Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Οι ρίζες πολύ γνωστών μας εκφράσεων

Είχαν κάποτε όντως οι τοίχοι αυτιά; Ποια είναι η πραγματική συνταγή για τη χυλόπιτα των αθεράπευτων ερωτευμένων; Ποιον πλάτανο χαιρετάμε όλοι και γιατί κανείς γελάει… καθαρίζοντας αβγά; 
Ψάχνουμε τις ιστορίες πίσω από 11 γνωστές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στον καθημερινό μας λόγο και ανακαλύπτουμε τις ρίζες τους.

Και οι τοίχοι έχουν αυτιά 
Κι όμως, κάποιοι τοίχοι είχαν όντως… «αυτιά», γι’ αυτό και ακόμη και σήμερα όταν θέλουμε να πούμε κάτι μυστικό, αναφερόμαστε σε αυτούς. Συγκεκριμένα, όταν ο Βυζαντινός άρχοντας του Ναυπλίου Λέων Σγουρός πολιορκήθηκε από τους Φράγκους, κατέφυγε στον Ακροκόρινθο, όπου ανέθεσε στον μηχανικό του, τον Ναρσή, να σχεδιάσει ένα απόρθητο φρούριο, το οποίο χαρακτηριζόταν από την εξής πρωτοπορία: Διέθετε μέσα στα τοιχώματα μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα, οι οποίοι ξεκινούσαν από τις υπόγειες φυλακές και έφταναν μέχρι το πάνω μέρος του πύργου. Έτσι, οι εντός των τειχών ελάμβαναν συχνά πολύτιμες πληροφορίες ακούγοντας τις συζητήσεις των κρατουμένων στα υπόγεια, χωρίς οι τελευταίοι να το γνωρίζουν, κάτι που έκρινε την έκβαση της πολιορκίας. 

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

Ορφέας, ο αοιδός του αγνού φωτός

Ο Ορφέας γοητεύει τα ζώα.
Ψηφιδωτό από έπαυλη της Πάφου.
3ος  αι. μ.Χ.
Χαιρετίζουμε στο θρυλικό πρόσωπο του Ορφέα έναν μεγάλο μύστη της Ελλάδας, πρόγονο της ποίησης και της μουσικής. Υπό την έννοια ότι αυτές οι δύο υποδεικνύουν την αποκάλυψη της  αιώνιας αλήθειας. Ο Ορφέας λάμπει στη διάρκεια όλων των εποχών με την προσωπική εκείνη ακτίνα ενός δημιουργικού ανδρικού πνεύματος του οποίου η ψυχή δονήθηκε από έρωτα για το αιώνιο θήλυ που ζει και πάλλεται με τριπλή μορφή μέσα στη φύση, στο ανθρώπινο είδος και στον ουρανό.
Χρονολογικά θα τοποθετηθούμε υποθετικά ίσως πέντε αιώνες πριν από τον Όμηρο. Τότε, σε όλη την Ελλάδα ο λαός, που διαισθάνεται τη φύση, τη φοβάται  αλλά και τη σέβεται, προτιμάει να λατρεύει τις θηλυκές θεότητες που παριστάνουν τις μυστηριακές δυνάμεις της γης, τις γοητευτικές ή τις τρομερές…  Οι λατρείες αυτές παρουσίαζαν την υπέρτατη θεότητα με το γυναικείο γένος. Η Ήρα στο Άργος, η Άρτεμις στην  Αρκαδία, στην Πάφο, στην Κόρινθο, η Αφροδίτη.  Με ελάχιστη επιρροή, εξορισμένοι στα υψηλά όρη και εκτοπισμένοι από τη λαμπρή ακολουθία των θηλυκών θεοτήτων, βασίλευαν μερικοί αρσενικοί και κοσμογονικοί θεοί. Επόμενο, οι γυναικείες θεότητες, μη έχοντας κάποιο κοινωνικό κέντρο ή σύνθεση, είχαν προκαλέσει έχθρες και αιματηρούς αγώνες στους διαιρεμένους λαούς.

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Χρυσή τομή, αυτό το θαυμαστό πρόβλημα!

Τη χρυσή τομή την έχουμε ακούσει όλοι,  τη χρησιμοποιούμε σαν έκφραση,και ομολογουμένως εξάπτει πάντα την περιέργειά μας. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουμε τη θαυμαστή εννοιακή της ύπαρξη και τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε στην ιστορική πορεία του ανθρώπινου είδους και σε ό,τι με δέος αντιμετωπίζουμε, περιβεβλημένο με μυστήριο πολλές φορές, και περιλαμβάνει ο πλανήτης που κατοικούμε και, ασφαλώς, κατά έναν ανεξήγητο τρόπο, τη συναντάμε να εφαρμόζεται κατ’ επέκταση σε ολόκληρο τον μακρόκοσμό μας. Ο άνθρωπος θα συμπορευθεί με τον χρυσό αριθμό σε ένα  μακρύ και μαγευτικό ταξίδι στην τέχνη, στην αρχιτεκτονική, στη βοτανική, στη βιολογία, στη φυσική και στα μαθηματικά. Εύλογο είναι ότι με τις προσωπικές ελλιπέστατες γνώσεις μας περί των μαθηματικών η προσέγγισή μας θα είναι κατά βάση θεωρητική, πιο απλοποιημένη, χωρίς εμπεριστατωμένες αποδείξεις της άλγεβρας και της γεωμετρίας που εδώ έχουν τον πρώτο λόγο αναμφίβολα.

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Η Μεγάλη Ιδέα, ένας ελληνικός «παρηγορητικός μύθος»


Ο όρος Μεγάλη Ιδέα, το εθνικό αυτό ιδεολόγημα με τα πολλά αμφίσημα νοήματα και τις πολλές τοπικές νοηματοδοτήσεις, δημιουργήθηκε κατά την Εθνοσυνέλευση του 1844, αμέσως μετά το κίνημα της 3ης  Σεπτεμβρίου που επέβαλε στον Όθωνα την παραχώρηση Συντάγματος.
Στις 14 Ιανουαρίου 1844, στη συζήτηση του άρθρου 3 του Συντάγματος, που αναφερόταν στους «αυτόχθονες» και στους «ετερόχθονες» και συγκεκριμένα στον ορισμό του Έλληνα πολίτη, ο Ιωάννης Κωλέττης, ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδας,  στην αγόρευσή του είχε τονίσει: «Διά την γεωγραφικήν  αυτής θέσιν η Ελλάς είναι το κέντρον της Ευρώπης. Ισταμένη και έχουσα εκ μεν δεξιών την Ανατολήν, εξ αριστερών δε την Δύσιν, προώρισται να φωτίση διά της αναγεννήσεως αυτής την Ανατολήν . Εν ονόματι… της μεγάλης ταύτης ιδέας είδον πάντοτε τους πληρεξουσίους του Έθνους να συνέρχονται διά να αποφασίσωσιν ουχί πλέον περί της τύχης της Ελλάδος, αλλ' ολοκλήρου του ελληνικού Έθνους».

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Τα Άγια Πάθη στη βυζαντινή τέχνη

Λόγω των ημερών που πλησιάζουν πραγματοποιούμε μια αδρομερή περιήγηση στην αναπαράσταση των Παθών του Χριστού από τη βυζαντινή τέχνη. 
Η τέχνη αυτή κατέχει μια μοναδική θέση στον μεσαιωνικό κόσμο. Μετασχηματίζοντας τα πρότυπα της αρχαιότητας και με κατεύθυνση την αφαίρεση, ενστάλαξε μέσα σε αυτά το πνεύμα του χριστιανισμού, δημιουργώντας νέες αισθητικές αξίες. Είναι μια τέχνη συντηρητική με αναλλοίωτες γενικές συνθετικές αρχές που αναπτύχθηκαν σε διάστημα 11 αιώνων, και που αποσκοπούσε στη δημιουργία ευανάγνωστων παραστάσεων, υποταγμένων σε μια ιεραρχία αξιών, προβάλλοντας ένα πνευματικό θρησκευτικό νόημα. Μολαταύτα, έζησε αναγεννησιακά κινήματα με έντονες τάσεις επιστροφής στα αισθητικά ιδεώδη της κλασικής αρχαίας τέχνης, σημαντικότερα από αυτά την Αναγέννηση των Μακεδόνων (9ος -11ος αι.), των Κομνηνών (12ος αι.) και την Παλαιολόγεια Αναγέννηση (13ος αι.).

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Παρθενώνας: το κάλλος και η απόλυτη αρμονία

Η λοξή εικόνα του μνημείου προσφέρει μια συνολική
παράστασή του, με τον συνδυασμό της δυτικής
με τη βορινή του όψη
Η φύση και η Ακρόπολη θα έπρεπε να είναι οδηγοί στην τέχνη τού κάθε καλλιτέχνη

Λύσσανδρος Καυταντζόγλου 

Ο Παρθενώνας, το ύψιστο έργο αρχιτεκτονικής ολόκληρης της ανθρωπότητας, είναι και αιώνιο σύμβολο του ελληνισμού και της ταύτισης με τους αρχαίους προγόνους μας. Ένα αντικείμενο θαυμασμού που υπήρξε όμως θύμα εκτεταμένων καταστροφών από πολεμικές επιχειρήσεις πριν από την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους. Καταστροφές που έγιναν  από άγνοια ή θρησκευτικό φανατισμό. Η εκστρατεία του Μοροζίνι (1687), οι μάχες στην Επανάσταση του 1821 και φυσικά λεηλασίες όπως του Έλγιν (1801) άφησαν βαριά σημάδια στο αιώνιο αυτό μνημείο.
Όταν η χώρα μας απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό η Αθήνα ήταν ένα ρημαγμένο χωριό, προκρίθηκε όμως για πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους, για συμβολικούς λόγους, ως κοιτίδα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Αντιγόνη του Σοφοκλή – μάθημα αντίστασης
στην αυθαιρεσία της εξουσίας

Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής είχε τη φαεινή ιδέα να προτείνει την κατάργηση από το ωρολόγιο πρόγραμμα γενικής παιδείας της Β' Λυκείου του κειμένου της Αντιγόνης του Σοφοκλή, που μέχρι σήμερα διδάσκεται από το πρωτότυπο επί δίωρο σε όλες τις γενεές  επί γενεών των μαθητών που φοιτούν στην αντίστοιχη τάξη εδώ και όσο θυμόμαστε. Θεώρησε περιττή και ανούσια τη μεταλαμπάδευση στα παιδιά υπέρτατων νοημάτων που το έργο αυτό επαγγέλλεται εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Ευτυχώς, οι φιλόλογοι, που συνεχώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στα θέματα Αρχαίων Ελληνικών και Ιστορίας, αντέδρασαν δυναμικά και ανάγκασαν το υπουργείο Παιδείας να ανακρούσει πρύμναν. Αλλιώς θα αποχαιρετούσαμε και την Αντιγόνη, ένα έργο-πρότυπο που ενέπνευσε και εμπνέει την πολιτισμένη ανθρωπότητα, όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Ο εξοβελισμός της Αντιγόνης θα συμπλήρωνε το ήδη υπάρχον έλλειμμα παιδείας και θα μας άφηνε χωρίς άλλη μια μαθητεία στην αντίσταση απέναντι στις αυθαιρεσίες της εκάστοτε εξουσίας και χωρίς ανάδειξη της αγάπης ως υπέρτατης αξίας. Ιδέες που στην εποχή μας αναζητώνται με τον φανό.

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Μυκηναϊκά δακτυλίδια έργα τεχνης

Δακτυλίδι με θρησκευτική σκηνή από τον θησαυρό
των Αηδονιών που επέστρεψε στην Ελλάδα το 1995.
Πομπή δύο γυναικών, που κρατούν άνθος κρίνου
και παπύρου αντίστοιχα, προς ιερό οικοδόμημα
που επιστέφεται με κέρατα καθοσιώσεως
(ομοίωμα κεράτων ταύρου με λατρευτικό συμβολισμό)
Τα μέταλλα και κυρίως ο χρυσός, αφού χρησιμοποιήθηκαν πρώτα στην Κρήτη από τους Μινωίτες, κατόπιν οι Μυκηναίοι, συνεχίζοντας και δίνοντας τη δική τους καλλιτεχνική πνοή και ταυτότητα, κατασκεύαζαν φακοειδείς ή αμυγδαλόσχημες σφραγίδες και σφραγιστικά δακτυλίδια. Χρησιμοποιούσαν τρυπάνια ταχείας περιστροφής σε συνδυασμό με ένα λειαντικό μέσο σε μορφή σκόνης (άμμο ή σμύριδα από τη Νάξο) και γλείφοντας κάθετα τις σφραγιστικές επιφάνειες επιτύγχαναν κοιλάνσεις ή κυκλικά αποτυπώματα. Λεπτά φύλλα χρυσού σφυρηλατούνταν πάνω σε ειδικές μήτρες και τα κοσμήματα ήταν συχνά διακοσμημένα με κοκκίδωση,  συρματερή και επισμάλτωση.
Οι θολωτοί τάφοι του Βαφειού, των Δενδρών, οι λακκοειδείες  τάφοι των Μυκηνών και κυρίως του ταφικού κύκλου Α, και των Αηδονιών (Νεμέα) είναι μάρτυρες και μας χάρισαν αληθινούς θησαυρούς. Η πολυτιμότητα του υλικού που χρησιμοποιείται, καθώς και η επένδυση καλλιτεχνικής εργασίας, σηματοδοτούν τη χρήση τους και ως αντικειμένων γοήτρου και δηλωτικών κοινωνικών αξιωμάτων. Ιδιαίτερα τα χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια θεωρούνται διάσημα θρησκευτικών αξιωμάτων και απεικονίζουν λατρευτικές σκηνές.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...