Έτσι, απλά...

Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα,

μόνον μέσ' από τα καθάρια νερά της μοναξιάς

Ιωάννης Καποδίστριας: Ο αναμορφωτής της Ελλάδας με το άδοξο τέλος

(Κέρκυρα 1776 - Ναύπλιο 1831). Ευρωπαίος διπλωμάτης, πολιτικός και γιατρός. Θα καταβληθεί μια προσπάθεια να καταγραφεί αδρομερώς ο βίος και το έργο της μεγάλης αυτής μορφής που αδικήθηκε από την ελληνική Ιστορία και δεν αναγνωρίσθηκε όσο θα έπρεπε.
Γόνος επιφανούς κερκυραϊκής οικογένειας, ανέλαβε σημαντικές θέσεις στη διοίκηση της Ιονίου Πολιτείας (1802-1807). Υπηρέτησε στο υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας (1809). Ανέλαβε ως «εν ενεργεία σύμβουλος της Επικρατείας», όπως τον είχε ονομάσει ο τσάρος Αλέξανδρος Α’, τη λύση του περίπλοκου ζητήματος της Ελβετίας (1813-1814) και εκτέλεσε με επιτυχία την αποστολή του, θεμελιώνοντας το ομοσπονδιακό σύστημα της χώρας και κατοχυρώνοντας την ουδετερότητά της. Οι Ελβετοί, μάλιστα, αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες του, τον τίμησαν με πολλούς τρόπους, και ιδιαίτερα η πόλη της Γενεύης και τα γαλλόφωνα καντόνια τον ονόμασαν επίτιμο πολίτη τους.

Συμμετείχε μάλιστα στο Συνέδριο της Βιέννης το1815. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας (1815-1822), ενώ προκάλεσε αντιδράσεις για τις φιλελεύθερες απόψεις του. Όταν του ζητήθηκε, αρνήθηκε να αναλάβει την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας (1817) με το αιτιολογικό ότι οι συνθήκες για επανάσταση δεν ήταν ακόμη ώριμες. Η ιδεολογία και το «πολιτικό του πιστεύω» δεν ήταν συμβατά με επαναστατικά κινήματα, και επίσης θεωρούσε ότι μια εξέγερση στην Ελλάδα, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία, θα συναντούσε την καθολική αποδοκιμασία των αντιδραστικών κύκλων της Ευρώπης και ίσως να προκαλούσε και στρατιωτική επέμβαση, όπως έγινε με την επανάσταση των Καρμπονάρων στη Νεάπολη.