Η «χαμένη» Ατλαντίδα του Πλάτωνα

Επάνω: Φανταστική απεικόνιση της μητρόπολης της Ατλαντίδας.
Κάτω: Η γεωγραφική θέση της χαμένης ηπείρου στον Ατλαντικό
ωκεανό, σύμφωνα με τον Πλάτωνα.

Η αναφορά του Πλάτωνα, που είναι ο μόνος ο οποίος έγραψε για την Ατλαντίδα και μάλιστα σε δύο Διαλόγους του, στον Τίμαιο και στον Κριτία, εξακολουθεί να αποτελεί αξεδιάλυτο μυστήριο που εξάπτει το ενδιαφέρον και αφήνει τη φαντασία να καλπάζει. Ένας πραγματικός μύθος, καθώς δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αλλιώς, αφ’ ης στιγμής δεν υπάρχει καμία ένδειξη για την  ύπαρξη αυτής της ηπείρου.Υπήρξε, δεν υπήρξε η Ατλαντίδα, δεν μπορεί να δοθεί σαφής απάντηση, εφόσον οι έρευνες έχουν αποβεί άκαρπες μέχρι τώρα, δεδομένου ότι οι επιστήμονες και ερευνητές την έχουν αναζητήσει εξαντλητικά από τον Ατλαντικό και τις Αζόρες ως τις Σκανδιναβικές Χώρες, και από την αμερικανική ήπειρο ως τη Σαντορίνη και τ’ ανοιχτά της Κύπρου.

Ομιλούμε Ελληνικά;..

Ως γνωστόν οι πρωτόγονοι χρησιμοποιούσαν άναρθρες κραυγές για επικοινωνία ενώ ο πολιτισμός προϋποθέτει γλώσσα. Η γλώσσα, που είναι αποδεδειγμένα το εργαλείο του πνεύματος. Όπως σκεφτόμαστε, έτσι μιλάμε και γράφουμε. Η κάθε σκέψη προϋποθέτει μια διεργασία στους νευρώνες, προκαλεί κραδασμό που αφυπνίζει τον εγκέφαλο, και εν τέλει εκφράζεται με τη γλώσσα.

Είναι ο μέγας πλούτος, ο χείμαρρος των λέξεων που έρχονται και κουμπώνουν απόλυτα με την κάθε μας σκέψη, καθεμία για κάθε διαφορετική έννοια ώστε να μην κινδυνεύουμε ποτέ να παρεξηγηθεί τίποτε. Πολλαπλές έννοιες, επίσης, για να εκφράσουν με ακρίβεια το επιθυμητό. 

Εδώ και χρόνια όμως φωνές πολλές επισημαίνουν ότι η ελληνική γλώσσα ασθενεί βαρέως και υπάρχει φόβος και ανησυχία για ανήκεστο βλάβη.

Η ηλιοκεντρική θεωρία είναι ελληνική και ανήκει στον Αρίσταρχο

Χωρίς καμία αμφιβολία, όπως η φιλοσοφία έτσι και η επιστήμη έλκουν την καταγωγή τους από την αρχαία Ελλάδα. Η γένεση της επιστήμης στην Ελλάδα υπήρξε βαθμιαία και ιδιαίτερα μακροχρόνια διαδικασία. Τα θεμέλια της επιστήμης τέθηκαν, σε ένα πρώτο στάδιο από τους προσωκρατικούς, σε ένα δεύτερο από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και σε ένα τρίτο στάδιο, που αρχίζει από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ.  έως τον 2ο  αιώνα π.Χ., όπου οι μεθοδολογικές αρχές των δύο μεγάλων αυτών φιλοσόφων εφαρμόζονται στην πράξη, δημιουργώντας πλέον την επιστημονική ειδίκευση. Οι επιστήμονες θα ακολουθήσουν τις προτροπές του Πλάτωνα, ο οποίος εμπνεύσθηκε από τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν οι πυθαγόρειοι τα Μαθηματικά στη φιλοσοφία τους, και υποστήριξε την ιδέα της θετικής επιστήμης ή τη «μαθηματικοποίηση» της επιστήμης (δηλαδή την εφαρμογή των Μαθηματικών στην έρευνα των φυσικών φαινομένων). Ο Αριστοτέλης, από την πλευρά του, ήταν ο κύριος υποστηρικτής της συστηματικής παρατήρησης και της προσεκτικής έρευνας για την αποκάλυψη των αιτιών των φυσικών φαινομένων.

Λίγη ελαφρότητα... με αστείες πινακίδες και επιγραφές

Είναι γεγονός ότι μαστιζόμαστε κυρίως από «ανθρωπομηνίες» που ωχριούν μπροστά στις θεομηνίες της φύσης. Και σε εμάς κυριαρχεί, είτε βουβό είτε κραυγάζον, το σφοδρό αίσθημα της οργής, η μήνι. Τούτη η χώρα που έχει μάθει να ζει με ψευδαισθήσεις  είναι παραδομένη, χωρίς να θέλει βέβαια να το παραδεχθεί, σε μια εθνική κατάθλιψη με όλα τα παρελκόμενά της. Είπαμε να πάμε  κόντρα στους καιρούς, να αφήσουμε πίσω τη σοβαρότητα και τη σοβαροφάνεια και να σκάσει λίγο το χειλάκι μας, να ξεχαστούμε.   Άνοιξε τις πύλες του εξάλλου  το καλοκαίρι και σαν  Σειρήνα μάς φωνάζει να κάνουμε μια βουτιά στο γαλάζιο –να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας το μέγα το μυστήριο της ζωής– αλλά και με ελαφρότητα μια ελαφριά ή και βαριά σύσπαση του προσώπου που το έχουμε τόσο ανάγκη.

Στις θάλασσες του Ομήρου

Το υγρό στοιχείο του πλανήτη, η θάλασσα η ανεξάντλητη! Μια τόσο όμορφη πανάρχαια λέξη που προφέρουμε χιλιάδες χρόνια τώρα εμείς που κατοικούμε την ελληνική γη και δεν ετυμολογείται, αφού χάνεται στους προελληνικούς χρόνους (μέγαρον, τύραννος, Αθηνά, Κόρινθος και πολλές πολλές άλλες), δεν υπάρχει καν στις μυκηναϊκές πινακίδες  της Γραµµικής Β’ και δεν απαντάται σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου.  Οι λέξεις για τη θάλασσα στις άλλες γλώσσες της λεγόμενης ινδοευρωπαϊκής οικογένειας ανάγονται στη ρίζα -mar, με προέλευση από το αρχαίο ελληνικό ρήμα µαρµαίρω = λάµπω, ακτινοβολώ.  

Τα Άγια Πάθη στη βυζαντινή τέχνη

Λόγω των ημερών που πλησιάζουν πραγματοποιούμε μια αδρομερή περιήγηση στην αναπαράσταση των Παθών του Χριστού από τη βυζαντινή τέχνη. 

Η τέχνη αυτή κατέχει μια μοναδική θέση στον μεσαιωνικό κόσμο. Μετασχηματίζοντας τα πρότυπα της αρχαιότητας και με κατεύθυνση την αφαίρεση, ενστάλαξε μέσα σε αυτά το πνεύμα του χριστιανισμού, δημιουργώντας νέες αισθητικές αξίες. Είναι μια τέχνη συντηρητική με αναλλοίωτες γενικές συνθετικές αρχές που αναπτύχθηκαν σε διάστημα 11 αιώνων, και που αποσκοπούσε στη δημιουργία ευανάγνωστων παραστάσεων, υποταγμένων σε μια ιεραρχία αξιών, προβάλλοντας ένα πνευματικό θρησκευτικό νόημα. Μολαταύτα, έζησε αναγεννησιακά κινήματα με έντονες τάσεις επιστροφής στα αισθητικά ιδεώδη της κλασικής αρχαίας τέχνης, σημαντικότερα από αυτά την Αναγέννηση των Μακεδόνων (9ος -11ος αι.), των Κομνηνών (12ος αι.) και την Παλαιολόγεια Αναγέννηση (13ος αι.).

Όλο το ιστορικό γίγνεσθαι πριν από την Επανάσταση του 1821

Η τουρκική
κατάκτηση   

Τα χρόνια της οθωμανικής κατάκτησης, οι τέσσερεις αιώνες σκλαβιάς, όπως συνηθίζεται να περιγράφεται αυτή η περίοδος, δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Η τουρκική παρουσία στον ευρύτερο βυζαντινό χώρο σημειώνεται από το 1071, μετά τη μάχη του Ματζικέρτ, όπου οι Τούρκοι κυριάρχησαν στη Μικρά Ασία πολύ πριν από την Άλωση. Σε άλλες περιοχές της χώρας ήταν, αντιθέτως, πιο σύντομη. Η Κρήτη κατακτήθηκε μόλις το 1669, ενώ οι ενετικές οχυρώσεις που συναντούμε άφθονες στον Μοριά μαρτυρούν την εκεί κυριαρχία των Βενετών κατά το διάστημα 1684-1715. Επίσης, η σημερινή Βόρεια Ελλάδα κατακτήθηκε πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης και προσαρτήθηκε στο ελληνικό κράτος μόλις το 1913 (Μακεδονία, Ήπειρος) ή και το διάστημα 1919-1923 (Θράκη).