Σπουδαίος Γερμανός αρχιτέκτονας, κύριος εισαγωγέας των τάσεων (διάφορες εκφάνσεις του νεοκλασικισμού) της Ευρώπης στη χώρα μας, ο οποίος, μελετώντας συγχρόνως προσεκτικά τα αρχαία μας μνημεία, πέρασε όλη αυτή τη γνώση στην αρχιτεκτονική. Εργάσθηκε στο γραφείο του Θεόφιλου Χάνσεν στη Βιέννη και ήρθε αρχικά στην Ελλάδα με σκοπό να επιβλέψει την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών (1861), για να εγκατασταθεί κατόπιν οριστικά και να γίνει ο πιο παραγωγικός και δημοφιλής αρχιτέκτονας κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού. Διετέλεσε και καθηγητής στο Σχολείο των Τεχνών (1872). Η αρχιτεκτονική του εκτείνεται σε θέατρα (Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, Βασιλικό (τώρα Εθνικό) και σε άλλα κτήρια όπως: Μέγαρο Μελά, Ιλίου Μέλαθρον, Μέγαρο Σταθάτου, Έπαυλη Θων, Σχολή Ευελπίδων, Ανάκτορα της Ηρώδου του Αττικού, Δημαρχείο Ερμούπολης, Θέατρο Πάτρας, Ελληνικό Προξενείο Θεσσαλονίκης και αγορές Αιγίου και Πάτρας. Ασχολήθηκε επίσης με την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική (Φανερωμένη Αιγίου, Άγιος Αθανάσιος Πύργου, Αγία Τριάδα Πειραιώς και Άγιος Λουκάς Πατησίων).
