια και άπληστη περιέργεια και μια ιδιαίτερη ζεστασιά για τους βαρβάρους, με τους οποίους συχνά ασχολείται περισσότερο. Έχει απόλυτη συνείδηση της σχετικότητας των αξιών: «Οι άνθρωποι (..) είναι βέβαιοι ότι οι δικές τους (συνήθειες) είναι κατά πολύ ανώτερες…», επισημαίνει. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εξάλλου, συχνά επαινεί τις ηθικές αρχές των μη Ελλήνων (οι Αιγύπτιοι είναι πολύ ευσεβείς, οι Άραβες δεν γίνονται ποτέ επίορκοι, οι Πέρσες δεν ψεύδονται κ.λπ.). Ο Πλούταρχος, μάλιστα, αργότερα, θα τον αποκαλέσει «φιλοβάρβαρο», κατηγορία μάλλον υπερβολική για έναν τόσο υπερήφανο για την καταγωγή και τον πολιτισμό του Έλληνα. Και, για τον συγγραφέα, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι βάρβαροι χάνουν τον πόλεμο όχι επειδή είναι «φυσικά» κατώτεροι, αλλά επειδή δεν είναι «πολιτιστικά» Έλληνες, που ως λαός προβάλλουν και σέβονται αμέριστα, όντας δημοκρατικοί πολίτες, το ιδανικό της ελευθερίας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όσον αφορά την καταγωγή των προτύπων του για την παρουσίαση και την ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο έργο του πρέπει να αναζητηθεί στον χώρο της λογοτεχνίας και για τις ιστορίες του έχει επικρατήσει η ονομασία <i style="mso-bidi-font-style: normal;">νουβέλες</i>. Σε αυτές παρουσιάζονται οι ανθρώπινοι χαρακτήρες αντιμέτωποι με τα πάθη τους, σε καταστάσεις που αναδεικνύουν τις δυνάμεις που προσδιορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά με τρόπο παραδειγματικό, συμπληρώνοντας έτσι την καθεαυτό ιστορική παρουσίαση των γεγονότων.</span><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">Το περιεχόμενο των <i>ιστοριών</i></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW1LFKwSdjBhRKiAmURD5f-OgPWePjXThX4owy2B8mJa1Gpab0jbhzL7xl3OI3gZujQpRSiLNAc8hxZRKuXJVEnYizaaEwXwp8_S-dmpV34gyrmWmUt41GnIllVRkU60rDXkPVvEm8MKg/s1600/HR-6.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW1LFKwSdjBhRKiAmURD5f-OgPWePjXThX4owy2B8mJa1Gpab0jbhzL7xl3OI3gZujQpRSiLNAc8hxZRKuXJVEnYizaaEwXwp8_S-dmpV34gyrmWmUt41GnIllVRkU60rDXkPVvEm8MKg/s1600/HR-6.jpg" width="308" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">3.1 Α’ βιβλίο - Κλειώ<br />
3.2 Β’ βιβλίο - Ευτέρπη<br />
3.3 Γ’ βιβλίο - Θάλεια<br />
3.4 Δ’ βιβλίο - Μελπομένη<br />
3.5 Ε’ βιβλίο - Τερψιχόρη<br />
3.6 ΣΤ’ βιβλίο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ερατώ<br />
3.7. Ζ’ βιβλίο - Πολύμνια<br />
3.8 Η’ βιβλίο - Ουρανία<br />
3.9 Θ’ βιβλίο - Καλλιόπη<br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στα πρώτα πέντε κεφάλαια του έργου ο Ηρόδοτος παραθέτει μυθικές εκδοχές, απέναντι στις οποίες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαχωρίζει τη δική του έρευνα. Όπως δηλώνει, το έργο του θα περιλάβει μόνο εποχές για τις οποίες υπάρχει δυνατότητα γνώσης και μελέτης, δηλαδή θα περιοριστεί στην έκθεση της ιστορίας της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ανθρωπηίης γενεής.<br />
</i>Όλοι οι λαοί που εμφανίζονται στο προσκήνιο, ξεκινώντας από τους Λυδούς [Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Μασσαγέτες (1ο βιβλίο), Αιθίοπες (3ο<sup> </sup>), Σκύθες (4ο<sup> </sup>), Κυρήνιοι],<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα παρατεθούν στα βιβλία με τα έθιμά τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τον πολιτισμό τους, ενώ θα έχει αντίστοιχες παρεκβάσεις με γεωγραφικό και εθνολογικό περιεχόμενο. <br />
Ως ιστορική αρχή της αντιπαράθεσης Ελλήνων - βαρβάρων θεωρεί την κατάκτηση των ιωνικών πόλεων της Μικράς Ασίας από τον βασιλιά των Λυδών Κροίσο. Έτσι, παρουσιάζει πρώτα την ιστορία του λυδικού βασιλείου μέχρι την κατάλυσή του από τον βασιλιά των Περσών Κύρο, αφού αφηγηθεί αναδρομικά –χαρακτηριστικό του Ηροδότου– όλη του τη ζωή και την πορεία της βασιλείας του.</span><br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQIbY-v6Y1JqFd18btqYCyHgIgl7lrc0nI77dRhSXjvubA4bQhJAmy2ICuq115kSimOACW80t00IvzN132rrAgoZ66NcO7Z99Mlr6WLwRHgaEjcZBYJSQZ6b315-tRS8d9_U0SwFzZqFQ/s1600/HR-5.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQIbY-v6Y1JqFd18btqYCyHgIgl7lrc0nI77dRhSXjvubA4bQhJAmy2ICuq115kSimOACW80t00IvzN132rrAgoZ66NcO7Z99Mlr6WLwRHgaEjcZBYJSQZ6b315-tRS8d9_U0SwFzZqFQ/s1600/HR-5.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Από την εμφάνιση των Περσών και μετά η περσική ιστορία είναι ο άξονας του έργου του. Εκθέσει τη βασιλεία του Κύρου, του Καμβύση, του Δαρείου και του Ξέρξη ως την εκστρατεία του κατά της Ελλάδας. Η εξιστόρηση της εκστρατείας και οι μάχες των Θερμοπυλών, του Αρτεμισίου, της Σαλαμίνας, των Πλαταιών και της Μυκάλης καταλαμβάνουν τα τρία τελευταία βιβλία του έργου. Στο έκτο βιβλίο έχει προηγηθεί η εξιστόρηση της Ιωνικής Επανάστασης, άμεσης αφορμής για την περσική επίθεση, ενώ επίσης παρουσιάζεται η εκστρατεία του Δαρείου το 490 και η μάχη των Θερμοπυλών. Στο τελευταίο αυτό τμήμα του έργου ο συγγραφέας εστιάζει την αφήγησή του πότε στο περσικό και πότε στο ελληνικό στρατόπεδο, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι καλύπτει με πληρότητα το θέμα του. Συχνή είναι η παράθεση των <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λόγων</i> των πρωταγωνιστών. Δεν ωραιοποιεί τις τριβές και τις αντιθέσεις στο στρατόπεδο των Ελλήνων. Η συμβολή της Αθήνας στην τελική έκβαση προβάλλεται πάντως έντονα, παρά την έλλειψη συμπάθειας για τον νικητή της Σαλαμίνας Θεμιστοκλή, μην αποφεύγοντας ακόμη να καυτηριάσει τον μηδισμό ορισμένων πόλεων και αριστοκρατικών οικογενειών.<br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">Μια αξιολόγηση</span></b></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
Να σημειωθεί ότι υποτιμήθηκε σημαντικά η αξιοπιστία του Ηροδότου για μεγάλο χρονικό διάστημα στη σύγχρονη εποχή και κατηγορήθηκε συχνά για την κάποια προχειρότητά του, για τη γοητεία που ασκούσε επάνω του η ανεκδοτολογία ή το φανταστικό, κάτι τόσο αντίθετο από τον άμεσο διάδοχό του μέγα Θουκυδίδη.<br /><br /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNHp2-b2Qn4uUAuxUhb1bzN1-16f-HtX9jkiHF9qVedXoiUQb5CqBEmD2Ditr-T6JUQ-w7Sf5twqtgdPJGSv7u-qARL9kUenI5bfdaf4zkmbp02mHFNAd3g-hewQ7lB_pfW_41mPBinFc/s1600/HR-7.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNHp2-b2Qn4uUAuxUhb1bzN1-16f-HtX9jkiHF9qVedXoiUQb5CqBEmD2Ditr-T6JUQ-w7Sf5twqtgdPJGSv7u-qARL9kUenI5bfdaf4zkmbp02mHFNAd3g-hewQ7lB_pfW_41mPBinFc/s1600/HR-7.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Νεότερες αρχαιολογικές έρευνες δείχνουν, ωστόσο, ότι αρκετές πληροφορίες που διασώζει είναι ορθές. Επίσης, τον μέμφονται και για την επιθυμία του να λογίζεται πρώτα ποιητής. Είναι γεγονός όμως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του έργου του τα απήγγελλε ο ίδιος μπροστά σε ακροατήρια που διψούσαν για νέες απολαύσεις και θαυμαστές διηγήσεις, σαν να ήταν ένας από τους αοιδούς-πρότυπά του της ομηρικής εποποιίας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><br />
Είναι αλήθεια ότι του λείπει η μεθοδικότητα, ότι επιχειρεί κάποτε αναδρομές στον χρόνο για να στηρίξει μια ιστορία της αρχαίας Ελλάδας σε παραδόσεις που πολλές από αυτές είναι αμφίβολες. Του συμβαίνει ακόμη να μεροληπτεί –δεν συμπαθεί πολύ τον Σπαρτιάτη Κλεομένη– ή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να παραπαίει: η ιστορία του Κύρου φαίνεται απίθανη, όσο και το πλήθος της στρατιάς που συγκέντρωσε ο Ξέρξης.<br /> <br />
</span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8UDpkhAgBN_yP6lvPBYvb-DBoPqLBUaobvjUXoHKtL85O_do9MB85PC7n-143MDEIMK27q620FWiTVY67KrwllgOy99fQJwnVaQyRu8Os9V6ZSsrpoNNZa2Es1m7Ofln6zZmHazf01v0/s1600/HR-8.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8UDpkhAgBN_yP6lvPBYvb-DBoPqLBUaobvjUXoHKtL85O_do9MB85PC7n-143MDEIMK27q620FWiTVY67KrwllgOy99fQJwnVaQyRu8Os9V6ZSsrpoNNZa2Es1m7Ofln6zZmHazf01v0/s1600/HR-8.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ερείπια Βαβυλώνας</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εντούτοις, η τάση του για αναλυτικότητα και πληρότητα των εικόνων που ζωγραφίζει γίνεται έκδηλη σε όλο το έργο του. Το υλικό που προσφέρει αξιοποιείται σήμερα από ανθρωπολόγους, ιστορικούς της θρησκείας και εθνολόγους. Παράλληλα, πρέπει να αναγνωριστεί η επιβλητικότητα της σύνθεσης του έργου και η πνευματική του ενότητα, παρά την παλινδρόμηση ανάμεσα στην παραδοσιακή θρησκευτικότητα και στην αναγνώριση της αυτόνομης ανθρώπινης δράσης και δημιουργικότητας.<br />
Να τονισθεί εν κατακλείδι ότι τίποτε δεν μπορεί να μειώσει τη μεγάλη σημασία του έργου του. Είναι αναμφισβήτητα η πρώτη πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας, πλούσια, πλήρης, ευρηματική, και απρόσμενα τεκμηριωμένη. Έπειτα από 26 αιώνες διαβάζεται πάντα με αληθινή απόλαυση, όπως τονίζει και ο Βιλαμόβιτς.<br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: #7f6000;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">TEXNOGRAFIA</span></span></b></span><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 9pt; line-height: 115%;">Βιβλιογραφία</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 9pt; line-height: 115%;">: <br />
Κλοντ Μοσέ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επίτομη Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας (2000-31 π.Χ.)</i><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εισαγωγή στον Ελληνικό Πολιτισμό</i>, ΕΑΠ, τόμος Β’<br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή Φιλολογία</i>, τόμος Α’<br /> Εγκυκλοπαίδεια ΠΛΜ</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<hr />
<br /></div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-6068980979400151422021-12-15T13:19:00.001+02:002021-12-15T13:19:17.728+02:00 Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhweS5PF_0llDGv7eGSoklIoF33t9hyphenhyphenpUVnWhBN9fMM-_BilDj51kfmi7Dpnq3DLjMWldHDU1Gxe04kb97f0aalkWC2Ch9OJhQldKQFYP2bRLqJeVuRlNZrD40YXLzX9mQeMPRhgJAs9n0/s1600/%CE%9C%CE%99%CE%A3%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3+3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhweS5PF_0llDGv7eGSoklIoF33t9hyphenhyphenpUVnWhBN9fMM-_BilDj51kfmi7Dpnq3DLjMWldHDU1Gxe04kb97f0aalkWC2Ch9OJhQldKQFYP2bRLqJeVuRlNZrD40YXLzX9mQeMPRhgJAs9n0/w320-h320/ΜΙΣΣΙΟΣ%2B3.jpg" width="320" /></a></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span face="Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif" style="font-size: large;"><b style="line-height: 19.5pt;"><span style="color: #bf9000;"><span style="line-height: 19.5pt;">Καλές γιορτές σε όλους, και ειδικά στους καλούς αναγνώστες αυτού του ιστολογίου που μας ακολουθούν. </span></span></b><b style="line-height: 19.5pt;"><span style="color: #bf9000;"><span style="line-height: 19.5pt;">Όλες μας οι ευχές από καρδιάς, πάντα</span><span style="line-height: 19.5pt;"> </span><span style="line-height: 19.5pt;">ψηλά το κεφάλι και άυπνη συνείδηση!Ελευθερία και αρμονία με τον εαυτό μας και τους άλλους! </span></span></b></span><b style="line-height: 19.5pt;"><span face="Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #bf9000; font-size: large;">Και, πάνω από όλα Υγεία, Υγεία, Υγεία, βαθιά ανασκαφή για λίγη Αγάπη και κανένα χαμόγελο που δεν κοστίζει τίποτα!</span></b></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"></span></div><a name='more'></a><br /><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit_xRk019hzHREVUGQYwAgmj-G4R1UKrzuSS-jD4VnKmoHQ6YQd0iOqgdIXTqUTy7JcA_N1w2g6lh_rq6lThoEWM94w-qAzczSkDVGmnw3gK6SV3UFRCl__C2p0JLi7oL_d4l2aTeuShI/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit_xRk019hzHREVUGQYwAgmj-G4R1UKrzuSS-jD4VnKmoHQ6YQd0iOqgdIXTqUTy7JcA_N1w2g6lh_rq6lThoEWM94w-qAzczSkDVGmnw3gK6SV3UFRCl__C2p0JLi7oL_d4l2aTeuShI/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98.jpg" width="320" /></a></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σαν μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστο μ’ αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Και μεις τι κάνουμε, ρε αντί να τη ζήσουμε;<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από ’δώ και από ’κεί δολοφονώντας την…<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα…<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Έτσι, μ’ αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’ την αρχή.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfHwXibDbFjOAIbbhOUjoQ_4UpuqTF-VF_PGpTB4ykdo71aonPk0XoH90pyvO5svHXMoU6h7T8i9GZin_a0hyphenhyphenc0H7nJA6W7N9dVtGRScmblIqv-I33R2u161aJJHiyOgD4p6DKGkSSu2M/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98+%CE%9A%CE%91%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%A3+1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfHwXibDbFjOAIbbhOUjoQ_4UpuqTF-VF_PGpTB4ykdo71aonPk0XoH90pyvO5svHXMoU6h7T8i9GZin_a0hyphenhyphenc0H7nJA6W7N9dVtGRScmblIqv-I33R2u161aJJHiyOgD4p6DKGkSSu2M/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98+%CE%9A%CE%91%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%A3+1.jpg" width="266" /></a></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές τού είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν “αξίες”, σαν “ηθική”, σαν “πολιτισμό”.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας…<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δεν θα ’ρθει ποτέ…<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς… Όμως το αφήσαμε για αύριο…<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinDnCg4HgVYdUVcvIo9LERxGyzo_Y0lm9i7rOj3WEoZpfUxGZtguF_-_dDcz8Py59IOp9sHY0OoIImRhOFv5UrW7R2FBPV60zvqjOy2F23Cj9SrDeXpAF_T4WohYuTIxjTQ8BbX5wzTS4/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98+%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9A%CE%A5%CE%98%CE%99%CE%91.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinDnCg4HgVYdUVcvIo9LERxGyzo_Y0lm9i7rOj3WEoZpfUxGZtguF_-_dDcz8Py59IOp9sHY0OoIImRhOFv5UrW7R2FBPV60zvqjOy2F23Cj9SrDeXpAF_T4WohYuTIxjTQ8BbX5wzTS4/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98+%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9A%CE%A5%CE%98%CE%99%CE%91.jpg" width="265" /></a></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Για να πάμε πού;<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ’ τη ζωή μας, χαιρόμαστε.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Ξέρεις γιατί;<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δεν δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχθές απ’ την ταράτσα για να μην πεθάνει.<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-U7bhMsHeAFTRzfV4SRULU08gotp1e95UNMaeo_mm1yFJ5mJVTNTgfDK8kCmCFbL_aTxqCzxVJpH6x9qyyMCTMamrwhN7AoXlN9AKZX0cyNH5gwpgfaaPwZVIV2n3bsWww13_0Lsbw70/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98+%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9A%CE%A5%CE%98%CE%99+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%99%CE%91.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-U7bhMsHeAFTRzfV4SRULU08gotp1e95UNMaeo_mm1yFJ5mJVTNTgfDK8kCmCFbL_aTxqCzxVJpH6x9qyyMCTMamrwhN7AoXlN9AKZX0cyNH5gwpgfaaPwZVIV2n3bsWww13_0Lsbw70/s1600/%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%98+%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9A%CE%A5%CE%98%CE%99+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%99%CE%91.jpg" width="235" /></a></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;"><br /></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><span style="color: #333333;">Ήρθανε να την πάρουν και η Μαρία είπε το όχι με τον πιο αμετάκλητο τρόπο. Πήγαμε στην κηδεία της και τι άκουσα τον παπά να λέει: «Χους ει και εις χουν απελεύσει». Και τότε κατάλαβα πως η Μαρία σώθηκε. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια…<o:p></o:p></span></div><div style="background: rgb(247, 243, 238); line-height: 19.5pt;"><br /></div><br /><div style="background: white; line-height: 14.5pt; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 4.5pt;"><span style="color: #141823;">Χρόνης Μίσσιος<o:p></o:p></span></div><div style="background: white; margin: 0cm 0cm 4.5pt;"><span style="color: #141823;"><span style="line-height: 19.3333px;">Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;</span></span></div><div><span style="color: #141823;"><span style="line-height: 19.3333px;"><br /></span></span></div>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-55308329128714680032021-09-10T20:00:00.000+03:002021-09-10T20:00:10.384+03:00Η άλωση της Τριπολιτσάς, όπως έγινε<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghvQa90qGzFqp-_KF72p2StfynbRWM_XWtYe-CKuB_7bBeGLttooDIc6rdADLXwrBnvdW2OgfW-bsuQuV8UfR8JyG7MU4Od2E1x1-PYaj0e80ES8TZKhY6npq8qHZUlMgkYeg2cEp0O5o/s266/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="190" data-original-width="266" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghvQa90qGzFqp-_KF72p2StfynbRWM_XWtYe-CKuB_7bBeGLttooDIc6rdADLXwrBnvdW2OgfW-bsuQuV8UfR8JyG7MU4Od2E1x1-PYaj0e80ES8TZKhY6npq8qHZUlMgkYeg2cEp0O5o/w400-h286/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF4.jpg" width="400" /></a></div>Εορτάζεται πανηγυρικά και τιμάται αυτή η επέτειος,
καταγράφεται δε ως μια τεράστια επαναστατική επιτυχία, αλλά, όπως πολύ συχνά, υφέρπει
και μια σιωπηρή αποσιώπηση των πραγματικών γεγονότων. Είναι γιατί δεχόμαστε το παρελθόν
μας να απαρτίζεται, καλώς προστατευμένο <span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">–με ένα φωτοστέφανο αγιοσύνης– μόνο από αυτοθυσίες,
και από ηρωικές υπερβάσεις υπέρ πάντων του αγώνος, εξοβελίζοντας κάθε είδους
αγριότητες και βαρβαρότητες. </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Εδώ όμως η
ιστορία μάς αποκαλύπτει μια άλλη γυμνή μαύρη σελίδα που αρεσκόμεθα να την παραμερίζουμε
και προτιμούμε απλώς να επαιρόμεθα, αφού πάντα θέλουμε εμείς να είμαστε οι άμεμπτοι,
που οι αγώνες μας και η αγάπη μας για την πατρίδα συμπίπτουν απαρέγκλιτα με το
δίκιο μας.<span><a name='more'></a></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Θα επιχειρήσουμε παρακάτω συνοπτικά την απλή παράθεση
των γεγονότων της Άλωσης της Τριπολιτσάς, κατά τας γραφάς, με την επιθυμία να αναδυθεί
αποκρυσταλλωμένη μόνο η αλήθεια, διότι αυτό εννοούμε όταν λέμε ιστορία και έτσι
της αρμόζει η θέση της ως επιστήμη. Η πλούσια βιβλιογραφία Ελλήνων και ξένων
αυτοπτών μάς επιτρέπει να έχουμε την εικόνα των τεκταινομένων ιδιαιτέρως διάφανη.
Οι ιστορικοί του Αγώνα και οι απομνημονευματογράφοι προσπάθησαν, όλοι
σχεδόν,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να ερμηνεύσουν και κάποτε να
δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς τους Τούρκους αμάχους στην άλωση
της Τριπολιτσάς. Ο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σπ. Τρικούπης θα προσπαθήσει
να εξηγήσει: «Δεν έχουμε καμία πρόθεση να δικαιολογήσουμε τις απανθρωπιές των
Ελλήνων, υπενθυμίζουμε μόνο ότι κάθε ιστορία λαού, ακόμη και αυτών των
εξευγενισμένων, περιέχει σελίδες απανθρωπιάς». <br />
Η πολιορκία της Τριπολιτσάς, στρατιωτικού διοικητικού κέντρου της Πελοποννήσου,
υπήρξε καθοριστική για την εμπέδωση της Επανάστασης για την ανεξαρτησία της
Ελλάδας. Το σχέδιο και η οργάνωση βαρύνουν ολοκάθαρα τον Κολοκοτρώνη, ο οποίος θεωρούσε
ότι αποτελεσματικότερη για τον Αγώνα θα ήταν η πολιορκία αυτής της πόλης, που η
πτώση της θα είχε τεράστιες συνέπειες και για<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>την πορεία των επιχειρήσεων και για το ηθικό των επαναστατών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcY_xhEwwO8PHqf8zqxw8v4CS0ckCpkQAfq2Ojx2WNImcBEmeVkgjBjGxb6bHM7Ae8fLYJSEcyR6id_GMmgXvD4drrwzQfyIA6cIEscTvHdYBEURh3wDwT6hNn2SMCMGiG4bJhv5cOGZM/s600/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="438" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcY_xhEwwO8PHqf8zqxw8v4CS0ckCpkQAfq2Ojx2WNImcBEmeVkgjBjGxb6bHM7Ae8fLYJSEcyR6id_GMmgXvD4drrwzQfyIA6cIEscTvHdYBEURh3wDwT6hNn2SMCMGiG4bJhv5cOGZM/w293-h400/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+3.jpg" width="293" /></a></div>Την τελευταία δεκαετία πριν από την Επανάσταση η
Τριπολιτσά αποτελούσε τη σημαντικότερη για την Οθωμανική Αυτοκρατορία
στρατιωτική βάση του νότιου ελλαδικού χώρου. Με την έναρξη λοιπόν του Αγώνα η πόλη
υπήρξε στόχος των επαναστατών, παρά το γεγονός ότι κατά την άποψη των ηγετών
της Πελοποννήσου έπρεπε να προηγηθεί η κατάληψη άλλων κάστρων (Μεθώνης, Κορώνης,
Πάτρας, Ναυπλίου κ.ά.). <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η πολιορκία της πόλης άρχισε τις πρώτες ημέρες του
Απριλίου του 1821. Ο στρατοπεδευμένος γύρω από την Τριπολιτσά στρατός ήταν μοιρασμένος
σε τέσσερα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μεγάλα σώματα υπό τους
Κολοκοτρώνη μαζί με Μανιάτες κυρίως, και Αρκάδες, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη,
Αναγνωσταρά και Παναγιώτη Γιατράκο. Μέσα στην πόλη βρίσκονταν αρκετοί αρχιερείς
και προεστοί κατόπιν πρόσκλησης των Τούρκων δήθεν για συζητήσεις, οι οποίοι
είχαν πληροφορίες για την επικείμενη εξέγερση. Στις αρχές του μήνα οι Τούρκοι
φυλάκισαν 18 σωματοφύλακες των ομήρων που βρίσκονταν πλέον σε περιορισμό. Στις
16 Απριλίου αποκεφαλίζουν τον ανιψιό ενός προεστού και έναν από τους ανθρώπους
του, με τη δικαιολογία ότι βρίσκονταν σε συνεννόηση με τους πολιορκητές. Στις
17 οι όμηροι φυλακίστηκαν και δολοφονήθηκαν οι 18 σωματοφύλακες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η στρατηγική διάταξη των Ελλήνων και η συστηματική
οχύρωση του ελληνικού στρατοπέδου οφείλονταν, όπως προείπαμε, σε σχέδιο του Θεόδωρου
Κολοκοτρώνη, ο οποίος κατάφερε να εμπνεύσει θάρρος και αυτοπεποίθηση, μολονότι
αντιμετώπισε επανειλημμένως δύσκολες καταστάσεις. Μία από αυτές ήταν η ενέργεια
του Χουρσίτ πασά, βαλή της Πελοποννήσου από το 1820, ο οποίος απέσπασε από το
στρατόπεδο της Ηπείρου, όπου βρισκόταν για την καταστολή της ανταρσίας του Αλή
πασά, στρατιωτικό σώμα και το έστειλε στην Πελοπόννησο, με επικεφαλής τον
Μουσταφά πασά. Ο Μουσταφά μπήκε στην πολιορκημένη πόλη στις 6 Μαΐου, παρ’ όλα
αυτά ο Κολοκοτρώνης προσάρμοσε το σχέδιό του και οργάνωσε την ελληνική δύναμη
στο Βαλτέτσι. Εκεί διεξήχθη μάχη στις 12-13 Μαΐου όπου νίκησε τους Τούρκους και
τους υποχρέωσε να περιοριστούν στην άμυνα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όσο κατήγε νίκες<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ο Τούρκος κεχαγιάμπεης της Τριπολιτσάς ήταν μέγας και τρανός, όταν
άρχισε όμως να χάνει, κανείς δεν τον σεβόταν ούτε τον υπάκουε. Τότε, όπως
συμβαίνει σε κάθε αποτυχία, ξεσηκώθηκαν πολλά κεφάλια των πολιορκημένων Τούρκων και χωρίσθηκαν σε τρία
κόμματα, όπως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αναφέρει ο Τρικούπης. Το
πρώτο κόμμα ήταν οι ντόπιοι Τούρκοι που ζητούσαν ασφάλεια (υπό τον Κιαμίλμπεη,
τον Μουσταφάμπεη, τον Δεφτεράρη και τον Σιεχ-Νετσίπ-εφέντη, το δεύτερο κόμμα ήταν
του κεχαγιάμπεη, δηλαδή των ασιανών, που ζητούσε τιμή, και οι συν αυτώ Αλβανοί
υπό τον Ελμάσμπεη, που ζητούσαν χρήμα. Και τα τρία κόμματα έβλεπαν ότι κάθε
αντίσταση ήταν μάταιη, εφόσον γνώριζαν ότι οι ομόθρησκοί τους που θα μπορούσαν
να σπεύσουν σε βοήθεια είχαν ηττηθεί στα Βασιλικά. Εκεί όπου οπλαρχηγοί και
αγωνιστές της ανατολικής Στερεάς Ελλάδας επέτυχαν να ανακόψουν την προέλαση
πολυάριθμου τουρκικού στρατού προς την Τριπολιτσά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στις 10
Αυγούστου βγήκαν έξω από την πόλη 4.000 Τούρκοι και συγκέντρωσαν αρκετά τρόφιμα
από τα γύρω χωριά. Ο Κολοκοτρώνης όμως συνέλαβε την ιδέα της διόρυξης μιας
μεγάλης οχυρωματικής τάφρου στον δρόμο που θα ακολουθούσαν και έτσι στην
επιστροφή τους αρκετοί σκοτώθηκαν, ενώ υπέστησαν γενικά μεγάλες ζημιές, και τα
ζώα και τα τρόφιμα περιέπεσαν στα χέρια των Ελλήνων. Είναι ο περίφημος πόλεμος της
Γράνας, που διήρκεσε μόλις μία ώρα. Το ηθικό των πολιορκητών μετά τη μάχη αυτήν
είχε τονωθεί. Με μεγάλη χαρά έβλεπαν ανάμεσά τους και ξένους φιλέλληνες που
ήρθαν να συμπαρασταθούν στην πιο σημαντική επιχείρηση του πρώτου έτους της
Επανάστασης. Ήταν μαζί τους οι Γάλλοι Ρεμπό και Βουτιέ, που έφθασαν μαζί με τον
Μαυροκορδάτο στα Τρίκορφα και τον Αύγουστο ο Άγγλος συνταγματάρχης Τόμας
Γκόρντον που προσέφερε πολεμοφόδια, κανόνια, βόλια, μπαρούτι, σπαθιά και
τουφέκια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJzHlMhNiq-4eW6TQ4SDHhEt57vs-efmZeViYciB3kBjn9YdYSMpMZULjvp1fKrl1tUdFi8F-tK5eDerjnRjs-WpxcPFRujGqd5YkLC-vM9UxjWbWA7VsvWHpOA745YJbjwFPCv7tsvhY/s1240/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+1.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1240" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJzHlMhNiq-4eW6TQ4SDHhEt57vs-efmZeViYciB3kBjn9YdYSMpMZULjvp1fKrl1tUdFi8F-tK5eDerjnRjs-WpxcPFRujGqd5YkLC-vM9UxjWbWA7VsvWHpOA745YJbjwFPCv7tsvhY/w400-h194/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+1.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έως τα τέλη Αυγούστου η κατάσταση στην πολιορκημένη πόλη είχε γίνει αφόρητη και
δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας. Για τους φτωχούς και τους Τούρκους πρόσφυγες από
όλη την Πελοπόννησο δεν είχαν απομείνει καθόλου τρόφιμα και μόνο αυτοί που
διέθεταν πολύτιμα αντικείμενα μπορούσαν να εξασφαλίζουν τροφή μέσα από τα
δίκτυα της μαύρης αγοράς, που διαχειρίζονταν οι Αλβανοί εντός των τειχών και οι
Μανιάτες εκτός.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ωστόσο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι
Αλβανοί, όντας άνθρωποι του συμφέροντος, κατά τα λεγόμενα του Τρικούπη, ήξεραν
ότι αν αποφάσιζαν να αποχωριστούν τους συναδέλφους τους και να συμβιβαστούν με
τους Έλληνες, δεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα έπρεπε να
ριψοκινδυνεύσουν καθόλου επ’ ωφελεία άλλων. Άλλωστε, περιέπεσαν σε τόση
αναισχυντία ώστε μονοπωλούσαν ό,τι τροφές είχαν απομείνει και πουλούσαν ακόμη
και το νερό της πόλης. Είχαν εκδιώξει τον κεχαγιάμπεη από το παλάτι του και είχαν
αποσπάσει τους μισθούς τους διά της βίας. Εν τω μεταξύ, οι ντόπιοι Τούρκοι δεν
ήθελαν να θέσουν τις οικογένειές τους σε κίνδυνο και ήλπιζαν να συμβιβασθούν με
τους προκρίτους αφού διατηρούσαν καλές σχέσεις μαζί τους. Μόνο οι τοποτηρητές
της οθωμανικής εξουσίας ήταν οι πλέον αποφασισμένοι για αντίσταση μέχρις
εσχάτων ή για ηρωική έξοδο.</span></p><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqeFnBNiaxPLFPvCkeDyZjrQjEwe51w78bAWERta70g342EyoYMWWSmGFh-O3Mu5A8jsE_IlgCboTarpGfePusbGRpSv-sNIUfnXyae9J2yDbohOfZaw013rLCkxgEIw4OZREmCOQ-QH0/s350/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="350" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqeFnBNiaxPLFPvCkeDyZjrQjEwe51w78bAWERta70g342EyoYMWWSmGFh-O3Mu5A8jsE_IlgCboTarpGfePusbGRpSv-sNIUfnXyae9J2yDbohOfZaw013rLCkxgEIw4OZREmCOQ-QH0/w400-h229/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF7.jpg" width="400" /></a></div>Η πίεση γινόταν πιο έντονη όσο περνούσαν οι μέρες
και βοήθεια δεν φαινόταν από πουθενά. Επικρατούσε τέτοια διαφωνία στην
Τριπολιτσά που καθιστούσε τη δεινή της θέση πολύ δεινότερη. Παράλληλα, η
εκπολιόρκηση που πλησίαζε είχε φέρει έξω από τα τείχη ένα μεγάλο πλήθος
Χριστιανών που διατηρούσαν ζωντανή την ελπίδα της λαφυραγωγίας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των αμύθητων θησαυρών, που όπως είχε
επικρατήσει η φήμη, βρίσκονταν εκεί. Τις τελευταίες μέρες αριθμούσαν περί τους 15.000.
Ο συνωστισμός αυτού του πλήθους προκάλεσε στερήσεις και πείνα ενώ αύξανε την
ανυπομονησία και την αγριότητα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Επικρατούσε τόση αταξία και απροσεξία στο στρατόπεδο ώστε πολλοί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αισχροκερδούσαν πουλώντας τροφές τη νύχτα
στους πολιουρκουμένους. <o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στη διάρκεια της πολιορκίας οι Έλληνες είχαν φροντίσει
να κάνουν συμφωνία για το μοίρασμα των λαφύρων. Οι πολιορκητές ένιωθαν ότι το
ζήτημα των λαφύρων θα ήταν καθοριστικό για τις μελλοντικές εξελίξεις, για τις
πολιτικές και τις κοινωνικές ισορροπίες της Επανάστασης. Εκείνοι που θα
εξασφάλιζαν τα πλούτη της Τριπολιτσάς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα
καθίσταντο ισχυροί, πιο ισχυροί από τους ανταγωνιστές τους, εφόσον ήταν ήδη
άρχοντες και θα κατάφερναν να διεκδικήσουν την επαναστατική εξουσία, που
έμοιαζε πιο ρευστή από ποτέ. Οι φτωχοί χωρικοί, πάλι, προσδοκούσαν ότι ίσως τα
κέρδη θα τους έβγαζαν από τη μιζέρια και θα μπορούσαν να αντέξουν σε μια τέτοια
πολεμική ατμόσφαιρα που βρισκόταν επί θύραις. Ο πλούτος της Τριπολιτσάς, μεγεθυμένος
από θρύλους και υφέρπουσες φήμες, θεωρείτο ότι θα ικανοποιούσε κάθε προσδοκία
για έκαστον από τους πολιορκητές και όλοι διεκδικούσαν με πείσμα ο καθένας για
τον εαυτό του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixEeIxX9H7X08rIP4GQ1yiE025icgBVcaduEeQy7lgQWHlDM1D1wlrshwTGgEn4pqhT1S521AQS3EZ_2_wfT-M5dbrrU61-nEBN0R4jtYEieMcw3JWqRyKxhdM2zmpd4n4beHBHdpQpSo/s760/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF5.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="542" data-original-width="760" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixEeIxX9H7X08rIP4GQ1yiE025icgBVcaduEeQy7lgQWHlDM1D1wlrshwTGgEn4pqhT1S521AQS3EZ_2_wfT-M5dbrrU61-nEBN0R4jtYEieMcw3JWqRyKxhdM2zmpd4n4beHBHdpQpSo/w400-h285/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF5.jpg" width="400" /></a></div>Οι σημαίνοντες, οι πρόκριτοι αλλά και ο Υψηλάντης,
ζητούσαν να γίνει το μοίρασμα με τάξη, να πάρουν μερίδιο οι στρατιώτες τους και
να μείνουν χρήματα για τον Αγώνα, για το έθνος. Το έθνος όμως και ο Αγώνας ήταν
άρρηκτα συνδεδεμένα με τα συμφέροντά τους. Οι ισχυροί επεδίωκαν συμφωνία με
τους ισχυρούς, τους προύχοντες των μουσουλμάνων ώστε να τους μεταβιβασθεί η
εξουσία ομαλά. Από την άλλη, όλοι οι οπλαρχηγοί επένδυσαν στην εμπιστοσύνη που είχαν
στη στρατιωτική τους ισχύ οι πλούσιοι μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι και άρχισαν
τις προσωπικές διαπραγματεύσεις, που στηρίζονταν στην εξαγορά προστασίας. Ο
πολύς λαός ήθελε να εφορμήσει αλόγιστα, στη λογική τού όποιος προλάβει. <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια, τα γεγονότα εξελίσσονταν
ραγδαία. Στις 12 Σεπτεμβρίου οι πολιορκημένοι με επιστολή γνωστοποιούν την
απόφασή τους να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις. Εκείνο ακριβώς το διάστημα
εσπευσμένα αναχωρεί ο Υψηλάντης, με τους γιους τού Κολοκοτρώνη, Πάνο και Ιωάννη,
αφού είχαν ζητηθεί ενισχύσεις επειδή κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο τουρκικός στόλος
έπλεε προς τον Κορινθιακό κόλπο. Μια δυσερμήνευτη έως σήμερα κίνηση που ήταν
οπωσδήποτε επιζήμια στις κρίσιμες εκείνες ώρες που απαιτούσαν λεπτούς και
προσεκτικούς χειρισμούς. Την επομένη ημέρα, 13 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιήθηκε
και δεύτερη συνάντηση κατά την οποία οι Τούρκοι παρουσίασαν κείμενα με υπεραπαιτητικούς
όρους, τα οποία φυσικά απορρίφθηκαν. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-aroQvc-oymCeswbZDrlp5xB1uuWx89b4kbpvu9FLNZf6TqLBb_rmV1Phpq35erm5geBEN1T7E5oxCBTH9X8vHfb13Zx4PcV_s7sAVxw8-fryViIW373Hs0iEig9ABzubHPC7wV-vtyo/s620/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF10.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvPcQ7fX5vaPaMT4yibcAkzPhv9uQsYwQmdwRI2Cv1FXW7l-5Pk9Nu4Kg-9vcwSLJPdbJQLN1F1NKBN7xGLNAWkREI2cEosDxh90GFcchOQw-qokWFiup4tG3ly1izKlEQhSgr46WXYL4/s960/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF8.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; font-family: "Times New Roman", serif; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvPcQ7fX5vaPaMT4yibcAkzPhv9uQsYwQmdwRI2Cv1FXW7l-5Pk9Nu4Kg-9vcwSLJPdbJQLN1F1NKBN7xGLNAWkREI2cEosDxh90GFcchOQw-qokWFiup4tG3ly1izKlEQhSgr46WXYL4/w400-h250/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF8.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι παραμονές της άλωσης έμοιαζαν με ένα τεράστιο
παζάρι, όπου το εμπόρευμα ήταν ανθρώπινες ζωές, που όλα τους τα όνειρα και οι
επιθυμίες βασίζονταν στον θάνατο των άλλων και «η δίψα για εξουσία συνόδευε τον
επιθανάτιο ρόγχο εκείνων που δεν είχαν τίποτε να πουλήσουν». Οι
διαπραγματεύσεις σταμάτησαν και πρόοδο σημείωσαν οι ξεχωριστές επαφές. Ο
Κολοκοτρώνης είχε έλθει σε συμφωνία μόνο με τους Αλβανούς (που ήταν περίπου
1.900), έπειτα από έκκληση Σουλιωτών και Ακαρνάνων οπλαρχηγών που ήταν
ομοεθνείς τους, και τους υποσχέθηκε να τους βοηθήσει να φύγουν με ασφάλεια, με
την υποχρέωση να μην πολεμήσουν ξανά τους Έλληνες. <br />
23 Σεπτεμβρίου, ημέρα Παρασκευή και ενώ το έγγραφο για την αναχώρηση των
Αλβανών δεν έχει ακόμη υπογραφεί, μέσα στην πόλη οι μουσουλμάνοι συγκεντρώθηκαν
μπροστά στο Σαράι για να αποτρέψουν την κακιά τους μοίρα. Τα τείχη μένουν απροστάτευτα.
Εξάλλου, από τις προηγούμενες ημέρες ένοπλοι χριστιανοί μπαινόβγαιναν στην πόλη
για να ασφαλίσουν τις πλούσιες οικογένειες που είχαν έλθει σε συμφωνία με τους
οπλαρχηγούς για να μεταφέρουν τις περιουσίες τους. Όλη αυτή η κατάσταση είχε
ερεθίσει τα πλήθη που περίμεναν έξω από την πόλη – η έφοδος προέκυψε από μόνη
της, χωρίς καμιά διαταγή από πουθενά. Ο Μ. Οικονόμου αναφέρεται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε έναν εκ των Τσακώνων ονόματι Μανόλη Δούνια,
ο οποίος είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους Τούρκους και μπαινόβγαινε
υποσχόμενος ότι θα τους βοηθήσει να βγουν με ασφάλεια. Ήταν αυτός που όρμησε
και κυρίευσε το πυροβολοστάσιο της πύλης του Ναυπλίου, και άλλοι εφόρμησαν στην
πύλη του Μυστρά. Οι Αλβανοί τότε, ενώ ήταν έτοιμοι για αναχώρηση, αντιμετώπισαν
μέσα στη γενική σύγχυση τον κίνδυνο εξολόθρευσής τους, εντούτοις σώθηκαν με την
επέμβαση του Κολοκοτρώνη. Όντως, οι Αλβανοί κατάφεραν να φύγουν, ανενόχλητοι,
προς τα Καλάβρυτα και τη Βοστίτσα,, με τη συνοδεία ελληνικού τμήματος υπό τον
Πλαπούτα, και κατόπιν οδοιπόρησαν για την Ήπειρο. <o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_8CAvgQm4a1b7_alDb9N1qJbiRZsDwD08IlAbGzFgj0BDeZCFX7dZn4GiYSYWNBrKYeWH1VvFi3FjvYcxNSIXziOKzVx9XxgCBxrdxOR8Ad_Ykaa7kreYuBJEJT2FMghI7HK8wdRjp0/s393/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="393" data-original-width="302" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_8CAvgQm4a1b7_alDb9N1qJbiRZsDwD08IlAbGzFgj0BDeZCFX7dZn4GiYSYWNBrKYeWH1VvFi3FjvYcxNSIXziOKzVx9XxgCBxrdxOR8Ad_Ykaa7kreYuBJEJT2FMghI7HK8wdRjp0/s320/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF2.jpg" width="246" /></a></div> Αυτό που
επακολούθησε ήταν ημέρες κόλασης. Άρχισαν οι ανελέητες σφαγές, όλα αρπάζονταν ή
καταστρέφονταν από όλους. Ο Κολοκοτρώνης δίνει μια μακάβρια εικόνα: «Το άλογό
μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη».<span style="color: red;"> </span>«Το
ασκέρι όπου ήτον μέσα το ελληνικό έκοβε και εσκότωνε από Παρασκευή ως Κυριακήν,
γυναίκες, παιδιά και άντρες τριάντα δύο χιλιάδες. Ένας Υδραίος έσφαξε ενενήντα
Έλληνες. Εσκοτώθηκαν εκατό».<span style="color: red;"><br />
</span>Από τους ισχυρότερους μέχρι τους άοπλους χωρικούς σκότωναν και λήστευαν
αδιακρίτως, κρατώντας ο καθένας για τον εαυτό του ό,τι άρπαζε και κατόπιν το
πήγαινε σπίτι του. Οι πιο αδικημένοι ήταν αυτοί που πειθάρχησαν και υπηρέτησαν
πρόθυμα, περιγράφει ο Οικονόμου. Ο Ρεμπό (αυτόπτης από τους ξένους συγγραφείς) διηγείται
ότι οι Μαυρομιχαλαίοι, η Μπουμπουλίνα, ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί «έκαναν περιουσίες μέσα σε λίγες μέρες με αυτές τις κατάπτυστες δοσοληψίες». <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">20.000, μπορεί και 30.000 μουσουλμάνοι, Εβραίοι,
ακόμη και χριστιανοί θανατώθηκαν στην Άλωση της Τριπολιτσάς. Μόνο οι Αλβανοί τη
γλύτωσαν, προστατευόμενοι από τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη, τα χαρέμια του Χουρσίτ
πασά και μερικές επιφανείς κεφαλές, Τούρκων και Εβραίων, για ανταλλαγή και
λύτρα. Το θανατικό αυτό έφερε επιδημία που έπληξε όλο τον Μοριά τις επόμενες
εβδομάδες, όταν επέστρεφαν στα μέρη τους αυτοί με ό,τι είχαν αρπάξει. <br />
Σε αυτά τα ποτάμια του αίματος των σφαγμένων όλοι άρπαξαν αλλά κανείς δεν
κέρδισε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι υψηλά ιστάμενοι κατανάλωσαν
τα κέρδη τους στον αγώνα για την εξουσία, να έχουν δηλαδή ένοπλους για να
διατηρούν τη θέση τους στην πολιτική αρένα. Οι φτωχοί δεν μπόρεσαν να κρατήσουν
τα αρπαγέντα, τα ρευστοποίησαν γρήγορα για ένα κομμάτι ψωμί. Ίσως οι μοναδικοί
που κέρδισαν ήταν οι έμποροι ναυτικοί που αγόραζαν πλούτη από την Τριπολιτσά
στις παραλίες, ξεκινώντας ένα επωφελές εμπόριο πολέμου, το οποίο θα έβαζαν εμπρός
σιγά σιγά, ξεπουλώντας αργότερα ακόμα και ανθρώπους. Εν τω μεταξύ με την πτώση απελευθερώθηκαν
και όσοι είχαν επιζήσει από τους ομήρους αρχιερείς και προκρίτους. Είχαν βιώσει
επί πέντε μήνες τραγικές συνθήκες και οκτώ πέθαναν μετά την αποφυλάκισή τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ο Φωτάκος στα</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Απομνημονεύματά του γράφει για τα </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">μερίδια των λαφύρων ότι κατανεμήθηκαν ως εξής:
το ένα στους Μανιάτες που πήρε ο Π. Μαυρομιχάλης, το άλλο στους Καρυτινούς που
πήραν ο Πάνος Κολοκοτρώνης και ο Απόστολος Κολοκοτρώνης, το τρίτο των Φαναριτών
ο Τσανέτος Χριστόπουλος και το τέταρτο των Λεονταριτών ο Αναγνωστόπουλος. Συν
τω χρόνω άρχισαν να καταφθάνουν όμως στρατεύματα που είχαν λιποτακτήσει από τα
Δερβένια της Μεγαρίδας καθώς και από τα φρούρια της Κορίνθου και του Ναυπλίου, παρά
τη διαταγή του Υψηλάντη, και τότε έγινε έφοδος επί εφόδων για τα λάφυρα και δημιουργήθηκε
πάλι αναστάτωση και συνεχίσθηκε ο φόνος των Τούρκων και «πολλά αδικήματα και
άλλα ατακτήματα συνέβησαν». Αναφέρει επίσης ότι οι ντόπιοι Τριπολιτσιώτες,
εκτός από τη ζημιά που έπαθαν από την άλωση της πόλης τους, έχασαν τα λάφυρά τους
που είχαν αρπάξει και είχαν φέρει στα σπίτια τους. Τα πράγματα δε αυτά οι λιποτακτήσαντες
στρατιώτες που ήλθαν, και εκείνοι που ήταν στην έφοδο, τα άρπαξαν από τα σπίτια
τους, και για αυτόν τον λόγο οι Τριπολιτσιώτες έγιναν ύστερα εχθροί του
Κολοκοτρώνη «αδιάλλακτοι» και αργότερα, το 1824, εσύστησαν εταιρεία, που την
ονόμασαν Αδελφότητα. Έτσι, όταν ήλθε η Αντιβασιλεία τον εκδικήθηκαν, γινόμενοι
συκοφάντες κατά του Κολοκοτρώνη στην άδικη δίκη που δημιούργησε η Αντιβασιλεία,
και έκτοτε μέχρι σήμερα το ίδιο πάθος έχουν κατά του Κολοκοτρώνη.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh57MywhIcUr24epdbdURuXv2bkXDwY63WmJ0O_EXfKnUThnPgO14WVAIr8coIIaT9JSMHFBGT37SibQgcE2kVSEGF0lr0XgwyjU6Eceb9ZBopFpzSfunDN3TODyZvMh8aB6OA5que_32A/s900/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF9.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="900" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh57MywhIcUr24epdbdURuXv2bkXDwY63WmJ0O_EXfKnUThnPgO14WVAIr8coIIaT9JSMHFBGT37SibQgcE2kVSEGF0lr0XgwyjU6Eceb9ZBopFpzSfunDN3TODyZvMh8aB6OA5que_32A/w400-h240/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF9.jpg" width="400" /></a></div>Η γενικευμένη σφαγή όμως των Τούρκων της πόλης
«εστάθη μεγάλη ασπλαχνία», όπως λέει και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Αναγνώστης Κοντάκης και αμαύρωσε την αίγλη
της νίκης. «Ουδείς αρνείται το κακόν και ημείς απέχομεν υπερασπίσεως» υποστηρίζει ο Φωτάκος. Αποτέλεσε ένα ακόμη επεισόδιο στην αντιπαράθεση του
Υψηλάντη με τους προκρίτους, ενώ προκάλεσε αποτροπιασμό και σε αρκετούς
φιλέλληνες και ένα πλατύ στρώμα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, έστω και
προσωρινά, θεώρησε ότι οι Έλληνες είχαν αποβάλει εντελώς τα χαρακτηριστικά της φυλής
τους, μιας φυλής που είχε δώσει στην ανθρωπότητα τα εξαιρετικά διδάγματα της ευγένειας
και του ανθρωπισμού.<br />
Επιπροσθέτως, ο Μ. Οικονόμου, ως αυτήκοος και αυτόπτης αυτών που έγιναν, δεν θα
μπορούσε να παραλείψει τη δική του τραγική και σπαραξικάρδια αναφορά. Περιγράφει
ότι μέσα στην ανωμαλία και στην πολυαρχία εκείνη δεν γνώριζε, κατά το κοινώς
λεγόμενο, το σκυλί τον αφέντη του. Έμειναν μέσα στα τείχη μόνο οι άθλιοι, οι
ασθενείς και οι περισσότερο ανίκανοι, που παρακαλούσαν με οιμωγές ή να τους
δώσουν τροφές ή να τους φονεύσουν. Μη μπορώντας να τους κάνουν κάτι γιατί
φοβούνταν τη μεταδοτικότητα του λοιμού, τους πυροβόλησαν και τους σκότωσαν
όλους. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έμειναν άταφοι για μέρες, εκτός
από 300 χριστιανούς που τους έθαψαν όπως όπως. Ένα θέαμα οικτρό και ελεεινό. Η
σήψη επέτεινε τη λοιμική νόσο που μεταδόθηκε σε όλη την Πελοπόννησο και
δημιούργησε μεγάλη καταστροφή, κατά θεία δίκην, όπως επί λέξει τονίζει ο Μ.
Οικονόμου, ή συγχώρηση θα λέγαμε. <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Δημήτριος Υψηλάντης έμαθε την πτώση της
Τριπολιτσάς στα Βασιλικά της Κορινθίας, όπου είχε στρατοπεδεύσει για να
ματαιώσει ενδεχόμενη απόβαση τουρκικού στρατού. Η χαρά του μετριάσθηκε όταν
πληροφορήθηκε τις σφαγές των αμάχων, την αρπαγή των λαφύρων καθώς και τη λιποταξία
πολλών στρατιωτών για λαφυραγωγία. Έτσι στις 30 Σεπτεμβρίου πήγε στην
Τριπολιτσά,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ελπίζοντας να λάβει από τα
λάφυρα, όπως του είχαν υποσχεθεί, αλλά δεν έγινε καμία παράδοση, παρά άλωση και
διαρπαγή – ο καθείς άρπαζε ό,τι τουρκικό ή και χριστιανικό αδιακρίτως για τον
εαυτό του και για τον Αγώνα τίποτε δεν κατατέθηκε. Ο Υψηλάντης φρόντισε για την
καθαριότητα της πόλης και την προστασία των αιχμαλώτων Τούρκων και διόρισε τον
Πάνο Κολοκοτρώνη ως φρούραρχο της Τριπολιτσάς.</span></p>Ολοκληρώνοντας, πάλι θα αφήσουμε τον Τρικούπη να μας
δώσει τη δική του οπτική: «Λαός που αποτινάσσει πολυχρόνιο και βαρύ ζυγό
κινείται πάντοτε με θηριωδία απέναντι στους δυνάστες του. Ο οπλοφόρος λαός της
Ελλάδας υπήρξε παραπάνω ακράτητος εκείνες τις μέρες, διότι ούτε κυβέρνηση
υπήρχε, ούτε μισθός, ούτε τροφές ούτε μέλλον. Γι’ αυτό η ημέρα της Άλωσης της
πρωτεύουσας της Πελοποννήσου ήταν μια μέρα καταστροφής, πυρκαγιάς, λεηλασίας
και αίματος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνδρες, γυναίκες και παιδιά
φονεύονταν, ρίχνονταν στις φλόγες, ακούγονταν παντού μαχαιροκτυπήματα,
πυροβολισμοί, φρυάγματα οργής και γόοι θανάτου. Τη δε νύχτα, άγνωστο πώς, μια
πυρκαγιά εξερράγη στο Σεράι και το αποτέφρωσε. Στρώθηκε το έδαφος με πτώματα
και οι Έλληνες φαίνονταν σαν να ήθελαν να εκδικηθούν σε μία μέρα αδικήματα
τεσσάρων αιώνων»…<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η άλλη πλευρά όμως της πτώσης της Τριπολιτσάς,
έπειτα από εξάμηνη πολιορκία, καταδεικνύει ότι υπήρξε αποφασιστική για την
εδραίωση και την εξέλιξη του Αγώνα. Η Επανάσταση θα λάβει τώρα άλλες διαστάσεις
και θα ανοίξουν νέες προοπτικές για την οργάνωσή της στον στρατιωτικό αλλά και
στον πολιτικό τομέα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Μαρίνα Αθ. Μαραγκού</b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">Βιβλιογραφία:<br />
Σπυρίδωνος Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως<br />
Μ. Οικονόμου, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας<br />
Φωτάκου Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως<br />
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. 27<br />
Εμφύλιες διαμάχες του Αγώνα του 1821, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ<br />
Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο<br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">Raybaud</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">Louis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">Maxim</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">Memoires</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">sur</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">la</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">Grece</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">pour</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">servir</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">a</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">l</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">’</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">histoire</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">la</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">guerre</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">l</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">’ </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">independence</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">accompagnes</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">plans</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">topographiques</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;">.<br />
Αναγνώστη Κοντάκη, Απομνημονεύματα αγωνιστών του ’21. Τόμος 11.<br />Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 58</span></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"><o:p><span style="font-size: xx-small;"> </span></o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-31281407689168710462021-08-02T22:37:00.000+03:002021-08-02T22:37:32.194+03:00Λίγο από αυτογνωσία<div dir="ltr" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDMfHI-qEJDIIkfNwbY1CopemgwvFhzjNs7bynvjsJeFN3DlnxNur00CHoOsE1tHM60NCgIcjG6SH5QO8mMbi6q_36XPKjjrkR79G4LH1EPrRrqCMISH5e7r5j83HPkxPb869kcXdeSwc/s225/%25CF%2589%25CF%25897.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDMfHI-qEJDIIkfNwbY1CopemgwvFhzjNs7bynvjsJeFN3DlnxNur00CHoOsE1tHM60NCgIcjG6SH5QO8mMbi6q_36XPKjjrkR79G4LH1EPrRrqCMISH5e7r5j83HPkxPb869kcXdeSwc/w400-h400/%25CF%2589%25CF%25897.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: 12pt;">Το φουσκωτό Εγώ απλώνει, απλώνει, και φτάνει από τη Γη σε ολόκληρο το Σύμπαν.</span></div></span></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Εγώ είμαι! φωνάζει αθώα, δεν βλέπω τίποτε άλλο γύρω μου. Φύση, ζώα, ένας ολόκληρος πλανήτης, τίγκα και σε ανθρώπους, τα τόσα </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">alert</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">που εκπέμπονται από παντού, δεν υπάρχουν. Άσε που δεν τον νοιάζει.</span></div><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτός</i> είναι άσφαλτος. Το χέρι του δείχνει πάντα πέρα μακριά. </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><br />Αν τύχει και βρεθείς δίπλα του θα σε σπρώξει, θα σε πατήσει, θα σε λιώσει αν περνάει από το χέρι του, αλλά δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει. Καταφέρνει και σε διαπερνάει με πλήρη επιτυχία. Οπότε τι συγγνώμες; Τι ευγένεια, τι καλοί τρόποι! Δεν χρειάζονται. Αν τύχει και του επισημάνεις κάποιο λάθος που ενοχλεί τους πάντες βρε αδελφέ, την έβαψες. Θα σε βρίσει που του τάραξες τη γαλήνη του και βέβαια εσύ θα φταις και όλο σου το σόι. Πώς τόλμησες να βρεθείς στο δρόμο του, εδώ πάνω στο θρόνο του βασιλιά;</span><br /><a name='more'></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Θα πάει στην παραλία, ως διάττων αστέρας, θα καπνίσει τα τσιγαράκια του, θα τα σβήσει στην άμμο, στα βοτσαλάκια και μέσα στη θάλασσα, αφήνοντάς τα παρακαταθήκη στη φύση για χρόνια. Ακόμα και αν δεν καπνίζει, θ’ αφήσει τα σκουπιδάκια του εκεί (μπορεί και να αφοδεύσει, το έχω δει το έργο), γιατί εσύ που θα ξαναπάς, υποχρέωσή σου να του τα μαζέψεις, αν σε ενοχλούν, γιατί μπορεί και όχι.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5njytjJw08C6EYXtHgsUAyg-ep4ZlFQydJEZ0HVFAk-SPuWo4ZuFHSbm_fQKUvwmPln4vUGQ7YIwdRxBl7HftPUng2ftwL8QwHQ2SCza4sGWhKIDLDRed9cMlohuf7DHnQQow_PQtKNY/s1600/cigarette.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5njytjJw08C6EYXtHgsUAyg-ep4ZlFQydJEZ0HVFAk-SPuWo4ZuFHSbm_fQKUvwmPln4vUGQ7YIwdRxBl7HftPUng2ftwL8QwHQ2SCza4sGWhKIDLDRed9cMlohuf7DHnQQow_PQtKNY/s400/cigarette.jpg" width="400" /></a></div>Θα κάνει ντου στην παραλία μαζί με τα παιδάκια του και θα φωνάζει, θα ουρλιάζει γιατί, αφού αυτός έχει μικρά παιδιά, εσύ θα την πληρώσεις, και πάει στο καλό και η ησυχία – ούτε λόγος για την ομορφιά του τοπίου, υπερκεράζει την όλη αισθητική που σου προσφέρει αυτός απλόχερα στο πιάτο ως ένας ατόφιος επιδειξίας ασχήμιας. Εσύ δεν υπάρχεις, κι ας ψυχανεμίζεται ότι είσαστε πολλοί. Άλλος παιδί δεν έκανε μόνο η Μαριώ το Γιάννο. Εν τω μεταξύ, το περί ου ο λόγος παιδάκι πρέπει να φάει μέσα στη θάλασσα. Η μαμά στην ακρογιαλιά κι εκείνο με τα μπρατσάκια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του, τι να πρωτοκάνει; Να κολυμπάει, να αλυχτάει για να τον δει ο μπαμπάκας του, ή να καταπιεί το κακόμοιρο;<br /><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτός</i> δεν είναι ποτέ μόνος του. Παρά την υπογεννητικότητα, η παραλία και τόσοι άλλοι τόποι γεννάνε πολλά τέτοια παιδάκια που την καταντάνε εμπόλεμο ζώνη.<o:p></o:p><br /><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Το ίδιο κάνει και στην ταβέρνα, στο εστιατόριο και όπου δη. Βρίσκεται με την παρέα του, που ο καθένας είναι απορροφημένος με το κινητό του, να τραβήξουν συν τοις άλλοις και καμιά φωτογραφία τα καλαμαράκια και τον γαύρο, και αφήνει τα κανακάρια του, ατάραχος, να ξεσηκώνουν τον τόπο. Υποχρέωσή σου να τον ανεχτείς και αν παραπονεθείς θα σου πει «παιδιά είναι». Μόνο που δεν φταίνε αυτά τα καημένα αλλά αυτός που τα εκπαιδεύει να γίνουν σαν τα μούτρα του.<br /><br /><o:p></o:p></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOm8-z-Uf_tbiN6rzvv4F991ScsgwP8ODZYo3xo-lClpLYHk3oqCWBAy0doMcVfHKLAqk3pZ8tJZI5izrlfCksJ9_mMQXLAwf5T81iB-0C2IewMGxGNZsaJg1FlcTnwlx0QzOlieYpDLM/s1600/2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="678" data-original-width="1024" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOm8-z-Uf_tbiN6rzvv4F991ScsgwP8ODZYo3xo-lClpLYHk3oqCWBAy0doMcVfHKLAqk3pZ8tJZI5izrlfCksJ9_mMQXLAwf5T81iB-0C2IewMGxGNZsaJg1FlcTnwlx0QzOlieYpDLM/s400/2.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Έχεις δει τη συμπεριφορά του στο αυτοκίνητο; Δεν χρησιμοποιεί τα φλας ποτέ, είναι μόνο για ομορφιά του αυτοκινήτου. Τον περιμένεις ή δεν τον περιμένεις, θα σε αιφνιδιάσει και θα κάνει την επεισοδιακή κίνηση, έτοιμος για όλα, χωρίς να σκεφτεί ότι απλώς η τύχη κι αυτή τη φορά ήταν με το μέρος και το δικό του και το δικό σου. Την άλλη όμως;<br />Θα σου βγει από το πιο ανύποπτο σοκάκι, εσένα που πηγαίνεις ήσυχος στον κεντρικό δρόμο, και θα θεωρήσει καθήκον σου να εξαφανιστείς αν είναι δυνατόν για να περάσει ο άρχοντας – στο «δικό του το χωριό» έχει πάντα προτεραιότητα. Θα στείλει το παιδάκι του, για να το ξεφορτωθεί, βόλτα με το ποδηλατάκι του σε έναν μεγάλο δρόμο μέσα στη νύχτα, χωρίς καθόλου φώτα, και θα παίξει κορόνα γράμματα τη ζωούλα του. Αν το δεις το είδες, αλλιώς εσύ γίνεσαι φονιάς μια όμορφη νύχτα με αστροφεγγιά.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyVpyDX_BEQSvKYlrwbh-65MGeOomMR7Oldp8STFXdIOJXO0l3ONWJpPtWzX3Gipl_HsCgbMTvdLZLAx8ziAozsQGxwetSlu5heYKifXlAekc92lkWAzLTD_lIN5Ee4ZH4mWkxbmYF0jE/s1600/3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyVpyDX_BEQSvKYlrwbh-65MGeOomMR7Oldp8STFXdIOJXO0l3ONWJpPtWzX3Gipl_HsCgbMTvdLZLAx8ziAozsQGxwetSlu5heYKifXlAekc92lkWAzLTD_lIN5Ee4ZH4mWkxbmYF0jE/s400/3.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Τον έχεις προσέξει πόσο πολυάσχολος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια; Δεν μπορεί να περπατήσει ούτε βήμα χωρίς να μιλάει στο κινητό. Όλα εκεί στον δρόμο τού προκύπτουν. Κυκλοφορεί σαν χαμένος στο Διάστημα, με ακουστικά ή χωρίς, φωνάζει, θες δεν θες ακούς τα κρίματά του και τους καημούς του, και εκεί που περπατάς ήσυχος σού χαλάει η διάθεση και τον συμπονάς από καρδιάς! Έτσι κι αλλιώς, όπου και να βρεθεί. θα φωνάζει, θα διαλαλεί την ύπαρξή του. </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλα αυτά τα σημαντικά φυσικά μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή και μέσα στο αυτοκίνητό του. Οπότε, το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο κινητό, μπορεί ωστόσο να καπνίζει κιόλας αν είναι επείγον. Μην εξαιρέσουμε ότι έχει και μηχανάκι και κάνει τα ίδια, νιός ων ή γέρος. Ο απόλυτος μάγκας!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Τρελαίνεται για τα πανηγύρια, που στον καιρό μας ονομάζονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η γυροβολιά και η γουρνοπούλα δίνουν και παίρνουν κι αυτός μπροστάρης θα πιεί τον Βόσπορο. Εκεί το γλέντι φτάνει στο αποκορύφωμα και θα ρίξει και τις μπαλωθιές του για εκτόνωση. Τώρα, αν δίπλα του καίγεται όλη η Ελλάδα, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, Α!, είναι τρεις πιθαμές από τον κώλο του, οπότε, γαία πυρί μειχθήτω! Εξάλλου έχει έρθει για να ξεσκάσει εδώ, τα παραπάνω είναι μακριά, μην τον ταράζετε!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGL53_ndfey1dXWq8rTUOSB30p_vNzJ868w1InjwPsOR_GrEocas6QG3VKZ3EG6TqxeC_ePczjBPs1hbVHF2s-LGilUw47eNseKhvFKcDCEn8ovf1fAEgXcxfV3h8tt1k4E0Imn1sqktg/s1600/7.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1200" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGL53_ndfey1dXWq8rTUOSB30p_vNzJ868w1InjwPsOR_GrEocas6QG3VKZ3EG6TqxeC_ePczjBPs1hbVHF2s-LGilUw47eNseKhvFKcDCEn8ovf1fAEgXcxfV3h8tt1k4E0Imn1sqktg/s400/7.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Όσον αφορά την τοποθέτησή του επί παντός του επιστητού, σε τα μας; Τα γνωρίζει όλα ο παντογνώστης, ουδείς έχει δικαίωμα για την αντίθετη γνώμη, μια τεκμηριωμένη ας πούμε και κάτι τέτοια ψιλά… Πολιτικά έχει την καλύτερη άποψη για το κόμμα του και με το αντίπαλο κόμμα βεβαίως είναι ορκισμένος εχθρός. Οι απέναντι, εμείς σωστοί, οι άλλοι λάθος. Εάν ψελλίσεις καμιά προφανή αλήθεια, είσαι ή του αντιπάλου ή θα σου φορτώσει οπωσδήποτε κάποια τέλος πάντων κομματική ταυτότητα. Αν εσύ επιμείνεις: όχι ρε παιδί μου, δεν ανήκω πουθενά, τους έχω σιχαθεί. Καλέ σιγά που θα σε πιστέψει, σίγουρα είσαι… κρυφοκάτι αλλά ντρέπεσαι να το παραδεχτείς.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3gM9ixd3B6TspNEfU08GA7H6KZIzK_rojc794eA4eDkXbBEF6qY6WyEdLsjICS3S2Jebi_SySEksJ-IPNIEB00ztfv50YrKGJzAVYRf02nXr1Y4lFZCg3mpVP6CtFFeL-5-XlZBEPF0g/s1600/images.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="151" data-original-width="334" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3gM9ixd3B6TspNEfU08GA7H6KZIzK_rojc794eA4eDkXbBEF6qY6WyEdLsjICS3S2Jebi_SySEksJ-IPNIEB00ztfv50YrKGJzAVYRf02nXr1Y4lFZCg3mpVP6CtFFeL-5-XlZBEPF0g/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Αποφεύγει την αλήθεια σαν το διάολο το λιβάνι και της δίνει άλλ’ αντ’ άλλα νοήματα, όπως τον συμφέρει. Το παραμύθι είναι ωραίο, έχει πρίγκιπα την αφεντομουτσουνάρα του <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και δράκους εμάς τον συρφετό, τους τίποτα. Όντας αυτός ο καλύτερος, πιστεύει και κοκορεύεται ότι ανήκει στον περιούσιο λαό, είναι απόγονος και κληρονόμος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ενός λαμπρού πολιτισμού, άρα μονοπώλιό του μετά από χιλιάδες χρόνια. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτός</i> τώρα δεν χρειάζεται να κουνήσει βέβαια ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, μπορεί μόνο να δρέπει καρπούς από την παλιά δόξα, που πια έχει σκορπιστεί στους πέντε ανέμους. Δεν έχει καλή επαφή με το τι συμβαίνει γύρω του, ειρωνεύεται και κοροϊδεύει τους ξένους, –δεν ξέρουν να ζήσουν– γιατί γαλουχήθηκε με άλλες «αρχές», <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέσα και η παρανομία, η παγαποντιά, η όλων των ειδών πελατειακή σχέση και τα διαπλεκόμενα, για τα οποία Μη μιλάς, Σώπα.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3cL5TyBUfXnkUSFmR8w0FS6ZUJxsz0A8imxZhWPZ_JDvrlQx3RaCvj-yMG2GLvIMz4GmKrW1vMdDTN13mN6x9BLrrYNfvF6um0eWuMHGjQPyHaZGjou3xoPIyJU2plD2_clkL7qZ5AUs/s860/%25CF%2589%25CF%2589%25CF%25895.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="860" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3cL5TyBUfXnkUSFmR8w0FS6ZUJxsz0A8imxZhWPZ_JDvrlQx3RaCvj-yMG2GLvIMz4GmKrW1vMdDTN13mN6x9BLrrYNfvF6um0eWuMHGjQPyHaZGjou3xoPIyJU2plD2_clkL7qZ5AUs/w400-h268/%25CF%2589%25CF%2589%25CF%25895.jpg" width="400" /></a></div>Κολακεύει και θαυμάζει, γίνεται κολλητάρι, αν μπορεί, εκείνων που έφτασαν «στον κολοφώνα της δόξας τους», –τυχάρπαστοι και αμφιλεγόμενοι, που τους φωνάζουμε καλλιτέχνες, και όλων των άλλων ειδών άτομα με «κύρος»– που με οποιοδήποτε μέσο κατάφεραν να πουλάνε αέρα κοπανιστό και να βρίσκονται στον αφρό, με την απόλυτη συνδρομή εξυπακούεται και των μέσων επικοινωνίας. Κάνει το παν να τους μιμηθεί και είναι το απόλυτο πρότυπό του. Το μυαλό, το πνεύμα, που λέγαμε κάποτε, το πούλησε για μια κάλπικη δεκάρα ή καταχωνιάστηκε μέσα στην αμνησία του. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, είπε, και όλοι οι άλλοι πέρα στους πέρα κάμπους. Αν ενωθεί με τους άλλους, έχει λόγο, έχει δύναμη, αποκτάει δικαιώματα, αυτά που του ανήκουν. Το ξέρει; Μπα, είναι απωθημένο από τη μνήμη κι αυτό, θέλει εμφύλιο αίμα, θέλει εκδίκηση, για όλα φταίνε οι άλλοι, οι άλλοι. Ξεχνά τα στερεότυπα σεβασμός προς τον συνάνθρωπο, αγάπη, αλληλεγγύη, για να πάει μπροστά, να βελτιώσει τη ζωή του, ένας σοβαρός λόγος που βρίσκεται σε αυτή τη Γη...<br /></span><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;">Και βέβαια δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Τι κι αν έχει δεχτεί καντάρια καταπίεσης χρόνων και χειραγώγησης. Τι κι αν είδε τη ζωή του να γυρίζει ανάποδα, να υφίσταται τα πάνδεινα, να είναι ένας πολίτης της εσχάτης κατηγορίας, να έχουν χορέψει επάνω του αρπακτικά όλους τους χορούς κι εκείνος μόνο του Ζαλόγγου! Μνήμη χρυσόψαρου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi21POASGxhfccwohA0RISJq95mtI5w_1VoY0hP0yTF6rtwNOdmaAJrooBivuOwBGa0VCfAFOljef3jfNhSMjYEGXbMsfFNiXeghEY8wf6dY8pviKegAXrQstuORRp4U6zSnLdH9uPIbBI/s960/%25CF%2589%25CF%2589%25CF%25894.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi21POASGxhfccwohA0RISJq95mtI5w_1VoY0hP0yTF6rtwNOdmaAJrooBivuOwBGa0VCfAFOljef3jfNhSMjYEGXbMsfFNiXeghEY8wf6dY8pviKegAXrQstuORRp4U6zSnLdH9uPIbBI/w400-h250/%25CF%2589%25CF%2589%25CF%25894.jpg" width="400" /></a></div>Αυτά όλα προ αυτής της πρωτόφαντης πανδημίας, που ακόμη και για την επιστήμη είναι ένα πρωτόγνωρο γεγονός, το οποίο κι εκείνη ανακαλύπτει, με τα δικά της μέσα, μαζί μας. Τώρα λοιπόν που ο κορωνοϊός έχει επισκιάσει τα πάντα, αυτός έβγαλε όλα τα βέλη από τη φαρέτρα του και </span><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;">κάνει γιούρια. Ποια πανδημία, ποιος κορωνοϊός, ποια εμβόλια, ποιοι επιστήμονες, ποια μάσκα, ποια προστασία. Μεταχειρίζεται ως ηχηρό προκάλυμμα τα δικαιώματα και την ελευθερία του και τα απαιτεί, τα δικά του το επισημαίνουμε, μην υπολογίζοντας καθόλου το δίκαιο και την υγεία του πλησίον του ούτε τα καντάρια ανελευθερίας και στέρησης δικαιωμάτων που έχει καταπιεί αχώνευτα. Ήρθεν η ώρα του να κάνει την επανάστασή του. Η «ευρυμάθειά» του δίνει και παίρνει, πάντα εις βάρος των άλλων φυσικά. Συνωμοσίες που υποκρύπτονται, που μόνο αυτός ο υποψιασμένος και η παρέα του έχουν πάρει πρέφα – ο καθείς με το μυαλό του. Λάβρος, μέσα στον μεσαιωνισμό του, φωτίζει τις σκοτεινές πλευρές της παγκόσμιας σκευωρίας με απίστευτες, ευφάνταστες, αστήρικτες, στείρες θεωρίες, που, δυσκολεύτηκε αλλά το βρήκε, έχουν στόχο ολόκληρο τον πλανήτη.<br /><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;">Υποχθόνιοι, που πολλές φορές έχουν όνομα, με ύπουλα, υπόγεια συμφέροντα, θέλουν να μας καταστρέψουν και, ευτυχώς, που υπάρχει κι αυτός ο πεφωτισμένος </span><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;">να βγει στους δρόμους και, σαν σύγχρονος σωτήρας να σώσει, προσοχή, μόνο το τομάρι του, από όλο αυτόν τον Αρμαγεδδώνα που επελαύνει.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCp3qrPvjKziefhkUaFa1P3uEc8oWkk2jbjQt-ML4M2YCh-tI_RMKs42CqnDhEGTqowT2EtyFjsOk1Y6jx9nKeHSxhUwU3SbOud9NGHI_XNSuKxvi5OsvnifdrACRpijjhCDSlLWdjxs/s963/%25CF%2589%25CF%2589%25CF%25891.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCp3qrPvjKziefhkUaFa1P3uEc8oWkk2jbjQt-ML4M2YCh-tI_RMKs42CqnDhEGTqowT2EtyFjsOk1Y6jx9nKeHSxhUwU3SbOud9NGHI_XNSuKxvi5OsvnifdrACRpijjhCDSlLWdjxs/w400-h225/%25CF%2589%25CF%2589%25CF%25891.jpg" width="400" /></a></div>Στο πυρ το εξώτερον τα εμβόλια, μη νοθευτεί το αξιοζήλευτο DNA και χάσει η Βενετιά βελόνι. Ξεχωρίζουμε στην άκρη, με αμέριστη κατανόηση, τον άνθρωπο που φοβάται, που είναι επιφυλακτικός, ας συμπεριλάβουμε και αυτόν που είναι έρμαιο, ή επιρρεπής, της παραπληροφόρησης των social media. Για τους «εφευρηματίες» όμως μηχανορραφιών, ίντριγκας, σκευωριών εναντίον ολόκληρης της οικουμένης, γινόμαστε εμείς υπερβολικά καχύποπτοι και δύσπιστοι για τους απώτερους σκοπούς που εξυπηρετούν, παίρνοντας δυστυχώς και πολλούς ανύποπτους στον λαιμό τους, που συμμετέχουν άθελά τους στα βρόμικα παιχνίδια τους. Και το πιο ουσιώδες, αφαιρείται το δίκαιο δικαίωμα του άλλου! Λέω εν τω μεταξύ εγώ, μισοαστεία ή μισοσοβαρά, γιατί να μην είναι το όλον τούτο το παραπάνω μια συνωμοσία δικιά τους;</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κοιτάζω στον καθρέφτη και κάτι μου θυμίζει αυτός ο τύπος, μπορεί να είμαι και εγώ, ποιος ξέρει; Αλλά όπως τα έγραψα απλά και ωμά έτσι και τα σκέφτομαι: Τι θα μπορούσα να κάνω;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πού να τρέχω τώρα; Άλλωστε, τις λέξεις συνείδηση, συναίσθηση, τις έχω αποβάλλει από το λεξιλόγιό μου. Έχω κουτσοβολευτεί με τα χάλια μου, δεν υπάρχουν δυνάμεις και η απογοήτευση και ο φόβος κυρίαρχα παντού. Θα κατσικωθώ εδώ για να κρίνω <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>απλώς τα κακώς κείμενα. Εγώ εξάλλου μόνη μου τι να κάνω; Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα που λέγανε και οι παλιοί; Θα δεχτώ αγόγγυστα τη μοίρα μου. Αφού το ξέρω, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Άνετα είναι σ’ αυτήν καρέκλα. Μην ενοχλείτε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><b>Μαρίνα Μαραγκού</b></div></div><hr /><div dir="ltr" trbidi="on"><div class="MsoNormal"><p></p></div></div>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-57148996160422094822021-05-18T18:42:00.001+03:002021-05-18T18:42:41.307+03:00Ο μύθος του Ηρός. Η κατά Πλάτωνα ώρα της κρίσεως<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXZacwkTcQ_EFI_wtoLjCo0qyWsldO7EpTZa1eTR31OWuZxXMtjgV4e9bYE4eKzQxJoHcYanW0DjDmH_8jX0leR66ACGMd8qYLFBfXEkbRvwaRQ9rIPnt6uyO6yyhGBNgCRdi832DcbVg/s1600/anaitios.JPG" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXZacwkTcQ_EFI_wtoLjCo0qyWsldO7EpTZa1eTR31OWuZxXMtjgV4e9bYE4eKzQxJoHcYanW0DjDmH_8jX0leR66ACGMd8qYLFBfXEkbRvwaRQ9rIPnt6uyO6yyhGBNgCRdi832DcbVg/s400/anaitios.JPG" width="400" /></a></div><p>Η «Πολιτεία», μετά τους «Νόμους», είναι το πληρέστερο έργο του Πλάτωνα. Ο φιλόσοφος αναδιφά τη δικαιοσύνη, εκθέτοντας τον τύπο της τέλειας πολιτείας και εκ παραλλήλου του τέλειου ανθρώπου ως προτύπου της.<br />Σκοπός του να καταδείξει την ηθική ανάγκη τόσο του κράτους όσο και του ατόμου να κινούνται πάντα με γνώμονα τη δικαιοσύνη, αρετή εφικτή μόνο αν είναι καρπός ενός γενικού συστήματος εκπαίδευσης και μόρφωσης.<br />Η δικαιοσύνη είναι η ίδια η ύψιστη Ιδέα του αγαθού, η πηγή της απόλυτης ευδαιμονίας, που συμπίπτει με τον θεό, το απόλυτο ον, η αρχή της τελειότητας, όλης της γνώσης και ο δημιουργός του κόσμου. Σε αυτή την ιδανική πολιτεία αποκλείεται η ποίηση –από τη μυθολογία εμπνεόμενη– ως κακή επιρροή για τα παιδιά και τους νέους, διότι ο Πλάτωνας τη θεωρεί μίμηση, ψεύδος και όχι αλήθεια.<br /></p><a name='more'></a><p>Ο φιλόσοφος εξαπολύει σφοδρή πολεμική εναντίον της επικής ποίησης των μεγάλων δασκάλων, Ομήρου και Ησιόδου, και θεωρεί ότι διαγράφουν το θρησκευτικό συναίσθημα και τις κοινωνικές αρχές των πολιτών με ψευδείς παραστάσεις για τη ζωή και το ήθος των θεών και των ηρώων, εξηγώντας ότι ο θεός είναι απλός και αληθινός στα έργα και στα λόγια, και δεν μεταμορφώνεται (σαν τον Δία και τους άλλους θεούς) για να εξαπατήσει τους ανθρώπους (368a-383c).<br /> Η «Πολιτεία» αποτελείται από δέκα βιβλία και σε αυτά περιέχονται δύο μύθοι: στο βιβλίο Ζ’ ο <a href="http://texnografia.blogspot.com/2011/12/blog-post.html" target="_blank"><b>Μύθος του Σπηλαίου</b></a> και στο Ι’ περιγράφεται ο Μύθος του Ηρός και μάλιστα έτσι τελειώνει και η «Πολιτεία». Είναι από τους πιο συναρπαστικούς και πολύ αναλυτικούς μύθους, γεμάτος από πλούσιες παραστατικές εικόνες. Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτόν τον μύθο και ας είναι εκτεταμένος – παρά την προσπάθεια για μία κατά το δυνατόν συνοπτική παράθεσή του.<br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjchNp5JO6ysQLJKX0aOJ3zOvjxSnpjcFAPk9q-u3hMpYgQs4s9AuNQR8INh0y3C_SxtfGJNaYD6d3D2EaNf2b2y_cqmSNVeAjMKR0IDXZrEUCXF-ipy1U6bUMrWl-CQbd3YgBTANoEIdM/s1600/Antonopoulou_moires+%25281%2529.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjchNp5JO6ysQLJKX0aOJ3zOvjxSnpjcFAPk9q-u3hMpYgQs4s9AuNQR8INh0y3C_SxtfGJNaYD6d3D2EaNf2b2y_cqmSNVeAjMKR0IDXZrEUCXF-ipy1U6bUMrWl-CQbd3YgBTANoEIdM/s400/Antonopoulou_moires+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div><p>Ο μύθος καταγίνεται με τη μεταθανάτια κρίση των ψυχών. Στον καθορισμό και στην περιγραφή των αμοιβών του δικαίου μετά θάνατον η διαλεκτική παραχωρεί τον λόγο στον μύθο, όπως πολλές φορές καταφεύγει ο Πλάτωνας για τη συμπλήρωση των φιλοσοφικών του θεωριών.<br />Ως γνωστόν ο Πλάτωνας ήταν μυημένος στη φιλοσοφία των Πυθαγορείων και όσον αφορά τη μεταφυσική βάση του φιλοσοφικού δόγματός του, πίστευε στην αθανασία της ψυχής, αποδεικνύοντας ότι είναι το επακόλουθο μιας θεμελιώδους Θεωρίας (των Ιδεών) που φαίνεται να προσφέρει το λογικό νήμα για τη δομή του Σύμπαντος. Η ψυχή μετέχει σε πολλές διαδοχικές ζωές (μετεμψύχωση). Κάθε εξέλιξη στη φύση είναι εν γένει κυκλική, άρα η ίδια κυκλική πορεία ισχύει και στην περίπτωση του θανάτου και του ερχομού στη ζωή. Αυτό που ονομάζουν οι άνθρωποι «μάθηση» είναι στην πραγματικότητα ανάμνηση, που σημαίνει ότι η ψυχή είναι ανεξάρτητη από το σώμα και αθάνατος.<br /><br /></p><div style="text-align: center;"><b>Η ποιοτική κατάταξη της ψυχής</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkp6QRZVI2UUgtqAd2G6wcaySnCUP91HbRFnddyAfhc5X4Pnmk_RQFzgNiMkuMI4JAQEY_08Zc8JlLggKhoDthM9xS2UlbyQjt6xTfgghJqiHKdD7poy0nmSaDlWNssusaXyyhes3s648/s1600/hr+foto1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkp6QRZVI2UUgtqAd2G6wcaySnCUP91HbRFnddyAfhc5X4Pnmk_RQFzgNiMkuMI4JAQEY_08Zc8JlLggKhoDthM9xS2UlbyQjt6xTfgghJqiHKdD7poy0nmSaDlWNssusaXyyhes3s648/s320/hr+foto1.jpg" width="305" /></a></div><p>Η αφήγηση του Μύθου του Ηρός γίνεται πάλι διά στόματος Σωκράτη.<br />Ο Σωκράτης ξεκινάει λέγοντας ότι δεν θα πει την ιστορία του Αλκίνου (ο Αλκίνοος είναι βασιλιάς των Φαιάκων από την Οδύσσεια, και ο μέγας ιδεολόγος κάνει εδώ μια παρονομασία, προφανώς ειρωνευόμενος), αλλά ενός ανδρός αλκίμου (γενναίου). Είναι ο Ηρ, γιος του Αρμενίου, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε μάχη. Όταν ύστερα από δέκα ημέρες πήραν τα πτώματα των άλλων πολεμιστών που βρίσκονταν σε αποσύνθεση από το πεδίο της μάχης, το δικό του σώμα παρέμενε ανέπαφο. Με την παρέλευση 12 ημερών, αφού τον είχαν μεταφέρει στην πατρίδα του για να τον θάψουν, τη στιγμή που τον είχαν πάνω στη νεκρική πυρά ο ήρωας αναστήθηκε και διηγήθηκε αυτά που είχε δει η ψυχή του.<br />Είπε λοιπόν ο Ηρ ότι, όταν βγήκε η ψυχή του από το σώμα του πορεύθηκε μαζί με άλλες ψυχές σε έναν τόπο δαιμονικό (ευδαίμονα). Εκεί υπήρχαν δύο χάσματα πάνω στη γη, το ένα δίπλα στο άλλο, και άλλα δύο αντικριστά πάνω στον ουρανό. Ανάμεσά τους κάθονταν δικαστές, που εξέδιδαν την απόφασή τους, και πρόσταζαν τους δίκαιους να προχωρήσουν δεξιά και προς τα επάνω, μέσω της ουράνιας οδού, αφού πρώτα τους κρεμούσαν μια πινακίδα μπροστά με την απόφαση, και τους άδικους αριστερά και κάτω, με την πινακίδα από πίσω τους να γράφει τα κακά που είχαν διαπράξει.<br /></p><div style="text-align: right;"></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LIBOzHBSunXq0kjIkvz7WeIvlyLlbWpgCV52dDrJkjlmUOIUvs3_HorklzxCceewkpSRNmpBuWRsXLrk-9E0-t74l6MzIXKB5ar3KVG-dPS4QN-JH7xJai3EwESecP8sjyDX7aNgrMc/s1600/krites1.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LIBOzHBSunXq0kjIkvz7WeIvlyLlbWpgCV52dDrJkjlmUOIUvs3_HorklzxCceewkpSRNmpBuWRsXLrk-9E0-t74l6MzIXKB5ar3KVG-dPS4QN-JH7xJai3EwESecP8sjyDX7aNgrMc/s320/krites1.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; text-align: center;">Οι τρεις δικαστές: Ραδάμανθυς, Μίνως, Αιακός</td></tr></tbody></table><p>Όταν ήρθε η σειρά του Ηρός να δικαστεί, τον συμβούλευσαν να ακούει και να βλέπει προσεκτικά ό,τι συνέβαινε, για να γίνει κατόπιν αγγελιαφόρος στους ανθρώπους για τα συμβαίνοντα σε αυτόν τον τόπο. Έβλεπε εκεί τις ψυχές μόλις τελείωνε η δίκη τους να προχωρούν προς τα δύο χάσματα, και άλλες ψυχές, από την άλλη, να ανέρχονται από τη γη ή να κατέρχονται από τον ουρανό. Όσες ανέβαιναν από τη γη ήταν κατασκονισμένες και βρώμικες, ενώ όσες κατέβαιναν από τον ουρανό ήταν ωραίες και καθαρές. Όλες οι ψυχές φαίνονταν ότι είχαν διανύσει μεγάλη πορεία και προχωρούσαν μετά με ευχαρίστηση προς ένα λιβάδι για να κατασκηνώσουν εκεί σαν να ήταν σε πανηγύρι, αφού χαιρετιούνταν όσες γνωρίζονταν και όλες αντάλλασσαν πληροφορίες οι μεν με τις δε για τα χθόνια και τα ουράνια. Όσες έρχονταν από τη γη έκλαιγαν και οδύρονταν για όσα είχαν υποστεί στην πορεία τους εκεί – μια πορεία που κρατάει χίλια χρόνια. Όσες έρχονταν από τον ουρανό διηγούνταν όλες τις μεγάλες απολαύσεις και το άφατο κάλλος που είχαν αντικρίσει.<br />Ο καθένας για τις αδικίες που είχε διαπράξει και όσους ανθρώπους είχε βλάψει, για καθεμία ξεχωριστά, η ψυχή του ετιμωρείτο δέκα φορές, η κάθε φορά είχε διάρκεια 100 χρόνια, όσο η ανθρώπινη ζωή, για να πληρώσουν δεκαπλάσια ποινή το κάθε αδίκημά τους. Επίσης, με την ίδια αναλογία, δεκαπλάσιες ήταν και οι ανταμοιβές για όσες ψυχές είχαν φανεί δίκαιες και ενάρετες εν ζωή. Ακόμη μεγαλύτερες ήταν οι ποινές για όσους είχαν ασεβήσει προς τους θεούς ή τους γονείς καθώς και για ιδιόχειρο φόνο. Ειδικά, τους χείριστους των ανθρώπων, όπως κάποιοι τύραννοι ή αυτοί που είχαν διαπράξει μεγάλα κακουργήματα, όταν προσπαθούσαν να ανέβουν ακουγόταν ένα μουγκρητό και άγριοι άνδρες, με κόκκινη όψη, τους έριχναν ξανά από το στόμιο για να τους πετάξουν στα Τάρταρα.<br /><br /><i>Όπως είδαμε, περιγράφεται με ζωντάνια μια πυθαγόρεια αντίληψη, η χιλιετής περίοδος των ψυχών, δικαίων και αδίκων, όταν εγκαταλείψουν το φθαρτό σώμα. Στον αέναο κύκλο της η ψυχή κάνει το ταξίδι είτε από τη γη είτε από τον ουρανό για να ενσαρκωθεί διασχίζοντας το αντίστοιχο χάσμα, με το δεξί πάντα να είναι το ευώνυμο επειδή εκεί βρίσκεται η Ανατολή και συνάμα η κατεύθυνση των φωτεινών αστέρων. Στον τόπο της κρίσεως τους περιμένουν οι αυστηροί δικαστές. Γνωρίζουμε τα ονόματά τους, είναι ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Αιακός, οι οποίοι αποφασίζουν με δικαιοσύνη για την τύχη τους. Οι ψυχές που ανεβαίνουν από τη γη ξεχωρίζουν γιατί είναι γεμάτες ακαθαρσία και σκόνη, επειδή όσο είναι ενσαρκωμένες ασθενούν. Χρέος τους επί της γης είναι η έρευνα και η μάθηση και επιβάλλεται να εκτίσουν τις ποινές που τους έχουν υποβληθεί, να πληρώσουν για τα ανομήματά τους και τα κακουργήματά τους χίλια χρόνια. Η εικόνα που μας δίνεται είναι όμοια με τη χριστιανική κόλαση με τους «κολάζοντες αγγέλους» της Αποκαλύψεως. Οι ψυχές κατατάσσονται ποιοτικά, και ο ενάρετος βίος οφελεί την ψυχή και της δίνει το δικαίωμα επιστροφής στους αστέρες.</i><br /><br /></p><div style="text-align: center;"><b>Θέαση του Σύμπαντος</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8TwfxooAMqSvBG1RMgdhfRismDa-EomO2s2MX-AVsJaajByy28o-7EpkEkYHrr4AXu7DubG15TXqhZ3vOfAn5YSI02LmmSc19nQxvalFddhafPwYeHAGZL8YS2mgTzwVkzwlhUdlpmF8/s1600/planhtes.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8TwfxooAMqSvBG1RMgdhfRismDa-EomO2s2MX-AVsJaajByy28o-7EpkEkYHrr4AXu7DubG15TXqhZ3vOfAn5YSI02LmmSc19nQxvalFddhafPwYeHAGZL8YS2mgTzwVkzwlhUdlpmF8/s320/planhtes.jpg" width="320" /></a></div><p>Συνεχίζοντας ο Ηρ, λέει ότι ύστερα από επτά ημέρες παραμονής των ψυχών στο λιβάδι, την όγδοη σηκώθηκαν και ήταν υποχρεωμένες να βαδίσουν πάλι. Τέσσερεις ημέρες μετά έφθασαν σε έναν τόπο από όπου μπορούσαν να δουν ένα κάθετο ευθύ φως, σαν κίονας, που διαπερνούσε ουρανό και γη και έμοιαζε με την ίριδα, αλλά πολύ λαμπρότερο και καθαρότερο. Εκεί, ύστερα από μιας ημέρας δρόμο, είδαν να είναι τεντωμένες από τον ουρανό οι άκρες των δεσμών που το συγκρατούν. Το φως αυτό ήταν ο σύνδεσμος του ουρανού που συγκρατούσε την ουράνια περιφορά. Από τις άκρες των δεσμών του ήταν σφιχτά στερεωμένο το αδράχτι της Ανάγκης. Το αδράχτι είχε άξονα και αγκίστρι που ήταν κατασκευασμένα από χάλυβα και το σφοντύλι από ανάμεικτα μέταλλα. Το αδράχτι γύριζε πάνω στο γόνατο της Ανάγκης. Το σφοντύλι είναι περίπου σαν αυτό που ξέρουμε στη γη, αλλά φαντάσου το σαν ένα μεγάλο σφοντύλι, κοίλο, σκαμμένο εσωτερικά, ένα άλλο μικρότερο προσαρμοσμένο, κατόπιν ένα τρίτο, ένα τέταρτο και άλλα τέσσερα. Οκτώ στο σύνολο, το ένα καλά ταιριασμένο στο άλλο. Ο κύκλος του μεγαλύτερου και εξωτερικού σφοντυλιού ήταν καταστόλιστος. Το αδράχτι ολόκληρο περιστρεφόταν προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ οι επτά εσωτερικοί κύκλοι έκαναν μια ήρεμη περιστροφή αντίθετη προς τη διεύθυνση του συνόλου. Επάνω στον καθένα από τους κύκλους ήταν καθισμένες και περιστρέφονταν Σειρήνες, μίια πάνω σε κάθε κύκλο. Κάθε Σειρήνα έψαλλε με φωνή πάνω στον ίδιο τόνο και όλες μαζί σχημάτιζαν ένα αρμονικό ταίριασμα από νότες, μια συμφωνία.<br />Την κυκλική κίνηση των σφοντύλων παρακολουθούσαν καθισμένες πάνω σε θρόνους οι τρεις Μοίρες, η Λάχεσις, η Κλωθώ και η Άτροπος, φορούσαν λευκά φορέματα, είχαν στέμματα στο κεφάλι και συνόδευαν με το άσμα τους την αρμονία των Σειρήνων. Η Λάχεσις τραγουδούσε τα παρελθόντα, η Κλωθώ τα παρόντα και η Άτροπος τα μέλλοντα.<br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBqMNYFp4SB1vOBE7UvfpZ0JJflc0tAOC0MNjgJhVMhNIx5oJ7m_ZHeSMLKZaIcP7Y_Ef3v4euxI_4IYL8EmLn_vDD6oSfWbfVJ3pbxZGx9lEDvuRiMq712mY_AQyxY9kU1wastxt3Xc/s1600/plan.hros.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBqMNYFp4SB1vOBE7UvfpZ0JJflc0tAOC0MNjgJhVMhNIx5oJ7m_ZHeSMLKZaIcP7Y_Ef3v4euxI_4IYL8EmLn_vDD6oSfWbfVJ3pbxZGx9lEDvuRiMq712mY_AQyxY9kU1wastxt3Xc/s320/plan.hros.jpg" width="320" /></a></div><p><i>Εδώ ο Πλάτωνας ξεκινάει την αστρονομική περιγραφή του Σύμπαντος, τη μεγάλη θέαση. Η ανθρώπινη ψυχή και η ανθρώπινη πολιτεία πρέπει να προσαρμοσθούν στο εναρμόνιο σύστημα της πολιτείας του Σύμπαντος, όπως λέει και στον «Τίμαιο». Οι ψυχές φθάνουν μετά τον λειμώνα στο υπέρλαμπρο φως με τις δέσμες από τις οποίες κρεμόταν το αδράχτι, δηλαδή ο άξονας περιστροφής των ουρανίων σωμάτων, της Ανάγκης με το στέρεο γόνατο, δηλαδή της απόλυτης αρχής, της πρωταρχικής αιτίας της συμπαντικής τάξεως (Ο ρόλος της Ανάγκης καταδεικνύεται και στο «Ανάγκα και θεοί πείθονται»). Οι οκτώ κύκλοι εξηγούνται ως οι αστέρες: 1. Απλανείς, 2. Κρόνος, 3. Ζευς, 4. Άρης, 5. Ερμής, 6. Αφροδίτη, 7. Ήλιος και 8. Σελήνη. Τα σφοντύλια είναι οι πλανητικές τροχιές. Η σφαίρα των απλανών έχει την ίδια πάντα κίνηση από Ανατολάς προς Δυσμάς και οι άλλες σφαίρες έχουν τις δικές τους κινήσεις, αλλάζοντας έτσι θέση στο ουράνιο διάστημα. Η μουσική των Σειρηνών και των Μοιρών (Κλωθώ είναι ο ουρανός και η Άτροπος οι πλανήτες), που μοιράζουν τα μερίδια, ταυτίζεται με την πυθαγόρεια αντίληψη ότι η κίνηση όλων μαζί των πλανητών έδινε τους τόνους του επτάχορδου. Είναι η αρμονία των ουρανίων σφαιρών, η παγκόσμια μουσική. Ήρθε η επιστήμη και απέδειξε ότι όντως υπάρχει παλμική κίνηση των ουρανίων σωμάτων.</i><br /><i><br /></i><br /></p><div style="text-align: center;"><b>Οι ψυχές επιλέγουν - Το νερό της λήθης</b></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6-XtZbtRUTOldvTKjvNfnQD5gAaX0ElqsKkMn1j0Mu2y4qY9HEzKb9vR67209VpF8GuRw8wQ890RjedihI4_1Hs3EMzDRz5DtsepyHwVafMxRUzY2iBnX9X4R8RSyCTat8UUYbxWkiD4/s1600/moirai_big.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6-XtZbtRUTOldvTKjvNfnQD5gAaX0ElqsKkMn1j0Mu2y4qY9HEzKb9vR67209VpF8GuRw8wQ890RjedihI4_1Hs3EMzDRz5DtsepyHwVafMxRUzY2iBnX9X4R8RSyCTat8UUYbxWkiD4/s320/moirai_big.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; text-align: center;">Οι τρεις Μοίρες</td></tr></tbody></table><p>Φθάνοντας εκεί οι ψυχές, συνεχίζει την αφήγησή του ο Ηρ, ήταν αναγκασμένες να διαλέξουν το είδος της ζωής που ήθελαν να ζήσουν κατά την επόμενη ενσάρκωσή τους. Ένας προφήτης έπειτα έπαιρνε από τα γόνατα της Λάχεσης πολλά παραδείγματα βίου, τα τοποθετούσε μπροστά στις ψυχές και ανεβαίνοντας σε ένα βήμα ψηλό έλεγε: «Σας μιλεί η παρθένος Λάχεση, ψυχές εφήμερες, μέλλει να αρχίσετε άλλη περίοδο ζωής, σε σώμα θνητό. Δεν θα κληρωθείτε, αλλά εσείς θα επιλέξετε την τύχη σας. Εκείνος του οποίου ο κλήρος θα βγει πρώτος, θα διαλέξει τον βίο που θα ακολουθήσει. Η Αρετή δεν είναι κτήμα αδέσποτο, αναλόγως αν θα την εκτιμήσετε ή θα την περιφρονήσετε, θα είναι και το μερίδιό σας. Ο καθένας ευθύνεται για την επιλογή του, ο θεός δεν έχει καμία ευθύνη». Έπειτα έβγαλε άπειρα παραδείγματα βίου, περισσότερα από τους παρόντες, επειδή ήταν και όλων των ζώων και των ανθρώπων ανεξαιρέτως, και κάθε λογής, ανακατεμένα, τυραννίες, εξορίες, ζητιανιές, ομορφιά, δύναμη, αγωνιστικότητα, καταγωγή, πλούτος. Ο καθένας έτσι έπρεπε, ανάλογα με τη σειρά που προσδιόριζε ο κλήρος του, να επιλέξει ένα ορισμένο είδος ζωής.<br />Σε αυτό το σημείο ο Σωκράτης, παρεμβαίνοντας ο ίδιος, επισημαίνει, εκτεταμένα, πόσο δύσκολη είναι αυτή η επιλογή, και πόσο σημαντική είναι η παιδεία σε έναν άνθρωπο στη διάρκεια της επίγειας ζωής του, αλλά και στη μέλλουσα ζωή του, ώστε να λάβει τις γνώσεις για να μπορεί να ξεχωρίσει τον καλό από τον κακό τρόπο ζωής, επειδή μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται ευδαιμονέστερος και με πορεία προς τα επάνω.<br />Οι χωρίς υγιή φιλοσοφία ψυχές έσπευσαν να επιλέξουν βίους ένδοξους, χωρίς να υπολογίσουν πόση δυστυχία κρύβουν μέσα τους τα αξιώματα και τα μεγαλεία. Σε τέτοια λάθη έπεφταν περισσότερο οι ουρανοφερμένες ψυχές, που επειδή είχαν ζήσει σε μια κοινωνία συντεταγμένη και είχαν αποκτήσει την αρετή από συνήθεια και όχι από φιλοσοφική μόρφωση, δεν ήξεραν τα κακά της επίγειας ζωής. Όσες όμως ψυχές είχαν δοκιμαστεί σκληρά στην προηγούμενη ζωή τους, τώρα πρόσεχαν και δεν έκαναν την εκλογή τους με βιασύνη.<br />Ο Ηρ είδε μαζί με άλλες ψυχές (Ορφέα, Αγαμέμνονα, Αίαντα κ.ά.) και την ψυχή του Οδυσσέα, που είχε τον τελευταίο κλήρο, ο οποίος εξαιτίας της ανάμνησης των δεινών του επί της γης, επέλεξε την ήσυχη ζωή ενός απλού ανθρώπου, που άλλοι την είχαν περιφρονήσει ενώ εκείνος όταν την είδε αναφώνησε ότι και τον πρώτο κλήρο να είχε πάλι την ίδια εκλογή θα έκανε. Επίσης, είδε πολλές ψυχές ανθρώπων να επιλέγουν ζωές ζώων και πολλών ζώων να επιλέγουν ζωές ανθρώπων.<br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihNKbN90DYeG-GJ1tJhhjHd-HKMyOUlgQ_c2DWM2rS6dPyRUB8SIZq-XTzk7VqZ5SdXBhvfxUw6Dzh5RM2aA1jB7aFvNIEdisyaJaWEyta9HKHd6b2j3yxj9FRExF1wECTs49g9LZsSpg/s1600/Universe-Human-goog.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihNKbN90DYeG-GJ1tJhhjHd-HKMyOUlgQ_c2DWM2rS6dPyRUB8SIZq-XTzk7VqZ5SdXBhvfxUw6Dzh5RM2aA1jB7aFvNIEdisyaJaWEyta9HKHd6b2j3yxj9FRExF1wECTs49g9LZsSpg/s320/Universe-Human-goog.jpg" width="320" /></a></div><p>Μετά την επιλογή της, κάθε ψυχή πήγαινε μπροστά στη Λάχεση και εκείνη έδινε στην καθεμιά τον δαίμονα που η ψυχή είχε επιλέξει για να τη συνοδεύσει μαζί με τον βίο που είχε διαλέξει. Ο δαίμονας πήγαινε πρώτα την ψυχή στην Κλωθώ για να επικυρώσει αυτή την επιλογή της μοίρας τής κάθε ψυχής. Μετά την πήγαινε στην Άτροπο, η οποία έκανε αμετάστροφη την επικύρωση της Κλωθώς.<br />Έπειτα όλες οι ψυχές, χωρίς να κοιτάζουν πίσω, περνούσαν κάτω από τον θρόνο της Ανάγκης και έβγαιναν από την άλλη μεριά, προχωρούσαν προς το πεδίο της Λήθης, γυμνό από δέντρα, όπου επικρατούσε φοβερός και αποπνικτικός καύσωνας. Όταν έφθασε το βράδυ, οι ψυχές κατασκήνωσαν όλες κοντά στον Αμέλητα ποταμό, που δεν μπορούσε το νερό του να το κρατήσει κανένα αγγείο. Κάθε ψυχή ήταν αναγκασμένη να πιει με μέτρο το νερό, αλλά οι άφρονες που δεν κατάφερναν να συγκρατηθούν και έπιναν περισσότερο από ό,τι έπρεπε, λησμονούσαν τα πάντα. Αφού κοιμήθηκαν, και ήρθαν τα μεσάνυχτα, ακούσθηκε δυνατή βροντή και έγινε σεισμός, και ξαφνικά εκσφενδονίσθηκαν άλλος από εδώ άλλος από εκεί, σαν διάττοντες αστέρες, όπου έμελλε να αρχίσει η νέα τους γένεση. Μόνο τον ΄Ηρα δεν άφησαν να πιει νερό από τον Αμέλητα ποταμό. Το πώς ξαναγύρισε στο σώμα του δεν το ήξερε. Ξαφνικά, ανοίγοντας τα μάτια του, απλώς ήταν πρωί και είδε τον εαυτό του ξαπλωμένο πάνω στην πυρά.<br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Xo1aTAWpaVR-LDvWT9LOaDxNkut8hLp_gqNbcX5Y7GJ_KEhvuQCDm8Bd5T80q94s-1GoLiV3m0tD7mskMqNbubvNAbztgKhnp1eoT_q3OERs0P-kkQh1TbUMfqL6cR80i6JswOqqhl4/s1600/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B7+2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Xo1aTAWpaVR-LDvWT9LOaDxNkut8hLp_gqNbcX5Y7GJ_KEhvuQCDm8Bd5T80q94s-1GoLiV3m0tD7mskMqNbubvNAbztgKhnp1eoT_q3OERs0P-kkQh1TbUMfqL6cR80i6JswOqqhl4/s320/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B7+2.jpg" width="311" /></a></div><p><i>Της ψυχής της προσφέρονται όλες οι ευκαιρίες των επιλογών της για την επόμενη ενσάρκωσή της. Οι ψυχές που έχουν προηγούμενη εμπειρία και αυτές που έχουν αποκτήσει φιλοσοφική παιδεία επιλέγουν προσεκτικά. Σε αντίθεση, οι αγνές ψυχές του ουρανού, όντας ακατέργαστες, κατέβαιναν χωρίς ανάμνηση για ενσάρκωση και βάπτιση με τη ζωή, με τον μεγαλύτερο κίνδυνο να κάνουν μια λαθεμένη επιλογή.<br />Ο προφήτης τούς λέει: «Δεν θα σας εκλέξει ο δαίμονάς σας, αλλά εσείς θα τον εκλέξετε». Είναι αυτός ο δαίμονας-προστάτης που πίστευαν στην αρχαιότητα ότι βρισκόταν με τον άνθρωπο μαζί από τη γέννηση ως τον θάνατό του, είναι το θεϊκό στοιχείο της ψυχής (όπως το δαιμόνιο του Σωκράτη). Είναι ο «φύλακας άγγελος» της χριστιανικής αντίληψης.<br />Η Αρετή είναι ελεύθερη, συνεχίζει ο προφήτης, δεν μπορεί να μπει στην κλήρωση. Την κατακτά όποιος είναι άξιος γι’ αυτήν. «Αιτία ελομένου· θεός αναίτιος», γράφει κατά λέξη ο Πλάτωνας, δηλαδή αυτός που διαλέγει έχει την ευθύνη, ο θεός δεν έχει καμία συμμετοχή.<br />Ο Πλάτωνας επιβεβαιώνει την πίστη του στη μετεμψύχωση, εξ ου και τα παραδείγματα τρόπου ζωής αφορούν και ζώα και, επιπλέον, παρουσιάζει ψυχές που θέλουν να γίνουν ζώα και τανάπαλιν. Το ζωικό βασίλειο αντιμετωπίζεται το ίδιο με το ανθρώπινο. Στο τέλος, οι ψυχές θα περάσουν την τελευταία δοκιμασία πηγαίνοντας στο πεδίο της Λήθης, όπου θα σβήσουν οι αναμνήσεις της ψυχής. Πρέπει όμως να πιουν νερό από τον Αμέλητα ποταμό με μέτρο, ώστε οι εκπαιδευμένες στη φιλοσοφία να μη λησμονήσουν τα πάντα.<br />Συνάγεται, έτσι, το συμπέρασμα ότι η ψυχή, διανύοντας τροχούς γεννήσεων κατά τον Πλάτωνα, κατατάσσεται σε επίπεδα, ερχόμενη από το Σύμπαν και επιστρέφοντας εξαγνισμένη και τελειοποιημένη σε αυτό.<br />Ο εσχατολογικός αυτός μύθος του Πλάτωνα, όπως και οι άλλοι, που όλοι εμπλέκονται και έχουν συνοχή μεταξύ τους, υποκρύπτει ένα μεγάλο φιλοσοφικό σύστημα αξιών. Μας οδηγεί σε ένα διαφορετικό νόημα ζωής αλλάζοντας το νοητικό πεδίο, με γνώμονα διάκρισης την παιδεία και πάντα την απόκτηση της Αρετής με βάση τη δικαιοσύνη. Απώτερος σκοπός η αφύπνιση της ψυχής και ο φωτισμός της.<br />Ιδανικά κείμενα που προσφέρουν το ερέθισμα για έναν εσωτερικό και εις βάθος διαλογισμό. </i><br /><i><br /></i><b>Μαρίνα Μαραγκού</b><br /><b><br /></b><span style="font-size: x-small;">Πηγές:<br />1. Άπαντα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, Πλάτωνος Πολιτεία, μτφ. Α. Παπαθεοδώρου - Φ. Παππά, ΠΑΠΥΡΟΣ</span><br /><span style="font-size: x-small;">2.Βιβλιοθήκη αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, Πλάτωνος Πολιτεία, μτφ. Γιάννη Γρυπάρη </span><i><br /></i></p><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-28901987304296647522021-03-02T18:06:00.000+02:002021-03-02T18:06:27.437+02:001821 - Ο Φιλελληνισμός αφυπνίζει την Ευρώπη<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: times;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp3a5_5kbeIwBtsOHeZUGVasy_9MJB6ewjQjdUAc8w5AjF9N5e1F4jrd61NqBb4hU7PmbnTWGdKN4NyRqbBKp8igb7TCDKCZ4Kpjc8AOj0MCiQ1iTOrmJSdqq0S-4fsKCyOI9Dp9lasaA/s400/%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB.1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="255" data-original-width="400" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp3a5_5kbeIwBtsOHeZUGVasy_9MJB6ewjQjdUAc8w5AjF9N5e1F4jrd61NqBb4hU7PmbnTWGdKN4NyRqbBKp8igb7TCDKCZ4Kpjc8AOj0MCiQ1iTOrmJSdqq0S-4fsKCyOI9Dp9lasaA/w400-h255/%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB.1.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: times;">Κατά
τη διάρκεια του 19ου αιώνα η Γαλλική Επανάσταση με το φιλελεύθερο πνεύμα της και
η ναπολεόντειος περίοδος θα αναδείξουν στο προσκήνιο μια νέα ισχυρή δυναμική
στην ταραγμένη Ιστορία της Ευρώπης. Μια καινούργια ιδέα του έθνους θα γεννηθεί,
ο πατριωτισμός, με παρονομαστή το ρεύμα του ρομαντισμού. Συνάμα, ένα νέο είδος ανθρώπων
από όλες τις κοινωνικές τάξεις θα ξεπηδήσει: οι ξεριζωμένοι από τα απολυταρχικά
καθεστώτα, οι διανοούμενοι, οι πρόσφυγες, οι περιπλανώμενοι που αναζητούν την
ταυτότητά τους. Ιδέες και οράματα οδηγούν τα βήματά τους, η δίψα για περιπέτεια,
η γοητεία των άγνωστων κόσμων εκτός της Δύσης, η Ανατολή, τα Βαλκάνια, ο
οθωμανικός χώρος με τα μυστικά και, φυσικά, η ανάγκη του βιοπορισμού.<br /></span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">Ενώ
η επίσημη πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης αντιμετώπισε την Ελληνική
Επανάσταση αρνητικά, στο πλαίσιο της πολιτικής της Ιεράς Συμμαχίας αλλά και των
συμφερόντων και του ανταγωνισμού, οι ευρωπαϊκοί λαοί είδαν τον απελευθερωτικό
αγώνα των Ελλήνων με συμπάθεια και ενθουσιασμό.</span><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;"><span></span></p><a name='more'></a><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: times;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3y3R9E953TEK3uNzBxnPOqNU8b17yIKb7G2iiGwx_xtYnMml5FM0klago6KGzgUIfFvEgbAi2CsbjsvUO-OHy6q8_Ymjp0WEbOGbYd7rIb71LJffrJFLizKc3hqxbCnTUGZ4JBq7f5rk/s980/%25CE%25B5%25CF%2580.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="980" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3y3R9E953TEK3uNzBxnPOqNU8b17yIKb7G2iiGwx_xtYnMml5FM0klago6KGzgUIfFvEgbAi2CsbjsvUO-OHy6q8_Ymjp0WEbOGbYd7rIb71LJffrJFLizKc3hqxbCnTUGZ4JBq7f5rk/w400-h184/%25CE%25B5%25CF%2580.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: times;"> Όταν θα φθάσουν οι πρώτες
ειδήσεις στη Δύση για το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης θα αρχίσει να
εμφανίζεται ένα ρεύμα εθελοντών, που είχαν σκοπό να βοηθήσουν τους Έλληνες,
τους αδελφούς χριστιανούς, που ήταν
αιώνες υποδουλωμένοι από μια αλλόθρησκη απολίτιστη αυτοκρατορία.<br /></span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">Εννοείται
ότι οι επιφανείς παράγοντες της Επανάστασης ήξεραν πολύ καλά πόσο σημαντικός
ήταν αυτός ο προσεταιρισμός των Ευρωπαίων, αφού αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα
με την Υψηλή Πύλη, που δεν ήταν διόλου πρόθυμη να αποδεχθεί την ελληνική
ανεξαρτησία. Η συνάντηση των φιλελεύθερων Ευρωπαίων με τους ιθύνοντες της
Επανάστασης γινόταν μέσω της Ιταλίας. Η χώρα αυτή υπήρξε ο αγαπημένος τόπος των
πλέον επιφανών από τους Άγγλους ρομαντικούς, που το ενδιαφέρον τους για την
Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα έντονο. Επιπλέον, εκεί συναντιούνταν οι διανοούμενοι, οι εύποροι,
ακόμη και οι τυχοδιώκτες που έσπευδαν να επωφεληθούν τέτοιων ευκαιριών.</span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">Εκτός αυτών, είχαν καταφύγει και διάσημοι
Φαναριώτες, θύματα της δυσαρέσκειας των σουλτάνων ή των μεταξύ τους
συγκρούσεων.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: times;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCU2SzKbOkEYszLXly_ziwITIg7bFUHPnHbZg3VgVvT1YEkp9M5SGolK6NbxdPrpbXxLcwOtvnV0eyGxIZn7xHz3nZIh0fmoV8ypBk2rw_ykH2UvIS7sCIn1VjDbvC-WOASd-xlvDGXbs/s512/%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB.2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="284" data-original-width="512" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCU2SzKbOkEYszLXly_ziwITIg7bFUHPnHbZg3VgVvT1YEkp9M5SGolK6NbxdPrpbXxLcwOtvnV0eyGxIZn7xHz3nZIh0fmoV8ypBk2rw_ykH2UvIS7sCIn1VjDbvC-WOASd-xlvDGXbs/w400-h223/%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB.2.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: times;">Τα
λίγα προηγούμενα χρόνια, εν τω μεταξύ, οι περιηγητές που είχαν επισκεφθεί την
Ελλάδα, την είχαν περιγράψει ως τόπο μαγευτικό, με πολλά ίχνη αρχαιότητας, ενός
ιδανικού παρελθόντος, και η φτωχή πραγματικότητα δεν στάθηκε ποτέ ικανή να
ακυρώσει αυτή την εικόνα. <span style="font-size: 12pt;">Η
δημοσίευση περιηγητικών και φιλολογικών έργων που αναφέρονται στη νεότερη
Ελλάδα, και έπειτα, από τον Μάιο του 1821, θα αποτελέσουν τη σπίθα για την
εκδήλωση μιας φιλελληνικής κίνησης. Στα ενθουσιώδη άρθρα που δημοσίευαν οι
ευρωπαϊκές εφημερίδες, οι αγωνιστές του 1821 παρομοιάζονταν με τους ήρωες των
Περσικών Πολέμων και εκατοντάδες φυλλάδια και βιβλία κυκλοφόρησαν για να
τονίσουν τη σημασία της εξέγερσης και την υποχρέωση για την ενίσχυσή της. Σε
πολλές ευρωπαϊκές πόλεις ιδρύθηκαν φιλελληνικοί σύλλογοι που οργάνωσαν καλλιτεχνικές
εκδηλώσεις και εράνους για την αποστολή στην Ελλάδα πολεμοφοδίων, τροφίμων και
φαρμάκων.<br /></span></span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">Στην
Ελβετία ιδρύεται η πρώτη φιλελληνική επιτροπή, στη Γερμανία πανεπιστημιακοί
καθηγητές, λόγιοι και φοιτητές πρωτοστατούν με δημοσιεύματα ενώ με προκηρύξεις
καλούν τη γερμανική νεολαία να ενισχύσει τους Έλληνες: <i>«Ανθρωπιά και καθήκον μάς
ζητούν να τρέξουμε στους χριστιανούς αδελφούς μας, σε βοήθεια των γενναίων
Ελλήνων, για να χύσουμε το αίμα μας και να δώσουμε τη ζωή μας στην ιερή αυτή
υπόθεση».</i></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: times;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVFsBFY_cZoHPojQknyMNw8c8YdSnCXydbkOwav_t_gKPZ5-YniiprMcdfIXZGPDEJubVU_yUXrYgRYnjb2UDLEgPecN8HqYM3SCNVI3qqppuK-jrci6X_UCXCy31DeiETtK8kL9rpVRY/s1000/%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB.4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVFsBFY_cZoHPojQknyMNw8c8YdSnCXydbkOwav_t_gKPZ5-YniiprMcdfIXZGPDEJubVU_yUXrYgRYnjb2UDLEgPecN8HqYM3SCNVI3qqppuK-jrci6X_UCXCy31DeiETtK8kL9rpVRY/w400-h260/%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB.4.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: times;">Ανάλογες
εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία, ΗΠΑ, με επίκεντρο τη
Βοστώνη, που στο τέλος της Επανάστασης συνέδραμαν σημαντικά σε οικονομικό και
υλικό επίπεδο. Το φιλελληνικό ρεύμα διαδόθηκε ευρέως και έφθασε ακόμη και μέχρι
την Ινδία. Οι επιτροπές και το κίνημα που δημιούργησαν είχαν καίρια σημασία για
την έκβαση του αγώνα, ειδικά διότι διέδωσαν μια εξιδανικευμένη εικόνα που συν
τω χρόνω ανάγκασε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να λάβουν σωτήριες πρωτοβουλίες
για την ελληνική υπόθεση. Γεγονότα όπως οι σφαγές της Χίου (αρχές 1822) ή
αργότερα η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου (άνοιξη 1826) διαδόθηκαν και
τονίστηκαν ως ύψιστα παραδείγματα, παραμερίζοντας πολλές φορές κάποια μελανά
σημεία.<br /></span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">Πέραν
τούτων, ο φιλελληνισμός εκφράστηκε εν τοις πράγμασι. Σε εκατοντάδες</span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">ανέρχονται οι νέοι σπουδαστές, οι κυνηγημένοι
από τα απολυταρχικά καθεστώτα αξιωματικοί, οι θαυμαστές της αρχαίας Ελλάδας,
λόγιοι και επιστήμονες, αλλά και όλοι οι Βαλκάνιοι υπόδουλοι στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία, οι οποίοι έλαβαν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Το πρώτο
τάγμα Φιλελλήνων, στο οποίο εντάχθηκαν 180 Ιταλοί, Γάλλοι, Πολωνοί και
Γερμανοί, αλλά και Ελβετοί και Βέλγοι, συμμετείχε στη Μάχη του Πέτα, όπου
αποδεκατίστηκε. Γεγονός είναι ότι η απήχηση του Φιλελληνισμού υπήρξε καθοριστική
και για τη μεταβολή της πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων υπέρ της Ελλάδος μετά το
1824.</span><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: times;"><span style="font-size: 12pt;"> </span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_0u_CVTkAO5GIUKa2zjr92q7iNUfg4WKaV-NMjGygAPnK8IqkI5I9nmta43DigGxlD31DMeT6w8Un1jriIdg_4zHhO470XO7EUhi77qTB3kLV05XpoJat7kt-5mXqSCY3Vi7Kf7z2rZo/s227/%25CE%2592%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%259D+7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="227" data-original-width="222" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_0u_CVTkAO5GIUKa2zjr92q7iNUfg4WKaV-NMjGygAPnK8IqkI5I9nmta43DigGxlD31DMeT6w8Un1jriIdg_4zHhO470XO7EUhi77qTB3kLV05XpoJat7kt-5mXqSCY3Vi7Kf7z2rZo/w391-h400/%25CE%2592%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%259D+7.jpg" width="391" /></a></span></div><span style="font-family: times;">Ένας εκ των πλέον σημαντικών φιλελλήνων ήταν ο <b>λόρδος
Βύρων</b>. <span style="font-size: 12pt;">Ο
διάσημος Άγγλος ποιητής είχε δώσει το έναυσμα με το πρώτο του ταξίδι-προσκύνημα
στην Ελλάδα το 1809, τον μόνο κατ’ αυτόν τόπο όπου γνώρισε την ευτυχία. Το
ενδιαφέρον του για τα ελληνικά πράγματα απέκτησε μορφή στις αρχές του 1823,
όταν η φιλελληνική επιτροπή του Λονδίνου ζήτησε από τον ρομαντικό ποιητή να
αναλάβει την εκπροσώπησή της στην Ελλάδα, κάτι που αποδέχθηκε με αποτέλεσμα να
εγκατασταθεί στην Κεφαλλονιά με τους ακολούθους του, τον Ιούλιο του 1823. Οι
Έλληνες τον θεώρησαν κάτι σαν «Μεσσία», καθώς πίστευαν ότι φέρει
οικονομικά μέσα για την Επανάσταση, και έτσι όλοι οι παράγοντες, με επικεφαλής
τον Μαυροκορδάτο και τον Κολοκοτρώνη, επιχείρησαν με κάθε μέσο να τον
προσεταιρισθούν. Τελικά, μέσα σε αυτό το χάος, ο λόρδος Βύρων μετέβη στο
Μεσολόγγι, όπου είχε φθάσει και ο Μαυροκορδάτος, ενώ έγινε δεκτός με συγκίνηση
και ενθουσιασμό. Εκεί θα ξεκινήσει φιλόδοξα σχέδια τα οποία κάλυπτε οικονομικά
από την περιουσία του, προς όφελος των γύρω του, που όμως ήταν αδύνατον να
πραγματοποιηθούν. Θα καταστεί ο βασικός διαχειριστής </span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">του αγγλικού δανείου που εκείνον τον καιρό
εκταμιευόταν προς την Ελλάδα, λόγω της γενικής εκτίμησης από την οποία περιεβάλλετο
και της αναγνωρισμένης από όλους γενναιοδωρίας του. Τον πρόλαβε όμως ο θάνατος
(7 Απριλίου 1824) και δεν έζησε τις διαμάχες και τους εμφυλίους που ξέσπασαν
γύρω από τις λίρες του δανείου.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: times;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkTXt7uoo5r2U71VIeR7XPk0hFc2bZ0U58Y2FI6WHJs_0jCz4seTCsjf14qCOMg209-l2cfK4LfBhIpwSUqed7OmJV4aQryShETOPi4pLYsFzWYKNfL9dmN7O26zclQVqnMGr8cBnUyGw/s2048/Percy_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1667" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkTXt7uoo5r2U71VIeR7XPk0hFc2bZ0U58Y2FI6WHJs_0jCz4seTCsjf14qCOMg209-l2cfK4LfBhIpwSUqed7OmJV4aQryShETOPi4pLYsFzWYKNfL9dmN7O26zclQVqnMGr8cBnUyGw/w325-h400/Percy_.jpg" width="325" /></a></span></div><span style="font-family: times;">Δεν
ήταν όμως μόνο ο Μπάιρον αλλά και άλλος ένας ποιητής, ο <b>Πέρσυ Μπ. Σέλλεϋ</b>,
που έγραψε ποιήματα και τραγωδίες για την αφυπνισμένη Ελλάδα.<br /></span><span style="font-family: times; font-size: 12pt;">Συνοπτικά,
οι Φιλέλληνες, όταν έρχονταν στην Ελλάδα, έμφορτοι από ρομαντική διάθεση, είναι
σίγουρο ότι αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα με τους τρόπους και τη συμπεριφορά
των Ελλήνων, αυτά τα ελαττώματά τους όμως δεν ήταν παρά αποδείξεις για την πολιτισμική
υποβάθμιση που η μακραίωνη σκλαβιά είχε προκαλέσει στον λαό. Αν προσθέσουμε στη
μέθη των Φιλελλήνων την καταλυτική συνάντηση με τις αρχαιότητες, για τις οποίες
είχαν σχηματίσει έναν υπέρλαμπρο κόσμο από τα βιβλία τους, σε συνδυασμό με έναν
ιδανικό κόσμο που είχαν φαντασθεί για την Ανατολή, κόσμων άξιων να κρύβουν τις
υπέρτατες αλήθειες και τα καίρια μυστικά, τότε νομίζουμε ότι έχουμε την εικόνα
της δυναμικής που δημιούργησε τη συγκίνηση για την Ελλάδα και το ευρύ κίνημα
του φιλελληνισμού.</span><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: times;"><b>Μαρίνα Μαραγκού</b></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: times; font-size: x-small;"><b>Πηγές</b>:<br />- Ιστορία
του Ελληνικού Έθνους (Εκδοτική Αθηνών)<br />- Π.
Ασδραχά, «Φιλελληνισμός», από την «Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας» του
Ν.Γ. Σβορώνου.</span></p>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: times; font-size: x-small;">Νεότερη και Σύγχρονη
Ελληνική Ιστορία, τόμ. Γ’ ΕΑΠ.</span></span><hr>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-27937276903231958102021-01-17T01:45:00.004+02:002021-01-23T17:48:09.757+02:00Το σύνδρομο ανωτερότητας εναντίον του συνδρόμου του απατεώνα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1LNznGjrVMpEuzY6h4oMN1_n2RZQ2Ak_3oNu5AP7iaJWzmBBaevUuO_4zcBjmsn4egbHgs8OWv65VJuZ50kOaFun-Q2yy7P1JGncykahTd3inBylQNDIVlE3xkb_Q8D_QJgkycUrQDU/s763/1a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="763" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1LNznGjrVMpEuzY6h4oMN1_n2RZQ2Ak_3oNu5AP7iaJWzmBBaevUuO_4zcBjmsn4egbHgs8OWv65VJuZ50kOaFun-Q2yy7P1JGncykahTd3inBylQNDIVlE3xkb_Q8D_QJgkycUrQDU/w400-h265/1a.jpg" width="400" /></a></div> <span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Έχει
μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι η επιστήμη της Ψυχολογίας πριν από πολλά
χρόνια έχει απασχοληθεί και αναλύσει διεξοδικά</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">το φαινόμενο σχεδόν εν τη γενέσει του. Αφού τον προηγούμενο αιώνα είχαμε
βιώσει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του ατόμου, αδιακρίτως αξίας και επιπέδου
νοημοσύνης, και οι ειδικοί, επιστήμονες και εναλλακτικοί, αγωνίζονταν με
συνεδρίες και στοίβες βιβλίων να ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση και το Εγώ του
ανθρώπου σε καλύτερες βαθμίδες, τελικά επήλθε ανατροπή στον δυτικό κόσμο και στη
σύγχρονη εποχή μας.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Σήμερα,
ο ατομικισμός και ο εγωκεντρισμός συμπορεύονται με την επιτυχημένη ζωή και την
ανέλιξη του ατόμου. Έτσι, το λεγόμενο φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ βρίσκεται όσο
ποτέ στην επικαιρότητα, έχοντας εύστοχα αποδοθεί ως «σύνδρομο </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; mso-spacerun: yes;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">ανωτερότητας», </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; mso-spacerun: yes;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">που διέπει τη δυτική κοινωνία εν γένει,
διαφοροποιημένο αναλόγως</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; mso-spacerun: yes;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">των
πολιτιστικών και των κοινωνικών χαρακτηριστικών της κάθε χώρας και του
πολιτισμού της. </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; mso-spacerun: yes;"> </span></div></span></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Είναι αυτό που ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε προείπει, 450 χρόνια πριν: «Ο ηλίθιος
θεωρεί τον εαυτό του σοφό, αλλά ο σοφός θεωρεί τον εαυτό του ηλίθιο».<span><a name='more'></a></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLrTmNel5To6JO1eEJHc0yeOdhRvThsUD2fkeJT1gRBzvZH4iLThW5uT_6yZQymSKId6s4PAr8Cgn8jHx1FcGRoSNyFD0inrn868tw7xYKew7zd2n3Gx8Mn4RipA1y-fkNWjtPLyC4msA/s2552/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1232" data-original-width="2552" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLrTmNel5To6JO1eEJHc0yeOdhRvThsUD2fkeJT1gRBzvZH4iLThW5uT_6yZQymSKId6s4PAr8Cgn8jHx1FcGRoSNyFD0inrn868tw7xYKew7zd2n3Gx8Mn4RipA1y-fkNWjtPLyC4msA/w400-h193/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.2.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σε
δύο καθηγητές Κοινωνικής Ψυχολογίας, τον Ντέιβιντ Ντάνινγκ του Πανεπιστημίου
του Μίσιγκαν και τον Τζάστιν Κρούγκερ του Πανεπιστημίου της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νέας Υόρκης, χρωστάμε την επισήμανση του
φαινομένου, από μια μελέτη τους που εξέδωσαν το 1999. Το ερέθισμα τους δόθηκε
από ένα γεγονός που συνέβη τον Απρίλιο του 1995 στο Πίτσμπουργκ. Κάποιος
ονόματι Μακάρθουρ Γουίλερ συνελήφθη έπειτα από ληστείες δύο τραπεζών.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο τύπος αυτός, θεωρώντας ότι με αυτόν τον
τρόπο γινόταν αόρατος, είχε πασαλείψει με χυμό λεμονιού όλο του το πρόσωπο στη
διάρκεια των ληστειών, όντας πεπεισμένος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(ποιος ξέρει από ποια επιφοίτηση) ότι ο χυμός
του λεμονιού λειτουργούσε ως αόρατο μελάνι και δεν μπορούσε κανείς να τον δει.
Οι δύο καθηγητές, λοιπόν,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>απορημένοι,
αποφάσισαν να ερευνήσουν συστηματικά αυτό το νέο φαινόμενο χρησιμοποιώντας για
το πείραμά τους φοιτητές Ψυχολογίας. Τους έδωσαν να συμπληρώσουν ορισμένα τεστ
λογικής και γραμματικής και να βαθμολογήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Να μην
πολυλογούμε, οι φοιτητές που είχαν γράψει χειρότερα είχαν αξιολογήσει τα τεστ
τους με πολύ πιο υψηλούς βαθμούς, εν αντιθέσει με τους καλύτερους φοιτητές που
είχαν κατεβάσει τους βαθμούς τους εμφανώς χαμηλότερα στην αυτοαξιολόγησή τους. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLV3nVVGoNWfMey6J_UbRXbDguYnAP2IOejpqtY_FRaEjL3HC8Q2_z4dkZF44gGRnWPZPLept9Ypscx1XGPcZ2wgyys9Z6ZsqgWc5h0suRCRl9tdmY3Lx2bp3cPgCLssiibFhrz7RlGw4/s960/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.33.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLV3nVVGoNWfMey6J_UbRXbDguYnAP2IOejpqtY_FRaEjL3HC8Q2_z4dkZF44gGRnWPZPLept9Ypscx1XGPcZ2wgyys9Z6ZsqgWc5h0suRCRl9tdmY3Lx2bp3cPgCLssiibFhrz7RlGw4/w400-h266/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.33.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εξυπακούεται
ότι αυτό το φαινόμενο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν συναντάται σε
άλλους λαούς, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους κατοίκους της
Ανατολικής Ασίας φερ’ ειπείν, που έχουν ως κύριο μέλημα την αυτοβελτίωση και
την αυτοκριτική –μη αξιολογώντας οπωσδήποτε ορθώς τον εαυτό τους– <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μιας κοινωνίας που προβάλλει διαφορετικά
υπαρξιακά ζητούμενα. Είναι μια διαπίστωση αυτονόητη αλλά και ένα απόσταγμα στα
μεταγενέστερα χρόνια των ερευνών του<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Καναδού καθηγητή Ψυχολογίας Στιβ Χάινς και της ομάδας του, στο
Πανεπιστήμιο της Κολούμπια.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι
έρευνες πλέον έχουν επεκταθεί σε όλους τους τομείς δράσης του δυτικού ανθρώπου και το «σύνδρομο ανωτερότητας» είναι παρών και με τη βούλα των ειδικών. Δηλαδή,
το βασικό συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι οι άνθρωποι με περιορισμένες
δεξιότητες, όντας στην κατώτερη βαθμίδα, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτοαξιολογούνται ως καλύτεροι, επαινώντας την
αποτυχία τους και υπερεκτιμώντας τον εαυτό τους. Φθάνουν στο σημείο να θεωρούν
ότι οι γνώσεις τους αγγίζουν το επίπεδο των ειδικών, σε τομείς όπως η υγεία, η
οικονομία, η συναισθηματική νοημοσύνη, τα μαθηματικά, η ιατρική και η λογική
σκέψη. Και όλα αυτά διότι είναι ανίκανοι να εντοπίσουν τα κενά που έχουν στη
γνώση κάνοντας λάθος εκτιμήσεις και λαμβάνοντας λάθος αποφάσεις επίσης. Είναι
απόρροια της ανθρώπινης τάσης για αυταπάτη και ανάγκη ψευδαίσθησης
ανωτερότητας. <br />
</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyatLi57v1xn5CrB9QcQRy_ArczMMlZWIlbDLARKvjqntlZf1jY7VWcCBIQWULwYBD-tlOglMItLyvqeEVMUUYwTdyrvfFZVqV4Fc7lRCpE4Nmduv_37tVk7ym1G6PN6Buh_XvpGKQr0c/s512/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.5.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="483" data-original-width="512" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyatLi57v1xn5CrB9QcQRy_ArczMMlZWIlbDLARKvjqntlZf1jY7VWcCBIQWULwYBD-tlOglMItLyvqeEVMUUYwTdyrvfFZVqV4Fc7lRCpE4Nmduv_37tVk7ym1G6PN6Buh_XvpGKQr0c/w400-h378/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.5.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />Είναι μια γνωστική παρέκκλιση, ένα τρικ του μυαλού μας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λόγω των διαστρεβλώσεων στην <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ικανότητα κρίσης και λήψης αποφάσεων που
προκαλείται από βεβιασμένες εγκεφαλικές διαδικασίες που εδράζονται σε
προκαταλήψεις, παρεξηγήσεις ή ανεπαρκή δεδομένα.</span><div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Στην
αντίπερα όχθη βρίσκονται οι γνώστες, οι ειδικοί, που έχουν την τάση να εκτιμούν
ότι οι δεξιότητές τους είναι συνηθισμένες, όπως των άλλων ανθρώπων, δεν
αξιολογούν σωστά τον εαυτό τους και νιώθουν αποτυχημένοι, αδύναμοι, υπό
αμφισβήτηση, με χαμηλή ή και ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να
παγιδεύονται σε μια εσφαλμένη αυτοαντίληψη, που οδηγεί σε τραγικά ατομικά
αποτελέσματα αλλά και σε στέρηση αυτών των ταλέντων σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε
αυτή την αξιοσημείωτη απέναντι πλευρά έχει δοθεί από τους επιστήμονες η λίαν παράξενη
και δυσεξήγητη ονομασία (σίγουρα θα υπάρχει εξήγηση) «σύνδρομο του απατεώνα».</span></div><div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Αυτή
η αποδεικτική διαδικασία αποκαλύπτει μια τεράστια αναντιστοιχία με τραγικές
συνέπειες. Συντίθεται δυστυχώς εν εξελίξει το σκηνικό μιας εξαπλωμένης επιδημίας
ανισορροπίας και δυσαρμονίας σε ολόκληρο το δυτικό σύστημα.</span><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRF_gDSVO5H1SOZn_r2wcMTjBIZTHZhQoFdBC9TQ_VfHCwGiuToPQZwxB2E_22ip43DNlL3zTVUcGITLiZT-T7Kqo1PYp46uuaOsK9qWDI5i0It8r3E81HCeqpbxgEu7S6o35eG1qShBE/s1290/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.6.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="726" data-original-width="1290" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRF_gDSVO5H1SOZn_r2wcMTjBIZTHZhQoFdBC9TQ_VfHCwGiuToPQZwxB2E_22ip43DNlL3zTVUcGITLiZT-T7Kqo1PYp46uuaOsK9qWDI5i0It8r3E81HCeqpbxgEu7S6o35eG1qShBE/w400-h225/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.6.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Είναι
απόλυτα τεκμηριωμένη η διάδοση του φαινομένου αυτού που μας ταλανίζει την
σήμερον ημέραν και επηρεάζει τη Δύση σαν να είναι αυτό το εμβόλιο
που, δυστυχώς, έχει διεισδύσει βαθιά στο DNA μας. Εμφανιζόμαστε από το πουθενά
άνθρωποι όλων των ηλικιών με φορτωμένες όλες τις γνώσεις των παγκοσμίων
εγκυκλοπαιδειών. Άγνωστη λέξη βέβαια, στην εποχή του Διαδικτύου, η
εγκυκλοπαίδεια, αλλά, τέλος πάντων, σαν παράδειγμα τίθεται. Είναι ή νέοι, π.χ.,
που, αβασάνιστα και αβάδιστα, με μια μείξη σπαστών ελληνικών και αγγλικών και φαρέτρα μια τσάτρα πάτρα Wikipedia, έχουν
μια απόλυτη σιγουριά για τις γνώσεις τους και τις κοσμοθεάσεις τους και αν τύχει
και τους δώσουμε οφθαλμοφανή επιχειρήματα ότι κάνουν λάθος, ουδένα ενδιαφέρον
έχουν να διορθώσουν οποιαδήποτε διαστρέβλωση που στο μυαλουδάκι τους
εμφιλοχωρεί. Μη μου τους κύκλους τάραττε. Το πιο δυσάρεστο, μπερδεύουν, ας
πούμε, το 1821 με το 1940 όσον αφορά την ιστορία του τόπου μας, και δεν τους
απασχολεί, εννοείται, η τραγικότητα του αποτελέσματος. Καμαρωτοί, καμαρωτοί,
περιμένουν στη γωνία για την επόμενη εκτίναξη του βλήματος. </span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBKsdzYy4Mhqq1Rti3MfUVpl0fF18bKvx5B8GOAyX_2Xftrvc1LXrUgkYuOGI6nZyiGjzieVE5XoA7gB0Bw_QhD6uctPUo3yiB-D6BY2bUuoTuWMqzUw7Lin0Ij_XAbB8eKc-6EsQZDwY/s1200/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.15.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="627" data-original-width="1200" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBKsdzYy4Mhqq1Rti3MfUVpl0fF18bKvx5B8GOAyX_2Xftrvc1LXrUgkYuOGI6nZyiGjzieVE5XoA7gB0Bw_QhD6uctPUo3yiB-D6BY2bUuoTuWMqzUw7Lin0Ij_XAbB8eKc-6EsQZDwY/w400-h209/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.15.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Να ήταν μόνο αυτοί, που τουλάχιστον έχουν τη δικαιολογία της νεότητάς τους; Είμαστε
και οι μεγαλύτεροι και βέβαια οι πιο επικίνδυνοι όλων. Άνθρωποι που θα
χρησιμοποιήσουν μάλιστα ως όπλα βερμπαλιστικά, υποτιθέμενα επιστημονικά σπαράγματα
για να είναι κάθετοι σε ό,τι επιστημονικά παραδεδεγμένο υπάρχει, αποδομώντας το
χωρίς έλεος και χωρίς αιδώ. Τα ξέρουμε όλα, είμαστε ειδικοί επιστήμονες που
βλέπουμε και προβλέπουμε τα πάντα, δηλαδή τα τέρατα και τα σημεία! Είμαστε τόσο
σίγουροι και τόσο βέβαιοι για αυτές τις εξωφρενικές συνωμοσιολογικές απόψεις μας,
συνοδευόμενες με μανία καταδίωξης, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που
δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Αυτοπεποιθεσάτοι, σιγουράτοι, αλαζονικοί, ημίπτωχοι
τω πνεύματι, φουσκωτοί κόκορες, επισκιάζουμε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάθε κοινή λογική.<br />Είμαστε τυφλοί οπαδοί πολιτικών
κομμάτων, αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων, ιδεοληψιών, θρησκοληψιών και απύθμενων
θεωριών με σφραγίδα αφεαυτής επινόησης ή ρευμάτων που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο
και που ο καθένας τα φτιάχνει αναλόγως<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ώστε να χωράνε στο δικό του το παπούτσι. Είμαστε μόνο εμείς,
δικτατορίσκοι που θέλουμε να επιβάλλουμε την «αλήθεια» μας, και με τα
παθολογικά «νομίσματά» μας απαξιώνουμε ακόμη και τη ζωή των δικών μας ανθρώπων,
τώρα με τον κορονοϊό, παρεμπιπτόντως.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5IRdA2y8zhcSZgHMTMA1j4mZkLLhNAtFwXtHuIVYIJh0X3jf3XpDGlyESboHtQneThTm2qwrJqgFEKDteUcDCYl0TEOQlQrtxEZFqFGrx5tchpxc3JOToLTV8pxlRYxZ3fndUXn0Mvmo/s960/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.33.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5IRdA2y8zhcSZgHMTMA1j4mZkLLhNAtFwXtHuIVYIJh0X3jf3XpDGlyESboHtQneThTm2qwrJqgFEKDteUcDCYl0TEOQlQrtxEZFqFGrx5tchpxc3JOToLTV8pxlRYxZ3fndUXn0Mvmo/w400-h266/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.33.jpg" width="400" /></a></div>Να
λοιπόν το φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ με σάρκα και οστά στην καλύτερή του
έκδοση. Μην αναρωτιόμαστε από πού προκύψαμε, αυτά τα δυστυχή φρούτα, που
προωθούμαστε στην αλυσίδα των αγορών του κόσμου και που επιβεβαιωμένα καραδοκούμε
για αμέτρητους ολέθριους κινδύνους για όλη την ανθρωπότητα. Οι γιατροί έχουν
κάνει τη διάγνωση και εμείς γράφουμε την ιστορία μας. Με ψευδαισθήσεις
πορευόμαστε αλαζονικά. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ανικανότητά μας
κάνει αόρατο το φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ και μας καθιστά ανήμπορους να
εντοπίσουμε το πρόβλημα προκειμένου να επέμβουμε σε αυτό που βιώνουμε
μεγαλειωδώς. Το μυαλό μας το έχουμε αφήσει να μας παίζει πολλά βρώμικα παιχνίδια
και αδυνατούμε να καταλάβουμε σε πόσο δεινή κατάσταση βρισκόμαστε σε αρκετά
πράγματα και να κατανοήσουμε την αποτυχία μας, που συνεπάγεται μια πραγματική παγκόσμια
αποτυχία. </span><div><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ANgjCr5kiuc2yY5kLRb7eosmPmt0LziEwMd3uSYRYRFRu7z1ENkeSEA-jXuRIgm4YNHh05M45b-N6uLVNLlr2fxQ2gcopT8jJ_2LInasUSyRB6T4JMNRVtaQrgMPrGwERphPXb-Jpig/s1346/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.7.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="660" data-original-width="1346" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ANgjCr5kiuc2yY5kLRb7eosmPmt0LziEwMd3uSYRYRFRu7z1ENkeSEA-jXuRIgm4YNHh05M45b-N6uLVNLlr2fxQ2gcopT8jJ_2LInasUSyRB6T4JMNRVtaQrgMPrGwERphPXb-Jpig/w400-h196/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584.7.jpg" width="400" /></a></div>Δύσκολα να βρεθεί εύκολη λύση. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καλά είναι να ανατρέξουμε όμως στον κορυφαίο
φιλόσοφό μας Σωκράτη που, σοφά σκεπτόμενος, διατεινόταν «έν οίδα ότι ουδέν
οίδα». Είναι γνωστό ότι όσο περισσότερη γνώση αποκτούμε για όλα τα τεκταινόμενα τόσο κατεβάζουμε
τα στάνταρ της έπαρσης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ανοίγουν τα
μάτια μας, καταφέρνουμε να κρίνουμε αντικειμενικά τον εαυτό μας, γινόμαστε πιο
φειδωλοί στην παντογνωσία και καταλαμβανόμαστε από τη δίψα να μάθουμε. Και
είναι τόσο αλήθεια ότι τίποτε δεν ξέρουμε και θέλουμε πολλές πολλές ζωές (αν
υπήρχαν) για να μάθουμε. Η γνώση και η καλλιέργεια του πνεύματος, με
συνακόλουθο την ψυχή, είναι αρωγοί σε όλα τα προσωπικά μας βήματα, είναι η
τροφή για<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ανέλιξη του ανθρώπου,
παραμερίζοντας τα υλικά αγαθά και κάνοντας βουτιά σε άλλων ειδών αγαθά για την
ανθρώπινη ύπαρξη, που μας επιφυλάσσει πλουσιοπάροχα η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη.
Έχοντας αποτινάξει τις εξωτερικές επιδράσεις, πιέσεις, να διεκδικήσουμε την
αληθινή ελευθερία μας, χωρίς την καταπάτηση των δικαιωμάτων του άλλου. Άσκηση
στην παρατήρηση, στη σκέψη, στην κρίση είναι το διαβατήριο για την ολοκλήρωσή
μας. Και, επιτέλους, πρέπει να αδειάσουμε λίγο τον χώρο και να επιτρέψουμε στους
ικανούς σε όλους τους τομείς (επιστήμης, τέχνης) να επιδράμουν.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μαρίνα</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μαραγκού</span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p> </o:p></span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">Τα</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">ερευνητικά</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">στοιχεία</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">αντλήθηκαν</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%;">από</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">: OPEN CULTURE: An animated lesson from David Dunning
(of the famous Danning-Kruger effect).</span></span></p></div><hr /></div>texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-23742616858640627422020-12-12T18:40:00.011+02:002020-12-16T18:37:03.129+02:00Eυχές από την Texnografia<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQQESrsL6MZRTWSQqDGzZSJgJw2OLS03aKQNDryL6IWUBKC9yLcf_IoEmkTTubLMFehdFynsOGWAP8YT3BBRKDaJVZYsHnD0pWjzR1br4Q2I2mCl0ygxVcrF-8nE3NCp73-hMDG-aSzhI/s1500/%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQQESrsL6MZRTWSQqDGzZSJgJw2OLS03aKQNDryL6IWUBKC9yLcf_IoEmkTTubLMFehdFynsOGWAP8YT3BBRKDaJVZYsHnD0pWjzR1br4Q2I2mCl0ygxVcrF-8nE3NCp73-hMDG-aSzhI/s320/%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584.jpg" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Οι ε</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">υχές, τα Είθε, και τα Μακάρι, τα ανταλλάσσουμε
συνήθως σαν κάτι τετριμμένο, κλισέ που λέμε στην ά</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">πταιστη Ελληνική. Τέτοιες,
αλλά ατόφιες και εγκάρδιες ευχές είναι ανάγκη και χαρά μου να μοιραστώ μαζί
σας, εδώ σε αυτό το ιστολόγιο που μου δίνεται η αίσθηση ότι υπάρχει μια
παρεούλα με πολύ κοντινά χνώτα και γι' αυτό πολύ σας ευχαριστώ.</span><p></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Θέλω να ανακαλέσω στη μνήμη τις Μούσες του ποιητή,
να υμνήσουμε τις ευχές με τον χυμό του νοήματός τους. Πρώτα, το πανανθρώπινο
ζητούμενο, η πρωτεύουσα ευχή, η Υγεία. Πάντα υγεία, έλεγαν οι γονείς μας, και
δεν νιώσαμε ποτέ ότι θα μας αφορούσε τόσο άμεσα. Να τώρα όμως που έγινε η
πρώτιστη και υπέρτερη ευχή τούτες τις ζοφερές ημέρες που μετράμε νεκρούς από αυτόν
τον αόρατο εχθρό στον ανηλεή πόλεμο.<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p></blockquote>
<p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">Ευχές
πολλές για Υγεία σε όλους λοιπόν!</span><br /><br /></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnVbVYlGn05X4yjrDQd5vVbTi4C-CtEjo2YqG3Z2VjPvcoFGmEQlxvO25Jt-ssZAgDDhrNtVoJAii99xPgvtQx9OuWEvdoAk18MLlgvK7MCuEmrWn1qafxXbiQxjTOogyLhyphenhyphenvObtHaUU/s736/%25CF%2587%25CF%2581%25CF%2583%25CF%25842.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="579" data-original-width="736" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnVbVYlGn05X4yjrDQd5vVbTi4C-CtEjo2YqG3Z2VjPvcoFGmEQlxvO25Jt-ssZAgDDhrNtVoJAii99xPgvtQx9OuWEvdoAk18MLlgvK7MCuEmrWn1qafxXbiQxjTOogyLhyphenhyphenvObtHaUU/s320/%25CF%2587%25CF%2581%25CF%2583%25CF%25842.jpg" width="320" /></a></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έχουμε αποδυθεί σε έναν αγώνα, που είναι πολύ της
μόδας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να παρέμβουμε στη φύση και να αλλάξουμε
το πρόσωπο και το σώμα μας κατά πώς νομίζουμε καλύτερα! Δεν αγαπάμε την εικόνα μας,
μέσα σε μια ματαιοδοξία και μια ψευδαίσθηση. Το εσωτερικό ρεκτιφιέ ωστόσο, που
είναι της φύσης μας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι η πρώτιστη
έλλειψη. Και σαν αρχή, και δεύτερος σκοπός, να αφυπνίσουμε την κατακλείδα των
συναισθημάτων μας, την αγάπη. Μην κυκλοφορούμε σαν ατομιστές και μοναχικοί καβαλάρηδες
στα σόσιαλ μίντια, στην εικονική πραγματικότητα, μόνο για να τρωγόμαστε και να κοκορομαχούμε.
Είμαστε όλοι στη διπλανή πόρτα και δεν μας βλέπουμε. Να άρουμε τις πύλες να
εισέλθει η Αγάπη που σέρνει τόσα σημαντικά συμπαρομαρτούντα.<o:p></o:p></span></p>
<div style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000; font-family: times; font-size: medium;">Ευχές πολλές για Αγάπη μόνο!</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><p class="MsoNormal"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgML6OXpaCOzB3lHG-npTk0pS6crLMrMVkde-wtwLvYG7uP3nKK2x3TEat_TeRc6tj97w97fDE7QsugfcegeATpS0w3UdmNMsZEs0vAs6r4i-0ME1aku78NhTG-56Vyfyh2oRw2F6SR_Og/s290/%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%25843.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="174" data-original-width="290" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgML6OXpaCOzB3lHG-npTk0pS6crLMrMVkde-wtwLvYG7uP3nKK2x3TEat_TeRc6tj97w97fDE7QsugfcegeATpS0w3UdmNMsZEs0vAs6r4i-0ME1aku78NhTG-56Vyfyh2oRw2F6SR_Og/w400-h240/%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%25843.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ήρθε α</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">υτός ο χρόνος και μας αποσύνθεσε, χάσαμε τα
βασικά μας αγαθά, και η κατάθλιψη κάνει βόλτα σε κάθε σπιτικό. Η μεγάλη μας
προσδοκία είναι στραμμένη στην επιστήμη, στην οποία ο άνθρωπος ομολογουμένως
μεγαλουργεί. Κατ’ επέκταση, σημαίνει ότι μπορούμε αβίαστα να πιστεύουμε ότι
υπάρχουν παντού πολλά κρυμμένα «εργαστήρια θαυματοποιίας» που είναι ικανά να
βάλουν μπρος τις μηχανές. Είναι στο δικό μας χέρι, το έχουμε αποδείξει και
εξακολουθούμε περίτρανα. Άρα, εναποθέτουμε την ελπίδα στον ίδιο τον άνθρωπο και
στα «θεϊκά» του στοιχεία όταν τα ξεθάβει.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; line-height: 115%;"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">Ευχές
πολλές για την πολυπόθητη Ελπίδα! </span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το αστέρι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των
Χριστουγέννων να φωτίσει πάνω στα χορταριασμένα χνάρια του χαμένου δρόμου του
ανθρώπου, να τα ανακαλύψουμε πάλι και να τα ακολουθήσουμε. Ας κάνουμε μια
«συνεννόηση καρδιών», που λέει ο Ελύτης, αλλά και πνευμάτων. Καιροί γαρ ου μενετοί.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Μαρ.Μαρ.</b></span></p><hr />texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-68202553416542619162020-08-30T22:04:00.001+03:002020-10-04T22:16:25.700+03:00Ο κορωνοϊός της Ιατρικής και ο… γλωσσοϊός της Ελληνικής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh552goFPl8Q37qRX2saAtaqvU8_U0Nf7s7vq350AW2xKYfFMiwR-qFUyp1UPwqagk5ORLMqo_n78kHCGkGa0ymfK2BdgMVVXSd39EkjpeqH9cOPjAlHiKaujWYJxV2CzF0y4TfIUB0kL4/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF+3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="581" data-original-width="870" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh552goFPl8Q37qRX2saAtaqvU8_U0Nf7s7vq350AW2xKYfFMiwR-qFUyp1UPwqagk5ORLMqo_n78kHCGkGa0ymfK2BdgMVVXSd39EkjpeqH9cOPjAlHiKaujWYJxV2CzF0y4TfIUB0kL4/s400/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF+3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Και ήρθε ο κορωνοϊός, ή κατ’ άλλους επιμένοντες εσφαλμένα κορωναϊός, και τα σάρωσε όλα, τα ήδη σαρωμένα. Ενέσκηψε, για την ακρίβεια, αυτή είναι μια ταιριαστή λέξη, αλλά πολύ ταλαιπωρημένη, παρεούλα με τόσες άλλες, η οποία χρησιμοποιείται, κατά τα λεξικά, για δυσμενή φαινόμενα, για ό,τι εμφανίζεται αιφνιδιαστικά και πλήττει με ορμή. Μολαταύτα, ακόμη και η υπουργός μας Πολιτισμού εκσφενδόνισε το αμίμητο: «Πρέπει να ενσκήψουμε στο πρόβλημα». Άλλο όμως το «ενσκύβω», δεν υπάρχει βέβαια τέτοιο ρήμα, που πιθανότατα το παίρνουν από το σκύβω, και άλλο το ενσκήπτω.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο ιός όμως που ταλανίζει τη γλώσσα μας προϋπήρχε και τώρα κάνει παρέλαση με την πανδημία. Προέκυψε λοιπόν και η του συρμού «ιχνηλάτηση», βγήκε κι αυτή καμαρωτή καμαρωτή αντί της ιχνηλασίας, της ανίχνευσης ή ό,τι δει. Χωρίς καμία σκέψη εκστομίζουμε την <i>ευαλωτότητα</i>, την <i>προωρότητα</i>, την <i>ομονόηση</i>, το <i>διακύβευμα</i> αντί της διακύβευσης, και τόσες άλλες λέξεις που γεννάει η άγνοιά μας και η αταραξία μας. Εκείνο το κρούσμα, αντί του φορέα, τι να πει! Πάλι, σύμφωνα με τα λεξικά, σημαίνει το προσβεβλημένο άτομο από επιδημική ασθένεια, με εμφανή συμπτώματα δηλαδή. Εμείς, τουναντίον, το διανθίζουμε κιόλας με το ασυμπτωματικό κρούσμα, που, ανάθεμα, δεν στέκει με τίποτα. Άσε που ο ιός συχνάκις «διαδίδεται» και «δημιουργεί» ανησυχία, κοτρόνες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που εκτοξεύονται, από έγκριτους δημοσιογράφους μάλιστα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQlzZvbLlvXBOtiP5ccGITeXl_44PFUjiVcs8zygIS2818pbcPeV4SFaufeEMzZQGI_UPiqEi4UCZV5Avkoh8FHVwsLhC7LyW7HkG2mr9ZNJhkz9xp3a3E81Za2u9UK5QjrrHdlahOqtg/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF+2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQlzZvbLlvXBOtiP5ccGITeXl_44PFUjiVcs8zygIS2818pbcPeV4SFaufeEMzZQGI_UPiqEi4UCZV5Avkoh8FHVwsLhC7LyW7HkG2mr9ZNJhkz9xp3a3E81Za2u9UK5QjrrHdlahOqtg/s400/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF+2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μια αυθαίρετη λεξιθηρία λαμβάνει χώρα ανερυθρίαστα. Τοιουτοτρόπως ξεπηδούν σωρηδόν νεόπλαστες λέξεις, νεοπλάσματα μπορεί, κακοήθεις όγκοι ούτως ειπείν. Έχει δοθεί η άδεια από όλους τους ιθύνοντες και μη για τη σύληση της γλώσσας μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ειρήσθω εν παρόδω, γιατί ο καθηγητής να μην πει: «Τι διενήχθη μεταξύ τους;», αντί του διημείφθη, τον κρατάει τίποτε; Τα ουσιαστικά γίνονται, αδιακρίτως, επιθετικοί προσδιορισμοί και ο καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν κωλύεται να εκσφενδονίσει: «Υφολογική φροντίδα», «καταγωγικό πλεονέκτημα», και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Ενώ από τα επίθετα εμφανίζονται και κάνουν παρέλαση ουσιαστικά που δεν υπάρχουν φυσικά. Η υφυπουργός Παιδείας εξαπολύει τη <i>νησιωτικότητα</i> και την <i>ηπειρωτικότητα</i> και ό,τι του </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">«</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">φανεί του Λολοστεφανή».</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εν τω μεταξύ, χιλιάδες λέξεις βρίσκονται, λόγω της ένδειας, εξαφανισμένες και καραδοκούν για να αναδυθούν από τη λήθη, παρ’ όλα αυτά, ή θα αναδυθούν στην επιφάνεια με λάθος χρήση, κάπου, κάποτε τις ακούσαμε, ή θα επινοήσουμε τις δικές μας, κάνοντας τον εφευρέτη Κύρο Γρανάζη του καρτούν να ωχριά. Και, συν τοις άλλοις, θα τις συναντήσεις να ζουν και να βασιλεύουν δυστυχώς, σε κάτι αμφιβόλου ποιότητας λεξικά στο Διαδίκτυο, που με αφάνταστο θράσος έχουν και την υποτιθέμενη ετυμολογία τους από την Αρχαία Ελληνική. Οι «Εύρηκα Εύρηκα», όπως ο Αρχιμήδης, διαλαλούν ανενδοίαστα και αναίσχυντα τις επινοήσεις τους, χωρίς τσίπα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4XCx_G6FIrRbZNSI0uw_tjZBoiJPo_HwTlZDCKwjCPquJb812mFgUOKT6h3VNbI93a6bV6-feW52WPcC6cq7SDy28UhgNPQuvvDVl3kkSqVhi6jk1l1wHdTLoDFIuWBKMpMUcAhmyiTU/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="505" data-original-width="760" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4XCx_G6FIrRbZNSI0uw_tjZBoiJPo_HwTlZDCKwjCPquJb812mFgUOKT6h3VNbI93a6bV6-feW52WPcC6cq7SDy28UhgNPQuvvDVl3kkSqVhi6jk1l1wHdTLoDFIuWBKMpMUcAhmyiTU/s400/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το εκνευριστικό «έχει να κάνει», αντί του αφορά ή άλλων αντίστοιχων λέξεων που είναι οι πιο ενδεδειγμένες, δίνει και παίρνει διά πάσαν νόσον (μη εξαιρουμένης της υπουργού Παιδείας). Το έως (μέχρι) τονίζεται πάντα εώς Σάββατο, επί παραδείγματι. Γιατί και τα άρθρα είναι πλέον περιττά. Το διαζευκτικό «ή», που έχει τόνο για να ξεχωρίζει, γίνεται άρθρο θηλυκό, παραδείγματος χάριν «η μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων». Πάει το νόημα πέταξε. Από την άλλη, το ρήμα, το υποκείμενο και το αντικείμενο κάνουν βόλτες στην πρόταση χωρίς καμιά ακολουθία, με αναπόφευκτη συνέπεια να χάνεται κάθε συνειρμός, κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο των εννοιών που θέλουν να εκφρασθούν, αλλοιώνοντας και τη δομική φυσιογνωμία της Ελληνικής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ακόμη, το ς το τελικό στα τριτόκλιτα πετσοκόβεται, π.χ. μία σαφή εθνική στρατηγική, στην ονομαστική,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προτείνει ο αρχηγός της Αντιπολίτευσης, ή φεύγει το ουδέτερο και όπως διατείνεται ο δήμαρχος της Πάρου το νησί του «είναι ασφαλής». Τι να πούμε για την κλίση των τριτόκλιτων πάλι; Τα περισσότερα είναι στη γενική: «του διαρκή», «του ασφαλή» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και πάει λέγοντας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Tgzv1OD1oFLiaVxUis8WnAJmcxH0YimJgZ0yPdiZ0joQN7CNCWx1IhA6dk4BAQBpuVo8hF1FbpMfnsa2w9jtdXutZ71HxYf-DEgm3tHPjCh9KK0rrhptzlKDkw8-_UjCwdMDn3_7j8I/s1600/images.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Tgzv1OD1oFLiaVxUis8WnAJmcxH0YimJgZ0yPdiZ0joQN7CNCWx1IhA6dk4BAQBpuVo8hF1FbpMfnsa2w9jtdXutZ71HxYf-DEgm3tHPjCh9KK0rrhptzlKDkw8-_UjCwdMDn3_7j8I/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Παρεμπιπτόντως, έχουμε και τη διακαή ανάγκη μας για χρήση των αγγλικών λέξεων, οπότε υπάρχει μια attitude, συμπεριφορά, μια strong opinion, ισχυρή άποψη, και μια balance, ισορροπία, για να εκφράσουμε την άποψή μας, κ.ο.κ. Εύστοχα ο Ελύτης επισημαίνει: «Κι όσο για να μεταδώσουμε τις σκέψεις μας, δεν υπάρχει πρόβλημα: Καταφεύγουμε σ’ όποια διάλεκτο μας είναι πιο πρόχειρη, ακόμα και στις ξένες γλώσσες, μια που το αποτέλεσμα, έτσι κι αλλιώς, είναι περίπου το ίδιο». Όλα αυτά τώρα συμβαίνουν στην ελληνική γλώσσα, που, χωρίς να έχει την ανάγκη κάποιας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κομπορρημοσύνης, είναι μια γλώσσα γόνιμη, σαφέστατη, με ζωή 4.000 χρόνων – και όλα αυτά εντελώς φειδωλά, μην τα ξαναλέμε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σε χρόνια που το κάτω του μετρίου έχει αναχθεί σε ύψιστη αξία, η γλώσσα βάλλεται, με περισσή έπαρση κιόλας, από τους «κακοποιούς» της που την πετροβολούν, αφού της έλαχε η κακή της η μοίρα να την έχουν στα χέρια τους. Πρώτον, οι δημοσιογράφοι, ονόματα τρανά, κολοσσοί, που έχουν βγάλει πολύ χρήμα μόνο με τα λεγόμενά τους (τι ειρωνεία!), δεν ορρωδούν προ ουδενός ως γεννήτορες υβριδίων. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_W1VI_yjQB81BSzGCJQ5qn6qb10bQR6SKV-rNP2ojJIc8i2Y3KuW_mFEs71RIfa9QQTEw_7_chzOLr1lvSaAU0KTVQu4ZNA7PxHcJslsVzJofoIXBG1QZMtw99Fy68-zgsDjp-2ZwUIY/s1600/news.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="313" data-original-width="626" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_W1VI_yjQB81BSzGCJQ5qn6qb10bQR6SKV-rNP2ojJIc8i2Y3KuW_mFEs71RIfa9QQTEw_7_chzOLr1lvSaAU0KTVQu4ZNA7PxHcJslsVzJofoIXBG1QZMtw99Fy68-zgsDjp-2ZwUIY/s400/news.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Πολλές φορές μεταφέροντας άρπα κόλλα ειδήσεις, που ποτέ δεν τις διορθώνουν, ειδικά αν βολεύει την κοντόθωρη πολιτική ματιά τους, βυσσοδομούν, πολλάκις με αγοραία γλώσσα –και καλά για να μπουν στον σφυγμό του λαού– χωρίς αιδώ, χωρίς καν τον κόπο να ψάξουν κανένα λεξικό, πατούν τη σκανδάλη και όποιον πάρει ο Χάρος. Είναι σκοτεινοί και μαύροι παντογνώστες, τρομάρα τους. Εκφωνούν τις ειδήσεις, όχι μόνον αυτοί αλλά και όλα τα άλλα τα σοσιαλμιντιακά κοκόρια, χωρίς ορθό τονισμό και χρωματισμό των λέξεων, όπως πρέπει (σάματις καταλαβαίνουν τι διαβάζουν), ενώνοντάς τες δυο τρεις μαζί, χωρίς κόμματα, χωρίς τελείες, και έτσι τα νοήματα μαζί με τα συναισθήματα και τις ίδιες μας τις σκέψεις, που αναπόφευκτα εκρέουν από τη γλώσσα μας, μπαίνουν στον αναδευτήρα κι από τη σύνθλιψη ξεπηδάει ένα εξωραϊσμένο τιποτένιο τίποτα. Α, να μην ξεχάσουμε και τους απίστευτους σολοικισμούς, αυτών καλέ που πολυβολούν ασύστολα καμωνόμενοι ότι είναι οι απόλυτοι φωστήρες. Εδώ συμπεριλαμβάνονται σε οποιαδήποτε ατασθαλία της γλώσσας σχεδόν συλλήβδην οι πολιτικοί, από τους πρώτους διδάξαντες στο έγκλημα που συντελείται.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdwV00uc-Iy7L8tOYzptMdlbdyxtKl9XjqHjQXlqFsPY0oQhbPRVn7B9OUZV4AsuiRH2rCQcdX7NbdN9o5gGyqT1z_zAR9D2CboNrSOEAp9_-VvvAlwe9qpXdcFQ7Pn0RAX2b6J44LXLs/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF+1+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdwV00uc-Iy7L8tOYzptMdlbdyxtKl9XjqHjQXlqFsPY0oQhbPRVn7B9OUZV4AsuiRH2rCQcdX7NbdN9o5gGyqT1z_zAR9D2CboNrSOEAp9_-VvvAlwe9qpXdcFQ7Pn0RAX2b6J44LXLs/s400/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF+1+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι διανοούμενοι, από την άλλη, σαν εφησυχασμένοι εδώ και καιρό, απαθείς,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανεκτικοί, λοιδορούν επιπλέον τις φωνές εν τη ερήμω, παραχωρώντας με άνεση την άδειά τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και το δικαίωμα για οτιδήποτε κακό χτυπά τη γλώσσα. Μάλλον το θεωρούν γραφικό το όλον και το διασκεδάζουν. Εξάλλου, αυτοί –όσοι τέλος πάντων– κατέχουν τη γνώση, ίσως ως μυστικό, και, σαν πάπες, με το αλάθητό τους, αγναντεύουν αφ’ υψηλού το τεράστιο σύμφυρμα μιας πολύ ανησυχητικής, ας το πούμε ήπια, ανοησίας. Για τους δασκάλους και τους καθηγητές δεν υπάρχουν λόγια, τους ακούμε, ουκ ολίγες φορές, να εμπλουτίζουν με μια μαργαριταροφορία τη γλώσσα μας, τρομακτική θα ομολογούσαμε. Πού ξέρεις, μερικοί από αυτούς πιθανώς να διδάσκουν στις διάσπαρτες ανά την επικράτεια κατ’ ευφημισμόν πανεπιστημιακές σχολές. Σε αυτές που οι φοιτητές για να εισαχθούν ντε και καλά εκεί αρκεί να έχουν γράψει μέσο όρο 0,6 σε όλα τα μαθήματα, τα σαΐνια! Ας είναι καλά τα υπουργεία Παιδείας που διαχρονικά συντηρούν αυτό το αίσχος, δίνοντας και συγχαρητήρια στους επιτυχόντες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ξορκισμένα και μακριά από μας τα θέσφατα. Αναμφίβολα, υπάρχουν και οι επαΐοντες που σε κάποια γωνιά του τόπου μας κάνουν τον δικό τους αγώνα και μπορεί να σηκώνουν και έναν δικό τους σταυρό. Όσον μας αφορά, μη δίνετε σημασία, απλώς, από διαστροφή, αρεσκόμεθα να επισημαίνουμε ό,τι εντοπίζουμε, σε πολύ αδρές γραμμές βέβαια, θεωρώντας ότι ο βαρβαρισμός της γλώσσας έχει διασπαρεί επικίνδυνα και μολύνει όπως ο κορονοϊός και χειρότερα. <br />
Ψύλλοι στ’ άχυρα, θα μου πείτε, για όλα τα παραπάνω, και θα έχετε και δίκιο. Έλα μου όμως που είναι κι αυτή η φωνή του ποιητή που σου τριβελίζει τ’ αυτιά: Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα. Περσινά ξινά σταφύλια!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μαρίνα Αθ. Μαραγκού<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">
<hr />
<br /></div>
<br /></div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-18464452401960701242020-05-05T22:24:00.002+03:002020-12-12T19:13:06.757+02:00Ερνέστος Τσίλερ - ένας «Έλληνας» αρχιτέκτονας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivJZ3NQfTw04LO1o1veow4juNss37QXUrJY333sLPzVPJ4qipyWhoYxNAbdPrC04UqbP2WM8pp4t8bRfb76Ae8bZGWVSonP3Bf5xB9N7C_fSXxtOR7M2g-oxae-w1rg4izAMdlPgaf0ag/s1600/TSILER_.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivJZ3NQfTw04LO1o1veow4juNss37QXUrJY333sLPzVPJ4qipyWhoYxNAbdPrC04UqbP2WM8pp4t8bRfb76Ae8bZGWVSonP3Bf5xB9N7C_fSXxtOR7M2g-oxae-w1rg4izAMdlPgaf0ag/s320/TSILER_.jpg" width="254" /></a></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">(Όμπερλεσνιτς, Σαξονία 1837 -</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"> </span>Αθήνα 1923).<br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Σπουδαίος Γερμανός αρχιτέκτονας, κύριος εισαγωγέας των τάσεων (διάφορες εκφάνσεις του νεοκλασικισμού) της Ευρώπης στη χώρα μας, ο οποίος, μελετώντας συγχρόνως προσεκτικά τα αρχαία μας μνημεία, πέρασε όλη αυτή τη γνώση στην αρχιτεκτονική. Εργάσθηκε στο γραφείο του Θεόφιλου Χάνσεν στη Βιέννη και ήρθε αρχικά στην Ελλάδα με σκοπό να επιβλέψει την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών (1861), για να εγκατασταθεί κατόπιν οριστικά και να γίνει ο πιο παραγωγικός και δημοφιλής αρχιτέκτονας κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού. Διετέλεσε και καθηγητής στο Σχολείο των Τεχνών (1872). Η αρχιτεκτονική του εκτείνεται σε θέατρα (Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, Βασιλικό (τώρα Εθνικό) και σε άλλα κτήρια όπως: Μέγαρο Μελά, Ιλίου Μέλαθρον, Μέγαρο Σταθάτου, Έπαυλη Θων, Σχολή Ευελπίδων, Ανάκτορα της Ηρώδου του Αττικού, Δημαρχείο Ερμούπολης, Θέατρο Πάτρας, Ελληνικό Προξενείο Θεσσαλονίκης και αγορές Αιγίου και Πάτρας. Ασχολήθηκε επίσης με την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική (Φανερωμένη Αιγίου, Άγιος Αθανάσιος Πύργου, Αγία Τριάδα Πειραιώς και Άγιος Λουκάς Πατησίων).</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif";">Δημοτικό Θέατρο Αθηνών 1872-1888 (κατεδαφισμένο)</span></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfqGtUW7ScNT0UsWkVSJurHb8NS74mnhuYKh_-0Xnc6f7tKRSO3-swZ-L0WxE8rbSd_sdHiiShMkrvTFiSzl0yo-yYnd1gGIfqn5rqpjL7D9icNSwKen-PjGPnG0rfdK1mY5dtmmH9VtA/s1600/OK+T%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2581+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfqGtUW7ScNT0UsWkVSJurHb8NS74mnhuYKh_-0Xnc6f7tKRSO3-swZ-L0WxE8rbSd_sdHiiShMkrvTFiSzl0yo-yYnd1gGIfqn5rqpjL7D9icNSwKen-PjGPnG0rfdK1mY5dtmmH9VtA/s1600/OK+T%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2581+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ήταν χτισμένο στην πλατεία Κοτζιά, απέναντι από το παλαιό Δημαρχείο στην οδό Αθηνάς. Κατεδαφίστηκε το 1940 επειδή βρισκόταν σε άθλια κατάσταση λόγω του ότι είχε χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση προσφύγων του 1922.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: large;">Εθνικό Θέατρο, οδός Αγίου Κωνσταντίνου, 1895-1901</span></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXsf-kBVYIgfdFe4Al8JG6QP_DKNirZilugS_aYgVRbtN6sqXuRmxLY3Z7KbvBsmwPSTciaupgryr4bKZ8Idd9SvTNvXRRrEeZPCrXcB9PxvYke4DvtdV72Bvhehu6xq3cGFcBfUm_u0g/s1600/OK+%25CE%2595%25CE%25B8%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXsf-kBVYIgfdFe4Al8JG6QP_DKNirZilugS_aYgVRbtN6sqXuRmxLY3Z7KbvBsmwPSTciaupgryr4bKZ8Idd9SvTNvXRRrEeZPCrXcB9PxvYke4DvtdV72Bvhehu6xq3cGFcBfUm_u0g/s1600/OK+%25CE%2595%25CE%25B8%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.jpeg" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στο κέντρο της πρόσοψης ο Τσίλερ έχει τοποθετήσει μια διώροφη σύνθεση που προεξέχει, και η κιονοστοιχία στον όροφο μιμείται τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Δεν υπήρχε ακόμη διάκριση μεταξύ της «ελληνικής» και της «ρωμαϊκής» αρχιτεκτονικής η οποία ήταν της μόδας εκείνη την εποχή επειδή ήταν η πλέον διασωσμένη άρα και η πιο νόμιμη πηγή. Αργότερα έγινε ο διαχωρισμός, όταν έγιναν γνωστά τα αρχαία ελληνικά μνημεία.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif";">Ιλίου Μέλαθρον, 1897</span></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbLS1jtNx97D8Py-ODccgJVzSG8zjA-uNy96A-Z7heXPemgnaS1lp0KGxmn0VE-vMpNaR7Bsj13db02oIR42_aOFY__A6fthDsAnGE-bNGDIH6nWUPW-m2RCgNAiAHpNT6a8ODw-Aw4Mk/s1600/OK+Iliou_Melathron.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbLS1jtNx97D8Py-ODccgJVzSG8zjA-uNy96A-Z7heXPemgnaS1lp0KGxmn0VE-vMpNaR7Bsj13db02oIR42_aOFY__A6fthDsAnGE-bNGDIH6nWUPW-m2RCgNAiAHpNT6a8ODw-Aw4Mk/s1600/OK+Iliou_Melathron.JPG" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ξεχωριστής ομορφιάς η διώροφη κατοικία, ιταλικής προέλευσης, με σκεπασμένη στοά (λότζια) πάνω στον δρόμο, του Ερρίκου Σλήμαν, στην οδό Πανεπιστημίου. Ονομάστηκε «Ιλίου Μέλαθρον» για να παραπέμπει στις μεγάλες ανασκαφές του αρχαιολόγου, που είχαν στεφθεί με τόση επιτυχία στην Τροία (Ίλιον). Ήταν περιτρανής απόδειξη ότι η <i>Ιλιάδα </i>του Ομήρου βασιζόταν σε πραγματικά γεγονότα.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif";">Αγορά Αιγίου, σήμερα Αρχαιολογικό Μουσείο</span></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMzB4HsPIsPZnRmPDbmcRm9L6A4mIdDE8qt0S5Js3CQovRDO1-iR8TlEOttDlxG-EY7Xk7knYnx18QxE5SJFuCzFmD0cQNdRDLjOtJ56ZN4jxCm1eTr2qKVij0EmUBf6eYQooQG-6EVzM/s1600/OK+%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMzB4HsPIsPZnRmPDbmcRm9L6A4mIdDE8qt0S5Js3CQovRDO1-iR8TlEOttDlxG-EY7Xk7knYnx18QxE5SJFuCzFmD0cQNdRDLjOtJ56ZN4jxCm1eTr2qKVij0EmUBf6eYQooQG-6EVzM/s1600/OK+%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Άλλο ένα δείγμα των δημόσιων κτηρίων που σχεδίασε και έκτισε ο μεγάλος αρχιτέκτονας για διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Την τελευταία δεκαετία, αφού έγιναν απαραίτητες τροποποιήσεις στο εσωτερικό του, αποκαταστάθηκε και μετασκευάστηκε σε μουσείο.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><span style="font-size: x-small;"><b>Πηγή</b>: Επισκόπηση της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας Τόμος Δ'.</span></span></div>
</div>
</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-63779423435659708112020-03-10T21:15:00.000+02:002020-03-28T13:29:15.603+02:00Θεογονία του Ησιόδου, η ιερά γραφή των Ελλήνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR52fMKvfIhorKJ63NZtWRFAuWNKIrQZ9cfDBacfFEqlXnoebizHAk61ejVhNkSZgKRLhn0sNnmU2pYjDKomGcQ9xq88OTHv2y96Lg9ffpRBDaJeVmXmtE85BwC-09oaQ41lQBzmAHDeY/s1600/%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR52fMKvfIhorKJ63NZtWRFAuWNKIrQZ9cfDBacfFEqlXnoebizHAk61ejVhNkSZgKRLhn0sNnmU2pYjDKomGcQ9xq88OTHv2y96Lg9ffpRBDaJeVmXmtE85BwC-09oaQ41lQBzmAHDeY/s320/%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="239" /></a></div>
Για τον πατέρα του διδακτικού έπους είναι ολίγιστα αυτά που γνωρίζουμε, παρότι είναι ο πρώτος Ευρωπαίος ποιητής του οποίου η προσωπικότητα προβάλλεται μέσα από το ίδιο του το έργο. Οι γνώσεις μας περιορίζονται μόνο σε ό,τι ο ίδιος έχει φροντίσει να αφήσει με την ταυτότητά του και τη σφραγίδα του, εγκαινιάζοντας την εποχή του «εγώ» αλλά και εκθέτοντας προσωπικά του θέματα, παραδίδοντας ταυτόχρονα και ένα αδρό περίγραμμα της εποχής του και των προβλημάτων της (<i style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Έργα και Ημέραι</i><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">).</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Το έργο του περιλαμβάνει ένα πολύ πλατύ ηθικό περιεχόμενο και ένα πολύ ανθρώπινο συναισθηματικό φορτίο και είναι δίκαιο να του αναγνωριστεί η μεγάλη του συμβολή στον καθορισμό της λυρικής έκφρασης και στη διάνοιξη νέων πνευματικών οριζόντων. Του είμαστε ευγνώμονες για όλον αυτόν τον μυθικό θησαυρό που μας παρέδωσε για τη γενετική εξέλιξη του κόσμου και των θεών και την προσφορά του στην ιστορία του αρχαίου ελληνικού κόσμου.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Η αρχαιότητα μνημόνευε τον Όμηρο και τον Ησίοδο παράλληλα, παρ’ όλα αυτά δεν μας είναι δυνατόν να επιχειρήσουμε εύκολα μια ασφαλή χρονολόγηση. Ο Ηρόδοτος τους τοποθετεί 400 χρόνια πριν από αυτόν και, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, αυτοί οι δύο εποίησαν τη θεογονία των Ελλήνων, δίδοντας επωνυμίες στους θεούς. Είναι αναντίρρητα οι διασώστες ολόκληρου του «φιλοσοφικού» μυθικού πλούτου, ο Όμηρος, από τη μία πλευρά, αφήνοντας παρακαταθήκη ένα κατανεμημένο θεολογικό σχήμα, ανθρωπομορφικό, που έχει προαποφασισθεί να ελέγχει και να ρυθμίζει τις ανθρώπινες τύχες και όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι, ενώ ο Ησίοδος, από την άλλη, κληροδοτώντας όλο το συγκρότημα των κοσμογονικών και θεογονικών αντιλήψεων, τη γένεση δηλαδή του Σύμπαντος.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1ZHM_wT4yA0EGqpgenDFGKXp5P-cKcbCbP1JfSJrbEBRL_YeuhKx0mU7ptDbsQcoBYNA1tDG9a9P4Y8tzixnoeU-nQiItQS2c1k8ovlnGur9mq6tdtiNkbbQ6UVdyxXYY-xRXZO9TwWg/s1600/gigantomachy2137.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="720" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1ZHM_wT4yA0EGqpgenDFGKXp5P-cKcbCbP1JfSJrbEBRL_YeuhKx0mU7ptDbsQcoBYNA1tDG9a9P4Y8tzixnoeU-nQiItQS2c1k8ovlnGur9mq6tdtiNkbbQ6UVdyxXYY-xRXZO9TwWg/s400/gigantomachy2137.jpg" width="400" /></a>Συμπληρωμένη αρκούντως από την εικόνα του παρόντος και πάγιου πια Είναι του κόσμου, μέσα στον οποίο κυριαρχούν τώρα οι πνευματικές και οι ηθικές δυνάμεις. Ωστόσο, ο πνευματικός κόσμος των δύο μεγάλων ποιητών μας έχει να διανύσει μια μεγάλη απόσταση. Και όχι υποχρεωτικά ως αποτέλεσμα χρονικής εξέλιξης αλλά επειδή οι γεωγραφικές και οι κοινωνικές ρίζες τους είναι διαφορετικές. Η αριστοκρατική αντίληψη των αξιών του Ομήρου, που, εν τω μεταξύ, διακρίνουμε μια χαλάρωσή τους στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οδύσσεια</i>, αλλάζει εντελώς εικόνα σε σχέση με τον κόσμο των μικρών γεωργών, όπως είναι το χωριό της Άσκρας (κοντά στις Θεσπιές) της Βοιωτίας του Ησιόδου, που ο ποιητής διεξάγει σκληρό αγώνα για τον βίο του. Μη θέλοντας ουδόλως να τολμήσουμε κάποια σύγκριση του ποιητικού τους ταλάντου,<span style="color: red;"> </span>οι δύο ποιητές μας έχουν την ίδια γλώσσα και διάλεκτο, όπως επίσης μεγάλο μέρος από το λεξιλόγιο, τις στερεότυπες εκφράσεις, το ύφος και τις περιγραφές.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidgnvGqkm0llEKgWruMc6aTWEXSg71399nuRcRfrGY3RZWbDRob0gRsRBEj_nWeARX_tA4j5tF2h8_BoGAFUYKYPLcoyx2CNW52Kt8SxLAVKbqPJNSkIXiYmXEGJ_vQtwia6PmVzDaeug/s1600/%25CE%2592-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="333" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidgnvGqkm0llEKgWruMc6aTWEXSg71399nuRcRfrGY3RZWbDRob0gRsRBEj_nWeARX_tA4j5tF2h8_BoGAFUYKYPLcoyx2CNW52Kt8SxLAVKbqPJNSkIXiYmXEGJ_vQtwia6PmVzDaeug/s400/%25CE%2592-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="296" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i style="font-family: "times new roman", serif; font-size: medium; text-align: left;">Στα γραφήματα περιγράφονται<br /> αναλυτικά όλα τα γένη.<br />Πηγή: Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων,<br /> εκδ. Πάπυρος</i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στην Άσκρα λοιπόν ανδρώνεται ο Ησίοδος –με καταγωγή από την Κύμη της αιολικής Μικράς Ασίας–, σε ένα κομμάτι της Κεντρικής Ελλάδας γεμάτο πλούτο από παμπάλαιες παραδόσεις, που θα ασκήσουν μεγάλη επίδραση στην ποίησή του. Το πρώτο μας ερώτημα θα ήταν από πού πηγάζει άραγε η ποίηση αυτή; Η αναζήτηση μας οδηγεί στους πανάρχαιους θρησκευτικούς ύμνους που αποτελούν την προϊστορία της ποίησης στις απαρχές κάθε κύκλου πολιτισμού. Πράγματι, εκεί στον Ελικώνα, κέντρο όπου μεταφυτεύθηκε από την Πιερία η αρχέγονη θρησκευτική ποίηση,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι Μούσες λατρεύονταν και τιμώνταν με εορτές και συν τω χρόνω πλουτιζόταν, όσο πολλαπλασιάζονταν τα ιερά και η λατρεία γινόταν πιο πολύπλοκη και πιο επίσημη. Η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θεογονία</i> αποτελεί συγκρότημα, το οποίο δεν οφείλεται στην έμπνευση ενός ποιητή που προσέθεσε απλώς στοιχεία, αλλά σε συναρμολόγηση παραδόσεων πλήρως διαμορφωμένων ήδη, που αποτυπώνονται αναμφίβολα σε απλούστερη μορφή και βασισμένη σε παλαιότερα βέβαια άσματα. Μια συγκεφαλαίωση, ούτως ειπείν, των βασικών παραδόσεων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των παλαιότερων ασμάτων σε μια ενότητα σύνθεσης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBDyLOXmRG_l7Fe4jnAsulKH3gec0ki1boB9c3Ejd8YAFSp0UUeoc9pDhFnFRLPJ81fKA4OxIJBK2m8QbiIyEl6BX03HzF3H9gAH-wX8Ac1Iui92t8Ual7kz5rWaIoutc5-qPlYjLPvaY/s1600/%25CE%2593-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="252" data-original-width="448" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBDyLOXmRG_l7Fe4jnAsulKH3gec0ki1boB9c3Ejd8YAFSp0UUeoc9pDhFnFRLPJ81fKA4OxIJBK2m8QbiIyEl6BX03HzF3H9gAH-wX8Ac1Iui92t8Ual7kz5rWaIoutc5-qPlYjLPvaY/s400/%25CE%2593-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Από πού προέρχεται η γραμμή αυτή της πανάρχαιας παράδοσης; Οι ερευνητές, λίγο απλουστευμένα μερικοί, την ταυτίζουν με χεττιτικές παραλλαγές και παλαιές χουρριτικές (2η χιλιετία π.Χ.), που μεταβιβάσθηκαν μέσω των Φοινίκων ή των Ελλήνων των μικρασιατικών περιοχών. Αλήθεια, μπορούμε αβασάνιστα να καθορίσουμε αυτήν ως αρχή; Πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός μπροστά σε κάθε τεχνητή απλούστευση αυτών των προβλημάτων και να δώσει έμφαση στο ότι για τον Ησίοδο πρέπει να ληφθεί υπόψη το πόσο ρόλο διαδραμάτισε το παμπάλαιο παραδοσιακό υλικό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που διαφυλάχθηκε σε έναν τόσο κατάλληλο τόπο όπως η Βοιωτία, συνυπολογίζοντας ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, την προσωπική συμβολή του ποιητή.<br /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNnPREDqqDbmHzY7nEjUstm7zCX5r38Z2UwiCtH995hqohA0so96l_9hok-shPwr5iRTaEgmLYKSIAHdFAdIPMlhamesA9d4wq5UwUb6pIgvSS7Nyew_Ur475DzJlO9zudsZNfQ9Fy-zU/s1600/%25CE%2594-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="307" data-original-width="448" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNnPREDqqDbmHzY7nEjUstm7zCX5r38Z2UwiCtH995hqohA0so96l_9hok-shPwr5iRTaEgmLYKSIAHdFAdIPMlhamesA9d4wq5UwUb6pIgvSS7Nyew_Ur475DzJlO9zudsZNfQ9Fy-zU/s400/%25CE%2594-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="400" /></a></div>
Το έπος αυτό αντιπροσωπεύει την πιο αυθεντική προσπάθεια για συστηματοποίηση της ελληνικής μυθολογίας. Ο Ησίοδος συμπλέκει τον μύθο πλασμένο μέσα από παμπάλαιες μνήμες με την πραγματικότητα, σύμφωνα με αρχέγονα και στερεότυπα μοντέλα, επιστρατεύει τη γνώση του προκειμένου να βρει έναν δρόμο προς την αλήθεια, και πραγματοποιεί το πρώτο βήμα της ελληνικής σκέψης προς μια φιλοσοφική θεώρηση των όντων και μια προσωπική ερμηνεία τους.<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θεογονία</i> αμφισβητήθηκε στο παρελθόν αν είναι έργο του Ησιόδου, ακόμη και οι Βοιωτοί όπως λέγει ο Παυσανίας δεν την αναγνώριζαν ως γνήσιο έργο του, αλλά σήμερα πλέον η πατρότητα δεν επιδέχεται αντιρρήσεις, μολονότι διακρίνουμε σε αυτήν (Τυφωέας, Τάρταρος, Εκάτη) κάποιες μεταγενέστερες προσθήκες (πριν από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ.), χωρίς βέβαια να αλλοιώνουν την εσωτερική ενότητα του ποιήματος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Η όλη πορεία στην αφήγηση της Θεογονίας καθορίζεται από μια κεντρική ιδέα – Η μορφή του Δία δίνει το στίγμα μιας νέας εποχής και η νίκη του στερεώνει την επικρατούσα στον κόσμο αρμονική τάξη και την υποταγή σε αυτήν την υπέρτατη θεότητα των δυνάμεων του κακού και του σκότους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNxIxu8InBRkpEiJxcKyH3bykSZRmbEFmftrmsDWoicxJT9XtfgnnErAvcPChEkRv-WeAcc86uHkktmPIdqfc-ndyF3BC_uqlTW_cBkl-tDxjSy5J3INtKu7BkvrfzZg-OcGtYqB8v_Pw/s1600/%25CE%2595-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="289" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNxIxu8InBRkpEiJxcKyH3bykSZRmbEFmftrmsDWoicxJT9XtfgnnErAvcPChEkRv-WeAcc86uHkktmPIdqfc-ndyF3BC_uqlTW_cBkl-tDxjSy5J3INtKu7BkvrfzZg-OcGtYqB8v_Pw/s400/%25CE%2595-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="257" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Το ποίημα αποτελείται από 1.022 στίχους και διαρθρώνεται στα εξής μέρη: Προοίμιο - Επίκληση στις Μούσες, 1-115. Κοσμογονία - Γένεση Ουρανού και Γης, 116-153. Τιτάνες - Βασιλεία του Κρόνου, 154-453. Απόγονοι Ρέας και Κρόνου - Εκθρόνιση Κρόνου από τον Δία (κυρίως Θεογονία), 453-506. Προμηθέας και Πανδώρα, 507-616. Θρίαμβος του Δία κατά των Τιτάνων και του Τυφωέα (Τιτανομαχία), 617-880. Ενώσεις του Διός - Απόγονοί του, 881-955. Απόγονοι του Ήλιου - Ήρωες γεννημένοι από θεές, 955-1022.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στο προοίμιο ο Ησίοδος ξεκινά διηγούμενος το πιο σημαντικό βίωμα της ζωής του. Καθώς έβοσκε, περιγράφει, κάποτε τα πρόβατα στον Ελικώνα τον πλησίασαν οι Μούσες χορεύοντας, σκεπασμένες με πυκνή ομίχλη, κι αυτός, εφοδιασμένος με κλαδί δάφνης, κατάλαβε ότι τον καλούσαν να άδει τα μελλούμενα και τα περασμένα. Επικαλείται τη θεία φώτιση από τις Μούσες, τις θυγατέρες του Δία και της Μνημοσύνης, να του πουν από την αρχή τη σειρά των γεγονότων: «εξ’ αρχής, και είπαθ’ ό τι πρώτον γένετ, αυτών».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Πρώτα λοιπόν εγένετο το Χάος (όχι με την έννοια της αταξίας και της σύγχυσης που έλαβε η λέξη αργότερα), η άβυσσος με άλλα λόγια, πριν από τη «μεγάλη έκρηξη» και τη δημιουργία του Σύμπαντος. Κατόπιν η ευρύστερνος Γαία , τα ζοφερά τα Τάρταρα, και ο κάλλιστος των θεών Έρως.</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ξεδιπλώνεται μπροστά μας δηλαδή μια αυτοτελής γένεση.<br />
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghmi_ZpQ9JbpoYai4LZ0_f6kJG94uH9YeBMpFwiMoLV5aygDSjlkRKkYp8D2Q_wa6BQN3HiXLaIRx8O7RTAsTyS5XVMYI2Wfdsxp4t4Pcan3Q7CwdFMYVuMNgpKvoFxUCuENbN8cBPQ6A/s1600/%25CE%25A3%25CE%25A4-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="285" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghmi_ZpQ9JbpoYai4LZ0_f6kJG94uH9YeBMpFwiMoLV5aygDSjlkRKkYp8D2Q_wa6BQN3HiXLaIRx8O7RTAsTyS5XVMYI2Wfdsxp4t4Pcan3Q7CwdFMYVuMNgpKvoFxUCuENbN8cBPQ6A/s400/%25CE%25A3%25CE%25A4-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="253" /></a></div>
Από εδώ και έπειτα αρχίζει η σειρά των γεννήσεων και των ενώσεων. Από το Χάος γεννώνται το Έρεβος (σκοτάδι) και η Νύχτα. Το σμίξιμο των δύο γεννά τα αντίθετά τους, τον Αιθέρα και την Ημέρα. Η Γη γεννά με τη σειρά της τον Ουρανό τον αστερόεντα, τα Όρη και τον Πόντο (το πολυτάραχο πέλαγος). Η ακολουθία των γεννήσεων γίνεται σιγά σιγά πυκνότερη. Οι απόγονοι απλώνονται –εκτός του Έρωτος που δεν έχει απογόνους– και η κοσμογονική ιδέα περνάει σε δεύτερο πλάνο. Προχωράμε πλέον στην ερμηνεία του Όντος, σε μια περιγραφή των πραγμάτων και των δυνάμεων αυτού του κόσμου, με βάση της ταξινόμησης, πάντως, το γενεαλογικό σχήμα. Από την ένωση του Ουρανού και της Γαίας προέρχονται οι Τιτάνες, ανάμεσά τους ο Κρόνος, με όλα τα φρικτά τέρατα που ακολούθησαν. <span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Παράλληλα, δημιουργούνται όντα που αποτελούν προσωποποιήσεις στοιχείων του Σύμπαντος [Ήλιος, Σελήνη, Ηώς (Αυγή), Άνεμοι] ή δυνάμεις που κυριαρχούν στη ζωή (Θέμις, Μνημοσύνη, Ζήλος, Νίκη, Κράτος=δύναμη). Με τον Κρόνο και τους Τιτάνες αρχίζει ο κυρίως μύθος. Η αλλαγή της κυριαρχίας γίνεται με τη βία. Ο Κρόνος ευνουχίζει τον πατέρα του Ουρανό και καρπούται την εξουσία αλλά στη συνέχεια τον εξουδετερώνει ο Δίας με τη βοήθεια των Ολύμπιων θεών. Η Τιτανομαχία πρέπει να θεωρηθεί το αποκορύφωμα του ποιήματος, όπου προβάλλεται αναμφισβήτητα ελληνικότατη η μεγαλόπρεπη εικόνα του Δία, με τα χαρακτηριστικά της ηθικής δύναμης και της πνευματικής νηφαλιότητας </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">ώστε ο θεός καθίσταται ο αγαθοποιός κυβερνήτης της ανθρωπότητας. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Στο επόμενο μέρος (στ. 507-880) περιλαμβάνεται η στερέωση της κυριαρχίας του Δία. Ο θεός τιμωρεί τον Προμηθέα (ένας υπέροχος μύθος), επειδή θέλησε να τον εξαπατήσει. Έπειτα από 10 (!) χρόνια αγώνα νικάει τους Τιτάνες, τους ρίχνει στα Τάρταρα και εξουδετερώνει το τέρας Τυφωέα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στο τέλος (στ.881-1021), οι Ολύμπιοι θεοί ανακηρύσσουν τον Δία βασιλέα και μοιράζονται τα θεϊκά αξιώματα. Από τους γάμους του Δία γεννιούνται νέοι θεοί και από αυτούς άλλοι που σε ενώσεις με θνητούς δημιουργούν το ηρωικό γένος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGsaMvOocciFvuCKZl_RKy8843j7_MkrXjOJSSf-I0gpLUYjY6W28wm7K6fK4PqMMmFqaa9QoBhKsf4F0sLZtt6d4eEokdLMTETeEYqwoZxIyxcrMO3lCu6-jSMJwO_bw0EBIilW9TJQM/s1600/%25CE%2596-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="293" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGsaMvOocciFvuCKZl_RKy8843j7_MkrXjOJSSf-I0gpLUYjY6W28wm7K6fK4PqMMmFqaa9QoBhKsf4F0sLZtt6d4eEokdLMTETeEYqwoZxIyxcrMO3lCu6-jSMJwO_bw0EBIilW9TJQM/s400/%25CE%2596-%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="261" /></a></div>
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Όλες τις θεωρίες εξηγήσεων και απόπειρας νοημάτων όσων αφορά όλους αυτούς τους κοσμογονικούς συμβολισμούς τις θεωρούμε τουλάχιστον επιπόλαιες. Είναι ό,τι πιο δύσκολο να διεισδύσεις σε αυτές τις ατραπούς και να μιλήσεις με βεβαιότητα για αυτά τα αρχέγονα και στερεότυπα μοντέλα που σίγουρα υποκρύπτουν μια συμβολική γλώσσα, που η ουσία τους μας είναι άγνωστη και αδυνατούμε να την αιτιολογήσουμε.<br />Παρατηρεί κανείς μεγάλο βαθμό ασάφειας και αμυδρότητας, που υποπτεύεσαι ότι πηγάζει από τα αρχαία χρόνια της γνώσης, την οποία κατείχε τότε το ιερατείο, ως κύριος θεματοφύλακας και που εύλογα περιεκάλυπτε με μυστικιστική ασάφεια. Πίσω από αυτά οσμίζεσαι μια παράδοση που χάνεται στο βάθος του χρόνου, ενώ εδώ φαίνεται να έχει απλοποιηθεί για την κοινή συνείδηση.<br />Οι εικασίες πολλές, ωστόσο γιατί δεν είναι ο Ησίοδος μια απαρχή της ελληνικής φιλοσοφίας; Μη λησμονούμε και κάτι πασιφανές: ότι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όλος αυτός ο μυθικός πλούτος της δημιουργίας των θεών είναι πολύ γνωστός και από τον έτερο γιγάντιο ποιητή, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, τον Όμηρο. Χαιρόμαστε που ακόμη και ο Λέσκυ είναι κατηγορηματικός ότι ο ρόλος των τυπικών στοιχείων που εμπεριέχει η ποίηση του Ησιόδου αποκλείεται να είναι προφορική. Επιπλέον, να τονισθεί ότι δεν περιποιεί τιμή για εμάς τους Έλληνες η άγνοια αυτής της ελληνικής κοσμογονίας και θεογονίας, έχοντας αντιθέτως γαλουχηθεί με μια μυθοπλασία παντελώς ξένη με τον πολιτισμό μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><b>Μαρίνα Αθ. Μαραγκού</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="font-family: "times new roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></b>
<b style="font-family: "times new roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">Βιβλιογραφία</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , serif; line-height: 18.4px;"><span style="font-size: x-small;">Άπαντα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων – Ησιόδου Σαπφούς Άπαντα, ΠΑΠΥΡΟΣ<br />Γράμματα 1, Αρχαϊκή και Κλασική Περίοδος, τόμ. 1, ΕΑΠ 2001.<br />Άλβιν Λέσκυ, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, Αφοί Κυριακίδη, 2008.<br />Ελλάς, ΠΑΠΥΡΟΣ, τόμ. 1.<br />ΠΛΜ, εγκυκλοπαίδεια</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<hr />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
</div>
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-53656588962758110622020-01-17T21:20:00.001+02:002020-01-17T21:20:45.652+02:00Η εκδίκηση των τόνων!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDy2K16l2ktJMMhyXBtK2kMMK08vaf_0KjwtFRpJBU-0hp8slLTbPcEjUMMcooUD1IQH-ASvAFekxb6bVkCfviEkFrpFvMmoS_dejN8nXZGu_MwM2tI2wHj1yx_YdvHwFUwd-5HI5q4J4/s1600/66666.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDy2K16l2ktJMMhyXBtK2kMMK08vaf_0KjwtFRpJBU-0hp8slLTbPcEjUMMcooUD1IQH-ASvAFekxb6bVkCfviEkFrpFvMmoS_dejN8nXZGu_MwM2tI2wHj1yx_YdvHwFUwd-5HI5q4J4/s400/66666.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="color: blue;"><b>Οι συνέπειες <br />από την κατάργηση<br />του πολυτονικού συστήματος </b></span><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: blue;"><b><br />
</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">του <b>Στάντη Αποστολίδη </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">φιλόλογου - ιστορικού</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 8pt;">Αναφορά στο βιβλίο:</span><br />
<span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 8pt;">ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΕΓΚΟΣ - <br />ΘΑΛΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΕΚΙΑΡΗ</span><br />
<span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 8pt;">Η εκδίκηση των τόνων</span><br />
<span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 8pt;">(Η επίδραση των αρχαίων ελληνικών </span><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 8pt;">και του μονοτονικού στην ψυχοεκπαιδευτική εξέλιξη του παιδιού)</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 8pt;">«ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ», ΣΕΛ. 152, </span></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;"><b><span style="font-size: x-small;"><u>ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ</u></span></b><br /><span style="font-size: 12pt;">Όταν ψηφιζόταν σε μεταμεσονύκτια συνεδρίαση της Βουλής η τροπολογία Βερυβάκη για το μονοτονικό, η τότε κυβέρνηση, θωπεύοντας τον αριστερίστικο λαϊκισμό, ξεπούλαγε κάτι που ούτως ή άλλως δεν γνώριζε και δεν την ενδιέφερε! Ένα κομμάτι της Παιδείας συνυφασμένο, όχι μόνο με την αρχαιοελληνική παράδοση, αλλά και με την πνευματική παρακαταθήκη του νέου Ελληνισμού από το 18ο ήδη αιώνα! Όλοι οι θαυμαστοί 300, μαζί, συμπεριφέρθηκαν σαν αγράμματη γριούλα που βρίσκοντας στο σεντούκι της παλιά μπαρουτοκαπνισμένα κουμπούρια, τα δίνει στο γύφτο για ν' αδειάσει τον τόπο από τη «σαβούρα». Δεν ρωτάει κανέναν, και δεν θα μάθει ποτέ τι έχασε...</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMNpCcnqQ_Y88z8oQYxRHAZO-vrmg6NowBecjViiyR5EJyYy6gD-MfQLb52xu1POkv-ViDjYboxNj2JiFMemlKZudRfOVciAaYK_8TbE_yPG38F-GTheoANxUz55lQqg_Y5qoombsspZ4/s1600/222.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="310" data-original-width="220" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMNpCcnqQ_Y88z8oQYxRHAZO-vrmg6NowBecjViiyR5EJyYy6gD-MfQLb52xu1POkv-ViDjYboxNj2JiFMemlKZudRfOVciAaYK_8TbE_yPG38F-GTheoANxUz55lQqg_Y5qoombsspZ4/s400/222.jpg" width="283" /></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι ας φώναζε ο Ελύτης: «Είμαι υπέρ του παλαιού συστήματος, εναντίον του μονοτονικού και υπέρ της διδασκαλίας των Αρχαίων. Είναι η βάση για να ξέρεις την ετυμολογία των λέξεων». (Και πώς θα καταλάβεις άραγε Ελύτη χωρίς αυτή την έρμη την ετυμολογία;) Κι αλλού ξανά, γραφικότερα: «...κάθε ύψιλον, κάθε οξεία, κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών...». Δεν ήξερε αυτός, ήταν ποιητής!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι ας επέμενε ο Καστοριάδης: «Ν' αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα, γιατί αυτοί που τους βάλανε ήξεραν τι κάνανε. Η κατάργησή τους είναι κατάργηση της ορθογραφίας, που αποτελεί καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων ελληνικών. Δηλαδή, πάμε να καταστρέψουμε ό,τι χτίσαμε!» Ήταν οπισθοδρομικός αυτός, παρωχημένος!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι ας ανέλυε ο Ρένος Αποστολίδης, φιλολογικότατα: «Η ορθογραφία δεν μπορεί παρά να είναι ιστορική, αφού η ορθή γραφή κάθε λέξης ακριβώς [...] εκκαλεί όλο το παρελθόν εμπειρίας, που αιώνες ποικιλοχρησίας συσσώρευσαν μέσα της, δυναμικοποιεί δηλαδή το θησαυρό της σε νόημα και ποιότητες ανεκτίμητες και βοηθεί άρα στο να ξελαμπικάρεται η λέξη διαρκώς, ν' αναπαρθενεύεται, να γίνεται η σημασία της πολυδύναμη...!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtTDdMpAljqnpGiBBbfQzfx9EhcNqpKsKUKYx0l_P2iZpxNnU3lSG_9SGWwgA9g7WOj8DV1H-EjNcr5qITJAlQAUGS4q5C0ncNrKq9v2mzVnBP0-9j8XJd8Fb6mjnYRekLFPmyy7kzRkI/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtTDdMpAljqnpGiBBbfQzfx9EhcNqpKsKUKYx0l_P2iZpxNnU3lSG_9SGWwgA9g7WOj8DV1H-EjNcr5qITJAlQAUGS4q5C0ncNrKq9v2mzVnBP0-9j8XJd8Fb6mjnYRekLFPmyy7kzRkI/s400/%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πλανιόντουσαν όλοι, κι εμείς, πραγματιστές, προσγειωμένοι, πρακτικοί, βρήκαμε τη λύση! Κι όχι πως ήταν τάχα θέμα ΠΑΣΟΚ. Η δεξιά αντιπολίτευση λούφαζε με μόνη αντιγνωμία τού –κατά φαντασίαν «συγγραφέα» κιόλας!– Αβέρωφ, που ψέλλισε πως: «χρειάζεται μια ειδική μελέτη», παραδεχόμενος όμως πάντως πως «είναι μία απλούστευση, η οποία θα είναι χρήσιμη για την... απλούστευση (sic) των νέων γενεών». Πολύ σωστά: «Για την απλούστευση των νέων γενεών»! Για να τους απλουστεύουμε, να τους διευκολύνουμε, να τους αλαφρύνουμε από το περιττό βάρος της γνώσης, της προσπάθειας, του όλου παραδεδομένου γλωσσικού πλούτου, αφήνοντας αδειανό τον εγκέφαλο για να τον γεμίσουν άμεσα με «πόκεμον» και joystick, με Excel και Word αργότερα. Έτσι, μας ενοχλούσε, λέει, το ιστορικό σύστημα τονισμού, παραήταν σύνθετο, «κούραζε αναίτια τα παιδιά», και το πετάξαμε στα σκουπίδια, χωρίς κανείς να σκεφτεί πως το απλούστερο που υιοθετήθηκε είν' εξ ορισμού κι ατελέστερο, κι άρα γι' αδαείς της γλώσσας μόνον, και για τις καθημερινές μας κουβέντες, ούτε για Επιστήμη ούτε για Λογοτεχνία στα σοβαρά ούτε για λόγο «ανεβασμένο» γενικώς, παρά για ομιλούντες μπαμπουίνους...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo4SSgDuRsQ2Cu9RnAJX1Y36jatqjnunMiM1v0kquFyQBz9AQEbUTuGiTikuNnju-FRasjoDmnCXRX6l9Nder0Zw6oJG5dePBlvQEtIXwAuhOaRUdRigxkw3iOY1eRhRib_x1YyI2mIao/s1600/daskalos_berga.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="220" data-original-width="320" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo4SSgDuRsQ2Cu9RnAJX1Y36jatqjnunMiM1v0kquFyQBz9AQEbUTuGiTikuNnju-FRasjoDmnCXRX6l9Nder0Zw6oJG5dePBlvQEtIXwAuhOaRUdRigxkw3iOY1eRhRib_x1YyI2mIao/s400/daskalos_berga.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μα ήταν πάντα η μεγάλη μάζα των αγραμμάτων, των τεμπέληδων μαθητών και των πεισματωμένων γονιών από τα δικά τους παθήματα από κακούς κι ανέμπνοους δασκάλους, που ποτέ δεν τους είχαν εξηγήσει τι εσήμαινε κάθε σύμβολο, παρά ήξεραν μοναχά να κόβουν βαθμούς με χαιρεκακία για κάθε δασεία που 'βρισκαν να σου 'χει ξεφύγει σαν τους τροχαίους της επαρχίας με τα ραντάρ. Κι ήταν και τα συμφέροντα των εκδοτών και των συγκροτημάτων Τύπου που 'ριχναν τόσο το κόστος της στοιχειοθεσίας και, και, και... Για όλους βολικό!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και βρισκόμαστε να 'χουν περάσει 20 χρόνια αποξένωσης από την ιστορική μορφή των λέξεων χωρίς μια επιστημονική μελέτη για το τι σήμαινε γνωστικά αυτή η απώλεια! Και τώρα η απάντηση δεν μας έρχεται από δάσκαλους, με τη συγκομισμένη πείρα της καθημερινής διδακτικής (αλλά και πόσο σπαταλημένη όμως στους λαβύρινθους της περιπτωσιολογίας!), μήτ' από γλωσσολόγους, μήτ' από παιδαγωγούς, παρά από τους γιατρούς! Ναι, από ψυχιάτρους και στατιστικολόγους, που μιλάνε με την αδυσώπητη γλώσσα των αριθμών για την «εκδίκηση των τόνων»!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOFy0vd-hZlbfIgC5WcUpA2aG7y2XTZAnGF-p3Zvo53d5wuqZar476CENES7zgaFvFzwWp6R1r8by7BB_xNgV9FyNwDxewc4EYktPZxJ4LaC7oY85-_mOFZaA2odDMBhVx6pD8mVDjv9Q/s1600/%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1020" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOFy0vd-hZlbfIgC5WcUpA2aG7y2XTZAnGF-p3Zvo53d5wuqZar476CENES7zgaFvFzwWp6R1r8by7BB_xNgV9FyNwDxewc4EYktPZxJ4LaC7oY85-_mOFZaA2odDMBhVx6pD8mVDjv9Q/s400/%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το βιβλίο των Τσέγκου-Παπαδάκη-Βεκιάρη δεν είναι παρά μια γλαφυρή δημοσίευση (κι απολύτως βατή στον μη εξοικειωμένο αναγνώστη) των αποτελεσμάτων μιας ψυχιατρικής έρευνας πάνω σε 50 παιδιά πρώτης έως τρίτης Δημοτικού, προσεκτικά επιλεγμένα, ώστε ν' αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα πληθυσμού, δίχως καμμία ιδιαιτερότητα, που αφού μετρήθηκαν αναλυτικά μ' έγκυρες δοκιμασίες (tests) οι ψυχικές τους δεξιότητες, τα μισά απ' αυτά διδάχτηκαν εθελοντικά Αρχαία και πολυτονικό παράλληλα προς τ' άλλα τους μαθήματα. Και με το τέλος της χρονιάς ξανάγινε η ίδια αντικειμενική αξιολόγηση των ικανοτήτων τους. Τ' αποτελέσματα παρουσιάζονται με απόλυτη σαφήνεια σε μόλις δύο σελίδες:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι «πολυτονικοί» εμφανίζουν στατιστικώς σημαντική ανοδική διαφορά στη «συναρμολόγηση αντικειμένων», στη «διάκριση γραφημάτων», στη «μνήμη σχημάτων»! Αντιθέτως, οι «μονοτονικοί» παρουσίασαν διαφορά μονάχα στη «μνήμη εικόνων» αλλά... προς τα κάτω! Συμπερασματικά, διαπιστώθηκε ότι η διδασκαλία της ιστορικής ορθογραφίας επιδρά θετικά στις οπτικοαντιληπτικές ικανότητες και λειτουργίες των παιδιών, και μάλιστα στην κρίσιμη ηλικία των 6-9 ετών, όπως αυτές κατεξοχήν αναπτύσσονται. Και γιατί; Η επίδραση αυτή ανάγεται άμεσα στο είδος του ερεθίσματος: όσο πλουσιότερο σε οπτικά σημεία (τόνους και πνεύματα) το γνωστικό αντικείμενο τόσο περισσότερο εξαναγκάζεται σε εστίαση της προσοχής του ο δέκτης κι εξασκείται στην αναγνώρισή τους, αποκτώντας επιπλέον ικανότητα ταχύτερης οφθαλμικής κίνησης και ισχυρότερης συγκέντρωσης. Τα πολλά λόγια βλάπτουν, οι τόνοι όμως ωφελούν!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJwwWMhBpDy1UAW_zGW65RL925FNfRqKSeyR6AVPFu2VxaypdT6JXWZhSgh6NAt22nWVjfdtc-nAV2j7fSn1wZ4R8vEWk-9vPhmQMoJsILHT2RFoVfEQZxEmzzPkKG93wuBkjPqHX_70A/s1600/5555.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="124" data-original-width="235" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJwwWMhBpDy1UAW_zGW65RL925FNfRqKSeyR6AVPFu2VxaypdT6JXWZhSgh6NAt22nWVjfdtc-nAV2j7fSn1wZ4R8vEWk-9vPhmQMoJsILHT2RFoVfEQZxEmzzPkKG93wuBkjPqHX_70A/s400/5555.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όσοι θα 'θελαν να ερευνήσουν ακριβέστερα το πώς και τι, μπορούν να μελετήσουν τις 50 σελίδες με τους διαφωτιστικότατους πίνακες και τα συγκριτικά διαγράμματα ή να ελέγξουν τη μεθοδολογία της έρευνας. Οι δύο σελίδες ωστόσο των πορισμάτων θα 'πρεπε να τυπωθούν σε είκοσι ή τριάντα χιλιάδες αντίτυπα και να μοιραστούν σ' όλους τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν Ελληνικά στα σχολεία, για να ξέρουν πόσο στραβώνει τα παιδιά και η δικιά τους άγνοια πλέον, και να 'ναι συνυπεύθυνοι με την αβελτηρία τους εφεξής να υψώνουν τη φωνή τους και για θέματα παιδείας καθαρά, κι όχι μόνο για τους μισθούς τους έξω από τα υπουργεία, με τις ντουντούκες!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θυμάστε που, χρόνια πίσω, κάτι δάσκαλοι του «πρακτικού» ισχυρίζονταν πως ήταν ανώτερο από το «κλασικό» διότι «τα μαθηματικά οξύνουν τον νουν». Κι εμείς κοροϊδεύαμε βέβαια, μα έλα που βρέθηκε επιστημονικά μετρημένο, με τα μαθηματικά τους κιόλας, πως τ' Αρχαία και η ορθογραφία εντέλει όξυναν περισσότερο τον νουν! Αυτή κι αν είν' εκδίκηση των τόνων!..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIQUnIo9aJ5dci8xfPDlGTbxa7-d4Z1VhJ1jxfmpxiK4A63McGX7TF4OwD1j2QbqtNj63b8yO4USimyeT-TRj8QltCBySPGgcSe8KwekgFNinzbIU-DDb5soPgtk0U0T05MBwY6n2Y2PU/s1600/4444.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="736" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIQUnIo9aJ5dci8xfPDlGTbxa7-d4Z1VhJ1jxfmpxiK4A63McGX7TF4OwD1j2QbqtNj63b8yO4USimyeT-TRj8QltCBySPGgcSe8KwekgFNinzbIU-DDb5soPgtk0U0T05MBwY6n2Y2PU/s400/4444.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πέρα όμως από αστεία κι αντεκδικήσεις, χρόνια τώρα ακούγονται τα φληναφήματα διαφόρων πως τάχα «τίποτε δεν χάσαμε με το μονοτονικό» κι «άχρηστες όλες εκείνες οι κουτσουλιές πάνω απ' τις λέξεις» και «οι αρχαίοι δεν τα 'χαν, οι Αλεξανδρινοί τα πρόσθεσαν» και «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» κι άλλα τέτοια επιπόλαια κι αντιεπιστημονικά. Οι αποδείξεις για το τι χάσαμε βρίσκονται μπρος στα μάτια μας. Μήπως ξαναδιαβάζουν κάποιοι στον τοίχο, γραμμένο από αόρατο χέρι, εκείνο «Μανή, θεκέλ, φάρες» που είδε ο τελευταίος Βαβυλώνιος βασιλιάς, σαν έμπαινε κιόλας στις πύλες της πρωτεύουσας του ο Πέρσης που θα τον αφάνιζε κι αυτόν και το θρόνο του;.. «Μετρημένα, ζυγισμένα, διαιρεμένα» -δηλαδή: «τέλειωσες!» τον προειδοποιούσε τότε ο προφήτης. Μήπως δεν χρειαζόμαστε προφήτες πια, παρά μάς αρκούν οι φωνές όσων ξέραν ακόμα να χρησιμοποιούν αυτά τα «σημαδάκια» που μονοκοντυλιά κατάργησαν ανεγκέφαλοι κυβερνώντες, κι αν δεν μπορούν να σκεπάσουν τα μουγκανητά των «αρμοδίων» των υπουργείων όποιας Παιδείας εδώ και μίαν εικοσαετία, είναι πάντως σοβαρότατες και τώρα πια κι επιστημονικά επιβεβαιωμένες, ώστε να υποψιάζουν για το τι επίκειται;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ασφαλώς το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω! Μόνο, συμφορά μας! Θα τρέχουμε για καθαρό νερό από τα νάματά του, αύριο με τον κουβά, μεθαύριο με το κουταλάκι!*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">* Ο γράφων υπήρξε παθών του παλιού κακού εκπαιδευτικού συστήματος ως ανορθόγραφος στους τόνους και τα πνεύματα, καθ' ο ακουστικός τύπος κι όχι οπτικός, και έκλαψε πικρά πάνω σε δασυνόμενες που του ξέφευγαν μονίμως, κι ωστόσο η μάθηση γίνεται μετά λύπης, όπως τό 'λεγε κι ο Αριστοτέλης, ενώ η «χαρούμενη γνώση» δυστυχώς ακόμα δεν βρέθηκε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άρθρο στην Ελευθεροτυπία, στήλη Βιβλιοθήκη, 3/3/ 2006<br />
http://www.enet.gr/online/online_issues.jsp?dt=03/03/2006&pid=51&id=59095528<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<hr />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-79224201072291556322019-12-05T13:49:00.000+02:002019-12-05T13:49:37.852+02:00Τυραννίς και τύραννοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlez7rrHXUAf3Nc30l5BMGitFIKvAjWRAMLNVuHZbgxM5EVttlJjCreFxTDfS8gmlDK77Y3fZ-eYAaQFisXJerseyXPg9GRdw2VzmVw6Ib_2SYWFEzJgp_N0msyfCRUDeN00i9F_7YS7g/s1600/240px-.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="355" data-original-width="240" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlez7rrHXUAf3Nc30l5BMGitFIKvAjWRAMLNVuHZbgxM5EVttlJjCreFxTDfS8gmlDK77Y3fZ-eYAaQFisXJerseyXPg9GRdw2VzmVw6Ib_2SYWFEzJgp_N0msyfCRUDeN00i9F_7YS7g/s400/240px-.jpg" width="270" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σύνταγμα των τυραννοκτόνων<br />
Αρμόδιου και Αριστογείτονα<br />
Αντίγραφο από την έπαυλη του Αδριανού</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Τη λέξη τύραννος είναι περισσότερο πιθανόν να τη δανείστηκαν οι Έλληνες από κάποια ξένη γλώσσα, μάλλον λυδικής προέλευσης, και απαντάται πρώτη φορά στα ποιήματα του Αρχίλοχου του Πάριου. Σήμερα τυράννους καλούμε αποκλειστικά τους σκληρούς και καταπιεστικούς ηγέτες. Ωστόσο, στην αρχαιότητα η λέξη τύραννος έχει τη δική της ιστορία, που έδωσε το στίγμα της για την αλλαγή της πολιτικής εξέλιξης του αρχαίου ελληνικού κόσμου.<br />
<span style="font-size: 12pt;">Κατά τη διάρκεια των λεγόμενων σκοτεινών αιώνων, κατά τον 9ο</span><sup> </sup><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">και τον 8ο</span><sup> </sup><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">αιώνα π.Χ., η συνηθισμένη μορφή διακυβέρνησης ήταν η <b>μοναρχία</b>, η βασιλεία. Μολονότι η πολιτειακή εξέλιξη για κάθε πόλη-κράτος υπήρξε διαφορετική, με το ξεκίνημα του ιστορικού βίου της πόλης-κράτους, στα περισσότερα από τα κράτη η </span><b style="font-size: 12pt;">αριστοκρατία </b><span style="font-size: 12pt;">θα καταλύσει την εξουσία των βασιλέων, που παρακμάζει, και θα την αναλάβουν πλέον οι άριστοι, εκείνοι που αντλούν τη δύναμή τους από την καταγωγή και την ιδιοκτησία γης, μια κληρονομική αριστοκρατία πολεμιστών που κατέχει άλογα και όπλα.</span></span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdnBV7FP9-7skBce9x8mv3lSDHx7GExgg-Ys0nC_17RB9isTJzO21FVYPBRe9DwpsHcJboKDS78ph4qCThKmZG1IUAU-jwta8bKgxyoaNW0XPQPuJ1uOJXVJ78shL0i9BGrmafR_t2_Dw/s1600/lithos_dz_iii.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="800" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdnBV7FP9-7skBce9x8mv3lSDHx7GExgg-Ys0nC_17RB9isTJzO21FVYPBRe9DwpsHcJboKDS78ph4qCThKmZG1IUAU-jwta8bKgxyoaNW0XPQPuJ1uOJXVJ78shL0i9BGrmafR_t2_Dw/s400/lithos_dz_iii.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ιππέας μπροστά στο άλογό του μαζί με έναν τελετάρχη και έναν βοηθό.<br />
442-438 π.Χ. (λίθος της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα).</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εντούτοις, οι οικονομικές εξελίξεις που διαμορφώθηκαν λόγω της ανάπτυξης της βιοτεχνίας και του εμπορίου θα φέρουν στην επιφάνεια κοινωνικές ομάδες βιοτεχνών, εμπόρων και τεχνιτών, με έρεισμα τη νομισματική οικονομία. Εν τω μεταξύ, ένας άλλος παράγοντας που συνέβαλε στην κρίση της αριστοκρατικής κοινωνίας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σχετίζεται με μια στρατιωτική καινοτομία που έλαβε χώρα εκείνη την περίοδο, την αποκαλούμενη οπλιτική φάλαγγα. Οι συνθήκες που θα διαμορφωθούν από τους κατακτητικούς πολέμους, τις συγκρούσεις και για την υπεράσπιση της πόλης συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάγκη απόκτησης της ιδιότητας του πολεμιστή και από έτερους πολίτες που έχουν την οικονομική ευχέρεια να κατέχουν όπλα και άλογα με δικά τους έξοδα. Θα αναπτυχθεί <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τοιουτοτρόπως η ιδέα της ισότητας σε μια πόλη πια των οπλιτών. Ως συνέπεια τούτου, στα τέλη του 7ου και στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. θα δημιουργηθούν συγκρούσεις μεταξύ των ευπόρων και του πλήθους, με επακόλουθο την προσπάθεια αντιμετώπισής τους εν μέρει με την κωδικοποίηση του άγραφου, εθιμικού δικαίου από τους νομοθέτες ή <i>αισυμνήτες </i>(Πιττακός στη Μυτιλήνη, Λυκούργος στη Σπάρτη, Δράκων και Σόλων στην Αθήνα), καθώς οι αγρότες βρίσκονται σε ένδεια, και η δουλεία εξαπλούται, λόγω της αδυναμίας τους να πληρώσουν τα χρέη τους. Θα προκύψει λοιπόν, αφού διευρυνθεί η πολιτική βάση, μια νέα μορφή πολιτεύματος, η <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ολιγαρχία</b>, βασισμένη στο εισόδημα, τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τιμήματα</i>, στον πλούτο τουτέστιν, που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για την κοινωνική ιεραρχία ανάμεσα στους πολίτες. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYaQwxKtqNWSzc6FLm9RcJOn0AjOyEBwHoicgyqew3C70A2f8FMRxKi2XddpbMeN6_yqy0Vwgv0IZMYwuT6rld1HJSa2RNTKfnpTu6BFkXWAzB_zHW7HagNYuEmWrIpTRcnyeJsDaeJ14/s1600/Amphora_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYaQwxKtqNWSzc6FLm9RcJOn0AjOyEBwHoicgyqew3C70A2f8FMRxKi2XddpbMeN6_yqy0Vwgv0IZMYwuT6rld1HJSa2RNTKfnpTu6BFkXWAzB_zHW7HagNYuEmWrIpTRcnyeJsDaeJ14/s400/Amphora_.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αμφορέας με παράσταση τυραννοκτόνου</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λόγω των μεγάλων αντιθέσεων, τα κοινωνικά και τα οικονομικά προβλήματα δεν θα επιλυθούν βέβαια και, τουναντίον, θα έχουν ως αποτέλεσμα την ευρεία δυσαρέσκεια του πλήθους από την άσκηση της εξουσίας των αριστοκρατών, που αναπόφευκτα θα προκαλέσει μια πολύμορφη κρίση. Θα δοθεί τότε η ευκαιρία να αναδειχθούν προσωπικότητες, άνδρες φιλόδοξοι, που έχουν έλθει σε ρήξη με τους άλλους ευγενείς και είναι αρεστοί στο πλήθος, οι οποίοι θα καταλάβουν την εξουσία στο όνομα των αδικημένων και καταπιεσμένων. Εγκαθιδρύεται επομένως ένα είδος μοναρχίας, μια προσωποπαγής εξουσία που διαφέρει από τη βασιλεία εφόσον προκύπτει σφετερισμός της εξουσίας, άρα της λείπει η νομιμότητα. Οι τύραννοι θεωρήθηκαν δυνάστες είτε για προσωπικούς είτε για ιδεολογικούς λόγους. Από αυτή την πολιτική εξέλιξη προκύπτει η αρχαία έννοια της λέξης <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">τυραννία</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να σημειώσουμε ότι πολλοί από τους τυράννους αναδείχθηκαν σε ευφυείς ηγεμόνες που φρόντισαν για την ανάπτυξη της πόλης τους και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο Θρασύβουλος της Μιλήτου, που στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. υπερασπίστηκε την πόλη του από τους Λυδούς, και ο Πολυκράτης της Σάμου, τον 6ο αιώνα π.Χ., ο οποίος ανέδειξε σε μεγάλη δύναμη το νησί του πραγματοποιώντας σημαντικά έργα (π.χ. το ευπαλίνειο όρυγμα) και βελτιώνοντας τη ζωή των πολιτών, αναγκάζοντας, παρ’ όλα αυτά, τους δύο σύγχρονούς του ποιητές, Αλκαίο και Σαπφώ, να οδεύσουν προς την εξορία, και τον Πυθαγόρα να μετοικήσει στην Ιταλία για να ιδρύσει τη σχολή του.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcgVZUGA7Gh5CiKAkFelb4PsdJh1U3hwS6aCMAB2iU_zFjODbJ1AOXJjGs5Dx7AYVcBQ_43ZXgElANJgz8gZ6Y4wxoheG9kuTFB94NgOtMhSrEcThGmvP10D0bSiK_5YZ06sVzOtn-ihI/s1600/%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="913" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcgVZUGA7Gh5CiKAkFelb4PsdJh1U3hwS6aCMAB2iU_zFjODbJ1AOXJjGs5Dx7AYVcBQ_43ZXgElANJgz8gZ6Y4wxoheG9kuTFB94NgOtMhSrEcThGmvP10D0bSiK_5YZ06sVzOtn-ihI/s400/%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+3.jpg" width="227" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην Κόρινθο, στα μέσα του 7ου αι. π.Χ., ο Κύψελος, συγγενής των Βακχιαδών, ανέτρεψε το ολιγαρχικό καθεστώς που είχαν εγκαθιδρύσει εκείνοι και ανήλθε στην εξουσία. Ακολούθησε ο γιος του Περίανδρος που ηγήθηκε της πόλης επί περίπου 40 χρόνια και καθιερώθηκε ως χαρακτηριστικός τύπος κακού τυράννου. Στην εποχή του Περιάνδρου η Κόρινθος αναδείχθηκε σε μία από τις πλουσιότερες και ισχυρότερες ναυτικές πόλεις της Ελλάδας. Η τυραννίδα ανατράπηκε λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Περιάνδρου, στα τέλη του 580 π.Χ. Επίσης, την ίδια περίοδο με τον Κύψελο στην Κόρινθο ηγήθηκε της πόλης των Μεγάρων ο Θεαγένης, ο οποίος συνέβαλε στον οικονομικό και στον πνευματική βίο της πόλης αυτής, καθιστώντας την μητροπολιτικό κέντρο με πολλές αποικίες. Η Σικυώνα, πάλι, με την οικογένεια των Ορθαγοριδών, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα διατηρηθεί για περισσότερο από έναν αιώνα (7ος αι.-510 π.Χ.), συντελώντας στην εξασθένιση της παλαιάς αριστοκρατίας και στη διεύρυνση έκτοτε του κύκλου της πολιτικής ζωής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η τυραννίς, επίσης, επικράτησε σε πολλές πόλεις της Σικελίας, ευνοημένη από τις ιδιαίτερες συνθήκες, εξαιτίας των έντονων αντιπαραθέσεων του γηγενούς πληθυσμού με τα διαδοχικά κύματα των αποίκων, αλλά και το ότι συνόρευαν με τους Ετρούσκους και τους Καρχηδόνιους, μια συνεχόμενη απειλή για τους αποίκους. </span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Στη συνέχεια, έχουμε στην Αθήνα την τυραννίδα των Πεισιστρατιδών, γνωστή από τις αφηγήσεις του Αριστοτέλη και του Ηροδότου, οι οποίοι θεωρούν ότι η τυραννίδα επήλθε ως κατακλείδα της διαμάχης των τριών παρατάξεων – Πεδινοί, Παράλιοι και Διάκριοι (οι φτωχοί, άνθρωποι των λόφων).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOeP-UIG0p9b2rfdmJOaHOJI6VfLMy5aJydE7wbo8sCygdgiEx_x5Ld3RAU6uBiNA8mdANusRdH76gI2u0mw2H5UKFm_3Lx3OKmK2YiyxYUsdb2kDVXcVYWSykducIJDrJ3ie79gbRBSM/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="615" data-original-width="449" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOeP-UIG0p9b2rfdmJOaHOJI6VfLMy5aJydE7wbo8sCygdgiEx_x5Ld3RAU6uBiNA8mdANusRdH76gI2u0mw2H5UKFm_3Lx3OKmK2YiyxYUsdb2kDVXcVYWSykducIJDrJ3ie79gbRBSM/s400/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+2.jpg" width="291" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο τύραννος Πεισίστρατος</td></tr>
</tbody></table>
Παρότι ο Πεισίστρατος (600-527 π.Χ.) ανήκε στην ίδια αριστοκρατία που εξουσίαζε την πόλη, επέλεξε να γίνει ο προστάτης του δήμου, αφ’ ενός για να ικανοποιήσει την προσωπική του φιλοδοξία και, αφ’ ετέρου, καθώς ήταν ένας έξυπνος τρόπος να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια των χωρικών, επωφελούμενος την πολιτική και την κοινωνική αστάθεια που γνώρισε η Αττική μετά τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα ερείσματα που διέθετε ο Πεισίστρατος του επέτρεψαν να καταλάβει την εξουσία τρεις φορές και να την ασκήσει, παρά τη μεσολάβηση δύο εξοριών,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επί μακρό χρονικό διάστημα. Με πρόσχημα έναν τραυματισμό του (παραδίδεται ως αυτοτραυματισμός) επέτυχε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τη λαϊκή συνέλευση τη συγκρότηση προσωπικής φρουράς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από κορυνηφόρους άνδρες, οπλισμένους με ρόπαλα, καταφέρνοντας έτσι να κυριεύσει την Ακρόπολη. Ήταν η σηματοδότηση της έναρξης για την Αθήνα μιας περιόδου τυραννίδας που θα διαρκούσε ως την πτώση του Ιππία, το 510 π.Χ., μη όντας εύκολο να διακρίνει κανείς το έργο του Πεισιστράτου από εκείνο που συνέχισαν οι γιοι του μετά τον θάνατό του. Ασκώντας μια πολιτική ευνοϊκή για τον δήμο των αγροτών, ο Πεισίστρατος ξεκινάει την κοπή των πρώτων αθηναϊκών νομισμάτων. Όπως όλοι οι τύραννοι, οι Πεισιστρατίδες θέλησαν να αυξήσουν το γόητρο της πόλης τους με μια πολιτική δημοσίων έργων. Παραδείγματα χαρακτηριστικά για τον Πεισίστρατο, ένας μεγάλος ναός της Αθηνάς στην Ακρόπολη, το Ολυμπιείον που θα ολοκληρωνόταν αργότερα από τον Αδριανό, ανέγερση του βωμού των Δώδεκα θεών στην αγορά, πολλοί άλλοι ναοί, και για την ύδρευση της πόλης, κάλυψε την παλαιά πηγή της Καλλιρόης και κατασκεύασε την Εννεάκρουνο, μια κρήνη με εννέα στόμια, που προμήθευε όλη την Αθήνα με νερό. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx7efEuehbD3VXw-J4wFXt7zUnNpZPLDlOU7eUMRlemH9Al6R3fbMj5BWxBnF23gAwStgdydPq6hovWiIKkixq6b83AhEdttVt5G93K6BBX34qym-AZZA6LW4Bw67JSv_rfVxFYU5zBXo/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25BF%25CF%2582+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx7efEuehbD3VXw-J4wFXt7zUnNpZPLDlOU7eUMRlemH9Al6R3fbMj5BWxBnF23gAwStgdydPq6hovWiIKkixq6b83AhEdttVt5G93K6BBX34qym-AZZA6LW4Bw67JSv_rfVxFYU5zBXo/s400/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25BF%25CF%2582+1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η αρχαία Κόρινθος</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι τύραννοι, εκτός από τον εξωραϊσμό της πόλης τους, προσείλκυσαν σε αυτήν καλλιτέχνες και συγγραφείς. Την εποχή αυτήν γεννιέται η μεγάλη αττική γλυπτική, συγκεντρώνονται τα ορφικά ποιήματα και οι χρησμοί από τον Ονομάκριτο, ο οποίος φαίνεται να συλλέγει και να εκδίδει και τα ομηρικά έπη. Οι λυρικοί ποιητές,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σιμωνίδης και Ανακρέων, φιλοξενήθηκαν στην Αυλή των τυράννων και στο πλαίσιο της θρησκευτικής πολιτικής, με προεξάρχουσα τη λατρεία του Διονύσου και τις παλλαϊκές εορτές, έχουμε τη γέννηση της τραγωδίας με τον Θέσπι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Επίσης, με στόχο την ενότητα της πόλης, τα Μεγάλα Παναθήναια αποκτούν ιδιαίτερη λάμψη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ευμάρεια της πόλης των Αθηνών επί τυραννίας συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τους γιους του, Ιππία και Ίππαρχο. Μην ξεχνάμε φυσικά ότι εξαιτίας της δολοφονίας του Ίππαρχου, το 514 π.Χ., απονεμήθηκε στους δύο δολοφόνους (Αρμόδιο και Αριστογείτονα) ο τίτλος των τυραννοκτόνων και τους επιδαψιλεύθηκαν ύψιστες τιμές. Κατόπιν, η τυραννία του Ιππία έγινε σκληρότερη με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι αριστοκράτες να στραφούν στους Σπαρτιάτες ζητώντας βοήθεια. Ο βασιλιάς Κλεομένης Α’ πολιορκεί την Αθήνα και αναγκάζει τον Ιππία σε φυγή. Την επαύριον της πτώσης του Ιππία άρχισε η διαμάχη του Αλκμεωνίδη Κλεισθένη, γιου του εχθρού του Πεισίστρατου, και του Ισαγόρα. Από τη σύγκρουση αυτήν θα προέκυπτε η πιο σημαντική μεταρρύθμιση που γνώρισε ποτέ στην ιστορία της η Αθήνα, ανοίγοντας τον δρόμο προς ένα νέο καθεστώς, τη <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">δημοκρατία</b>. </span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaV0fCYvpvS4a0uTwnNmCprUSt5lYGbY5L-re1dalRSvmCP0CaFjDGLM5k0JSPDmG4TrjW6nQv9SNBNeJkgf4ZgOezmEOeX9Rvi9AetuJFVbkZXfKqjXG_YMdYELycsfp9FskBC_tnOE0/s1600/%25CE%259F%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25BD+5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="685" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaV0fCYvpvS4a0uTwnNmCprUSt5lYGbY5L-re1dalRSvmCP0CaFjDGLM5k0JSPDmG4TrjW6nQv9SNBNeJkgf4ZgOezmEOeX9Rvi9AetuJFVbkZXfKqjXG_YMdYELycsfp9FskBC_tnOE0/s400/%25CE%259F%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25BD+5.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το Ολυμπιείον</td></tr>
</tbody></table>
Παρ’ όλα αυτά, μια άλλη κηλίδα που σημαδεύει την ιστορία της Αθήνας είναι και οι Τριάκοντα Τύραννοι. Μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι θα επιβάλουν στους ταπεινωμένους και γονατισμένους Αθηναίους ένα ολιγαρχικό καθεστώς τρόμου από τριάντα δεσποτικούς άρχοντες, οι οποίοι καθίστανται απόλυτοι κύριοι της πόλης, με επικεφαλής τον Θηραμένη και τον Κριτία, ο οποίος μετά θα καταδικάσει σε θάνατο τον πρώτο και θα κυριαρχήσει. Περί τους οκτώ μήνες οι Τριάκοντα θα εξοντώνουν τους δημοκρατικούς σφαγιάζοντάς τους ανελέητα (περίπου 1.500). Στο τέλος του θέρους του 403 π.Χ. ο Κριτίας ανατρέπεται από τον Θρασύβουλο και η Αθήνα γίνεται ξανά δημοκρατία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην Ανατολή, οι Πέρσες συχνά χρησιμοποίησαν τους τυράννους για να ελέγξουν τις ελληνικές πόλεις της αυτοκρατορίας τους. Στη Δύση, όπου είχε ριζώσει η στρατιωτική μοναρχία, η δημοτικότητα του Γέλωνος των Συρακουσών απορρέει από τη νίκη του επί των Καρχηδονίων, το 480 π.Χ., του αδελφού του Ιέρωνα, το 474 π.Χ., επί των Ετρούσκων, και του ισχυρότερου από όλους, του Διονύσιου Α’ των Συρακουσών, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία εκμεταλλευόμενος τη νέα απειλή της πόλης από τους Καρχηδόνιους.<o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2-3VVsh-8bYoxeyZ5dfd0b-n4m14wOlgc6KJPaed31sfDWqwoDHAWdZ6-V9S7TF70CXSeh0U5LGjBGMP19KFww5hfQ3se3RmOMdSNcguF_qsmwWMJCgKwOw8gP_WJI08QD3qqqVcgXAo/s1600/%25CE%2599%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25B2+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="739" data-original-width="800" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2-3VVsh-8bYoxeyZ5dfd0b-n4m14wOlgc6KJPaed31sfDWqwoDHAWdZ6-V9S7TF70CXSeh0U5LGjBGMP19KFww5hfQ3se3RmOMdSNcguF_qsmwWMJCgKwOw8gP_WJI08QD3qqqVcgXAo/s320/%25CE%2599%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25B2+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ιέρων Β' των Συρακουσών</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το τέλος των περισσοτέρων τυράννων υπήρξε βίαιο. Οι απόπειρες δολοφονίας εις βάρος αυτών των επιτήδειων και χειραγωγών, και η πτώση τους, εκφράζουν σαφώς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το πώς οι πολίτες διέκειντο απέναντί τους. Η δολοφονία του τυράννου, τις περισσότερες φορές, εθεωρείτο ανδραγάθημα για αυτόν που τη διέπραττε. Οι τυραννοκτόνοι κατατάσσονταν ανάμεσα στους ήρωες μιας πόλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Εν συνόψει, οι μεγάλοι τύραννοι αναδείχθηκαν σε ευφυείς ηγεμόνες, προωθώντας τις τέχνες και αφήνοντας παρακαταθήκη ονομαστά οικοδομήματα και συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ευημερία των υπηκόων τους. Επιπλέον, οι πρώιμες τυραννίδες διευκόλυναν γενικά τη μετάβαση από την κλειστή αριστοκρατία σε πιο φιλελεύθερα πολιτεύματα. </span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span> <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2BQXpJ1GKTvulBDTZGuBQWHcCfWn5v2AhY-ed2BwmFCK6geOBWgCWRKHS3G9p3PhM79azDafA-HU_50eYHFkprKNGAgWY-fkgP_rgt67FBmpFPHjyFE8axH64LSOYO6J67qpw2g9y4ec/s1600/%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2BQXpJ1GKTvulBDTZGuBQWHcCfWn5v2AhY-ed2BwmFCK6geOBWgCWRKHS3G9p3PhM79azDafA-HU_50eYHFkprKNGAgWY-fkgP_rgt67FBmpFPHjyFE8axH64LSOYO6J67qpw2g9y4ec/s400/%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ευπαλίνειο όρυγμα</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το ενδιαφέρον τους όμως για την πολιτική ήταν ανασταλτικό εφόσον οι Έλληνες δεν μπόρεσαν ποτέ να ανεχθούν ένα πολίτευμα στο οποίο δεν συμμετείχαν και για αυτό τον λόγο η διατήρηση των τυραννίδων έγινε δυνατή μόνο με τη βία ή λόγω εξαιρετικών συνθηκών. Σε σχετικά πρώιμους χρόνους, λοιπόν, η τυραννίς προσέλαβε αρνητική σημασία και κατέστη ένα πολίτευμα μισητό για ολόκληρο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Μάλιστα, στην πλατωνική αξιολόγηση των πολιτευμάτων ο σοφός βασιλιάς καταλαμβάνει την κορυφή της κλίμακας, ενώ ο τύραννος, ο χείριστος και πιο δυστυχισμένος από όλους τους ανθρώπους, βρίσκεται στη βάση της ενώ στον Αριστοτέλη, θεωρήθηκε το χειρότερο όλων των πολιτευμάτων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Μαρίνα Μαραγκού<br />
</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">Πηγές:<br />
Κλοντ Μοσέ: Επίτομη ιστορία της αρχαίας Ελλάδας (εκδόσεις Παπαδήμα)<br />
ΕΑΠ, Ελληνική ιστορία, ο αρχαίος ελληνικός κόσμος, τόμος Α’<br />
Εγκυκλοπαίδεια, ΠΛΜ (εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<hr />
<br /></div>
<br /></div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-46044167372500573002019-11-12T19:47:00.002+02:002019-11-12T19:47:49.205+02:00Επικούριος Απόλλων στις Βάσσες - Ο Παρθενώνας της Πελοποννήσου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwPnXN5CgdprlHbJysuu45DoZBBYLKzo7d64r0QIJ4QGRX4zbNHE-y2IUgK7puZoIkptdta-sVQGHfNgG6rAqu4mUyj_na7tThDPIuqHdnFpSqlyxHck4MAFQBfRo1Wp8Q5L2htlIcEv0/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._4.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwPnXN5CgdprlHbJysuu45DoZBBYLKzo7d64r0QIJ4QGRX4zbNHE-y2IUgK7puZoIkptdta-sVQGHfNgG6rAqu4mUyj_na7tThDPIuqHdnFpSqlyxHck4MAFQBfRo1Wp8Q5L2htlIcEv0/s400/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._4.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Στην ορεινή Αρκαδία, σε ένα πανέμορφο βραχώδες τοπίο που μαγεύει τον επισκέπτη, θα συναντήσουμε ένα από τα πιο αξιόλογα αρχαία ελληνικά μνημεία – τον ναό της Φιγαλείας ή των Βασσών, που ήταν αφιερωμένος στον βοηθό, συμπαραστάτη των ανθρώπων, Επικούριο Απόλλωνα. Κατά τον Παυσανία, φέρει αυτό το όνομα επειδή προστάτευσε τους Φιγαλείς από την επιδημική νόσο που είχε πλήξει τον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (420-400 π.Χ.), αλλά έχει και σχέση οπωσδήποτε πολεμική, που αφορά την προστασία του θεού στους πολέμους που διεξήγαν οι Αρκάδες με τους Σπαρτιάτες.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Βρίσκεται δεκατρία χιλιόμετρα από την αρχαία Φιγάλεια –σημερινό χωριό Παύλιτσα–, στις πλαγιές του όρους Κωτύλιον, προέκταση του Λυκαίου όρους, και νότια της Νέδα, του μοναδικού θηλυκού ποταμού, που, όπως συνάγεται από τα συμφραζόμενα των ευρημάτων, θα πρέπει να ήταν πλωτός στην αρχαιότητα.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span>
<a name='more'></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVDf7yhw2zcZzFYeTndNfwkX12fAa5RYfC2lKbyajQ5quNB0nyWLdpEKdRRaSiC5SD6q_YWZFJOarcZkA8yoRRtuPrOFQOZZHR20JO6wwuH9azHNGhA0TH2nnAbrO2D6_qzBxzBy-4BL0/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._7.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVDf7yhw2zcZzFYeTndNfwkX12fAa5RYfC2lKbyajQ5quNB0nyWLdpEKdRRaSiC5SD6q_YWZFJOarcZkA8yoRRtuPrOFQOZZHR20JO6wwuH9azHNGhA0TH2nnAbrO2D6_qzBxzBy-4BL0/s400/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._7.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;">Εμείς, δυστυχώς , στερούμαστε τη χαρά να απολαύσουμε αυτό το μεγαλοπρεπές μνημείο που δεσπόζει στην περιοχή σε 1.131 μ. υψόμετρο. Ο λόγος; Είναι, σαν πληγωμένο με επιδέσμους, σκεπασμένο από το 1987 με στέγαστρο, που Κύριος οίδε πότε θα ολοκληρωθούν οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασής του ώστε να λάμψει πάλι μέσα στο φυσικό του περιβάλλον. Παρ’ όλα αυτά, ο επισκέπτης, εισερχόμενος στον ναό, είναι αδύνατον να μη καταληφθεί από δέος από την περιρρέουσα ενέργειά του, να ταξιδέψει στον χρόνο και να θαυμάσει την αρτιότητα της οικοδόμησής του, και τους επιβλητικούς κίονες που με δυσκολία το μάτι μπορεί να διατρέξει μέχρι την κορυφή τους.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvBZCjo5eAP2qmBZYYPfJUN7KdfMpH0iDG7hBxjLsVfP3cgIHFWDX_EjRUbmjS3qVvVqYEbv7d8nCV7MIUsyv-bd7cLxu8XL4saO5JUKunX1360-zMgsuWIcerwJ5mMOCrEuHYeEyi2nE/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._6.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvBZCjo5eAP2qmBZYYPfJUN7KdfMpH0iDG7hBxjLsVfP3cgIHFWDX_EjRUbmjS3qVvVqYEbv7d8nCV7MIUsyv-bd7cLxu8XL4saO5JUKunX1360-zMgsuWIcerwJ5mMOCrEuHYeEyi2nE/s400/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._6.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Η λατρεία του Απόλλωνα Βασσίτα, από τον αρχαίο οικισμό των Βασσών (βάσσες ή βήσσες: κοιλάδες σε βραχώδη περιοχή), ανάγεται στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ., όπου προϋπήρχε αρχαϊκός ναός ο οποίος δέχθηκε ανοικοδομήσεις περίπου κατά το 600 π.Χ. και το 500 π.Χ., από τις οποίες διασώζονται πολλά αρχιτεκτονικά μέλη. Πιθανώς στην ίδια θέση οικοδομήθηκε, στα πρότυπα της αρμονίας και του κάλλους της αρχιτεκτονικής των ναών της κλασικής εποχής, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περίπου το 420-400 π.Χ. ο δωρικός αυτός περίπτερος ναός. Αρχιτέκτονάς του θεωρείται ο Ικτίνος –κατά τις μαρτυρίες του Παυσανία–, ο οποίος προσπάθησε να συνδυάσει τον αρχαϊκό ρυθμό που ταίριαζε στη συντηρητική θρησκευτική παράδοση των Αρκάδων με τα νέα στοιχεία της κλασικής αρχιτεκτονικής. Ο ναός παρουσιάζει πολλές ιδιομορφίες, που, το πιθανότερο, οφείλονται σε τοπικές λατρευτικές παραδόσεις. Κατ' αρχήν, εκπλήσσει όσον αφορά τον προσανατολισμό του, ο οποίος είναι Βορράς-Νότος, αντί για τον συνήθη Ανατολή-Δύση που είχαν όλοι οι άλλοι ναοί.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Θεμελιωμένος σε ειδικά διαμορφωμένο πλάτωμα πάνω στον φυσικό βράχο, κατασκευάσθηκε με κύριο υλικό τον τοπικό ιζηματογενή ασβεστόλιθο ανοικτού γκρίζου χρώματος, ενώ από μάρμαρο ορισμένα τμήματα της οροφής (όπως οι σίμες, οι σταγόνες, οι δοκοί, οι φατνωματικές πλάκες κ.ά.), τα κιονόκρανα του σηκού, οι εσωτερικές μετώπες και η ιωνική ζωφόρος , που είχε συνολικό μήκος 31 μ. και αποτελείτο από 23 μαρμάρινες πλάκες. Στις 12 απεικονίζεται η Αμαζονομαχία και στις υπόλοιπες 11 η Κενταυρομαχία.</span><br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuoYOGh3nhfN19WytTH-Dr_A41OSRXV2UGTJkEV_h4j22m4bFqYj3Fqq2G70sDHBnZqModEg0pWcjqpe7JtO-Ezk5PBUa3pcaJL1ZyAiJ-iCIduSAvEl9sBraM7ANybMNhvA3llwetNP4/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuoYOGh3nhfN19WytTH-Dr_A41OSRXV2UGTJkEV_h4j22m4bFqYj3Fqq2G70sDHBnZqModEg0pWcjqpe7JtO-Ezk5PBUa3pcaJL1ZyAiJ-iCIduSAvEl9sBraM7ANybMNhvA3llwetNP4/s400/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._5.jpg" width="370" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Είναι δίστυλος ναός εν παραστάσι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και διατηρεί την επιμήκη κάτοψη (6Χ15) των αρχαϊκών ναών. Η εντύπωση αυτή αμβλυνόταν με την έντονη φωτοσκίαση που δημιουργούσαν το βάθος των πτερών στις στενές πλευρές και το βάθος του πρόναου και του οπισθόδομου. Στον σηκό, κατά μήκος των τοίχων, υπάρχουν ανά πέντε ιωνικοί ημικίονες συνδεδεμένοι με τους τοίχους με κτιστές γλώσσες. Στο βάθος, ένας κορινθιακός κίονας (ο πρώτος γνωστός στην ελληνική αρχιτεκτονική), του οποίου θραύσματα φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ανάμεσα στους δύο δυτικότερους ημικίονες, χώριζε τον σηκό από το άδυτο που είχε ιδιαίτερη είσοδο από τα ανατολικά.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Κατά μία άποψη ο κίονας αυτός αποτελούσε ανεικονική παράσταση θεότητας, ακολουθώντας τις βαθιές λατρευτικές παραδόσεις της Αρκαδίας, ενώ σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, κορινθιακοί ήταν και οι δύο διαγώνιοι ημικίονες εκατέρωθεν του κεντρικού κορινθιακού. Στο άδυτο, που βρισκόταν πίσω από τον κίονα αυτόν, αν και δεν υπάρχουν στοιχεία, ίσως φυλασσόταν το λατρευτικό άγαλμα του θεού.<br />Τον ναό περιέτρεχε εξωτερικά δωρική ζωφόρος με ακόσμητες μετόπες και τρίγλυφα, ενώ ανάγλυφη διακόσμηση έφεραν μόνο οι εσωτερικές μετόπες των στενών πλευρών. Οι έξι μετόπες του πρόναου απεικόνιζαν την επιστροφή του Απόλλωνα στον Όλυμπο από τις Υπερβόρειες χώρες, και του οπισθόδομου την αρπαγή των θυγατέρων του Μεσσήνιου βασιλιά Λεύκιππου από τους Διόσκουρους. Τα αετώματα δεν είναι βέβαιο ότι έφεραν γλυπτό διάκοσμο.<br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipblrHHTAJViqMp23AX_n-igogcE7JS6W7BusRxfU-lyt1qdfJtodPD0X7JZBm4mMjHh52Le0udWvSp_YzbK_NzZjXE4WaQAjRCnKpEONWIul-ALEsGSlQVoCmV7uoOvXUNY1-is3zrKU/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipblrHHTAJViqMp23AX_n-igogcE7JS6W7BusRxfU-lyt1qdfJtodPD0X7JZBm4mMjHh52Le0udWvSp_YzbK_NzZjXE4WaQAjRCnKpEONWIul-ALEsGSlQVoCmV7uoOvXUNY1-is3zrKU/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._1.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνος είναι κτισμένος σε απομονωμένη και δυσπρόσιτη περιοχή, και έτσι δεν επηρεάστηκε άμεσα από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της αρχαιότητας. Πιθανότατα η καταστροφή του ναού ξεκίνησε από τους ρωμαϊκούς χρόνους, όταν αφαιρέθηκαν τα αετωματικά γλυπτά (αν υπήρχαν) και οι ανάγλυφες μετώπες της πρότασης, οι οποίες μεταφέρθηκαν από τον Οκταβιανό Αύγουστο (63 π.Χ. -14 μ.Χ.) στη Ρώμη προκειμένου να κοσμήσουν δημόσια κτήρια της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας του. Η ερήμωση του ναού θα πρέπει να συνδεθεί με τη γενικότερη παρακμή του ελληνικού πολιτισμού κατά τους υστερορωμαϊκούς χρόνους, καθώς επίσης και με την επικράτηση του Χριστιανισμού. Και πρέπει να σχετίζεται με το τέλος του μεγάλου πολιτιστικού και θρησκευτικού κέντρου της αρχαίας Ολυμπίας, το οποίο υπέστη δύο μεγάλες καταστροφές από ανθρώπινες παρεμβάσεις, επί βασιλείας των Βυζαντινών αυτοκρατόρων Θεοδοσίου Α' (το 393 μ.Χ.) και Θεοδοσίου Β' ( 426 μ.Χ.). Η ολοκληρωτική καταστροφή της Ολυμπίας, ωστόσο, επήλθε έπειτα από δύο ισχυρούς σεισμούς, το 522 μ.Χ. και το 551 μ.Χ., κατά τους οποίους ισοπεδώθηκε ο ναός του Διός.</span><br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBsCaM_2YmNTqEDsvOtxQ9ellNmERjK9MB0FwVJDp2SHckBUI9XF1NxVWye6F1V1V60s2XobRYxnHzDscnRMDyhk3ddHrnpn2YjAMukYPL2OOVSF2tDkknOaYeabICayKicrQsKpjpH1Q/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBsCaM_2YmNTqEDsvOtxQ9ellNmERjK9MB0FwVJDp2SHckBUI9XF1NxVWye6F1V1V60s2XobRYxnHzDscnRMDyhk3ddHrnpn2YjAMukYPL2OOVSF2tDkknOaYeabICayKicrQsKpjpH1Q/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA.%CE%91%CF%80._2.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Αρχικά ένα μεγάλο τμήμα του ναού των Βασσών κατέρρευσε από την πτώση της στέγης εξαιτίας της γήρανσης των ξύλινων δοκών που τη συγκρατούσαν. Στη συνέχεια η καταστροφή ολοκληρώθηκε από τις ανθρώπινες επεμβάσεις, όταν το μεγαλύτερο τμήμα της τοιχοδομίας γκρεμίστηκε βιαίως για τον προσπορισμό του μετάλλου των συνδέσμων. Οι πρωταρχικές αιτίες της εκτεταμένης καταστροφής του μνημείου σε συνδυασμό με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες της περιοχής (παγετός, μεγάλες μεταβολές θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια του 24ώρου, ισχυροί άνεμοι και βροχές), τη σεισμική δραστηριότητα και τις ανθρώπινες επεμβάσεις είχαν ως συνέπεια ο ναός να υποστεί μεγάλες καταστροφές και αλλοιώσεις.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Παρέμεινε ερειπωμένος και μόνον πολλούς αιώνες αργότερα, μόλις το 1765, εντοπίστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα και περιηγητή Μποσέ. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, οι περισσότεροι κίονες του ναού (εκτός των δύο γωνιαίων της νότιας πλευράς) έστεκαν στη θέση τους μαζί με τα επιστύλιά τους. Στο εσωτερικό, όμως, από την κατάρρευση του δομικού υλικού του ναού υπήρχε ένας σωρός ερειπίων ο οποίος έφθανε τα 4 μ. ύψος.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimXvbFnFDjozYQGzACIv3iRU1t32Hz4FSN0tnZk9MdzBxExPEWnrej1k4cgDd4uVSrNM5HVM_XK9aJW_fsnSS-u_KLY7YnEEqeJ46DhpDW60YCJscy1m8AlAs3s2tJPrkqmWfmT2bQzJQ/s1600/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA.%25CE%2591%25CF%2580._3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimXvbFnFDjozYQGzACIv3iRU1t32Hz4FSN0tnZk9MdzBxExPEWnrej1k4cgDd4uVSrNM5HVM_XK9aJW_fsnSS-u_KLY7YnEEqeJ46DhpDW60YCJscy1m8AlAs3s2tJPrkqmWfmT2bQzJQ/s1600/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA.%25CE%2591%25CF%2580._3.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το 1814 η ζωφόρος αγοράστηκε σε δημοπρασία με εντολή του Άγγλου αντιβασιλιά πρίγκιπα Γεωργίου και το 1815 κατέληξε στο Βρετανικό Μουσείο. Πολλοί χαρακτήρισαν την υφαρπαγή των μνημείων πράξη βανδαλισμού αντίστοιχη με αυτή του λόρδου Έλγιν.<br />Ανασκαφές και αναστηλωτικές επεμβάσεις ξεκίνησαν το 1902 από την Αρχαιολογική Εταιρεία, ενώ το 1975 συστάθηκε η Επιτροπή Συντηρήσεως του Ναού του Επικουρίου Απόλλωνος, που ανέλαβε τον προγραμματισμό και τη σύνταξη των σχετικών μελετών για τα έργα συντήρησης και αναστήλωσης. </span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Το 1986 ο αρχαιολογικός χώρος των Βασσών είναι ο πρώτος που εντάχθηκε στα προστατευόμενα από την UNESCO μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Από το 1987 ο ναός προστατεύεται από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες με ειδικό στέγαστρο, που λέγεται ότι θα απομακρυνθεί μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων εργασιών. Είθε να ολοκληρωθούν κάποτε!</span><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μαρίνα Μαραγκού</span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-small;">Πηγές για το ομώνυμο θέμα:</span></b><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-small;">Περιοδικό «Ιστορία», του ιστορικού Ελευθέριου Καντζίνου</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><span style="font-size: x-small;">Υπουργείο Πολιτισμού, της αρχαιολόγου Ολυμπίας Βικάτου</span></span></div>
</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-73438251885889237742019-07-16T22:58:00.003+03:002019-07-17T12:15:15.279+03:00Οι Νεφέλες του Αριστοφάνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEismk0Pu_pVjKCaYrq5UbelyuLmHcHGon8pxrKJsKoDlB0BF7bDP6wmX3yT3iWPjqtxwrgT0BS6LoEUNRux-WsUHFzebHqIR3jIDFPZbzdGOP19h-vhEC1MqM3JIjVAo-8MFgBHo855Ol4/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEismk0Pu_pVjKCaYrq5UbelyuLmHcHGon8pxrKJsKoDlB0BF7bDP6wmX3yT3iWPjqtxwrgT0BS6LoEUNRux-WsUHFzebHqIR3jIDFPZbzdGOP19h-vhEC1MqM3JIjVAo-8MFgBHo855Ol4/s400/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Ο Αριστοφάνης (445- περ. 386 π.Χ.) υπήρξε </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">ο σημαντικότερος ποιητής της Αρχαίας Κωμωδίας. Κυριάρχησε για 40 χρόνια στο αττικό θέατρο παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς, με ζωηρό ενδιαφέρον, την πολιτική και την κοινωνική ζωή της Αθήνας του τέλους του 5ου π.Χ. αιώνα, </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">για την οποία αποτελεί σημαντική ιστορική πηγή, σατιρίζοντας στα έργα του πρόσωπα και γεγονότα και διακωμωδώντας τα ήθη της εποχής του, αλλά και καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα. Από τις 44 κωμωδίες του διασώζονται οι 11 πλήρεις. Ο Αριστοφάνης έζησε και τη χρυσή εποχή του Περικλή, ωστόσο οι περισσότερες κωμωδίες του συμπίπτουν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, με μια εποχή που η αρμονία της αθηναϊκής δημοκρατίας είχε γίνει εύθραυστη εξαιτίας των Πελοποννησιακών Πολέμων και των εσωτερικών ελλείψεων. Είναι ο σημαντικότερος λόγος που ενεργοποίησε τον ποιητή για να βάλει μπρος τα όπλα της σάτιράς του.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b><span style="color: purple; font-size: large;"><i>ΟΙ ΝΕΦΕΛΕΣ</i></span></b><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-SnR3p965m87Aws7KdX4GCuMMpX_JCvxH-gSH8XTqWcPx_zmXVe_wmztqt6ElUOcdvZkWmnxVYzigIyj7Y9qxJkX0RdI5tE-YlEef2Oaet9sOkV70bE7OzoFfmhW5WGYQZpeuVJcKG6c/s1600/%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%259F%25CF%2582+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="640" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-SnR3p965m87Aws7KdX4GCuMMpX_JCvxH-gSH8XTqWcPx_zmXVe_wmztqt6ElUOcdvZkWmnxVYzigIyj7Y9qxJkX0RdI5tE-YlEef2Oaet9sOkV70bE7OzoFfmhW5WGYQZpeuVJcKG6c/s400/%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%259F%25CF%2582+2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το έργο παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια το 423 π.Χ. και δεν είχε καμία επιτυχία –ήρθε τρίτο–<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γεγονός που το έφερε βαρέως ο Αριστοφάνης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το έργο που έχει διασωθεί είναι μια εις βάθος διασκευή του πρωτόλειου. Ο Αριστοφάνης το επεξεργάστηκε ξανά και δεν είμαστε βέβαιοι αν ανέβηκε στη σκηνή με τη νέα του μορφή. Η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παράβαση,</i> το κύριο χορικό μέρος, κατά το οποίο ο χορός πλησίαζε και απευθυνόταν στους θεατές εκφράζοντας τις αντιλήψεις του ποιητή, μαρτυρεί το ότι είχε δουλέψει ξανά πάνω στις Νεφέλες, ενώ ο ίδιος παραπονείται για την αποτυχία του έργου, που το θεωρούσε ιδιαίτερα καλό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b><span style="color: purple; font-size: large;">Η υπόθεση</span></b><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b><span style="color: purple; font-size: large;"><br />
</span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο γεωργός Στρεψιάδης είχε παντρευτεί γυναίκα από πολύ ανώτερη κοινωνική τάξη και ο γιος του, ο Φειδιπίδης, είχε μεγάλη ιδέα για την καταγωγή του και το αριστοκρατικό του όνομα. Ο πατέρας του είναι προβληματισμένος με τα χρέη του και περισσότερο με τα έξοδα του γιου του, που αγαπά την ιππασία και έχει οδηγήσει τον γέρο πατέρα του στην καταστροφή. Ο χωρικός, ύστερα από μια άγρυπνη νύχτα, αποφασίζει ότι μία είναι η σωτηρία του. Να στείλει τον γιο του στο φροντιστήριο του Σωκράτη, όπου θα μάθει ρητορικά τεχνάσματα προκειμένου να ξεφεύγει από τους δανειστές του, τη δεξιοτεχνία δηλαδή να κερδίζει δίκες, δίκαια ή άδικα. <br />
</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH4NiDfo19sMs_VnGh-ODFsTrGnIVQTQ8xD2XX5hXMnIFHaEclzSsTVb3xAT1nuQGN-BADOfQfBg0irVqCGkJkZerBV2DtXR1SZcvYqI_A-hI7wvggUe4R3ndqZC8ptQsIQ8F8VutzKo8/s1600/%25CF%2583%25CF%2589%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="800" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH4NiDfo19sMs_VnGh-ODFsTrGnIVQTQ8xD2XX5hXMnIFHaEclzSsTVb3xAT1nuQGN-BADOfQfBg0irVqCGkJkZerBV2DtXR1SZcvYqI_A-hI7wvggUe4R3ndqZC8ptQsIQ8F8VutzKo8/s400/%25CF%2583%25CF%2589%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο νεαρός ωστόσο δεν θέλει να έχει σχέσεις με τέτοιους ανθρώπους, έναν Σωκράτη ή έναν Χαιρεφώντα, και έτσι ξεκινά ο ίδιος ο Στρεψιάδης για να μάθει στα γηρατειά του την τέχνη της νέας μόδας, να μπορεί να διαστρέφει το δίκαιο. Στη σχολή όμως ασχολούνται με το να μετρούν το πήδημα του ψύλλου και να διερευνούν την προέλευση των ήχων των εντόμων. Ο Σωκράτης παρουσιάζεται να αιωρείται σε ένα καλάθι ανάμεσα στους μαθητές του, στην προσπάθειά του να μελετήσει τα ουράνια σώματα, αλλά θέλει πραγματικά και να διδάξει πολλά, από το γένος μιας λέξης έως τα φυσικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα ο Στρεψιάδης, με την αφάνταστη κουταμάρα του, να προσφέρει ατέλειωτες αφορμές για γέλιο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τώρα είναι η σειρά του Φειδιπίδη που πρέπει να έρθει οπωσδήποτε στο φροντιστήριο, αφού είναι «φύσει έξυπνος». Στη διδασκαλία συμπεριλαμβάνεται ο διαγωνισμός ανάμεσα στον Δίκαιο Λόγο και στον Άδικο Λόγο, ανάμεσα στους εκπροσώπους των δίκαιων υποθέσεων και των άδικων. Η λογομαχία ανάμεσα στους δύο λόγους είναι ο λαμπρότερος από τους αριστοφανικούς διαλόγους του χαρακτηριστικού είδους για την πλοκή της κωμωδίας, του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αγώνα</i>. Σε αυτόν τον διάλογο, αυτός που υπερασπίζεται μια νέα εποχή, αδέσμευτη από το δίκαιο και από την ηθική, κερδίζει τη νίκη εναντίον του απολογητή της αρχαίας αγωγής και της ευσέβειας. Για τον Φειδιπίδη είναι το καλύτερο σχολείο και η εξέλιξή του είναι ραγδαία, βοηθώντας τον γέρο πατέρα του να αντιμετωπίσει με επιτυχία δύο απαιτητικούς πιστωτές. Στο τραπέζι μέσα στο σπίτι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους πατέρας και γιος τσακώνονται γιατί ο νέος υπερασπίζεται με ενθουσιασμό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον Ευριπίδη (ο οποίος ως γνωστόν παρωδείται χωρίς οίκτο από τον Αριστοφάνη στους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βάκχες</i>). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τότε διαπράττεται το πιο βαρύ έγκλημα, να χτυπήσει ο γιος τον πατέρα! Εξαιτίας της διδασκαλίας που είχε λάβει, τα νέα ήθη και τις νέες αξίες των μορφωμένων, ο Φειδιπίδης είναι αρκετά ικανός ώστε να δικαιολογήσει την πράξη του με σοφίσματα, αποδίδοντάς την σε ό,τι δέχθηκε παιδιόθεν από τον πατέρα του. Στην κωμωδία οι μεταστροφές γίνονται γρήγορα, χωρίς καμιά δυσκολία, και ο Στρεψιάδης μετανιώνει πλέον που αναγκάστηκε, χάριν της απάτης, να συναναστραφεί με απατεώνες και έτσι, μαζί με τους ανθρώπους του, πυρπολεί το φροντιστήριο του Σωκράτη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="color: purple; font-size: large;"><b> </b><b>Μια σύντομη ανάλυση</b></span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><span style="color: purple; font-size: large;"><b><br />
</b></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7KViVlsKfXJeizlh7hNv94QB1qyJQd7mk2z2_GQqa6NI0jA8jxPNuLBXx5vWFz2eMdMIuFubMNnZ0JZeNdHWsnA6UEjbuA23pCXLEFxds1YWqBGYcq8J-cCxRzPleAiEmQGOh_Tda4to/s1600/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A5%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7KViVlsKfXJeizlh7hNv94QB1qyJQd7mk2z2_GQqa6NI0jA8jxPNuLBXx5vWFz2eMdMIuFubMNnZ0JZeNdHWsnA6UEjbuA23pCXLEFxds1YWqBGYcq8J-cCxRzPleAiEmQGOh_Tda4to/s400/%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A5%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το έργο έλαβε το όνομά του από τον Xορό των Νεφελών, ένα πράγματι περίπλοκο ποιητικό κατασκεύασμα. Στην αρχή, αυτά τα σύννεφα αποτελούν ένα κομμάτι υπέροχου ποιητικού λόγου, επειδή το πρώτο τους τραγούδι είναι από τα πιο όμορφα της ελληνικής ποίησης. Κατόπιν όμως, ως θεότητες προστάτιδες των ανθρώπων του φροντιστηρίου, προσφέρουν ένα κομμάτι διαφωτισμού που συνδέεται με κάθε λογής φυσικοφιλοσοφικές θεωρίες. Στο τέλος, υπογραμμίζουν την ηθική μεταστροφή και όταν ο Στρεψιάδης τις κατηγορεί ότι τον έσπρωξαν στην πονηρή του πράξη, καυχώνται ότι έτσι πάντα κάνουν όταν βλέπουν κάποιον να βρίσκεται σε αμαρτωλό πάθος: τον αφήνουν να πέσει για να μάθει να φοβάται τους θεούς.<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 5.35pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #211f1f;">Το παράδοξο είναι ότι, παρ' όλο που ο Σωκράτης επετίθετο εναντίον των σοφιστών, όπως το βλέπουμε εμφανώς στα έργα του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα, ο Αριστοφάνης δεν τον ξεχωρίζει από αυτούς. Ο Πλάτωνας υποστήριξε με έμφαση ότι ο Σωκράτης επ’ ουδενί ήταν σοφιστής, ότι δεν έπαιρνε δίδακτρα και ότι η αφοσίωσή του στην αλήθεια ήταν αναμφισβήτητη. Σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον μέγιστο φιλόσοφο ως ένα μέλος του σοφιστικού κινήματος, οπωσδήποτε ιδιαίτερο και διαφορετικό βέβαια. <o:p></o:p></span></div>
<span style="color: #211f1f;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-MyB_qkyVHbppFpz3hucSYFG8LdPgki1NBd85I4VCISR8Vn6_mNrECaEF4BkMrBS650R1CsU4-3hSLfrrDmGpaB7RA_E18vhyDkjDAOAGR4dcwZB5LNRSqu36lCr1REk4XOEi0ZfivPY/s1600/daa33-94.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="236" data-original-width="543" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-MyB_qkyVHbppFpz3hucSYFG8LdPgki1NBd85I4VCISR8Vn6_mNrECaEF4BkMrBS650R1CsU4-3hSLfrrDmGpaB7RA_E18vhyDkjDAOAGR4dcwZB5LNRSqu36lCr1REk4XOEi0ZfivPY/s400/daa33-94.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 5.35pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #211f1f;">Και λίγα λόγια για τους σοφιστές: Αποτελούσαν τη μόνη πηγή ανώτερης εκπαίδευσης στις πιο προηγμένες ελληνικές πόλεις και είχαν στρέψει σαφώς το ενδιαφέρον κυρίως στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη κοινωνία και στις σχέσεις των λέξεων με τα πράγματα. Όλοι οι σοφιστές φαίνεται ότι παρείχαν εκπαίδευση στη ρητορική και στην τέχνη του λόγου, στη γραμματική, στη φύση της αρετής και στις βάσεις της ηθικής, αλλά και στην κοινωνική ιστορία και στις τέχνες, ακόμη και στην ποίηση, στη μουσική, στα μαθηματικά, στην αστρονομία και στις φυσικές επιστήμες. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης μετέβαλαν την έννοια των σοφιστών ισχυριζόμενοι ότι οι επαγγελματίες διδάσκαλοι, όπως ο Πρωταγόρας, δεν αναζητούσαν την αλήθεια αλλά απέβλεπαν μόνο στο «νικάν εν λόγοις», όντας πρόθυμοι να μετέλθουν κάθε μέσο, έστω και ανέντιμα, προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους. Έτσι, το όνομα σοφιστής εξέπεσε συν τω χρόνω στη μειωτική σημασία που έχει και σήμερα η λέξη και κατήντησε να σημαίνει αυτόν που παραπλανεί με επιχειρήματα και εν τέλει τον στερημένο ηθικών αρχών, ο οποίος επιδιώκει να επικρατήσει με σοφίσματα, δηλαδή τον απατεώνα. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 5.35pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #211f1f;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3MQy0FeX-NoHqBCF4TRtU_wQctFmC0WUoMqTgx2bJVxwirDQnuUd-VYIziJaFu1NUn4YS8muYJdpKK_ZTjmAK7nyIaZHl0vfAb_Flw2CmFo4dllVM8isg424Vf59XuoPH7nDTc_JIiSM/s1600/nefeles.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="365" data-original-width="647" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3MQy0FeX-NoHqBCF4TRtU_wQctFmC0WUoMqTgx2bJVxwirDQnuUd-VYIziJaFu1NUn4YS8muYJdpKK_ZTjmAK7nyIaZHl0vfAb_Flw2CmFo4dllVM8isg424Vf59XuoPH7nDTc_JIiSM/s400/nefeles.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Προσπαθώντας να αναλύσουμε το έργο, όσο αυτό είναι εφικτό, το κεντρικό πρόβλημα που τίθεται είναι η εικόνα του Σωκράτη και πόσο απέχει από την πραγματικότητα. Μια εικόνα εντελώς αντίθετη και άσχετη με αυτήν που διατηρεί ολόκληρη η φιλοσοφική παράδοση.</span> <span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πλην όμως, θέματα παιδείας και τέχνης και οι κοινωνικές τους επιπτώσεις κέντρισαν το ενδιαφέρον του Αριστοφάνη και τον οδήγησαν να εξακοντίσει τα βέλη της σάτιράς του κατά του Σωκράτη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από ό,τι συνάγεται, ο Αριστοφάνης γνωρίζει πολλά για τον Σωκράτη που, σημειωτέον, τότε είναι 47 χρόνων. Τον φιλοτεχνεί με πολλά σωκρατικά χαρακτηριστικά που δεν ανήκουν καθόλου στους σοφιστές και, παρ’ όλα αυτά, τον τοποθετεί ανενδοίαστα στη σωρεία των σοφιστών. Συντηρητικός στη σκέψη, θαυμαστής και λάτρης του παλαιού πνεύματος και των παλαιών θεσμών που είχαν κάνει την Αθήνα να μεγαλουργήσει, επιτίθεται ανελέητα εναντίον του νέου τρόπου σκέψης, λόγου και παιδείας, που θεωρούσε ότι διέλυε το υγιές παλαιό, συσχετίζοντας τον Σωκράτη ανεπιφύλακτα με τη σοφιστική.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι βέβαιο ότι ο Σωκράτης εμφανιζόταν στον μέσο Αθηναίο εκείνης της εποχής χωρίς διαχωρισμούς που για μας σήμερα είναι αυτονόητοι, ως φορέας απλώς του ύποπτου νεωτερισμού, ενός τρόπου σκέψης με τον οποίο όλα ετίθεντο υπό αμφισβήτηση.<br />Αλίμονο εάν δεν είχε τίποτε άλλο διασωθεί και μας είχε μείνει μόνο ο Αριστοφάνης για να φωτίσει την προσωπικότητα αυτού του κορυφαίου μας ηθικού φιλοσόφου που παρουσιάζεται στην κωμωδία ως άθεος, αμοραλιστής, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαδραματίζοντας τον ρόλο ενός σοφιστή και «μετεωρολέσχη» που επικαλείται τις Νεφέλες ως νέες θεότητες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μάλιστα, ο Πλάτων χαρακτήρισε την κωμωδία αυτήν ως συνυπεύθυνη για μια ψεύτικη εικόνα του Σωκράτη (Απολογ. 18 b-d, 19c).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXvOx97JaEjND1CIBUnj0_8OMk_h3FzHVJCAo6YLgD8-9RPbqZQRgvnQ2Y6yOW0r-J2Ik9Z2RAGsSa1qtAQdYOq3BkC4aw2KtI7XJfiBOxDPY29sC25eWlnVMZFEtPiMYmez2H_N8qjFo/s1600/%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%259F%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="720" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXvOx97JaEjND1CIBUnj0_8OMk_h3FzHVJCAo6YLgD8-9RPbqZQRgvnQ2Y6yOW0r-J2Ik9Z2RAGsSa1qtAQdYOq3BkC4aw2KtI7XJfiBOxDPY29sC25eWlnVMZFEtPiMYmez2H_N8qjFo/s400/%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%259F%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι Νεφέλες συνέβαλαν ίσως σε μια προκατάληψη εναντίον του Σωκράτη εφόσον κατηγορήθηκε για τους ίδιους λόγους που περιγράφει και ο Αριστοφάνης, τη διαφθορά των νέων και την ασέβεια προς τους θεούς, έστω και αν ο ίδιος στην πραγματικότητα υπήρξε θύμα της αποκατασταθείσης δημοκρατίας. Εξάλλου, οι Αθηναίοι, που μετά τον θάνατο του Σωκράτη μετάνιωσαν οικτρά για την πράξη τους, κατηγόρησαν και τον Αριστοφάνη. Σκεφτόμαστε ωστόσο ότι αυτό που το 423 π.Χ. ήταν απλώς ένα ξέγνοιαστο κωμικό αστείο, ύστερα από την καταστροφή θα έλαβε άλλη όψη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άξιον αναρωτήσεως είναι αν ο Αριστοφάνης συμφωνούσε και συμμεριζόταν τη σκέψη των πολλών ή αν, άραγε, τη χρησιμοποιούσε μόνο για τους δικούς του σκοπούς. Καμία απάντηση δεν υπάρχει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εντούτοις, ο Πλάτωνας αντιμετωπίζει διαφορετικά τον ποιητή και στην αξέχαστη τελική σκηνή του Συμποσίου τον ενώνει με τον Σωκράτη σε σοβαρό διάλογο. Και ο λόγος του Αριστοφάνη στον ίδιο διάλογο δείχνει μια μεγάλη πνευματική συγγένεια ανάμεσα στον ποιητή και στον φιλόσοφο. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Μαρίνα Μαραγκού TEXNOGRAFIA</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;"><b>Βιβλιογραφία</b><br />
- </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;">Albin</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;">Lesky</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 115%;">, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, Αφοί Κυριακίδη<br />
- Γράμματα Ι, αρχαϊκή και κλασική περίοδος, Α. Τσακμάκης, ΕΑΠ 1997/2001<br />
- ΕΛΛΑΣ, τόμος πρώτος, ΠΑΠΥΡΟΣ,<br />
- Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<hr />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-64185217819968401322019-06-30T22:42:00.002+03:002019-06-30T22:42:49.581+03:00Κορνήλιος Καστοριάδης - Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi83kjzylHyuLxzX2qQMu-HsVlkTarg49egq7p4sghWaQUcVe5mz90fu3klHhu7kaebuJctkrVHSkdjf18xS1wUj7ITG-dr9X_xmiqhEAKrbcUobiJ_VMxEvzhihvIDQtfkIQ9tD7ro6HA/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi83kjzylHyuLxzX2qQMu-HsVlkTarg49egq7p4sghWaQUcVe5mz90fu3klHhu7kaebuJctkrVHSkdjf18xS1wUj7ITG-dr9X_xmiqhEAKrbcUobiJ_VMxEvzhihvIDQtfkIQ9tD7ro6HA/s320/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="176" /></a></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">(Κωνσταντινούπολη 1922 - Παρίσι 1997)</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Πολιτικός στοχαστής, οικονομολόγος και φιλόσοφος από τους μεγαλύτερους του 20ού αιώνα. Είχε πολιτογραφηθεί Γάλλος και ήταν εγκατεστημένος στο Παρίσι. Αντλώντας από ένα ευρύ φάσμα πηγών (αρχαία ελληνική παράδοση, επιστημολογία, κοινωνιολογία, γλωσσολογία, ψυχανάλυση) κινήθηκε με κεντρικό άξονα της σκέψης του το αίτημα της αυτονομίας. Έργα του <i>Η γραφειοκρατική κοινωνία</i> (1973), <i>Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας</i> (1975), <i>Τα σταυροδρόμια του λαβυρίνθου</i> (1978), κ.ά.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Παρακάτω παρατίθεται απόσπασμα από το δεύτερο μέρος της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης που έδωσε στο Παρίσι στην Τέτα Παπαδοπούλου και δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», στις 27 Μαρτίου 1994, με τίτλο «Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας», και αξίζει να δοθεί η δέουσα σημασία στην καθαρή οπτική του.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας</span></b></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Κύριε Καστοριάδη, συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», ότι στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά όμως περιορίζονται συνήθως μόνον στις διαπιστώσεις… Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η δική σας ερμηνεία για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες;</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κορνήλιος Καστοριάδης:</b> Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.Χ.</span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.:</b> Ε, τι να κάνουμε… Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγάλους Αλεξάνδρους και για Βασιλείους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον 5ο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις –και πάντως, μετά τον περίεργο 4ο π.Χ. αιώνα– η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ασιατικές μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό από μέρους των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως έκαναν οι Πέρσες μπροστά στον Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον «κοινοτική ζωή». Κατόπιν, έρχεται η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των “δυνατών” και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σε αυτήν του Πεκίνου.</span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Όλα αυτά, όμως, αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία 170 ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σε αυτήν την περίοδο;</i></span></div>
</blockquote>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b></b></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI2iiOb_cwdC3qEH1g0mNflaRDEzgk3iYekwZk-uRVXWZd-AJzmbVhSaIzq1J6D70yjeYrdLZbuBXJz919hIJgGIdvqd_0DFj0tqXS_bNpMs6fmgurBokky2kdYn1iNEcGKWxwUjeP9Xo/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%259F%25CE%259A.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI2iiOb_cwdC3qEH1g0mNflaRDEzgk3iYekwZk-uRVXWZd-AJzmbVhSaIzq1J6D70yjeYrdLZbuBXJz919hIJgGIdvqd_0DFj0tqXS_bNpMs6fmgurBokky2kdYn1iNEcGKWxwUjeP9Xo/s400/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%259F%25CE%259A.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; line-height: 14.95px;">Κουμουνδούρος, Τρικούπης, βενιζελικό κίνημα, εξαιρέσεις, αλλά τα όποια<br />αποτελέσματά τους καταστράφηκαν, υποστηρίζει ο μεγάλος στοχαστής</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.:</b> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους 21 αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η Τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της ιστορίας της Τουρκοκρατίας. Θα αναφέρω μόνον ότι επί Τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ’ αυτήν την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.</span><br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"></span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.:</b> Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας «για ποιον λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι». Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι το οποίο δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τότε, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.</span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.:</b> Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με «ταξικά» συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία… Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας Αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.</span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhsUvdSkNKHARZy1sP9mgZDuVHsbRywks5iTnRCA2xOMp0VdQ65LRPMS3I5SG4x2f0NOrqLQDFKQXZZIl9BN6mKJrnRM-oGymyJ8YHTeFCapW4V_bzuWM1qfR7X74rWN3FTwA_FQG9Uw/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhsUvdSkNKHARZy1sP9mgZDuVHsbRywks5iTnRCA2xOMp0VdQ65LRPMS3I5SG4x2f0NOrqLQDFKQXZZIl9BN6mKJrnRM-oGymyJ8YHTeFCapW4V_bzuWM1qfR7X74rWN3FTwA_FQG9Uw/s320/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ. </b>Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του Παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω… Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά έναν βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν «ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά»;</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν. Ιδίως μάλιστα όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.:</b> Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως ο λαός είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.</span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.: </b><i>Πώς την εννοείτε αυτήν την ευθύνη;</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.:</b> Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων. </span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>ΕΡ.:</b> <i>Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη…</i></span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>Κ.Κ.: </b>Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956: «Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα προηγουμένως, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «Εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». Ναι, κύριε, εσύ θα το διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.</span></div>
</div>
</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-81479317565675986882019-04-15T18:50:00.001+03:002019-04-21T23:37:03.350+03:00«Κλείστε τις οθόνες και ανοίξτε τα βιβλία» <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVL9NsDAO0gZwilXuRF2uphckW7GPfCO6SHQdjxc2IyBIHEEWaT1mUBk4skZKoeizhAcF4besF2gAlHOj2IX05l4cg5iTxx6xqtp4HWpLSVwS0JngtBvFSQv4dNm_uzwI0oZ-rlIiGKIU/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVL9NsDAO0gZwilXuRF2uphckW7GPfCO6SHQdjxc2IyBIHEEWaT1mUBk4skZKoeizhAcF4besF2gAlHOj2IX05l4cg5iTxx6xqtp4HWpLSVwS0JngtBvFSQv4dNm_uzwI0oZ-rlIiGKIU/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+5.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το έναυσμα μας δίνεται από δύο άκρως ενδιαφέρουσες έρευνες που αντλήσαμε από ένα άρθρο του Μανώλη Ανδριωτάκη, δημοσιογράφου και συγγραφέα, στην εφημερίδα Καθημερινή, και που όσον αφορά εμάς εξυπακούεται ότι όμοια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποτελέσματα εξάγουμε βιώνοντας στο έπακρο τα ίδια ακριβώς στη δική μας καθημερινή ζωή και στις δικές μας τις πόρτες, μπροστά στις οποίες αντηχούν κουδουνάκια κινδύνου. Οι έρευνες επισημαίνουμε ότι αφορούν τις ΗΠΑ, ωστόσο θα ανακαλύψουμε ότι, παρά την απόσταση, δεν απέχουμε καθόλου, ξεκινώντας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τα πιο προφανή συμπτώματα και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φθάνοντας έως τα αντίστοιχα συμπεράσματα για την ελληνική κοινωνία.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Τζιν Τουένγκ είναι μία από τις γνωστότερες ψυχολόγους των ΗΠΑ, εξειδικευμένη στη λεγόμενη «γενεακή» ψυχολογία. Έχει γράψει βιβλία για τη «Γενιά του Εγώ» και για την «επιδημία» ναρκισισμού που επικρατεί στις ΗΠΑ. Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στην Ελλάδα ένα βιβλίο της με τίτλο «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">iGen</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">- Η γενιά του I</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">nternet</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Γιατί τα σημερινά παιδιά είναι λιγότερο επαναστάτες, περισσότερο ανεκτικά, λιγότερο ευτυχισμένα –και εντελώς απροετοίμαστα για την ενήλικη ζωή– και τι σημαίνει αυτό για εμάς τους υπολοίπους». Η μετάφραση είναι του Νίκου Ρούσσου και εκδίδεται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τον Κλειδάριθμο.</span><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br />
</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG_Om0BawX0y5G4fHNyjXjvF1DUQhgfMaBCt5FUClfVi8yWU6_rZBk74YmmiwRSMx4E9GIrqDau1tm_PdCAf5feiKs_zYdgeFYaefOVuwQXjmfcVMHAmFAbG1pPqB6On6gWgZe6Cezo6w/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="507" data-original-width="760" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG_Om0BawX0y5G4fHNyjXjvF1DUQhgfMaBCt5FUClfVi8yWU6_rZBk74YmmiwRSMx4E9GIrqDau1tm_PdCAf5feiKs_zYdgeFYaefOVuwQXjmfcVMHAmFAbG1pPqB6On6gWgZe6Cezo6w/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+4.jpg" width="400" /></a></div>
Η συγγραφέας θέτει ως βάση της μελέτης της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τέσσερεις παράλληλες έρευνες που έχουν διεξαχθεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην Αμερική από το 1960 και έπειτα! Αναμφίβολα, είναι μια συστηματική εξέταση εις βάθος, με πλουραλισμό δεδομένων, που δεν μπορεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κανείς να αρνηθεί την ορθότητά της. <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η έρευνα της Τουένγκ καταλήγει εν πρώτοις σε κάποια θετικά συμπεράσματα για τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>νέους, εστιάζοντας στα παιδιά που γεννήθηκαν από το 1995 έως το 2012: Τα παιδιά εμφανίζουν μεγαλύτερη αποδοχή στο διαφορετικό, είναι πιο ανεπηρέαστα στην πολιτική τους σκέψη και δεν παρουσιάζουν τυφλή προσήλωση προς οτιδήποτε. Από την άλλη όμως, τα περαιτέρω στοιχεία κάθε άλλο παρά ευοίωνα είναι. Η κατάθλιψη καραδοκεί. Η Τουένγκ γράφει: «Αν μια δραστηριότητα περιλαμβάνει κάποια οθόνη, συνδέεται με λιγότερη χαρά και περισσότερη θλίψη». Δηλαδή, οι έφηβοι εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης σε μια αύξουσα πορεία, με μεγαλύτερη επίδραση στα κορίτσια. Θεωρεί ότι το 2007 υπήρξε καθοριστικό έτος εξαιτίας της εμφάνισης του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">iPhone</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. Η κατάθλιψη εξαπλώνεται ραγδαία, και δη στα κορίτσια, διότι: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η πίεση να εμφανιστούν δημοσίως ισάξιες μεταξύ των άλλων κοριτσιών, η ατέρμονη και άτεγκτη σύγκριση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η εργαλειοποίηση του σώματος, η αντικειμενοποίησή του, οδηγούν ολοένα και περισσότερα κορίτσια στην κατάθλιψη και σε άλλες διαταραχές που συνδέονται με την εικόνα του εαυτού, από τη βουλιμία μέχρι τον αυτοτραυματισμό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br />
</span></i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJIPByoDIAMJ4VWwzhRfJQ4QADSokzt1I8m5KGcMvBc-iB8OXIlk7fyg7k2R8aM0gX1RXXnZthOb1MuAwqsmFXHTNxJfRbosS7S-r1K5BOJ7YeAXhqNb9MUh9MntVC8DGREuj2fvrcvD8/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+11.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="513" data-original-width="820" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJIPByoDIAMJ4VWwzhRfJQ4QADSokzt1I8m5KGcMvBc-iB8OXIlk7fyg7k2R8aM0gX1RXXnZthOb1MuAwqsmFXHTNxJfRbosS7S-r1K5BOJ7YeAXhqNb9MUh9MntVC8DGREuj2fvrcvD8/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+11.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επιπροσθέτως, υπάρχει, προς επίρρωσιν της Τουένγκ, και μία δεύτερη ουσιαστική έρευνα της δημοσιογράφου Νάνσι Τζο Σέιλς, η οποία, αφού μίλησε με 400 κορίτσια από 13 έως 19 ετών από άκρη σε άκρη της Αμερικής,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εξέδωσε το εξαιρετικό βιβλίο υπό τον τίτλο, στα Ελληνικά: «Αμερικανικά κορίτσια. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι μυστικές ζωές των εφήβων», εκδ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Vintage</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. «Οι νεαρές Αμερικανίδες παραδέχονται στο δημοσιογραφικό μικρόφωνο ότι στα νέα Μέσα η ύπαρξή τους έχει υπερσεξουαλικοποιηθεί. Ομολογούν ότι δέχονται μια εκπληκτικά ασφυκτική πίεση να φροντίζουν εμμονικά την εμφάνισή τους αλλά και τη συμπεριφορά τους, να αυτοδιαφημίζονται, να κάνουν τα πάντα για την εικονική αποδοχή των άλλων, και να “πωλούν” τον εαυτό τους σαν να είναι διάσημες μάρκες. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει για τα περισσότερα κορίτσια μια αδηφάγος online αρένα». Να συμπληρώσουμε ότι υπάρχει και μια μερίδα που νιώθει πως δεν πληροί οφθαλμοφανώς τις προϋποθέσεις, η αντίδραση της οποίας είναι να υπερπροσπαθεί να τονίσει ασύστολα τα οποιαδήποτε «αδύναμα» σημεία διαθέτει (που όλοι οι άνθρωποι έχουμε), με μια χυδαία και αντιαισθητική πρόκληση σε βαθμό κακουργήματος. Οι λόγοι είναι προφανείς αλλά εμείς από την πλευρά μας ουδεμία ευθύνη έχουμε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZinBOjvxOx1W7SPYzoOlV4YQfEN-2yuMua_jRV25uiHawd1YZ_KAwNGbMDrqkg-kls9fTxg3bfUhKDLMShUDUrhHzQmWjSoYsZn9Ur9_CuBcE9_16MSu9AMdkeHIa7rfbfk68Ps5hSqg/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+8.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="300" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZinBOjvxOx1W7SPYzoOlV4YQfEN-2yuMua_jRV25uiHawd1YZ_KAwNGbMDrqkg-kls9fTxg3bfUhKDLMShUDUrhHzQmWjSoYsZn9Ur9_CuBcE9_16MSu9AMdkeHIa7rfbfk68Ps5hSqg/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+8.jpg" width="275" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Τζο Σέιλς μιλάει για «πορνοποίηση της αμερικανικής ζωής», που έχει ως πρότυπο την Κιμ Καρντάσιαν. Μιας γυναίκας που έκτισε τεράστια περιουσία από την έκθεσή της, και δη της προσωπικής της ζωής, στα μίντια, ενός ανδρείκελου με πλαστικές παρεμβάσεις στα περισσότερα σημεία του σώματός της. Η ίδια η φύση, ό,τι αληθινό, πόρρω απέχουν από αυτό το γελοίο σούργελο, που εκμεταλλεύτηκε ευφυώς τα σημεία των καιρών, αυτή την εικονική πραγματικότητα που οι σύγχρονες συγκυρίες μάς ώθησαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να επιθυμούμε διακαώς στη βιοτή μας. Έτσι, λοιπόν, η κυρία κατήντησε να καταστεί υπόδειγμα για μεγάλο αριθμό κοριτσιών. Κυκλοφορούν πλέον πολλά άξια κραυγαλέα αντίγραφα του φαινομένου αυτού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επιπλέον, κατά τη γνώμη μας, και τα αγόρια δεν είναι εκτός του πλαισίου και αμέτοχα σε αυτόν τον χορό. Παλεύουν και αυτά με όλα τα μέσα και το φύλο τους να γίνουν άξιοι παρτενέρ των θηλυκών και να έχουν τα αντίστοιχα πρότυπα. Θυσία στον βωμό του θεαθήναι. Η εμφάνιση και εδώ μετράει τα μάλα, επιδεικνύουν τα υπεργυμνασμένα σώματά τους, εξαιτίας, πολλές φορές, των αναβολικών και μιας ιδιαίτερης επίπονης διατροφής, γυρίζοντας την πλάτη στη γνώση και στο πνεύμα, περιφρονώντας αρχές και αξίες, άγνωστες λέξεις σχεδόν για όλους μας πια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και οι γονείς τι ρόλο διαδραματίζουν; Οι ευθύνες τους μείζονες. Υποστηρίζουν και πολλές φορές, μάλιστα, κουβαλώντας τα δικά τους συμπλέγματα, ωθούν τα παιδιά σε αυτό τον δρόμο, ανίκανοι να υποδείξουν και να τα οδηγήσουν σε μια άλλη σωστή κατεύθυνση. Τους συμπαρασύρει ο συρμός και δεν τους προβληματίζει καθόλου το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποτέλεσμα, η μελλοντική τύχη αυτών των παιδιών, έρμαιων του Διαδικτύου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας να γίνουν ηθοποιοί. Τα παιδιά ξέρουν ότι οι γονείς τους θέλουν να δείχνουν καλά στα </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">social</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">media</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, γι’ αυτό και βάζουν τα δυνατά τους να γίνουν καλοί περφόρμερ», λέει μια μητέρα στη δημοσιογράφο. Δικαίως, ο κύριος Ανδριωτάκης, στην Καθημερινή, συμπεραίνει ότι η κατάθλιψη μπορεί να είναι η έσχατη άμυνα των αγνών οργανισμών απέναντι σε αυτό το εικονικό πανηγύρι της στιγμιαίας επιβράβευσης και της ματαιοδοξίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq-54exmbhtqQDPesQ5pYY_T5mqn3KdLTFB4BPGMpkwjuR35szwWCZ0odyNmLsAgt9cYTNIaEIRUw-UNv2f-CNAoHnl3NWdjduMh5A3U244ellnddQHuYoTxETDiJxrMTSSTQg-xpxQYc/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="800" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq-54exmbhtqQDPesQ5pYY_T5mqn3KdLTFB4BPGMpkwjuR35szwWCZ0odyNmLsAgt9cYTNIaEIRUw-UNv2f-CNAoHnl3NWdjduMh5A3U244ellnddQHuYoTxETDiJxrMTSSTQg-xpxQYc/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η δημιοσιογράφος Τζο Σέιλς, καταλήγοντας, θέλοντας να εισέλθει στην ουσία του προβλήματος, πιστεύει ότι όλες οι λύσεις πρέπει να ξεκινούν από τη μόρφωση, γι’ αυτό και στο τέλος του βιβλίου της προτρέπει: «Κορίτσια, κλείστε τις οθόνες και ανοίξτε τα βιβλία».<br />
Είναι όντως το μυστικό, μια προτροπή που κάθε έμφρων θα μπορούσε να τη δώσει για όλους μας, μηδενός εξαιρουμένου. Η μόρφωση, η παιδεία, το ήθος και ο πολιτισμός πλάθουν ανθρώπους –το αποδεικνύει όλη η ιστορία–<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με εντελώς διαφορετικά από τα παραπάνω αρνητικά χαρακτηριστικά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMaYBZNPaqTxSstg5p4mClV7ESva8XFrxWriv5PWVvE9fwwLVIWhKCHuxUiUQW2Se49I8YbQxUW_rdtFo8pzo7SRCdKUFyILobI85H2b2T_0LAuxi1Ral7P-dQEZaCLiNfVKuUVQvv3jk/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+6.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1023" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMaYBZNPaqTxSstg5p4mClV7ESva8XFrxWriv5PWVvE9fwwLVIWhKCHuxUiUQW2Se49I8YbQxUW_rdtFo8pzo7SRCdKUFyILobI85H2b2T_0LAuxi1Ral7P-dQEZaCLiNfVKuUVQvv3jk/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+6.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τουναντίον, είμαστε μάρτυρες και παρακολουθούμε άφωνοι, διά της τηλεοράσεως, και από όλες τις άλλες οθόνες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αντανάκλαση της σημερινής κοινωνίας μας, κάποιους νέους που φιλοδοξούν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να αποκτήσουν έστω και 15 λεπτά δημοσιότητας, να μην έχουν καμία γνώση για τα πιο απλά πράγματα, γνώση που αποκτά κανείς από το δημοτικό ακόμη, εκτιθέμενοι ανεπανόρθωτα μεν, χωρίς καμία συστολή δε, αντιθέτως, με περηφάνια και αναίδεια, να επιδεικνύουν το χάλι τους και την απαιδευσία τους. Κοτρόνες εκσφενδονίζονται ανερυθρίαστα πανταχόθεν, που ο καθείς ψάχνει να βρει την αιτία, εφόσον γνωρίζουμε καλά ότι δεν υπάρχουν πλέον αναλφάβητοι και αναρωτιόμαστε πού είναι το σχολείο σε όλο αυτό το θλιβερό σκηνικό. Οι ευθύνες του μεγάλες, συνεπικουρούντων και των γονιών βεβαίως. Εξάλλου, χιλιοειπωμένο αλλά αληθές, όπου και να βρεθούμε, βλέπουμε νέους προσηλωμένους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στις οθόνες ενός κινητού, χωρίς καμία επαφή με τον αληθινό κόσμο και τη ζωή. Είναι και σίγουρα ο λόγος που μένουν παθητικοί και ανεκτικοί στα τεκταινόμενα, αυτοί οι νέοι που χτίζουν το μέλλον. Ένας ιός που μεταδίδεται ραγδαία και χτυπάει αλύπητα όλες τις ηλικίες. Αδιανόητο φαντάζει πώς καταφέρνουν τα άλλα, τα «φυσιολογικά» –ας πούμε αδόκιμα– παιδιά και όλοι οι άλλοι , που ευελπιστούμε να μην είναι διόλου ευκαταφρόνητος ο αριθμός, να επιβιώσουν μέσα σε αυτόν τον συρφετό από ψευδαισθήσεις, ματαιοδοξία και υφέρποντα αμοραλισμό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUHnr6PuO84fVzB7haZfGUKjak9Ic3U6TanMFEiPkhkqSv1LSlefK37HJ1Qqsq1zdlZ38VbFdDR2eSc7RO5J8zibN6oaGO-RKRi6u8vHHF_8PYgynS8gy4jtcHIf9t05NUMfTfx5qVj3E/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+12.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1119" data-original-width="1600" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUHnr6PuO84fVzB7haZfGUKjak9Ic3U6TanMFEiPkhkqSv1LSlefK37HJ1Qqsq1zdlZ38VbFdDR2eSc7RO5J8zibN6oaGO-RKRi6u8vHHF_8PYgynS8gy4jtcHIf9t05NUMfTfx5qVj3E/s400/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1+12.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν υπάρχει καμία διάθεση νουθεσίας, δικές μας διαπιστώσεις εκφράζουμε, στα ακροδάχτυλα μάλιστα. Εξάλλου, στα χρόνια μας η τεχνολογία ακτινοβολεί και απολαμβάνουμε τους καρπούς της, υπό την προϋπόθεση να μη ρυθμίζει και χειραγωγεί εμάς, αντιθέτως, εμείς να την εκμεταλλευτούμε όπως οφείλουμε επί το βέλτιστον. Επειδή το θέμα είναι αναμφίβολα σοβαρότατο, ουδόλως άξιο της αδιαφορίας μας, τα συμπεράσματα των παραπάνω ερευνών πρέπει να μας προβληματίσουν και να αναλάβουμε τις αναλογούσες ευθύνες, δρώντας άμεσα ώστε να ανατρέψουμε αυτή το νοσηρό και ανησυχητικό φαινόμενο της εποχής μας.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="font-family: "times new roman", serif;">Μαρίνα Μαραγκού</b><br />
<b><a href="http://texnografia.blogspot.com/" target="_blank">TEXNOGRAFIA</a></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b><br />
</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τέχνες και Γράμματα, 17.3.2019 – Μανώλης Ανδριωτάκης<o:p></o:p></span></div>
<hr />
<br /></div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-42719263734014621862019-02-27T15:02:00.001+02:002022-10-20T18:17:40.159+03:00Ιερή δουλεία, ιερή πορνεία και εταίρες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPboh65t4hxEtkHMHIoluOsk19FJPnO5VZeh2cZH8Mx-s4JhEmNn6OJs9b7i-wzlto3ol_m8dPSDMlmMzWycAZH3qcGGg05TWnhE-ncsF9EQvQmmnpC_4D7U4gs_WwxWYTdX9RrUZ6JKo/s1600/1.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="424" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPboh65t4hxEtkHMHIoluOsk19FJPnO5VZeh2cZH8Mx-s4JhEmNn6OJs9b7i-wzlto3ol_m8dPSDMlmMzWycAZH3qcGGg05TWnhE-ncsF9EQvQmmnpC_4D7U4gs_WwxWYTdX9RrUZ6JKo/s400/1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δύο εταίρες αλείφονται με αρώματα (500 π.Χ.)<br />
Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκυνίας</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Ο</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">θεσμός της
ιεροδουλίας ήταν καθιερωμένος σε πολλές θρησκείες και είχε διαδοθεί σε ολόκληρο
τον χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής εξ αρχαιοτάτων χρόνων.
Μαρτυρείται, με διαφορετικά έθιμα και δοξασίες φυσικά, σε Αίγυπτο, Βαβυλώνα,
Φοινίκη, Παλαιστίνη. Νεαρές κοπέλες αφιερώνονταν στον πάνδημο έρωτα, μιμούμενες
την ένωση του Ουρανού με τη Γη, του αρσενικού με το θηλυκό. Οι ιερόδουλοι ήταν
δούλοι, αφιερωμένοι σε μια θεότητα ή σε ένα ιερό θεού, εν αντιθέσει προς τους
ιδιωτικούς, βασιλικούς, δημόσιους δούλους. Τα μεγάλα ιερά, λόγω ακριβώς της
ευρείας έκτασης και της κτημοσύνης των, είχαν ανάγκη από πολλούς δούλους για τη
διακονία του ναού, των ιερέων, των επισκεπτών και για την καλλιέργεια των ιερών
κτημάτων. Ήταν δούλοι κυρίως που προέρχονταν από αιχμαλωσία αλλά και ελεύθεροι
πολλές φορές που εκουσίως αφιερώνονταν στους θεούς και στη θεία λατρεία. Στη
δεύτερη αυτήν τάξη υπάγονταν και οι ιερόδουλες, οι οποίες προσέφεραν στους θεούς το αργύριο που
συνέλεγαν. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Την ιεροδουλία στην αρχή ασκούσαν όλες οι γυναίκες
έως τη στιγμή του γάμου τους. Αργότερα, με την επιβολή της πατριαρχίας και της
μονογαμίας της συζύγου, ιερόδουλες γίνονταν ορισμένες μόνο γυναίκες που
υπηρετούσαν ως σκλάβες ή που αφιερώνονταν στον θεό, ή, ακόμη, που ασκούσαν την
ιεροδουλία ως επάγγελμα. <o:p></o:p></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 16px;">Με την πάροδο του χρόνου, όταν δημιουργήθηκαν τα πρώτα πορνεία με τη σημερινή έννοια του όρου, η ιεροδουλία ταυτίστηκε με την πορνεία, την οποία οι ιερόδουλες ασκούσαν σε επαγγελματική βάση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbGWASbiAnlaCmcvVu1k0UOy8XAtpIK62io_eR6RvMJJnGpkb67BJCr2uyhH46iAmdX3Vw-SMhgrI2u7iOT4gQQnnTuzJFFpuo4_nPWh1a7ggjaHC5ucQ3U5lpSucSPEzTdZQY0lSkaVU/s1600/2.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="387" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbGWASbiAnlaCmcvVu1k0UOy8XAtpIK62io_eR6RvMJJnGpkb67BJCr2uyhH46iAmdX3Vw-SMhgrI2u7iOT4gQQnnTuzJFFpuo4_nPWh1a7ggjaHC5ucQ3U5lpSucSPEzTdZQY0lSkaVU/s400/2.jpg" width="386" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ερωτικό παιχνίδι δύο ανδρών με εταίρα (440 π.Χ.)<br />
Μουσείο του Λούβρου</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στην Ελλάδα ο θεσμός της ιεροδουλίας αποτέλεσε τρόπον
τινά, σύμφωνα με κάποιους μελετητές, τροχοπέδη για τον μετριασμό της ανθρωποθυσίας. Ο
μύθος της Ιφιγένειας, κατά τον οποίο η κόρη, αφού έγινε ιέρεια της Αρτέμιδος,
διέφυγε τη θυσία, λέγεται ότι υποδηλώνει τον χαρακτήρα μιας ιεράς υπηρεσίας,
που αντικαθιστά τον φόνο του θύματος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η ιεροδουλία κατέχει την πιο εξέχουσα θέση στο ιερό
της Αφροδίτης στην Κόρινθο. Το μαρτυρεί μάλιστα πάπυρος του 3ου αιώνα π.Χ. που διασώζεται. Στον
ναό της Αφροδίτης της Κορίνθου υπηρετούσαν γυναίκες οι οποίες ονομάζονταν
εταίραι ή χαμαιτύπαι. Ως γνωστόν, η πόλη αυτή, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης της,
ήταν τότε το μεγάλο λιμάνι που μπορούσε να ελέγχει τους δύο κόλπους από τις δύο
πλευρές του Ισθμού, καθισταμένη πλούσια λόγω του εμπορίου και όλων των
οικονομικών δραστηριοτήτων που συνέβαλαν σε αυτό. Για την τιμητική θέση που
κατείχαν οι ιερόδουλες στην Κόρινθο μας πληροφορεί ο Αθήναιος (13,573 C). Επίσης,
ο Στράβων γράφει: (378) «Το της Αφροδίτης ιερόν ούτω πλούσιον υπήρξεν ώστε
πλείους ή χιλίας ιεροδούλους εκέκτητο εταίρας, ας ανετίθεσαν τω θεώ και άνδρες
και γυναίκες<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">·</span> και διά ταύτας ούν πολυωχλείτο η πόλις και επλουτίζετο· οι γαρ
ναύκληροι ραδίως εξαναλήσκοντο και διά τούτω η παροιμία “ου παντός ανδρός εις
Κόρινθος έσθ’ ο πλους”. Και, αλλού, ο ίδιος γεωγράφος γράφει: «πολύξεναι
νεάνιδες αμφίπολοι Πειθούς εν αφνειώ Κορίνθω» (559). Το ίδιο ιστορεί ο
γεωγράφος και για το όρος Έρυξ της Σικελίας, όπου ένα ιερό της Αφροδίτης
βρισκόταν σε μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή τοποθεσία, στην κορυφή ενός απότομου
βράχου. Οι πιστοί και εκεί με τις προσφορές τους προσέφεραν ιερόδουλες στη θεά.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQbrRsyWpf-jQO8YdH_F7i21U_W-r5tuzihRqGQvrQw4MGjg8i2MUH13vo4y6Aoap1m6A-nDtY06wFADclh0Lkz3wrncEtLeO4vj6AJsIYz0rFtmdrwitn8NGbuJJ8dBX_e38tNUHzRKY/s1600/5.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="825" data-original-width="1100" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQbrRsyWpf-jQO8YdH_F7i21U_W-r5tuzihRqGQvrQw4MGjg8i2MUH13vo4y6Aoap1m6A-nDtY06wFADclh0Lkz3wrncEtLeO4vj6AJsIYz0rFtmdrwitn8NGbuJJ8dBX_e38tNUHzRKY/s400/5.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εταίρα παίζει τον κόταβο</td></tr>
</tbody></table>
«Το ιερόν της Αφροδίτης ήτο τιμώμενον διαφερόντως ιεροδούλων γυναικών πλήρες το
παλαιόν, ας ανέθεσαν κατ’ ευχήν οι τε εκ της Σικελίας και έξωθεν πολλοί· νυνί
δε ώσπερ αυτή η κατοικία λειπανδρεί και των ιερών σωμάτων εκλέλοιπε το πλήθος»
(σελ 272). Αυτή η ιδιαίτερη λατρεία του ιερού της Αφροδίτης και το φαινόμενο
της ιεροδουλίας παρουσιάζεται και στην Κύπρο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ωστόσο, και απελεύθεροι πολλές φορές προτιμούσαν να
εγγράφονται για να υπηρετούν τον ναό προκειμένου να εξασφαλίσουν την ελευθερία
τους. Από επιγραφή της Αρκαδίας μαθαίνουμε ότι και στον ναό της Αλαίας Αθηνάς
υπήρχαν ιερόδουλοι, καθώς επίσης και στη Δήλο. Επιπροσθέτως, και στον Πύθιο
Απόλλωνα, κατά τον Αισχίνη (κ.Κτησιφ. 108), όσοι τυχόν συλλαμβάνονταν να
ιεροσυλούν ή να ασεβούν στα ιερά κτήματα του μαντείου αφιερώνονταν ως δούλοι
του θεού. Τέτοιου είδους αφιερώσεις εξακολούθησαν και κατά τους ρωμαϊκούς
χρόνους, όπως παραδίδεται από επιγραφή που βρέθηκε στη Λάρισα: «Ο απελεύθερος
Απολλοφάνης ανέθηκε τω αυτοκράτορι Καίσαιρι θεώ ιεράν κτήσιν και τα εν αυτώ
σώματα και θρέμματα». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjhvaYIcpgA-qm54GltbnFlHEZyCCQrJ0MZMOSMyWaQhqy2Nl8adHIjHPibV08s_kEr81PMFNB2o3sClgQuLXJcNG-BqP_T5ssW1GeXrXhoeXrFkLWO73C96QrTIO13yl5CW9vaghpC1E/s1600/4.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjhvaYIcpgA-qm54GltbnFlHEZyCCQrJ0MZMOSMyWaQhqy2Nl8adHIjHPibV08s_kEr81PMFNB2o3sClgQuLXJcNG-BqP_T5ssW1GeXrXhoeXrFkLWO73C96QrTIO13yl5CW9vaghpC1E/s400/4.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στάμνος του Σμίκρου. Συμπόσιο με εταίρες και τον ίδιο τον αγγειογράφο<br />
Περί το 510 π.Χ. Βρυξέλλες</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σε ορισμένες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας, λοιπόν, που
διακρίνονταν για τον πλούτο τους ή για<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>την πνευματική και την καλλιτεχνική ακμή τους, αναπτύχθηκε μια κατηγορία
γυναικών, οι εταίρες, με σημείο εκκίνησης τις ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας,
που διακρίνονταν και για τον πλούτο τους αλλά και για τον τρυφηλό τρόπο ζωής των
κατοίκων τους. Η αρχαία φιλολογική παράδοση αναφέρει ουκ ολίγα και ποικίλα
ονόματα αυτών των γυναικών – «των τω σώματι» ή από του σώματος εργαζομένων
«γυναικών», οι οποίες μάλιστα, σημειωτέον, διέθεταν και παρωνύμια. Τέτοιες
γυναίκες είχαν και οι ήρωες των ομηρικών επών. Για παράδειγμα, ο Αγαμέμνων
αρνιόταν να επιστρέψει τη Χρυσηίδα και ήθελε να την πάρει μαζί του στην πατρίδα
του μαζί με τη νόμιμη σύζυγό του, την Κλυταιμνήστρα. Οι γυναίκες αυτές
ονομάζονταν επίσης και παλλακές ή παλλακίδες, και ήταν σύζυγοι ως προς όλα τα
άλλα εκτός από το νομικό προσόν, το δικαίωμα δηλαδή του πολίτη, γι’ αυτό και τα
παιδιά τους λέγονταν νόθα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αργότερα,
στην Κόρινθο, ανάμεσα στις άσημες υπήρξαν και περιώνυμες, όπως η περιβόητη Λαΐς, που είχε
το παρωνύμιο Αξίνη, επειδή ήταν αυστηρή στις αξιώσεις της, και υπήρξε φίλη των
δύο αντίθετων φιλοσόφων, του κυνικού Διογένους του Σινωπέως και του Αριστίππου
του Κυρηναίου. Επίσης, στο Κράνειο άλσος της Κορίνθου υπήρχε τέμενος και ναός
της Μελαινίδος Αφροδίτης, όπου υπηρετούσαν «ως πλείσται εταίραι». Σε αυτόν τον
τόπο προσευχήθηκαν εκείνες, όταν έγινε η εκστρατεία των Περσών, για τη σωτηρία
των Ελλήνων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmEsFG4QQgBnYwvChTFexBBRufxXHe_Sb9WWgl8TMRpvgGuAkR-cirloEU7PNKD6cusp8V5vhlD7ctZqb0TXD04xwmoZ3M8ZlMthFljnm1ciCDrval1NGxZ_V46c6cDzWZaUqFWthJkSw/s1600/6.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1024" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmEsFG4QQgBnYwvChTFexBBRufxXHe_Sb9WWgl8TMRpvgGuAkR-cirloEU7PNKD6cusp8V5vhlD7ctZqb0TXD04xwmoZ3M8ZlMthFljnm1ciCDrval1NGxZ_V46c6cDzWZaUqFWthJkSw/s400/6.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Φρύνη στον Άρειο Πάγο</i>, έργο του Ζαν Λεόν Ζερόμ (1861) </td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εταίρες ανέθεταν στη θεά και ιδιώτες. Ο Αθήναιος,
λόγου χάρη, γράφει ότι ο Κορίνθιος Ξενοφών υποσχέθηκε να προσφέρει, αν νικούσε,
εταίρες στη θεά, κάτι το οποίο όντως πραγματοποίησε, με τον Πίνδαρο να γράφει
ένα εγκώμιο για το γεγονός. Επίσης, μνημονεύει εταίρες σπουδαίων ανδρών και
βασιλέων, όπως τη Θαΐδα και την Αττική, εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την
Αγαθόκλεια του Πτολεμαίου του Φιλοπάτορος, τη Λάμια του Δημητρίου του
Πολιορκητή, την Τιμάνδρα του Αλκιβιάδη, τη διάσημη Φρύνη τη Θεσπική, εταίρα του
Πραξιτέλη, που αποτέλεσε και πρότυπό του για το άγαλμα της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κνιδίας Αφροδίτης</i> και του Απελλή για εκείνο της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αναδυομένης</i>, όταν, σύμφωνα με το γνωστό
ανέκδοτο, έλαβε ως δώρο από τον Πραξιτέλη το περίφημο έργο του, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Έρως</i>, το ανέθεσε στο ιερό του θεού στις
Θεσπιές, ενώ στο βάθρο του χαράχθηκε και σχετικό επίγραμμα. Ένα δεύτερο έργο
του ίδιου καλλιτέχνη, τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σάτυρο</i>, το
έστησε στην Αθήνα, στην οδό Τριπόδων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Φρύνη σύρθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι ήθελε να εισάγει μια νέα θεότητα από τον ρήτορα Ευθία, επειδή τον απέρριψε. Την εκπροσώπησε ο πρώην εραστής της Υπερείδης ο οποίος, λίγο πριν από την έκδοση της απόφασης, της τράβηξε τα ρούχα αποκαλύπτοντας το υπέροχο κορμί της, ίδιο με αυτό της θεάς Αφροδίτης.Φυσικά, αθωώθηκε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Πολλές εταίρες, οι οποίες εκτός από τη σωματική
ωραιότητα και χάρη είχαν και πνευματικότητα, γνωρίζοντας ότι η ηλικία και η
ομορφιά παρέρχονται, συναναστρέφονταν φιλοσόφους, ποιητές και καλλιτέχνες και
αποκτούσαν έτσι γνώσεις με τις οποίες έθελγαν και κατακτούσαν σπουδαίους και
επιφανείς άνδρες, τους οποίους επηρέαζαν καλώς ή κακώς. Μία από αυτές που
έγιναν διάσημες για την παιδεία τους ήταν και η Ασπασία από τη Μίλητο, δεύτερη
σύζυγος του μεγάλου Περικλή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrR3mc6FxafuMcfq2BcrM5UQG68bg9S-xttoaLMpdW0fFQdloqae2VBgFdiY8VYGltqgxmxcyLohZEP8zu2fX1K7UiWTRUNWVWqbV0oxyTI8T0YUfxowAUpM64p0YVXH4bqd2Z08phCaw/s1600/3.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="436" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrR3mc6FxafuMcfq2BcrM5UQG68bg9S-xttoaLMpdW0fFQdloqae2VBgFdiY8VYGltqgxmxcyLohZEP8zu2fX1K7UiWTRUNWVWqbV0oxyTI8T0YUfxowAUpM64p0YVXH4bqd2Z08phCaw/s400/3.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άνδρας χαριεντίζεται με εταίρα<br />
Ερυθρόμορφη κύλικα του 490-480 π.Χ.<br />
Μουσείο του Λούβρου</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Να σημειώσουμε ότι η κατώτερη τάξη ανάμεσα σε αυτές
τις γυναίκες ήταν οι πόρνες, δούλες, αιχμάλωτες πολέμου ή που είχαν αρπαχθεί
από πειρατές ή είχαν προωθηθεί στο επάγγελμα παιδιόθεν,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι οποίες ζούσαν σε ιδιωτικά ή δημόσια σπίτια
ή σε καπηλειά και πωλούσαν τις υπηρεσίες τους για ένα μικρό κέρμα. Μεγάλος
αριθμός γυναικών-πορνών εργαζόταν στα ιδιωτικά «οικήματα», τα οποία διηύθυναν
οι «πορνοβοσκοί», γυναίκες ή άνδρες, μέτοικοι ή απελεύθεροι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εκτός από τους φίλους των εταιρών που τις τιμούσαν και τους ανέθεταν αφιερώματα, τις τιμούσαν και οι πόλεις. Ο Παυσανίας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αναφέρει ότι οι Αθηναίοι έστησαν στην Ακρόπολη
χάλκινη λέαινα προς τιμήν της Λέαινας, φίλης του τυραννοκτόνου Αριστογείτονος,
η οποία σκοτώθηκε από τον Ιππία χωρίς να αποκαλύψει τίποτε από τη συνωμοσία. Ο
περιηγητής Παυσανίας αλλά και άλλοι συγγραφείς λέγουν ότι οι περικτίονες
ανέθεσαν στους Δελφούς προς τιμήν της Φρύνης επίχρυσο ανδριάντα πάνω σε κίονα
από πεντελικό μάρμαρο, έργο του Πραξιτέλη, με την επιγραφή «Φρύνη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Επικλέους Θεσπική», και τον τοποθέτησαν
ανάμεσα στους ανδριάντες των βασιλέων της Σπάρτης Αρχιδάμου και της Μακεδονίας
Φιλίππου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο αριθμός των εταιρών που παραδίδεται είναι πολύ
μεγάλος. Όσον αφορά το αντίτιμο για το έργο που προσέφεραν, ο μισθός ήταν πάρα
πολύ καλός, αποσπώντας από τους άνδρες υπέρογκα ποσά και δώρα και αποβλέποντας
ακόμη και στις κληρονομιές τους. Οι γυναίκες αυτές, που ξεχώριζαν με τα πλούσια
και επιδεικτικά ρούχα τους, τα πολλά κοσμήματα, τον έντονο καλλωπισμό και το
λικνιστικό τους βάδισμα, σύμφωνα με την παράδοση, φορούσαν υποδήματα που στη
σόλα τους ήταν σχηματισμένη με καρφιά η λέξη «ακολούθ(ε)ι, η οποία, αποτυπωμένη
στο έδαφος, αποτελούσε πρόκληση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εν γένει, οι εταίρες, εκτός από την παιδεία που
διέθεταν πολλές από αυτές, υπήρξαν ξεχωριστές προσωπικότητες, προκαλούσαν
ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αρκετές μάλιστα εμφανίζονταν με κάποια καλλιτεχνική
ιδιότητα, αυλητρίδες, ορχηστρίδες, κιθαρίστριες. Έχουν ανασκαφεί πλείστα αγγεία
ή όστρακα του 5ου π.Χ. αιώνα, στα οποία παριστάνονται εταίρες σε σκηνές
συμποσίων, γυμνές, ξαπλωμένες, να παίζουν τον κότταβο, το δημοφιλές παιχνίδι δεξιοτεχνίας
των συμποσίων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><b> Μαρίνα Μαραγκού</b></o:p></span><br />
<span style="font-family: times new roman, serif;"><b><a href="http://texnografia.blogspot.com/" target="_blank">TEXNOGRAFIA</a></b></span></div>
<br /></div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1445831773044359355.post-50938479095341630162019-02-06T11:51:00.000+02:002019-02-06T11:51:14.456+02:00Γραικοί, Ρωμιοί, Έλληνες: μια παρεξήγηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqyqTVZCa3n-0bdouisZTrF0WmNvoDpMvoXl9sTQOTdtSzAJGW7glBw1RV2T8DSGVtpBPz48ws1bfkMpC6KmLhvipRJq5WrLS84OCrZlznrnJiWtgk5O9iTEJ0xAt5UBbR7TI4b9oAOY4/s1600/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B91.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqyqTVZCa3n-0bdouisZTrF0WmNvoDpMvoXl9sTQOTdtSzAJGW7glBw1RV2T8DSGVtpBPz48ws1bfkMpC6KmLhvipRJq5WrLS84OCrZlznrnJiWtgk5O9iTEJ0xAt5UBbR7TI4b9oAOY4/s400/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B91.jpg" width="97" /></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Είναι όροι που πολλές φορές μας ενοχλούν, επειδή νομίζουμε ότι είναι περιφρονητικοί ή κοροϊδευτικοί για το έθνος μας. Εντούτοις, μας προσδιορίζουν, και είναι δικά μας εθνικά ονόματα. Στη μακρόχρονη ιστορία του ελληνισμού οι έννοιες αυτές δεν είχαν πάντα το ίδιο εύρος, συχνά οι όροι που τις δήλωναν παραμερίστηκαν ή υποκαταστάθηκαν από άλλους, γεγονός που οφείλεται στις ιστορικές περιπέτειες, στις ιδεολογικές διαφοροποιήσεις που είτε προκλήθηκαν από αυτές τις περιπέτειες είτε συνδέθηκαν με την εμφάνιση νέων κοσμοθεωρητικών ρευμάτων. Εκφράζουν όμως και αυτοί την υπόσταση του ελληνισμού και τελικά έχουν ταυτιστεί άρρηκτα με αυτόν.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCwB5Meh91XcyenAIqWFHpJSZl8Dn6woanzJZ9mE-oE3S6y3wUQOKrftY4Z-JWCqucPq0T83o0MKYR5RIlLp98PjvAaHNa7r0GBiwlxX3FsSBKmXNX7Linni8tvxGaTdL0m9592NaUCn0/s1600/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCwB5Meh91XcyenAIqWFHpJSZl8Dn6woanzJZ9mE-oE3S6y3wUQOKrftY4Z-JWCqucPq0T83o0MKYR5RIlLp98PjvAaHNa7r0GBiwlxX3FsSBKmXNX7Linni8tvxGaTdL0m9592NaUCn0/s200/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF3.jpg" width="153" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Κατά τον Αριστοτέλη Γραικοί είναι το παλαιότερο όνομα των Ελλήνων. Στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μετεωρολογικά</i> (352α) διαβάζουμε ότι την εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα περί <i style="mso-bidi-font-style: normal;">την Ελλάδα την αρχαίαν</i> κατοικούσαν οι καλούμενοι τότε Γραικοί, τώρα δε Έλληνες.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><span style="mso-spacerun: yes;">Αυτήν τ</span>ην τοποθετεί, μάλιστα, στην Ήπειρο και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Δωδώνης και του Αχελώου. Παρά το μυθολογικό περιεχόμενο του χωρίου δεν πρέπει να προσπεράσουμε άκριτα τον Αριστοτέλη. Εξάλλου και η βασική συλλογιστική για την προέλευση και την εγκατάσταση των Ελλήνων στον ελληνικό χώρο τοποθετεί τον κύριο τόπο της καθόδου τους στη Δυτική Ελλάδα. Και ο Ησίοδος στους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Καταλόγους</i> κάνει μνεία ενός επώνυμου ήρωα, του Γραίκου, γιου του Δία και της Πανδώρας του Δευκαλίωνα. Συν τοις άλλοις, κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο λυρικός ποιητής Αλκμάν (7ος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αι. π.Χ.) χρησιμοποιούσε το εθνικό αυτό όνομα, όπως φαίνεται από τον στίχο: «Γραίκες των Ελλήνων μητέρες», το οποίο όμως άλλοι ερμηνεύουν διαφορετικά, ότι δηλαδή σχετίζεται με τη λέξη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γραυς=γρια, </i>το οποίο μετασχηματίζει όπως η λέξη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γυναίκες</i>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πάριο Χρονικό</i> ή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πάριο μάρμαρο</i> [επιγραφή στην αττική διάλεκτο (264/263 π.Χ.) όπου αναφέρονται διάφορα γεγονότα της ελληνικής πολιτιστικής ιστορίας] γράφεται επίσης ότι ο Έλληνας, ο γιος του Δευκαλίωνα, βασίλευσε στη Φθιώτιδα και ονόμασε Έλληνες αυτούς που πρότερον λέγονταν Γραικοί.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDslNccAmanhzogcmc0_zveyLsk38FnnXsK61179TRp2IJ5HcOf6WYYx0UzxUHQSpgP6UW9LeeW8hRTPU4vknDle_i9hWTKx3l2ZlMqO_n1XC22W8YXpYm4U6Y9ZBgbvANYvy3qrhhOXM/s1600/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%BF%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDslNccAmanhzogcmc0_zveyLsk38FnnXsK61179TRp2IJ5HcOf6WYYx0UzxUHQSpgP6UW9LeeW8hRTPU4vknDle_i9hWTKx3l2ZlMqO_n1XC22W8YXpYm4U6Y9ZBgbvANYvy3qrhhOXM/s320/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%BF%CE%BA.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Η λέξη παρελήφθη από τους Λατίνους, ως </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Graeci</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">, και από εκεί εισήχθη και στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες (αγγλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Greeks</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">, γαλλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Grecs</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">, γερμ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Griechen</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">, ιταλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Greci</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">). </span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Από τους Ρωμαίους πλάστηκε ως υποκοριστικό ο όρος </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Graeculus</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"> και χρησιμοποιήθηκε από τον Κικέρωνα για να δηλώσει τον μιμούμενο τα ελληνικά ήθη και γενικά εκείνον που προσπαθούσε να ακολουθήσει τον ελληνικό πολιτισμό. Σύντομα ωστόσο η λέξη απέκτησε μειωτική σημασία δηλώνοντας τον επιπόλαιο ή τον τυχοδιώκτη, χαρακτηρισμό που οι Ρωμαίοι απέδιδαν σε ελληνίζοντες συμπατριώτες τους. Με τη μειωτική σημασία η λέξη πέρασε και στην Ελληνική ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γραικύλος</i>, για να δηλώσει τον μηδαμινό ή τιποτένιο Γραικό ή τον υποταγμένο και προσκυνημένο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Σημειωτέον ότι η λέξη Έλληνες απαντάται ήδη από τον Όμηρο, δηλώνοντας ασαφώς περισσότερο τους κατοικούντες τη Στερεά Ελλάδα διότι η Πελοπόννησος ονομαζόταν Άργος. Ωστόσο, βαθμιαία επεκτείνεται ο όρος περιλαμβάνοντας όλη την αποικιακή εξάπλωση του ελληνισμού, και κατόπιν χρησιμοποιείται πια από τον αρχαίο και τον ελληνιστικό κόσμο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVNIpIJ-1xGWI5_xfQpwBQ1L2jy9XcVZDVhEKdCU6SvGsVA3kfe9I3d-h5W8I-kkhl2QV6OfdY5R-WI2iSfScvN7QBl0xBoJBKqZR6VsAx9HjDlrzj7-obeTvOAJzCiTX0-A7Icjyg6RE/s1600/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B96.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVNIpIJ-1xGWI5_xfQpwBQ1L2jy9XcVZDVhEKdCU6SvGsVA3kfe9I3d-h5W8I-kkhl2QV6OfdY5R-WI2iSfScvN7QBl0xBoJBKqZR6VsAx9HjDlrzj7-obeTvOAJzCiTX0-A7Icjyg6RE/s400/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B96.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Η μετάβαση από τον αρχαίο ελληνορρωμαϊκό κόσμο στον βυζαντινό σηματοδοτεί την υιοθέτηση μιας νέας ορολογίας με την οποία εκφράζεται ο ελληνικός κόσμος, επειδή με το όνομα Έλληνας εννοείται πλέον ο ειδωλολάτρης. Ο υπήκοος της Αυτοκρατορίας είναι πλέον Ρωμαίος, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας βασιλεύει «των Ρωμαίων» και οι ίδιοι ονομάζουν το κράτος τους Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη. Έτσι, στη δημώδη γλώσσα η λέξη, μετασχηματισμένη, μας δίνει μια νέα ορολογία για τους Έλληνες και τον ελληνισμό. Ρωμιός, Ρωμιά, ρωμαίικος, ρωμιοσύνη. Εξάλλου, η λέξη Ρωμανία, ήδη σε χρήση από τους χρόνους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλώνει τώρα την κληρονόμο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Και η λέξη Ελλάς διατηρείται μόνο ως διοικητικός προσδιορισμός (Επαρχία της Ελλάδος, Ελλαδικόν θέμα).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στην οθωμανική περίοδο οι χριστιανοί υπήκοοι του σουλτάνου, οι ραγιάδες, ονόμαζαν για πολύ καιρό τους εαυτούς τους Ρωμαίους (Ρουμ). Η οθωμανική αυτοκρατορία χώριζε τους υπηκόους της σε θρησκευτικές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων ήταν και το μιλέτι (θρησκευτική κοινότητα) των Ρουμ. Ήταν Ρωμιοί, ποίμνιο πνευματικό του Πατριάρχη των Ρωμαίων που έδρευε στην Κωνσταντινούπολη. Από τις γλώσσες που μιλούσαν, εκείνη που γραφόταν πιο εύκολα και που η Εκκλησία χρησιμοποιούσε ήταν τα «ρωμαίικα», τα νέα ελληνικά δηλαδή. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtpuw9XGMJoFtK1PDPTlzk8R5CDCu61uUms4CPZfdhL5jCVERv0izXq49NlcnO3cOsEwMU3NcjhyphenhyphenYSpbRpoeoF8Yvf0lNjBsDS3wN8lWmZqjJnQgt_M0zBpfe_HuTlEOQoTN_FvaVKE3Q/s1600/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%822.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtpuw9XGMJoFtK1PDPTlzk8R5CDCu61uUms4CPZfdhL5jCVERv0izXq49NlcnO3cOsEwMU3NcjhyphenhyphenYSpbRpoeoF8Yvf0lNjBsDS3wN8lWmZqjJnQgt_M0zBpfe_HuTlEOQoTN_FvaVKE3Q/s320/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%822.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Εν συνόψει, οι λέξεις Γραικός και Ρωμιός και οι συν αυταίς μετά την πτώση της Βασιλεύουσας εξακολούθησαν να είναι σε χρήση. Η έννοια Έλληνας, όπως προειπώθηκε, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχε πολύ κακοπάθει στα χρόνια του Βυζαντίου, καθώς όριζε τους παγανιστές εθνικούς, τους ειδωλολάτρες. Επανέρχεται</span><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;"> στα κείμενα των ύστερων Βυζαντινών διανοουμένων, τον 14ο αιώνα, και μετά χάνεται πάλι. Επανεμφανίζεται με τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό και κερδίζει βαθμιαία την πρωτοκαθεδρία, σηματοδοτώντας την ωρίμαση του φαινομένου που συνοπτικά ονομάζουμε νέο ελληνισμό και ενοποιεί το πολυποίκιλο μωσαϊκό των Ρωμιών στην κατεύθυνση της επαναστατικής επιβολής του ελληνικού κράτους.</span><span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;">Κατά τον αγώνα του 1821 το έθνος μάχεται για την ελευθερία της Ελλάδος και των Ελλήνων. Το ίδιο κηρύσσεται και στο «Προσωρινόν πολίτευμα της Ελλάδος» στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman", serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Μαρ.Μαρ.</b></div>
</div>
<hr />
</div>
texnografiahttp://www.blogger.com/profile/16779815146645923467noreply@blogger.com0