Ο όρος Μεγάλη Ιδέα, το εθνικό αυτό ιδεολόγημα με τα πολλά αμφίσημα νοήματα και τις πολλές τοπικές νοηματοδοτήσεις, δημιουργήθηκε κατά την Εθνοσυνέλευση του 1844, αμέσως μετά το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου που επέβαλε στον Όθωνα την παραχώρηση Συντάγματος.
Στις 14 Ιανουαρίου 1844, στη συζήτηση του άρθρου 3 του Συντάγματος, που αναφερόταν στους «αυτόχθονες» και στους «ετερόχθονες» και συγκεκριμένα στον ορισμό του Έλληνα πολίτη, ο Ιωάννης Κωλέττης, ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδας, στην αγόρευσή του είχε τονίσει: «Διά την γεωγραφικήν αυτής θέσιν η Ελλάς είναι το κέντρον της Ευρώπης. Ισταμένη και έχουσα εκ μεν δεξιών την Ανατολήν, εξ αριστερών δε την Δύσιν, προώρισται να φωτίση διά της αναγεννήσεως αυτής την Ανατολήν . Εν ονόματι… της μεγάλης ταύτης ιδέας είδον πάντοτε τους πληρεξουσίους του Έθνους να συνέρχονται διά να αποφασίσωσιν ουχί πλέον περί της τύχης της Ελλάδος, αλλ' ολοκλήρου του ελληνικού Έθνους».
