[…] Η περίφημη εποχή μας, που όλοι σπεύδουμε να την αποκαλέσουμε «τολμηρή» βρίθει στο βάθος – όσο παράξενο κι αν φαίνεται– από κάθε λογής «παραιτησίες». Ποτέ άλλοτε δε σημειώθηκαν τόσες ομαδικές υποχωρήσεις απέναντι στην πιο στοιχειώδη έννοια της ελευθερίας, τόσες μαζικές απόπειρες υποβιβασμού των πραγμάτων από το επίπεδο μιας ιδανικής απλότητας στο επίπεδο μιας απλούστευσης πραχτικής. Σίγουρα κάποιος μέσος Αμερικανός, αφού κατάλαβε ότι μας έχει κατακτήσει, μας εκδικείται. Τις ιδέες μας τις πετάμε, μόλις αρχίσουν να μας ενοχλούν, σαν τις χαρτοπετσέτες. Τις καινούργιες τις «ανοίγουμε» σαν κονσέρβες, που σπεύδουμε να τις καταναλώσουμε προτού προφτάσουν ν’ αλλοιωθούν. Κι όσο για να μεταδώσουμε τις σκέψεις μας, δεν υπάρχει πρόβλημα: Καταφεύγουμε σ’ όποια διάλεκτο μας είναι πιο πρόχειρη, ακόμα και στις ξένες γλώσσες, μια που το αποτέλεσμα, έτσι κι αλλιώς, είναι περίπου το ίδιο.[…]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου