Τα Μπαλέτα Μπαλσόι

Η ιστορία του μπαλέτου έχει να διηγηθεί χρόνια άνθησης και παρακμής από τον Μεσαίωνα και έπειτα, σε όλη την Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία και στη Νότια Αφρική. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα η παρακμή του μπαλέτου στην Ευρώπη συμπίπτει με την ανανέωση της χορογραφίας στη Ρωσία, όπου ο Μαριούς Πετιπά θα κατορθώσει τον μετασχηματισμό της μεγάλης  κλασικής ρωσικής παράδοσης (Η ωραία κοιμωμένη, Η λίμνη των κύκνων, Ο καρυοθραύστης, Δον Κιχώτης, Η Μπαγιαντέρα). Τοιουτοτρόπως  θα αναδυθούν μεγάλα αστέρια του χορού όπως η Άννα Παύλοβα, ο Βάτσλαβ Νιζίνσκι, κ.ά.).

Τα Μπαλέτα Μπαλσόι (Μεγάλο Μπαλέτο), η μεγάλη των Ρώσων σχολή,  έλαβαν την ονομασία τους το 1825 όταν αντικατέστησαν το Θέατρο Πετρόφσκι αναλαμβάνοντας το χορευτικό συγκρότημα. Έκτοτε η χορευτική τεχνοτροπία των Μπαλσόι ξέφυγε από την παραδοσιακή, όντας πιο αυθόρμητη και δανειζόμενη στοιχεία από τη λαϊκή παράδοση, παίρνοντας τον χαρακτηρισμό πλέον «τεχνοτροπία της Μόσχας». Μεγάλοι διάσημοι χορογράφοι ανέβασαν έργα στο θέατρο Μπαλσόι και η σχολή Μπαλέτου Μπαλσόι είναι επίσημα γνωστή από το 1961 ως Ακαδημαϊκή Σχολή Χορογραφίας της Μόσχας. Το παγκοσμίως φημισμένο Μπαλσόι  υπήρξε για χρόνια το λίκνο και η στέγη του κλασικού μπαλέτου της Ρωσίας, ενώ πραγματοποίησε περιοδείες ανά τον κόσμο. Εδώ δόθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της «Λίμνης των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι το 1877.

Παρά τους κλυδωνισμούς και τα σκάνδαλα που ακούσθηκαν, το 185χρονο κτήριο,    αφού ήταν κλειστό από το 2005 για να ανακαινισθεί, με υπέρογκη δαπάνη ύψους 568 δισ. ευρώ, και όχι χωρίς αντιδράσεις, επαναλειτούργησε το 2011. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ έδωσε εντολή να οργανωθούν τα εγκαίνια και μάλιστα αντί για το σφυροδρέπανο της σοβιετικής εποχής που κοσμούσε το θέατρο, τώρα τοποθετήθηκε ένας δικέφαλος αετός. Το θέατρο αυτό φιλοδοξεί να επανακτήσει την  πρωτοκαθεδρία σε ό, τι αφορά το μεγάλο ρωσικό ρεπερτόριο στην όπερα και στο μπαλέτο με παράλληλο τολμηρό «άνοιγμα» σε έργα και σκηνοθετικές προσεγγίσεις.