Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;

 

Καλές γιορτές σε όλους, και ειδικά στους καλούς αναγνώστες αυτού του ιστολογίου που μας ακολουθούν. Όλες μας οι ευχές από καρδιάς, πάντα ψηλά το κεφάλι και άυπνη συνείδηση!Ελευθερία και αρμονία με τον εαυτό μας και τους άλλους! Και, πάνω από όλα Υγεία, Υγεία, Υγεία, βαθιά ανασκαφή για λίγη Αγάπη και κανένα χαμόγελο που δεν κοστίζει τίποτα!

Η άλωση της Τριπολιτσάς, όπως έγινε

Εορτάζεται πανηγυρικά και τιμάται αυτή η επέτειος, καταγράφεται δε ως μια τεράστια επαναστατική επιτυχία, αλλά, όπως πολύ συχνά, υφέρπει και μια σιωπηρή αποσιώπηση των πραγματικών γεγονότων. Είναι γιατί δεχόμαστε το παρελθόν μας να απαρτίζεται, καλώς προστατευμένο  –με ένα φωτοστέφανο αγιοσύνης– μόνο από αυτοθυσίες, και από ηρωικές υπερβάσεις υπέρ πάντων του αγώνος, εξοβελίζοντας κάθε είδους αγριότητες και βαρβαρότητες.  Εδώ όμως η ιστορία μάς αποκαλύπτει μια άλλη γυμνή μαύρη σελίδα που αρεσκόμεθα να την παραμερίζουμε και προτιμούμε απλώς να επαιρόμεθα, αφού πάντα θέλουμε εμείς να είμαστε οι άμεμπτοι, που οι αγώνες μας και η αγάπη μας για την πατρίδα συμπίπτουν απαρέγκλιτα με το δίκιο μας.

Λίγο από αυτογνωσία

Το φουσκωτό Εγώ απλώνει, απλώνει, και φτάνει από τη Γη σε ολόκληρο το Σύμπαν.

Εγώ είμαι! φωνάζει αθώα, δεν βλέπω τίποτε άλλο γύρω μου. Φύση, ζώα, ένας ολόκληρος πλανήτης, τίγκα και σε ανθρώπους, τα τόσα alert που εκπέμπονται από παντού, δεν υπάρχουν. Άσε που δεν τον νοιάζει.

Αυτός είναι άσφαλτος. Το χέρι του δείχνει πάντα πέρα μακριά. 
Αν τύχει και βρεθείς δίπλα του θα σε σπρώξει, θα σε πατήσει, θα σε λιώσει αν περνάει από το χέρι του, αλλά δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει. Καταφέρνει και σε διαπερνάει με πλήρη επιτυχία. Οπότε τι συγγνώμες; Τι ευγένεια, τι καλοί τρόποι! Δεν χρειάζονται. Αν τύχει και του επισημάνεις κάποιο λάθος που ενοχλεί τους πάντες βρε αδελφέ, την έβαψες. Θα σε βρίσει που του τάραξες τη γαλήνη του και βέβαια εσύ θα φταις και όλο σου το σόι. Πώς τόλμησες να βρεθείς στο δρόμο του, εδώ πάνω στο θρόνο του βασιλιά;

Ο μύθος του Ηρός. Η κατά Πλάτωνα ώρα της κρίσεως

Η «Πολιτεία», μετά τους «Νόμους», είναι το πληρέστερο έργο του Πλάτωνα. Ο φιλόσοφος αναδιφά τη δικαιοσύνη, εκθέτοντας τον τύπο της τέλειας πολιτείας και εκ παραλλήλου του τέλειου ανθρώπου ως προτύπου της.
Σκοπός του να καταδείξει την ηθική ανάγκη τόσο του κράτους όσο και του ατόμου να κινούνται πάντα με γνώμονα τη δικαιοσύνη, αρετή εφικτή μόνο αν είναι καρπός  ενός γενικού συστήματος εκπαίδευσης και μόρφωσης.
Η  δικαιοσύνη είναι η ίδια η  ύψιστη Ιδέα του αγαθού, η πηγή της απόλυτης ευδαιμονίας, που συμπίπτει με τον θεό,  το απόλυτο ον, η αρχή της τελειότητας, όλης της γνώσης και ο δημιουργός του κόσμου. Σε αυτή την ιδανική πολιτεία αποκλείεται η ποίηση –από τη μυθολογία εμπνεόμενη– ως κακή επιρροή για τα παιδιά και τους νέους, διότι ο Πλάτωνας τη θεωρεί μίμηση, ψεύδος και όχι αλήθεια.

1821 - Ο Φιλελληνισμός αφυπνίζει την Ευρώπη

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η Γαλλική Επανάσταση με το φιλελεύθερο πνεύμα της και η ναπολεόντειος περίοδος θα αναδείξουν στο προσκήνιο μια νέα ισχυρή δυναμική στην ταραγμένη Ιστορία της Ευρώπης. Μια καινούργια ιδέα του έθνους θα γεννηθεί, ο πατριωτισμός, με παρονομαστή το ρεύμα του ρομαντισμού. Συνάμα, ένα νέο είδος ανθρώπων από όλες τις κοινωνικές τάξεις θα ξεπηδήσει: οι ξεριζωμένοι από τα απολυταρχικά καθεστώτα, οι διανοούμενοι, οι  πρόσφυγες, οι περιπλανώμενοι που αναζητούν την ταυτότητά τους. Ιδέες και οράματα οδηγούν τα βήματά τους, η δίψα για περιπέτεια, η γοητεία των άγνωστων κόσμων εκτός της Δύσης, η Ανατολή, τα Βαλκάνια, ο οθωμανικός χώρος με τα μυστικά και, φυσικά, η ανάγκη του βιοπορισμού.
Ενώ η επίσημη πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης αντιμετώπισε την Ελληνική Επανάσταση αρνητικά, στο πλαίσιο της πολιτικής της Ιεράς Συμμαχίας αλλά και των συμφερόντων και του ανταγωνισμού, οι ευρωπαϊκοί λαοί είδαν τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων με συμπάθεια και ενθουσιασμό.

Το σύνδρομο ανωτερότητας εναντίον του συνδρόμου του απατεώνα

 Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι η επιστήμη της Ψυχολογίας πριν από πολλά χρόνια έχει απασχοληθεί και αναλύσει διεξοδικά  το φαινόμενο σχεδόν εν τη γενέσει του. Αφού τον προηγούμενο αιώνα είχαμε βιώσει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του ατόμου, αδιακρίτως αξίας και επιπέδου νοημοσύνης, και οι ειδικοί, επιστήμονες και εναλλακτικοί, αγωνίζονταν με συνεδρίες και στοίβες βιβλίων να ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση και το Εγώ του ανθρώπου σε καλύτερες βαθμίδες, τελικά επήλθε ανατροπή στον δυτικό κόσμο και στη σύγχρονη εποχή μας.

Σήμερα, ο ατομικισμός και ο εγωκεντρισμός συμπορεύονται με την επιτυχημένη ζωή και την ανέλιξη του ατόμου. Έτσι, το λεγόμενο φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ βρίσκεται όσο ποτέ στην επικαιρότητα, έχοντας εύστοχα αποδοθεί ως «σύνδρομο  ανωτερότητας»,  που διέπει τη δυτική κοινωνία εν γένει, διαφοροποιημένο αναλόγως  των πολιτιστικών και των κοινωνικών χαρακτηριστικών της κάθε χώρας και του πολιτισμού της.  

Είναι αυτό που ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε προείπει, 450 χρόνια πριν: «Ο ηλίθιος θεωρεί τον εαυτό του σοφό, αλλά ο σοφός θεωρεί τον εαυτό του ηλίθιο».