Πάμπλο Νερούδα

(Παράλ 1904 - Σαντιάγο 1973). Ψευδώνυμο του Νεφταλί Ρικάρντο Ρέγες, που σε ηλικία 16 χρόνων αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του για να τιμήσει τη μνήμη του Τσεχοσλοβάκου ποιητή Γιαν Νερούδα, αλλά και ίσως εξαιτίας του πατέρα του ο οποίος προσπάθησε παντοιοτρόπως να τον αποτρέψει  από τη λογοτεχνική του κλίση. Χιλιανός ποιητής, o σημαντικότερος του 20ού αιώνα στη Λατινική Αμερική, ξεκίνησε να γράφει ποίηση σε ηλικία 10 ετών. Mε κεντρικό θέμα πολλών βιβλίων του τον έρωτα αλλά και, εμπνεόμενος από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και από την φιλία του με τον Λόρκα,  κοινωνικού και επαναστατικού περιεχομένου. Κάτοχος  του Νομπέλ Λογοτεχνίας (1971) και του Βραβείου Λένιν για την Ειρήνη (1958). Επίσης διπλωμάτης και πολιτικός. Έργα του Η τρίτη κατοικία, Το αλλοπρόσαλλο βιβλίο, Εκατό ερωτικά σονέτα, Γήινη κατοικία, το Κάντο Χενεράλ που μελοποιήθηκε από τον δικό μας Μίκη Θεοδωράκη κ.ά.

Αργοπεθαίνει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο «ι» αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας

Κάντο Χενεράλ - απόσπασμα

Οι ελευθερωτές

{…} Ο καταχτητής με νύχια και μαχαίρια

ρίχτηκε πάνω στις καλύβες, έλιωσε του χρυσού το βιός,

άρπαξε, ρίχτηκε σε ράτσες, ιδιοκτησίες,

θρησκείες, έγινε θησαυροφυλάκιο των κλεφταράδων

άνομο κοράκι, του θανάτου. Ύστερα πήγε στο ποτάμι με λάβαρο όλο αίμα…

Ετσι υψώθηκε στο πηχτό σκοτάδι η δικαιοσύνη του στιλέτου.

Ενας θόρυβος σιδερικού έφτανε απ’ το ορυχείο, μια κορώνα, ξενικά χάχανα

κι ως πέρα στα πένθιμα ορυχεία μονάχα το καταφύγιο καρδιοχτυπούσε.

Δεν ήταν ο πόνος, η δαγκωματιά του ηφαιστείου με τ’ ανοιγμένα σωθικά

ήταν μονάχα ένας εφιάλτης του βουνού, ήταν η γη που αιμορραγούσε.

Στα σπλάχνα της πατρίδας μου έμπαινε η κάμα η φονική

λαβώνοντας τα χώματα τα άγια το αίμα καυτό κυλούσε

από σιωπή σε σιωπή, κάτω μέσα ως εκεί που ο σπόρος κοιμάται

προσμένοντας την άνοιξη…