Μιρό Χουάν, «ο πιο σουρεαλιστής από όλους»

(Βαρκελώνη 1893 - Πάλμα της Μαγιόρκας, Ισπανία, 1983).

Καταλανός καλλιτέχνης, ένας από τους πιο διακεκριμένους εκπροσώπους της αφηρημένης τέχνης και της σουρεαλιστικής φαντασίας. Η παραγωγή του υπήρξε πλούσια σε λιθογραφίες, τοιχογραφίες, ταπισερί και γλυπτά (Σικάγο, Χιούστον) για δημόσιους χώρους.

Ήταν ο ζωγράφος που αρκούσε να αφήσει να πέσουν τρεις σταγόνες χρώματος για να τις μεταμορφώσει σε πίνακα, με μια υπερβατική, ποιητική αίσθηση.

Ο Μιρό άρχισε την καλλιτεχνική του εκπαίδευση σε ηλικία 18 χρόνων με δάσκαλο τον Φρανθίσκο Γκάλι, ο οποίος τον εισήγαγε στα μοντέρνα καλλιτεχνικά ρεύματα που προέρχονταν από το Παρίσι. 

Λουλούδια και πεταλούδα (1922)

Στην αρχή εργάσθηκε στη Βαρκελώνη, στο Μοντρόιγ και στη Μαγιόρκα και κατόπιν πήγε στο Παρίσι, εμπλουτίζοντας πραγματικά τη γαλλική ζωγραφική. Γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν, τον ποιητή που επρόκειτο να διακηρύξει τον σουρεαλισμό στον κόσμο και ο οποίος τον αποκάλεσε «πιο σουρεαλιστή από όλους μας», τον Τριστάν Τζαρά, ιδρυτή του ντανταϊσμού και έγινε φίλος του Μαξ Ερνστ, ιδρυτικού μέλους του σουρεαλισμού. Το 1928 παντρεύτηκε την Πιλάρ Χουκόσα και έζησαν ευτυχισμένοι αποκτώντας και μια κόρη. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στην Ισπανία. Στα μεταπολεμικά χρόνια ο Μιρό απέκτησε παγκόσμια φήμη. Το 1950 ζωγράφισε μια τοιχογραφία για το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το 1980 επιστέφει με κεραμικές πλάκες τον μεγάλο τοίχο του μεγάρου της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι, λαμβάνοντας το μεγάλο Διεθνές Βραβείο Σάλομον Γκούγκενχαϊμ.

Περί της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων

Η θρησκεία, το πλέγμα των πεποιθήσεων των αρχαίων Ελλήνων για τους θεούς και τη σχέση τους με τους ανθρώπους,  μολονότι οι ρίζες της ανάγονται σε πολύ παλαιές εποχές,  έζησε, με την ανεπτυγμένη της μορφή, περισσότερο από μία χιλιετία, από την εποχή του Ομήρου ως τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού. Μαζί με τη θρησκεία, το εκτεταμένο σώμα των μύθων που μιλούσαν για θεούς (ουράνιους και χθόνιους, ήρωες και ιεροτελεστίες) που συμπλήρωναν το θεϊκό σύμπαν, εμπεριείχε την κοσμοθεωρία της και ενσωματώνει όλες τις πηγές της νιότης ενός πολιτισμού, αποτελώντας το ανεξάντλητο ορυχείο από το οποίο άντλησε τη θεματολογία του το θαύμα της αρχαίας ελληνικής τέχνης.

Ο Ησίοδος στη «Θεογονία» του έχει συντάξει από τον 8ο π.Χ. αιώνα το ελληνικό πάνθεον, ταξινομώντας τις λατρείες και τους μύθους που αναφέρονται στη γέννηση του κόσμου και των θεών.

 Η αρχαία ελληνική θρησκεία εμφάνιζε σαφώς μια ηθική διάσταση. Οι πληροφορίες που αντλούμε είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι οι θεοί τους ενδιαφέρονται  για τη δικαιοσύνη και τις πράξεις των ανθρώπων. Αν ο άνθρωπος αμάρτανε τότε διέτρεχε τον κίνδυνο να προκαλέσει την μήνιν των θεών.

Μια συνέντευξη του Κωστή Παλαμά

Είναι μια σπάνια συνέντευξη που πήραν οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Αθηναϊκά Νέα» το 1936, σε συνέχεια πολλών άλλων που είχαν δώσει την εποχή εκείνη μεγάλες προσωπικότητες της Αθήνας στην εφημερίδα. Μια συνέντευξη του κορυφαίου ποιητή μας Κωστή Παλαμά (Πάτρα 1859 - Αθήνα 1943), ο οποίος, εντυπωσιακά λακωνικός στις απαντήσεις του, εκφράζεται καταφανώς με περισσή απλότητα, παρρησία και ειλικρίνεια.
Η συνέντευξη προέρχεται από το ιστολόγιο «Παλιά Αθήνα», του συγγραφέα Θωμά Σιταρά:

-Τι γράφετε τώρα;

Δύσκολα τώρα γράφω∙ ως την τελευταία μου στιγμή θα με απασχολούν τα ποιήματά μου.

-Πότε πρωτοδημοσιεύσατε έργο σας;

-Πολλά χρόνια πριν από τον πρώτο ποιητικό τόμο «Τα τραγούδια της πατρίδος» (1885), στο ημερολόγιο του Ειρηναίου Ασωπείου εδημοσιεύτηκε ένα μου ποίημα∙ «το Γιούλι».